 |
پیش‌بینی خستگی حرارتی مبتنی بر انرژی در یک آرایه شبکه توپ
معرفی
در یک سیستم خنک کننده، یک جزء میکروالکترونیکی به عنوان حلقه حیاتی شناخته شده است. از آنجایی که برق به طور مکرر روشن و خاموش می شود، قطعه در معرض چرخه حرارتی قرار می گیرد. در نتیجه، یک ترک از طریق یک اتصال لحیم کاری رشد می کند و تراشه را از برد مدار چاپی جدا می کند و باعث اختلال در عملکرد می شود. در شبیه سازی، طول عمر لحیم کاری در دو مجموعه شبکه توپ پیش بینی می شود. این پیش بینی بر اساس مدل مبتنی بر انرژی Darveaux است. مدل خستگی آسیب را بر اساس میانگین چگالی اتلاف انرژی در یک لایه نازک، جایی که انتظار می‌رود ترک رشد کند، ارزیابی می‌کند.
این مثال بر اساس مدلی از ماژول مواد ساختاری غیر خطی – اتصالات لحیم کاری ویسکوپلاستیک است. از آنجایی که مدل شامل چندین اتصال لحیم کاری است که با مواد ویسکوپلاستیک مدل‌سازی شده‌اند، درجات آزادی زیادی برای شبیه‌سازی رفتار خزش صحیح در همه عناصر مورد نیاز است. از نقطه نظر خستگی، تنها بخش بحرانی مدل مورد توجه است. برای به تصویر کشیدن آن از مفهوم زیرمدل سازی استفاده می شود. این تکنیک از دو مرحله تشکیل شده است. در اولین مورد، مدل کامل با یک مش درشت تجزیه و تحلیل می شود تا روندهای کلی را به تصویر بکشد و بخش مهم مدل را شناسایی کند. در مرحله دوم یک مدل فرعی ظریف حاوی قسمت بحرانی ساخته شده و مطالعه حل می شود. اثرات کلی از مدل کامل از طریق شرایط مرزی مناسب به مدل فرعی منتقل می شود.
تعریف مدل
جزء میکروالکترونیک از یک برد مدار چاپی تخت تشکیل شده است که با یک لایه نازک مس پوشیده شده است. دو ریزپردازنده با یک آرایه شبکه توپ از اتصالات لحیم کاری 60Sn-40Pb به لایه مس متصل می شوند. شکل 1 را ببینید .
هر دو ریزپردازنده هنگام روشن شدن و در حالت آماده به کار انرژی تولید می کنند. این گرما در طول عمر عملیاتی خود تولید می کند. سیکل توان در حداکثر 5 · 10 7 W/m 3 در طول 4 ساعت و در حداقل آن 1 · 10 7 W/m 3 در طول 2 ساعت است. سوئیچ بین قدرت زیاد و کم آنی نیست، اما چند دقیقه طول می کشد.
شکل 1: هندسه جزء میکروالکترونیک.
خواص الاستیک و حرارتی مواد را می توان از کتابخانه مواد داخلی در COMSOL Multiphysics دریافت کرد. ضریب انتقال حرارت برای تمام سطوح آزاد را می توان با 10 W/(m 2 ·K) تقریب زد. رفتار غیر خطی مواد لحیم کاری از مدل مواد Anand با پارامترهای خلاصه شده در جدول 1 پیروی می کند .
ویژگی | ارزش | شرح |
آ | 1.49·10 7 1/s | عامل پیش نمایی |
س | 90046 J/mol | انرژی فعال سازی/ثابت بولتزمن |
ایکس | 11 | افزایش دهنده استرس |
متر | 0.303 | حساسیت نرخ کرنش تنش |
نشست _ | 80.42 مگاپاسکال | ضریب اشباع مقاومت در برابر تغییر شکل |
s init | 56.33 مگاپاسکال | مقدار اولیه مقاومت تغییر شکل |
h 0 | 2640.75 مگاپاسکال | ضریب سخت شدن |
آ | 1.34 | حساسیت نرخ کرنش سخت شدن |
n | 0.0231 | حساسیت به مقاومت در برابر تغییر شکل |
مدل خستگی Darveaux نماینده پیش‌بینی عمر مواد لحیم کاری است. این مدل مشارکت‌های زندگی از شروع ترک و انتشار ترک را با استفاده از عبارت ترکیب می‌کند
که در آن N عمر خستگی داده شده بر حسب تعداد چرخه است، ΔW ave میانگین چگالی انرژی تلف شده در یک چرخه خستگی است، a فاصله ای است که ترک برای انتشار شکست نیاز دارد و K 1 , k 2 , K 3 ، k 4 و W ref ثابت های مادی هستند. مقادیر عددی ثابت های ماده در جدول 2 آورده شده است .
ویژگی | ارزش | شرح |
K 1 | 13173 | ضریب انرژی شروع ترک |
k2 _ | -1.45 | توان انرژی شروع ترک |
K 3 | 3.92·10 -7 اینچ | ضریب انرژی انتشار ترک |
k 4 | 1.12 | توان انتشار انرژی ترک |
W ref | 1 psi 3 | چگالی انرژی مرجع |
فاصله a در این تحلیل 2.6457·10-4 اینچ در نظر گرفته می شود . این بر این فرض استوار است که مشکل متقارن نیست و انتظار می رود که یک ترک فقط در یک طرف اتصال شروع شود و نه در اطراف مفصل. همزمان.
در این مثال از مفهوم زیرمدل سازی استفاده شده است. این تکنیک مستلزم آن است که ابتدا تجزیه و تحلیل مدل کامل انجام شود تا روندهای کلی را به تصویر بکشد، سپس تجزیه و تحلیل یک مدل فرعی که با جزئیات مورد مطالعه قرار می گیرد، انجام شود. مراحل زیر انجام می شود:
1 | تجزیه و تحلیل ساختاری و حرارتی جفت شده در طول چهار چرخه بار در مدل کامل انجام می شود. از آنجایی که مدل شامل چندین اتصال لحیم کاری است، از یک مش درشت استفاده شده است. همه اتصالات به یک شکل مشبک می شوند تا اختلافات عددی وابسته به مش را به حداقل برسانند. |
2 | پیش بینی خستگی در چرخه چهارم انجام می شود. میانگین حجم اتلاف انرژی و عمر متناظر برای هر مفصل لحیم کاری جداگانه ارزیابی می شود. مفصل بحرانی شناسایی می شود. |
3 | یک مدل فرعی از اتصال بحرانی با یک مش ریز ایجاد می شود. جابجایی های مرحله 1 به عنوان جابجایی تجویز شده در مرزهایی که مدل فرعی از مدل کامل بریده شده است، تجویز می شود. به طور مشابه، دمای مرحله 1 به عنوان دما در تجزیه و تحلیل انتقال حرارت زیرمدل تجویز می شود. این کار برای تمام مراحل زمانی چهار چرخه شبیه سازی شده انجام می شود. |
4 | تجزیه و تحلیل خستگی بر روی مفصل لحیم کاری بحرانی در مدل فرعی انجام می شود. پیش‌بینی حیات بر اساس اتلاف انرژی در لایه‌ای به ضخامت 50 میکرومتر انجام می‌شود . دو لایه ارزیابی می شود. یکی که در ارتباط با طرف مسی و دیگری در ارتباط با طرف میکروچیپ است. |
مدل فرعی در شکل 2 نشان داده شده است . رنگ ارغوانی مرزهایی را نشان می دهد که نتایج حاصل از تحلیل ساختاری مدل جهانی در آنجا تجویز می شود. اتصال لحیم کاری به سه حوزه تقسیم می شود: یک دامنه مرکزی و دو حوزه نزدیک به رابط به مواد دیگر.
شکل 2: مدل فرعی حاوی مفصل بحرانی.
نتایج و بحث
پیش بینی عمر خستگی برای همه مفاصل در شکل 3 نشان داده شده است . برای هر دو ریزتراشه، مفاصل مهم در گوشه های هر آرایه شبکه توپ قرار دارند. این مورد انتظار است، زیرا این مفاصل به دلیل تفاوت در خواص حرارتی، بیشترین کرنش ها را تجربه می کنند. اتصالات لحیم کاری ریزتراشه با آرایه شبکه توپ بزرگتر عمر کوتاه تری نسبت به اتصالات ریزتراشه دیگر نشان می دهد. پیش بینی عمر برای هر چهار مفصل گوشه تقریباً یکسان است، 5.8·10 4 چرخه.
شکل 3: پیش بینی عمر خستگی برای همه مفاصل بر اساس مدل جهانی.
یکی از چهار اتصال گوشه بحرانی در مدل فرعی مجدداً تحلیل شده است. به منظور تأیید اینکه دما به درستی در مدل فرعی تجویز شده است، مقایسه تاریخچه دما در نقطه ای در سمت بالایی اتصال در شکل 4 نشان داده شده است . نتایج هر دو مدل با هم مطابقت دارد. توجه داشته باشید که نقاط داده بسیار کمتری برای مدل فرعی ذخیره می شود.
شکل 4: تاریخچه دما برای مدل کامل و مدل فرعی.
مقایسه انرژی تلف شده در یک نقطه در سمت بالایی اتصال در شکل 5 نشان داده شده است . نتایج بین دو مدل متفاوت است. این تفاوت ناشی از تفاوت مش است. مش ریزتر در مدل فرعی بهتر از مش درشت تر مدل کامل در گرفتن گرادیان کرنش نزدیک به قسمت بالایی اتصال لحیم کاری است. توجه داشته باشید که نقاط داده بسیار کمتری در مدل فرعی برای سه چرخه اول ذخیره می شود، بنابراین، نتایج ارائه شده یکنواخت نیستند. این بر دقت راه حل تأثیر نمی گذارد.
شکل 5: مقایسه انرژی خزش تلف شده در هر دو مدل.
نتایج تحلیل خستگی مفصل بحرانی در مدل فرعی در شکل 6 و شکل 7 نشان داده شده است . در شکل اول، طول عمر خستگی بر اساس میانگین حجم اتلاف انرژی در کل مفصل ارزیابی شده است، در حالی که در شکل دوم میانگین حجم در حوزه های جداگانه انجام می شود. عمر خستگی پیش بینی شده توسط مدل های مختلف در جدول 3 خلاصه شده است .
روش ارزشیابی | عمر خستگی (چرخه) | منبع |
کل مفصل در مدل کامل | 5.8·10 4 | شکل 3 |
کل مفصل در مدل فرعی | 8.1·10 4 | شکل 6 |
لایه نازک در مدل فرعی | 9·10 3 | شکل 7 |
تفاوت بین پیش‌بینی عمر خستگی مدل کامل و مدل فرعی کم است. با این حال در کاربردهای واقعی مشاهده می شود که یک ترک از طریق اتصال لحیم کاری نزدیک به رابط رشد می کند و بنابراین یک لایه نازک مورد نیاز است. اگر قرار باشد یک لایه نازک در تمام اتصالات مدل کامل ایجاد شود، شبیه سازی به منابع محاسباتی زیادی نیاز دارد. در مثال فعلی، مدل کامل از حدود 170000 DOF تشکیل شده است در حالی که مدل فرعی از 40000 DOF تشکیل شده است.
شکل 6: پیش بینی خستگی بر اساس میانگین حجم کل مفصل.
شکل 7: پیش بینی خستگی بر اساس میانگین حجم دامنه های مختلف.
نکاتی درباره پیاده سازی COMSOL
در مدل‌سازی فرعی، نتایج از یک مؤلفه – یک مدل کامل – به دیگری – یک مدل فرعی نگاشت می‌شوند. این کار از طریق عملگر General Extrusion امکان پذیر است . در این مثال، نگاشت نتایج ساده است زیرا 1 به 1 است. عملگر General Extrusion امکان نگاشت به اشکال دیگر را نیز فراهم می کند.
اغلب، سابقه بار در یک مطالعه خستگی قابل تکرار است. برای نوشتن تابع چرخه ای به صورت فشرده می توان از تابع مدول استفاده کرد. این تابع یادآور یک عدد، تقسیم بر یک عدد دیگر تقسیم کننده را محاسبه می کند. در COMSOL Multiphysics به عنوان mod(f,p) تعریف می‌شود ، که در آن اولین آرگومان سود سهام و آرگومان دوم مقسوم‌کننده است.
از نقطه نظر عددی، تغییر ناگهانی در پارامتر بار می تواند چالش برانگیز باشد. در مثال فعلی، افزایش یا کاهش ناگهانی توان چنین چالشی را فراهم می کند. در چنین حالتی، استفاده از یک تابع صاف که از یک مقدار به مقدار دیگر تغییر می کند، مطلوب است. این از طریق تابع flc2hs(t,p) که یک تابع Heaviside با مشتق دوم صاف است امکان پذیر است. آرگومان اول موقعیتی را زمانی که مرحله انجام می شود و آرگومان دوم فاصله ای را در هر طرف موقعیت پله که در آن انتقال صاف انجام می شود، مشخص می کند.
مسیر کتابخانه برنامه: ماژول_خستگی/بر اساس_انرژی/خستگی_لحیم_گرد_ویسکوپلاستیک
دستورالعمل های مدل سازی
در این مثال شما از یک مدل موجود که نمونه ای در ماژول مواد سازه ای غیر خطی است شروع می کنید.
از منوی File ، Open را انتخاب کنید .
از ریشه Application Libraries، به پوشه Nonlinear_Structural_Materials_Module/Viscoplasticity بروید و روی فایل viscoplastic_solder_joints.mph دوبار کلیک کنید .
مدل کامل
1 | در پنجره Model Builder ، روی Component 1 (comp1) کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Component ، Full Model را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید . |
اندازه ترک را که در مدل های کرک استفاده می شود تعریف کنید.
تعاریف جهانی
پارامترهای 1
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Global Definitions روی Parameters 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای پارامترها ، بخش پارامترها را پیدا کنید . |
3 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
نام | اصطلاح | ارزش | شرح |
کرک | 2.6457e-4[in] | 6.7201E-6 متر | اندازه ترک |
چرخه بار قدرت را تعریف کنید.
تحلیلی 1 (قدرت)
1 | در پنجره Model Builder ، روی Analytic 1 (power) کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای تحلیل ، قسمت تعریف را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Expression ، (flc2hs(x-0.1,0.1)*50)*(x<6)-flc2hs(mod(x,6)-4.1,0.1)*40+(flc2hs(mod(x,6) را تایپ کنید )-0.1،0.1)*40+10)*(x>=6) . |
مدل کامل (COMP1)
یک عملگر General Extrusion ایجاد کنید که در هنگام راه اندازی مدل فرعی استفاده می شود.
تعاریف
اکستروژن عمومی 1 (genext1)
1 | در پنجره Model Builder ، گره Full Model (comp1) را گسترش دهید . |
2 | روی Full Model (comp1)>Definitions کلیک راست کرده و Nonlocal Couplings>General Extrusion را انتخاب کنید . |
3 | در پنجره Settings for General Extrusion ، بخش Source Selection را پیدا کنید . |
4 | از لیست انتخاب ، همه دامنه ها را انتخاب کنید . |
مدل کامل: تاریخچه بار
1 | در پنجره Model Builder ، روی Study 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای مطالعه ، Full Model: Load History را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید . |
مرحله 1: وابسته به زمان
1 | در پنجره Model Builder ، گره Full Model: Load History را گسترش دهید ، سپس روی Step 1: Time Dependent کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات مربوط به زمان وابسته ، قسمت تنظیمات مطالعه را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متنی زمان خروجی ، 0 0.005 range(0.025,0.025,0.5) range(0.75,0.25,3.75) 3.975 4+{range(0,0.025,0.5) range(0.75,0.25,2)} 6+{ محدوده(0.025،0.025،0.5) محدوده(0.75،0.25،3.75) 3.975 4+{محدوده(0.025،0.5) محدوده(0.75،0.25،2)}} 12+{محدوده(0.025،0.025،0) (0.75،0.25،3.75) 3.975 4+{محدوده(0.025،0.5) محدوده(0.75،0.25،2)}} 18+{محدوده(0.025،0.025،0.5) محدوده(0.75،0.25،3.95) +{range(0,0.025,0.5) range(0.75,0.25,2)}} . |
تنظیمات حل کننده
در پنجره Model Builder ، گره Full Model: Load History>Solver Configurations را گسترش دهید .
مرحله 2: وابسته به زمان 2
در قسمت متن Times ، مراحل مشابه مرحله 1 را وارد کنید .
1 | در پنجره Model Builder ، گره Full Model: Load History>Solver Configurations>Solution 1 (sol1) را گسترش دهید . |
2 | روی Full Model: Load History کلیک راست کرده و Compute را انتخاب کنید . |
نتایج
استرس (جامد)
یک مطالعه خستگی روی مدل کامل انجام دهید تا بفهمید کدام اتصال لحیم کاری مهم است.
فیزیک را اضافه کنید
1 | در نوار ابزار Home ، روی  Add Physics کلیک کنید تا پنجره Add Physics باز شود . |
2 | به پنجره Add Physics بروید . |
3 | در درخت، Structural Mechanics>Fatigue (ftg) را انتخاب کنید . |
4 | رابط های فیزیک را در زیربخش مطالعه بیابید . در جدول، کادر حل را برای Full Model: Load History پاک کنید . |
5 | در نوار ابزار پنجره روی Add to Full Model کلیک کنید . |
6 | در نوار ابزار Home ، روی  Add Physics کلیک کنید تا پنجره Add Physics بسته شود . |
خستگی (FTG)
مبتنی بر انرژی 1
1 | روی Full Model (comp1)>Fatigue (ftg) کلیک راست کرده و دامنه ارزیابی مبتنی بر انرژی را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات مربوط به انرژی ، بخش انتخاب دامنه را پیدا کنید . |
3 | از لیست انتخاب ، لحیم کاری را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Solution Field را پیدا کنید . از لیست رابط فیزیک ، مکانیک جامدات (جامد) را انتخاب کنید . |
5 | قسمت Fatigue Model Selection را پیدا کنید . از لیست Criterion ، Darveaux را انتخاب کنید . |
6 | از لیست نوع انرژی ، چگالی اتلاف ویسکوپلاستیک را انتخاب کنید . |
7 | قسمت پارامترهای مدل خستگی را پیدا کنید . در قسمت متن، lcrack را تایپ کنید . |
ریشه
در پنجره Model Builder ، گره Full Model (comp1)>Materials را گسترش دهید .
تعاریف جهانی
در پنجره Model Builder ، گره Global Definitions>Materials را گسترش دهید .
لحیم کاری 60Sn-40Pb (mat4)
1 | در پنجره Model Builder ، روی Solder, 60Sn-40Pb (mat4) کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Material ، قسمت Material Contents را پیدا کنید . |
3 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
ویژگی | متغیر | ارزش | واحد | گروه اموال |
ضریب انرژی شروع ترک | K1_Darveaux | 13173 | 1 | داروو |
توان انرژی شروع ترک | k2_Darveaux | -1.45 | 1 | داروو |
ضریب انرژی انتشار ترک | K3_Darveaux | 3.92e-7[اینچ] | متر | داروو |
توان انتشار انرژی ترک | k4_Darveaux | 1.12 | 1 | داروو |
چگالی انرژی مرجع | Wref_Darveaux | 1 [psi] | J/m³ | داروو |
ریشه
از منوی Home ، Add Study را انتخاب کنید .
اضافه کردن مطالعه
1 | به پنجره Add Study بروید . |
2 | رابط های فیزیک را در زیربخش مطالعه بیابید . در جدول، کادرهای حل را برای Solid Mechanics (جامد) و Heat Transfer in Solids (ht) پاک کنید . |
3 | زیربخش مطالعات را پیدا کنید . در درخت انتخاب مطالعه ، مطالعات از پیش تعیین شده برای رابط های فیزیک انتخاب شده > خستگی را انتخاب کنید . |
4 | روی Add Study در نوار ابزار پنجره کلیک کنید . |
5 | از منوی Home ، Add Study را انتخاب کنید . |
مدل کامل: ارزیابی خستگی
1 | در پنجره Model Builder ، گره Solder, 60Sn-40Pb (mat4) را گسترش دهید ، سپس روی Study 2 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای مطالعه ، Full Model: Fatigue Evaluation را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید . |
مرحله 1: خستگی
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Full Model: Fatigue Evaluation روی Step 1: Fatigue کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای خستگی ، قسمت Values of Dependent Variables را پیدا کنید . |
3 | مقادیر متغیرهای حل نشده را برای بخش فرعی پیدا کنید . از لیست تنظیمات ، کنترل کاربر را انتخاب کنید . |
4 | از لیست روش ، راه حل را انتخاب کنید . |
5 | از لیست Study ، Full Model: Load History، Time Dependent 2 را انتخاب کنید . |
6 | از لیست زمان (h) ، از لیست را انتخاب کنید . |
7 | از لیست، مراحل زمانی را از 18 ساعت تا 24 ساعت انتخاب کنید. |
8 | در نوار ابزار صفحه اصلی ،  روی محاسبه کلیک کنید . |
نتایج
چرخه های شکست (ftg)
اتصال لحیم کاری با کمترین عمر اتصال حیاتی است. یک مدل فرعی از آن مفصل ایجاد کنید.
افزودن کامپوننت
در پنجره Model Builder ، روی گره ریشه راست کلیک کرده و Add Component>3D را انتخاب کنید .
مدل فرعی
در پنجره تنظیمات برای Component ، Submodel را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید .
هندسه 2
واردات 1 (imp1)
1 | در نوار ابزار صفحه اصلی ، روی  واردات کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای واردات ، بخش واردات را پیدا کنید . |
3 |  روی Browse کلیک کنید . |
4 | به پوشه Application Libraries مدل بروید و روی فایل viscoplastic_solder_joints.mphbin دوبار کلیک کنید . |
5 |  روی Import کلیک کنید . |
سیلندر 1 (cyl1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Cylinder کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات سیلندر ، بخش اندازه و شکل را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Radius ، 2.4e-4 را تایپ کنید . |
4 | در قسمت متن ارتفاع ، 9e-4 را تایپ کنید . |
5 | قسمت Position را پیدا کنید . در قسمت متن x ، 68.28e-4 را تایپ کنید . |
6 | در قسمت متن y ، 55.38e-4 را تایپ کنید . |
7 | در قسمت متن z ، 10e-4 را تایپ کنید . |
اتحادیه 1 (uni1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Booleans and Partitions کلیک کنید و Union را انتخاب کنید . |
2 |  روی دکمه Select All در نوار ابزار Graphics کلیک کنید و سیلندر را از قسمت انتخابی حذف کنید. |
تقاطع 1 (int1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Booleans and Partitions کلیک کنید و Intersection را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره Graphics کلیک کنید و سپس Ctrl+A را فشار دهید تا هر دو شی انتخاب شوند. |
صفحه کار 1 (wp1)
1 | در نوار ابزار هندسه ، روی صفحه  کار کلیک کنید . |
2 |  روی دکمه Zoom Extents در نوار ابزار Graphics کلیک کنید . |
3 | در پنجره تنظیمات برای صفحه کار ، قسمت تعریف هواپیما را پیدا کنید . |
4 | در قسمت متن مختصات z ، 13.5e-4 را تایپ کنید . |
صفحه کار 2 (wp2)
1 | روی Work Plane 1 (wp1) کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای صفحه کار ، قسمت تعریف هواپیما را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن مختصات z ، 15.5e-4 را تایپ کنید . |
اشیاء پارتیشن 1 (par1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Booleans and Partitions کلیک کنید و Partition Objects را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای اشیاء پارتیشن ، قسمت اشیاء پارتیشن را پیدا کنید . |
3 | از فهرست پارتیشن با ، صفحه کار را انتخاب کنید . |
4 | از لیست Work Plane ، Work Plane 1 (wp1) را انتخاب کنید . |
5 | از لیست تحمل تعمیر ، Relative را انتخاب کنید . |
6 | در قسمت متن تحمل تعمیر نسبی ، 3E-4 را تایپ کنید . |
7 | فقط شی int1 را انتخاب کنید. |
پارتیشن اشیاء 2 (par2)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Booleans and Partitions کلیک کنید و Partition Objects را انتخاب کنید . |
2 | فقط شی par1 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای اشیاء پارتیشن ، قسمت اشیاء پارتیشن را پیدا کنید . |
4 | از فهرست پارتیشن با ، صفحه کار را انتخاب کنید . |
5 |  روی Build All Objects کلیک کنید . |
6 |  روی دکمه Zoom Extents در نوار ابزار Graphics کلیک کنید . |
هندسه 2
در پنجره Model Builder ، گره Submodel (comp2)>Geometry 2 را جمع کنید .
فیزیک را اضافه کنید
1 | در نوار ابزار Home ، روی  Add Physics کلیک کنید تا پنجره Add Physics باز شود . |
2 | به پنجره Add Physics بروید . |
3 | در درخت، Structural Mechanics>Thermal-Structure Interaction>Thermal Stress, Solid را انتخاب کنید . |
4 | رابط های فیزیک را در زیربخش مطالعه بیابید . در جدول، کادرهای حل را برای Full Model: Load History و Full Model: Fatigue Evaluation پاک کنید . |
5 | روی Add to Submodel در نوار ابزار پنجره کلیک کنید . |
6 | در نوار ابزار صفحه اصلی ، روی  افزودن کلیک کنید Physics برای بستن پنجره Add Physics . |
مکانیک جامدات 2 (جامد2)
1 | در پنجره تنظیمات مکانیک جامدات ، بخش رفتار گذرای ساختاری را پیدا کنید . |
2 | از لیست، Quasistatic را انتخاب کنید . |
مواد الاستیک خطی 1
1 |  روی دکمه Show More Options در نوار ابزار Model Builder کلیک کنید . |
2 | در کادر محاوره‌ای Show More Options ، در درخت، کادر را برای گره Physics>Advanced Physics Options انتخاب کنید . |
3 | روی OK کلیک کنید . |
4 | در پنجره Model Builder ، در Submodel (comp2)>Solid Mechanics 2 (solid2) روی Linear Elastic Material 1 کلیک کنید . |
5 | در پنجره تنظیمات برای مواد الاستیک خطی ، برای گسترش بخش اتلاف انرژی ، کلیک کنید . |
6 | تیک گزینه Calculate dissipated Energy را انتخاب کنید . |
ویسکوپلاستیسیته 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Attributes کلیک کنید و Viscoplasticity را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره Settings for Viscoplasticity ، بخش Domain Selection را پیدا کنید . |
3 |  روی Clear Selection کلیک کنید . |
4 | فقط دامنه های 4-6 را انتخاب کنید. |
نتایج تجزیه و تحلیل ساختاری را از طریق جابجایی در مرزهای مشترک تجویز کنید.
جابجایی تجویز شده 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Prescribed Displacement را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرزهای 1-5، 8، 9، 11 و 22-27 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای جابجایی تجویز شده ، بخش جابجایی تجویز شده را پیدا کنید . |
4 | تیک Prescribed in x direction را انتخاب کنید . |
5 | در قسمت متنی u 0 x ، comp1.genext1(comp1.u) را تایپ کنید . |
6 | کادر بررسی تجویز شده در جهت y را انتخاب کنید . |
7 | در قسمت متنی u 0 y ، comp1.genext1(comp1.v) را تایپ کنید . |
8 | تیک Prescribed in z direction را انتخاب کنید . |
9 | در قسمت متنی u 0 z ، comp1.genext1(comp1.w) را تایپ کنید . |
10 | برای گسترش بخش تنظیمات محدودیت کلیک کنید . از اعمال شرایط واکنش در لیست، فیزیک فعلی ( متقارن داخلی) را انتخاب کنید . |
انتقال حرارت در جامدات 2 (HT2)
در پنجره Model Builder ، در قسمت Submodel (comp2) روی انتقال حرارت در جامد 2 (ht2) کلیک کنید .
منبع حرارت 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Domains کلیک کنید و منبع حرارت را انتخاب کنید . |
2 | فقط دامنه 3 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای منبع گرما ، بخش منبع گرما را پیدا کنید . |
4 | در قسمت متنی Q 0 ، power(t) را تایپ کنید . |
شار حرارتی 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Heat Flux را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرزهای 7، 10، 12-15، 17 و 18 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات Heat Flux ، بخش Heat Flux را پیدا کنید . |
4 | از لیست نوع شار ، شار حرارتی همرفتی را انتخاب کنید . |
5 | در قسمت متن h ، 10 را تایپ کنید . |
6 | در قسمت متن T ، T0 را تایپ کنید . |
نتایج تجزیه و تحلیل انتقال حرارت از طریق دما را بر روی مرزهای مشترک تجویز کنید.
دما 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Temperature را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرزهای 1-5، 8، 9، 11 و 22-27 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات دما ، قسمت دما را بیابید . |
4 | در قسمت متنی T 0 ، comp1.genext1(comp1.T) را تایپ کنید . |
مواد
Material Link 5 (matlnk5)
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Submodel (comp2) روی Materials راست کلیک کرده و More Materials>Material Link را انتخاب کنید . |
2 | فقط دامنه 1 را انتخاب کنید. |
Material Link 6 (matlnk6)
1 | روی Materials کلیک راست کرده و More Materials>Material Link را انتخاب کنید . |
2 | فقط دامنه 2 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای Material Link ، قسمت تنظیمات پیوند را پیدا کنید . |
4 | از لیست مواد ، مس (mat2) را انتخاب کنید . |
Material Link 7 (matlnk7)
1 | روی Materials کلیک راست کرده و More Materials>Material Link را انتخاب کنید . |
2 | فقط دامنه 3 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای Material Link ، قسمت تنظیمات پیوند را پیدا کنید . |
4 | از لیست مواد ، سیلیکون (mat3) را انتخاب کنید . |
Material Link 8 (matlnk8)
1 | روی Materials کلیک راست کرده و More Materials>Material Link را انتخاب کنید . |
2 | فقط دامنه های 4-6 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای Material Link ، قسمت تنظیمات پیوند را پیدا کنید . |
4 | از لیست مواد ، Solder, 60Sn-40Pb (mat4) را انتخاب کنید . |
مش را در توپ لحیم کاری اصلاح کنید.
مش 2
1 | در پنجره Model Builder ، در زیر مدل Submodel (comp2) روی Mesh 2 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات مش ، بخش Sequence Type را پیدا کنید . |
3 | از لیست، مش کنترل شده توسط کاربر را انتخاب کنید . |
سایز 1
1 | در پنجره Model Builder ، روی Free Tetrahedral 1 کلیک راست کرده و Size را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای اندازه ، قسمت انتخاب موجودیت هندسی را پیدا کنید . |
3 | از لیست سطح نهاد هندسی ، دامنه را انتخاب کنید . |
4 | فقط دامنه های 4-6 را انتخاب کنید. |
5 | بخش اندازه عنصر را پیدا کنید . از لیست Predefined ، Fine را انتخاب کنید . |
6 |  روی ساخت همه کلیک کنید . |
چرخه های اولیه را با استفاده از مدل فرعی شبیه سازی کنید.
اضافه کردن مطالعه
1 | در نوار ابزار Home ، روی  Add Study کلیک کنید تا پنجره Add Study باز شود . |
2 | به پنجره Add Study بروید . |
3 | رابط های فیزیک را در زیربخش مطالعه بیابید . در جدول، کادرهای حل را برای مکانیک جامد (جامد) ، انتقال حرارت در جامدات (ht) و خستگی (ftg) پاک کنید . |
4 | زیربخش مطالعات را پیدا کنید . در درخت انتخاب مطالعه ، General Studies>Time Dependent را انتخاب کنید . |
5 | روی Add Study در نوار ابزار پنجره کلیک کنید . |
6 | در پنجره Model Builder ، روی گره ریشه کلیک کنید. |
7 | در نوار ابزار Home ، روی  Add Study کلیک کنید تا پنجره Add Study بسته شود . |
مدل فرعی: تاریخچه بار
در پنجره تنظیمات برای مطالعه ، Submodel: Load History را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید .
مرحله 1: وابسته به زمان
داده ها را عمدتاً برای چرخه حرارتی که می خواهیم ارزیابی خستگی را انجام دهیم ذخیره کنید.
1 | در پنجره Model Builder ، در زیر مدل Submodel: Load History روی Step 1: Time Dependent کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات مربوط به زمان وابسته ، قسمت تنظیمات مطالعه را پیدا کنید . |
3 | از لیست واحد زمان ، h را انتخاب کنید . |
4 | در قسمت متنی زمان خروجی ، محدوده 0 (1,1,17) 18+{range(0,0.025,0.5) range(0.75,0.25,3.75) 3.95 4+{range(0.025,0.025,0.5) range( 0.75،0.25،2)}} . |
5 | برای گسترش بخش Values of Dependent Variables کلیک کنید . مقادیر متغیرهای حل نشده را برای بخش فرعی پیدا کنید . از لیست تنظیمات ، کنترل کاربر را انتخاب کنید . |
6 | از لیست روش ، راه حل را انتخاب کنید . |
7 | از لیست Study ، Full Model: Load History، Time Dependent 2 را انتخاب کنید . |
8 | از لیست زمان (h) ، خودکار (همه راه حل ها) را انتخاب کنید . |
حل کننده را به روشی مشابه در مطالعه 1 تنظیم کنید .
راه حل 4 (sol4)
1 | در نوار ابزار مطالعه ، روی  Show Default Solver کلیک کنید . |
2 | در پنجره Model Builder ، گره Solution 4 (sol4) را گسترش دهید . |
3 | در پنجره Model Builder ، Submodel: Load History>Solver Configurations>Solution 4 (sol4)> Dependent Variables 1 را گسترش دهید ، سپس روی چگالی اتلاف ویسکوپلاستیک (comp2.solid2.Wvp) کلیک کنید . |
4 | در پنجره تنظیمات برای فیلد ، بخش Scaling را پیدا کنید . |
5 | از لیست روش ، دستی را انتخاب کنید . |
6 | در قسمت متن مقیاس ، 1e5 را تایپ کنید . |
7 | در پنجره Model Builder ، در Submodel: Load History>Solver Configurations>Solution 4 (sol4) روی Time-Dependent Solver 1 کلیک کنید . |
8 | در پنجره تنظیمات برای حل وابسته به زمان ، برای گسترش بخش Time Steping کلیک کنید . |
9 | از لیست مراحل انجام شده توسط حل کننده ، Strict را انتخاب کنید . |
10 | برای گسترش بخش Output کلیک کنید . کادر بررسی مشتقات زمان فروشگاه را پاک کنید . |
11 | در پنجره Model Builder ، گره Submodel: Load History>Solver Configurations>Solution 4 (sol4)>Time-Dependent Solver 1 را گسترش دهید، سپس روی Segregated 1 کلیک کنید . |
12 | در پنجره تنظیمات برای Segregated ، بخش General را پیدا کنید . |
13 | از لیست تکنیک پایان ، Iterations را انتخاب کنید . |
14 | در پنجره Model Builder ، Submodel: Load History>Solver Configurations>Solution 4 (sol4)>Time-Dependent Solver 1>Segregated 1 node را گسترش دهید ، سپس روی دما کلیک کنید . |
15 | در پنجره Settings برای Segregated Step ، روی قسمت Method and Termination کلیک کنید . |
16 | از لیست تکنیک پایان ، Tolerance را انتخاب کنید . |
17 | در قسمت متنی Tolerance factor 1 را تایپ کنید . |
18 | در پنجره Model Builder ، در زیر مدل Submodel: Load History>Solver Configurations>Solution 4 (sol4)>Time-Dependent Solver 1>Segregated 1 روی Solid Mechanics 2 کلیک کنید . |
19 | در پنجره Settings برای Segregated Step ، قسمت Method and Termination را پیدا کنید . |
20 | از لیست روش غیر خطی ، Constant (نیوتن) را انتخاب کنید . |
21 | از لیست تکنیک پایان ، Tolerance را انتخاب کنید . |
22 | در قسمت حداکثر تعداد تکرار ، 20 را تایپ کنید . |
23 | قسمت General را پیدا کنید . در لیست متغیرها ، چگالی اتلاف ویسکوپلاستیک (comp2.solid2.Wvp) را انتخاب کنید . |
24 | در قسمت متغیرها ،  روی حذف کلیک کنید . |
25 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Submodel: Load History>Solver Configurations>Solution 4 (sol4)> Time-Dependent Solver 1 روی Segregated 1 راست کلیک کرده و Segregated Step را انتخاب کنید . |
26 | کشیدن و رها کردن مدل فرعی: بارگذاری تاریخچه پیکربندی‌های حل‌کننده راه‌حل 4 (sol4) حل‌کننده وابسته به زمان 1 تفکیک شده 1 جداسازی شده مرحله 3 زیر Solid Mechanics 2 . |
27 | در پنجره تنظیمات برای مرحله جدا شده ، بخش عمومی را پیدا کنید . |
28 | در قسمت متغیرها ، روی  افزودن کلیک کنید . |
29 | در کادر محاوره ای افزودن ، چگالی اتلاف ویسکوپلاستیک (comp2.solid2.Wvp) را در لیست متغیرها انتخاب کنید . |
30 | روی OK کلیک کنید . |
31 | در پنجره تنظیمات برای مرحله جدا شده ، اتلاف انرژی را در قسمت متن برچسب تایپ کنید . |
32 | قسمت Method and Termination را پیدا کنید . از لیست تکنیک پایان ، Tolerance را انتخاب کنید . |
33 | در قسمت متنی Tolerance factor 1 را تایپ کنید . |
34 | در نوار ابزار مطالعه ،  روی محاسبه کلیک کنید . |
نتایج
استرس (جامد 2)
چرخه بار خستگی را در مدل فرعی شبیه‌سازی کنید و پاسخ خستگی اتصال لحیم کاری بحرانی را ارزیابی کنید.
مدل فرعی (COMP2)
در پنجره Model Builder ، روی Submodel (comp2) کلیک کنید .
فیزیک را اضافه کنید
1 | در نوار ابزار Home ، روی  Add Physics کلیک کنید تا پنجره Add Physics باز شود . |
2 | به پنجره Add Physics بروید . |
3 | در درخت، Structural Mechanics>Fatigue (ftg) را انتخاب کنید . |
4 | رابط های فیزیک را در زیربخش مطالعه بیابید . در جدول، کادرهای حل را برای Full Model: Load History ، Full Model: Fatigue Evaluation و Submodel: Load History پاک کنید . |
5 | روی Add to Submodel در نوار ابزار پنجره کلیک کنید . |
6 | در نوار ابزار Home ، روی  Add Physics کلیک کنید تا پنجره Add Physics بسته شود . |
خستگی 2 (FTG2)
مبتنی بر انرژی 1
1 | روی Submodel (comp2)>Fatigue 2 (ftg2) کلیک راست کرده و ارزیابی دامنه Energy-Based را انتخاب کنید . |
2 | فقط دامنه های 4-6 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای مبتنی بر انرژی ، بخش Solution Field را پیدا کنید . |
4 | از فهرست واسط Physics ، Solid Mechanics 2 (solid2) را انتخاب کنید . |
5 | قسمت Fatigue Model Selection را پیدا کنید . از لیست Criterion ، Darveaux را انتخاب کنید . |
6 | از لیست نوع انرژی ، چگالی اتلاف ویسکوپلاستیک را انتخاب کنید . |
7 | قسمت تنظیمات ارزیابی را پیدا کنید . از لیست روش میانگین حجم ، کل انتخاب را انتخاب کنید . |
8 | قسمت پارامترهای مدل خستگی را پیدا کنید . در قسمت متن، lcrack را تایپ کنید . |
فیزیک را اضافه کنید
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Add Physics کلیک کنید تا پنجره Add Physics باز شود . |
2 | به پنجره Add Physics بروید . |
3 | در درخت، Recently Used>Fatigue (ftg) را انتخاب کنید . |
4 | رابط های فیزیک را در زیربخش مطالعه بیابید . در جدول، کادرهای حل را برای Full Model: Load History ، Full Model: Fatigue Evaluation و Submodel: Load History پاک کنید . |
5 | روی Add to Submodel در نوار ابزار پنجره کلیک کنید . |
6 | در نوار ابزار Physics ، روی  Add Physics کلیک کنید تا پنجره Add Physics بسته شود . |
خستگی 3 (FTG3)
روی Submodel (comp2)>Fatigue 3 (ftg3) کلیک راست کرده و ارزیابی دامنه Energy-Based را انتخاب کنید .
مبتنی بر انرژی 1
1 | فقط دامنه های 4-6 را انتخاب کنید. |
2 | در پنجره تنظیمات برای مبتنی بر انرژی ، بخش Solution Field را پیدا کنید . |
3 | از فهرست واسط Physics ، Solid Mechanics 2 (solid2) را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Fatigue Model Selection را پیدا کنید . از لیست Criterion ، Darveaux را انتخاب کنید . |
5 | از لیست نوع انرژی ، چگالی اتلاف ویسکوپلاستیک را انتخاب کنید . |
6 | قسمت پارامترهای مدل خستگی را پیدا کنید . در قسمت متن، lcrack را تایپ کنید . |
اضافه کردن مطالعه
1 | در نوار ابزار Home ، روی  Add Study کلیک کنید تا پنجره Add Study باز شود . |
2 | به پنجره Add Study بروید . |
3 | رابط های فیزیک را در زیربخش مطالعه بیابید . در جدول، کادرهای حل را برای مکانیک جامدات ( جامد ) ، انتقال حرارت در جامدات (ht) ، خستگی (ftg) ، مکانیک جامدات 2 ( solid2) و انتقال حرارت در جامدات 2 (ht2) پاک کنید . |
4 | زیربخش مطالعات را پیدا کنید . در درخت انتخاب مطالعه ، مطالعات از پیش تعیین شده برای رابط های فیزیک انتخاب شده > خستگی را انتخاب کنید . |
5 | روی Add Study در نوار ابزار پنجره کلیک کنید . |
6 | در نوار ابزار Home ، روی  Add Study کلیک کنید تا پنجره Add Study بسته شود . |
مدل فرعی: ارزیابی خستگی
1 | در پنجره Model Builder ، روی Study 4 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای مطالعه ، Submodel: Fatigue Evaluation را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید . |
مرحله 1: خستگی
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Submodel: Fatigue Evaluation روی Step 1: Fatigue کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای خستگی ، قسمت Values of Dependent Variables را پیدا کنید . |
3 | مقادیر متغیرهای حل نشده را برای بخش فرعی پیدا کنید . از لیست تنظیمات ، کنترل کاربر را انتخاب کنید . |
4 | از لیست روش ، راه حل را انتخاب کنید . |
5 | از لیست Study ، Submodel: Load History، Time Dependent را انتخاب کنید . |
6 | از لیست زمان (h) ، از لیست را انتخاب کنید . |
7 | از لیست، مراحل زمانی را از 18 ساعت تا 24 ساعت انتخاب کنید. |
8 | در نوار ابزار صفحه اصلی ،  روی محاسبه کلیک کنید . |
نتایج
دما (Ht2)
اتلاف ویسکوپلاستیک را در مدل کامل و در مدل فرعی مقایسه کنید.
تاریخچه اتلاف
1 | در پنجره Model Builder ، روی Dissipation History کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای گروه طرح 1 بعدی ، برای گسترش بخش عنوان کلیک کنید . |
3 | از لیست نوع عنوان ، هیچکدام را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Legend را پیدا کنید . از لیست موقعیت ، سمت چپ بالا را انتخاب کنید . |
نمودار نقطه 1
1 | در پنجره Model Builder ، گره Dissipation History را گسترش دهید ، سپس روی Point Graph 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای پوینت گراف ، برای گسترش بخش Legends کلیک کنید . |
3 | تیک Show legends را انتخاب کنید . |
4 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
5 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
مدل کامل |
نمودار نقطه 2
1 | روی Results>Disipation History>Point Graph 1 کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات نمودار نقطه‌ای ، بخش y-Axis Data را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Expression ، solid2.WvpGp را تایپ کنید . |
4 | در قسمت Unit ، kJ/m^3 را تایپ کنید . |
5 | قسمت Data را پیدا کنید . از لیست Dataset ، Submodel: Load History/Solution 4 (5) (sol4) را انتخاب کنید . |
6 | قسمت Selection را پیدا کنید . برای انتخاب دکمه ضامن  فعال کردن انتخاب کلیک کنید . |
7 | فقط نقطه 9 را انتخاب کنید. |
8 | برای گسترش بخش Coloring and Style کلیک کنید . زیربخش نشانگرهای خط را پیدا کنید . از لیست نشانگر ، دایره را انتخاب کنید . |
9 | قسمت Legends را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
مدل فرعی |
تاریخچه ویسکوپلاستیسیته برشی
1 | در پنجره Model Builder ، روی Dissipation History کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای گروه طرح 1 بعدی ، تاریخچه ویسکوپلاستی برشی را در قسمت نوشتار برچسب تایپ کنید . |
3 | قسمت Plot Settings را پیدا کنید . |
4 | کادر بررسی برچسب محور y را انتخاب کنید . در فیلد متن مرتبط، Shear viscoplasticity را تایپ کنید . |
5 | قسمت Legend را پیدا کنید . از لیست موقعیت ، پایین سمت چپ را انتخاب کنید . |
نمودار نقطه 1
1 | در پنجره Model Builder ، گره Shear Viscoplasticity History را گسترش دهید ، سپس روی Point Graph 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات نمودار نقطه‌ای ، روی Replace Expression در گوشه سمت راست بالای بخش y-Axis Data کلیک کنید . از منو، Full Model (comp1)>Solid Mechanics>Srain ( نقاط گاوس)>Viscoplastic strain tensor، local مختصات سیستم>solid.evplGp13 – تانسور کرنش ویسکوپلاستیک ، سیستم مختصات محلی ، 13 جزء را انتخاب کنید . |
نمودار نقطه 2
1 | در پنجره Model Builder ، روی Point Graph 2 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات نمودار نقطه‌ای ، روی Replace Expression در گوشه سمت راست بالای بخش y-Axis Data کلیک کنید . از منو، Submodel (comp2)> Solid Mechanics 2> Strain ( نقاط گاوس)> تانسور کرنش ویسکوپلاستیک، سیستم مختصات محلی >solid2.evplGp13 – تانسور کرنش ویسکوپلاستیک ، سیستم مختصات محلی ، 13 جزء را انتخاب کنید . |
3 | در نوار ابزار Shear Viscoplasticity History ، روی  Plot کلیک کنید . |
بررسی کنید که دما در هر دو مطالعه یکسان است.
تاریخچه دما
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Results روی Temperature History کلیک کنید . |
2 | در پنجره Settings for 1D Plot Group ، قسمت Title را پیدا کنید . |
3 | از لیست نوع عنوان ، هیچکدام را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Plot Settings را پیدا کنید . |
5 | کادر بررسی برچسب محور y را انتخاب کنید . در قسمت متن مربوطه، Temperature (C) را تایپ کنید . |
6 | قسمت Legend را پیدا کنید . از لیست موقعیت ، سمت چپ بالا را انتخاب کنید . |
نمودار نقطه 1
1 | در پنجره Model Builder ، گره Temperature History را گسترش دهید ، سپس روی Point Graph 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای پوینت گراف ، قسمت Legends را پیدا کنید . |
3 | تیک Show legends را انتخاب کنید . |
4 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
5 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
مدل کامل |
نمودار نقطه 2
1 | روی Results>Temperature History>Point Graph 1 کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات نمودار نقطه‌ای ، بخش y-Axis Data را پیدا کنید . |
3 | در قسمت Expression text، T2 را تایپ کنید . |
4 | در قسمت Unit ، degC را تایپ کنید . |
5 | قسمت Data را پیدا کنید . از لیست Dataset ، Submodel: Load History/Solution 4 (5) (sol4) را انتخاب کنید . |
6 | قسمت Selection را پیدا کنید . برای انتخاب دکمه ضامن  فعال کردن انتخاب کلیک کنید . |
7 | فقط نقطه 9 را انتخاب کنید. |
8 | قسمت Coloring and Style را پیدا کنید . زیربخش Line style را پیدا کنید . از لیست Line ، هیچکدام را انتخاب کنید . |
9 | زیربخش نشانگرهای خط را پیدا کنید . از لیست نشانگر ، دایره را انتخاب کنید . |
10 | قسمت Legends را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
مدل فرعی |
نمایش حداقل چرخه های شکست برای هر راه حل.
چرخه های شکست (ftg)
در پنجره Model Builder ، گره Cycles to Failure (ftg) را گسترش دهید .
نشانگر 1
1 | در پنجره Model Builder ، گره Results>Cycles to Failure (ftg)>Surface 1 را گسترش دهید ، سپس روی Marker 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نشانگر ، قسمت Text Format را پیدا کنید . |
3 | در قسمت نمایش متن دقیق ، 2 را تایپ کنید . |
چرخه های شکست (ftg2)
در پنجره Model Builder ، گره Cycles to Failure (ftg2) را گسترش دهید .
نشانگر 1
1 | در پنجره Model Builder ، گره Results>Cycles to Failure (ftg2)>Surface 1 را گسترش دهید ، سپس روی Marker 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نشانگر ، قسمت Text Format را پیدا کنید . |
3 | در قسمت نمایش متن دقیق ، 2 را تایپ کنید . |
چرخه های شکست (ftg3)
در پنجره Model Builder ، گره Cycles to Failure (ftg3) را گسترش دهید .
نشانگر 1
1 | در پنجره Model Builder ، گره Results>Cycles to Failure (ftg3)>Surface 1 را گسترش دهید ، سپس روی Marker 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نشانگر ، قسمت Text Format را پیدا کنید . |
3 | در قسمت نمایش متن دقیق ، 1 را تایپ کنید . |
گروه ارزشیابی 1
در نوار ابزار نتایج ، روی 
Evaluation Group کلیک کنید .
Evaluation Group کلیک کنید .حداقل حجم 1
1 | روی Evaluation Group 1 کلیک راست کرده و Volume Minimum را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای حداقل حجم ، بخش داده را پیدا کنید . |
3 | از لیست مجموعه داده ، مدل کامل : ارزیابی خستگی /راه حل 3 (sol3) را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Selection را پیدا کنید . از لیست انتخاب ، لحیم کاری را انتخاب کنید . |
5 | روی Replace Expression در گوشه سمت راست بالای بخش Expressions کلیک کنید . از منو، Full Model (comp1)>Fatigue>ftg.ctf – Cycles to شکست را انتخاب کنید . |
گروه ارزشیابی 1
در پنجره Model Builder ، روی Evaluation Group 1 کلیک کنید .
حداقل حجم 2
1 | در نوار ابزار Evaluation Group 1 ، روی  Minimum کلیک کنید و Volume Minimum را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای حداقل حجم ، بخش داده را پیدا کنید . |
3 | از لیست مجموعه داده ، مدل فرعی: ارزیابی خستگی /راه حل 5 (7) (sol5) را انتخاب کنید . |
4 | فقط دامنه های 4-6 را انتخاب کنید. |
5 | قسمت Expressions را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
اصطلاح | واحد | شرح |
ftg2.ctf | 1 | چرخه های شکست، مدل فرعی |
ftg3.ctf | 1 | چرخه تا شکست، لایه نازک در مدل فرعی |
6 | در نوار ابزار Evaluation Group 1 ، روی  Evaluate کلیک کنید . |
