 |
جک زدن اکسیدی بتن مسلح
معرفی
جکینگ اکسیدی فرآیندی است که در آن بتن مسلح به دلیل خوردگی میلگردهای آرماتور ترک می‌خورد. فرآیند خوردگی باعث رشد یک لایه اکسید روی میلگرد می شود که به نوبه خود باعث ایجاد تنش های داخلی در بتن می شود. اگر اجازه داده شود روند خوردگی ادامه یابد، بتن در نهایت ترک خورده و سازه را به خطر می اندازد.
این آموزش به بررسی جک اکسیدی بتن مسلح می پردازد. فرآیند خوردگی با کاهش اکسیژن و تشکیل یک لایه اکسید هدایت می شود. بار و انتقال اکسیژن در حوزه بتن مدل‌سازی می‌شوند، جایی که هدایت الکترولیت و انتشار اکسیژن به میزان رطوبت بستگی دارد.
میلگرد و بتن به عنوان مواد الاستیک خطی مدل‌سازی می‌شوند که در آن کرنش حجمی یا میلگرد در هر مرحله زمانی بر اساس ضخامت لایه اکسید است. ترک خوردگی در بتن ناشی از انبساط حجمی ناشی از تشکیل اکسید با استفاده از مدل آسیب اسکالر محاسبه می شود.
تعریف مدل
شکل 1 هندسه مدل را نشان می دهد که بتن را به عنوان یک حوزه الکترولیت و یک میلگرد فولادی مدور تعریف می کند. هندسه به صورت دو بعدی تعریف شده است.
شکل 1: هندسه مدل.
اکسیژن از یک طرف بلوک بتنی پخش می شود که فرض می شود اشباع منافذ آب 60٪ دارد. این مدل با استفاده از توزیع جریان سوم، رابط Nernst-Planck، حل پتانسیل فاز الکترولیت و غلظت اکسیژن، با فرض یک مدل حفظ بار الکترولیت پشتیبانی، تعریف شده است، که به روشی مشابه در آموزش حفاظت کاتدی فولاد در بتن مسلح تعریف شده است. .
غلظت اکسیژن در سمت چپ ترین مرز به مقدار غلظت مرجع 8.6 mol/m3 تنظیم شده است .
سه واکنش الکترود مختلف زیر در مرز میلگرد فولادی در نظر گرفته شده است: کاهش اکسیژن، تکامل هیدروژن و اکسیداسیون خالص آهن.
واکنش کاهش اکسیژن:
(1)
واکنش تکامل هیدروژن:
(2)
در نظر گرفته می شود که واکنش اکسیداسیون خالص آهن از طرح واکنش زیر پیروی می کند.
آهن اکسیده و حل می شود:
(3)
سپس یون های آهن محلول با آب و اکسیژن واکنش می دهند:
(4)
محصول خوردگی نهایی اکسید آهن بر اساس موارد زیر تشکیل می شود:
(5)
بنابراین، واکنش خالص اکسیداسیون آهن در نظر گرفته شده در مدل به صورت زیر است:
(6)
ضخامت لایه اکسید آهن، sb ، tot (m) در امتداد رابط میلگرد-بتن با استفاده از عملکرد گونه های انحلال-رسوب گره سطح الکترود محاسبه می شود .
رابط مکانیک جامد برای تجزیه و تحلیل سازه با استفاده از دو گره مواد الاستیک خطی برای مدل سازی میلگرد فولادی و حوزه بتن استفاده می شود . یک مدل آسیب اسکالر برای توصیف ترک خوردگی دامنه بتنی با استفاده از زیرگره Damage استفاده می شود .
میانگین کرنش سطحی میلگرد بر اساس لایه ضخامت اکسید بدست آمده از توزیع جریان سوم، رابط Nernst-Planck محاسبه می شود.
(7)
گره Initial Strain and Strain گره Linear Elastic Material که دامنه میلگرد را تعریف می کند برای تعریف کرنش 
در جهت x و y با توجه به
در جهت x و y با توجه به(8)
این مدل در یک حلگر وابسته به زمان حل شده است و جک اکسید را در طول 1500 روز شبیه سازی می کند.
نتایج و بحث
شکل 2 نمودار خطی ضخامت لایه محصول خوردگی اکسید آهن را در امتداد سطح میلگرد برای زمان های مختلف نشان می دهد. مشاهده می شود که لایه اکسید آهن به طور مداوم با گذشت زمان رشد می کند.
شکل 2: ضخامت لایه اکسید آهن در زمان های مختلف.
شکل 3 نمودار سطحی اولین تنش اصلی در حوزه بتن را پس از 1500 روز نشان می دهد.
شکل 3: اولین توزیع تنش اصلی در حوزه بتن پس از 1500 روز.
شکل 4 نمودار سطحی آسیب بر روی حوزه بتن را پس از 1500 روز نشان می دهد که به وضوح اثر مخرب خوردگی بر بتن اطراف را نشان می دهد.
شکل 4: توزیع خسارت روی حوزه بتنی پس از 1500 روز.
شکل 5 نمودار سطحی کرنش معادل غیرمحلی را بر روی حوزه بتن پس از 1500 روز نشان می دهد. مشاهده می شود که با کاهش سختی بتن، ترک در سطح میلگرد ایجاد می شود. مشاهده می شود که ترک به سمت سطح بیرونی بتن در حال انتشار است.
شکل 5: توزیع کرنش معادل غیرمحلی نشان دهنده انتشار ترک در حوزه بتن پس از 1500 روز است.
مسیر کتابخانه برنامه: Corrosion_Module/General_Corosion/oxide_jacking
دستورالعمل های مدل سازی
از منوی File ، New را انتخاب کنید .
جدید
در پنجره جدید ، روی 
Model Wizard کلیک کنید .
Model Wizard کلیک کنید .مدل جادوگر
1 | در پنجره Model Wizard روی  2D کلیک کنید . |
2 | در درخت Select Physics ، Electrochemistry>Tertiary Current Distribution، Nernst-Planck>Tertiary، Supporting Electrolyte (tcd) را انتخاب کنید . |
3 | روی افزودن کلیک کنید . |
4 | در قسمت متنی Number of species ، 1 را تایپ کنید . |
5 | در جدول غلظت ، تنظیمات زیر را وارد کنید: |
ج |
6 | در درخت Select Physics ، Structural Mechanics>Solid Mechanics (جامد) را انتخاب کنید . |
7 | روی افزودن کلیک کنید . |
8 |  روی مطالعه کلیک کنید . |
9 | در درخت انتخاب مطالعه ، General Studies>Time Dependent را انتخاب کنید . |
10 |  روی Done کلیک کنید . |
تعاریف جهانی
پارامترهای 1
پارامترهای مدل را بارگیری کنید.
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Global Definitions روی Parameters 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای پارامترها ، بخش پارامترها را پیدا کنید . |
3 |  روی Load from File کلیک کنید . |
4 | به پوشه Application Libraries مدل بروید و روی فایل oxide_jacking_parameters.txt دوبار کلیک کنید . |
هندسه 1
هندسه مدل را رسم کنید.
مربع 1 (مربع 1)
1 | در نوار ابزار هندسه ، روی  مربع کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات مربع ، بخش Size را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Side length ، 10[cm] را تایپ کنید . |
4 | برای گسترش بخش لایه ها کلیک کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
نام لایه | ضخامت (متر) |
لایه 1 | 0.05 |
5 | تیک لایه های سمت چپ را انتخاب کنید . |
6 |  روی Build Selected کلیک کنید . |
دایره 1 (c1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Circle کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات دایره ، بخش اندازه و شکل را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Radius ، r_rebar را تایپ کنید . |
4 | قسمت Position را پیدا کنید . در قسمت متن x ، 2.5[cm] را تایپ کنید . |
5 | در قسمت متن y ، 6.5[cm] را تایپ کنید . |
6 |  روی Build All Objects کلیک کنید . |
Mesh Control Domains 1 (mcd1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Virtual Operations کلیک کنید و Mesh Control Domains را انتخاب کنید . |
2 | در باله شی ، فقط دامنه‌های 1، 3 و 4 را انتخاب کنید. |
3 | در نوار ابزار Geometry ، روی  ساختن همه کلیک کنید . |
هندسه مدل باید به این شکل باشد.
تعاریف
سپس یک عملگر ادغام، متغیرها و توابع درون یابی برای هدایت و انتشار الکترولیت اضافه کنید.
ادغام مرز میلگرد
1 | در نوار ابزار تعاریف ، روی  Nonlocal Couplings کلیک کرده و Integration را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای ادغام ، Rebar boundary integration را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید . |
3 | بخش انتخاب منبع را پیدا کنید . از لیست سطح نهاد هندسی ، Boundary را انتخاب کنید . |
4 |  روی Paste Selection کلیک کنید . |
5 | در کادر محاوره‌ای Paste Selection ، 5-8 را در قسمت متن انتخاب تایپ کنید . |
6 | روی OK کلیک کنید . |
متغیرهای 1
بعد، چند متغیر را از یک فایل متنی بارگیری کنید.
1 | در نوار ابزار تعاریف ، روی متغیرهای  محلی کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای متغیرها ، بخش متغیرها را پیدا کنید . |
3 |  روی Load from File کلیک کنید . |
4 | به پوشه Application Libraries مدل بروید و روی فایل oxide_jacking_variables.txt دوبار کلیک کنید . |
درون یابی 1 (int1)
یک تابع درون یابی برای هدایت الکترولیت اضافه کنید.
1 | در نوار ابزار تعاریف ، روی  Interpolation کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای درون یابی ، قسمت Definition را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن نام تابع ، سیگما را تایپ کنید . |
4 |  روی Load from File کلیک کنید . |
5 | به پوشه Application Libraries مدل بروید و روی فایل oxide_jacking_sigma.txt دوبار کلیک کنید . |
6 | قسمت Units را پیدا کنید . در جدول Function تنظیمات زیر را وارد کنید: |
تابع | واحد |
سیگما | S/m |
درون یابی 2 (int2)
یک تابع درون یابی نیز برای انتشار اکسیژن اضافه کنید.
1 | در نوار ابزار تعاریف ، روی  Interpolation کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای درون یابی ، قسمت Definition را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن نام تابع ، D_O2 را تایپ کنید . |
4 |  روی Load from File کلیک کنید . |
5 | به پوشه Application Libraries مدل بروید و روی فایل oxide_jacking_D_O2.txt دوبار کلیک کنید . |
6 | قسمت Units را پیدا کنید . در جدول Function تنظیمات زیر را وارد کنید: |
تابع | واحد |
D_O2 | m^2/s |
مواد
در مرحله بعد، موادی را از Material Library برای تحلیل ساختاری اضافه کنید.
مواد را اضافه کنید
1 | در نوار ابزار Home ، روی  Add Material کلیک کنید تا پنجره Add Material باز شود . |
2 | به پنجره Add Material بروید . |
3 | در درخت، Built-in>Steel AISI 4340 را انتخاب کنید . |
4 | روی Add to Component در نوار ابزار پنجره کلیک کنید . |
مواد
فولاد AISI 4340 (mat1)
1 | در پنجره تنظیمات برای مواد ، قسمت انتخاب موجودیت هندسی را پیدا کنید . |
2 | در لیست، 1 را انتخاب کنید . |
3 |  روی حذف از انتخاب کلیک کنید . |
4 | فقط دامنه 2 را انتخاب کنید. |
مواد را اضافه کنید
1 | به پنجره Add Material بروید . |
2 | در درخت، Built-in> Concrete را انتخاب کنید . |
3 | روی Add to Component در نوار ابزار پنجره کلیک کنید . |
مواد
بتن (mat2)
1 | در پنجره تنظیمات برای مواد ، قسمت انتخاب موجودیت هندسی را پیدا کنید . |
2 |  روی Paste Selection کلیک کنید . |
3 | در کادر محاوره ای Paste Selection ، در قسمت انتخاب متن، عدد 1 را تایپ کنید . |
4 | روی OK کلیک کنید . |
5 | فقط دامنه 1 را انتخاب کنید. |
6 | در نوار ابزار Home ، روی  Add Material کلیک کنید تا پنجره Add Material بسته شود . |
مواد را اضافه کنید
1 | در نوار ابزار Home ، روی  Add Material کلیک کنید تا پنجره Add Material باز شود . |
2 | به پنجره Add Material بروید . |
3 | در نوار ابزار Home ، روی  Add Material کلیک کنید تا پنجره Add Material بسته شود . |
توزیع جریان سوم، NERNST-PLANCK (TCD)
شروع به تنظیم فیزیک برای الکتروشیمی کنید.
فقط دامنه 1 را انتخاب کنید.
الکترولیت 1
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1)>Terciary Current Distribution، Nernst-Planck (tcd) روی Electrolyte 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای الکترولیت ، بخش Diffusion را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن D c ، D_O2(PS) را تایپ کنید . |
4 | بخش حلال را پیدا کنید . از لیست σ l ، User defined را انتخاب کنید . در قسمت متن مربوطه، سیگما (PS) را تایپ کنید . |
تمرکز 1
غلظت را در سمت چپ ترین مرزهای دامنه تنظیم کنید.
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Concentration را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرز 1 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای تمرکز ، بخش تمرکز را پیدا کنید . |
4 | تیک گزینه Species c را انتخاب کنید . |
5 | در قسمت متنی c 0,c ، C_O2_ref را تایپ کنید . |
سطح الکترود 1
شرایط مرزی را در سطح میلگرد تنظیم کنید.
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Electrode Surface را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرزهای 5-8 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای Electrode Surface ، روی قسمت Dissolving-Depositing Species کلیک کنید . |
4 |  روی افزودن کلیک کنید . |
5 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
گونه ها | چگالی (KG/M^3) | جرم مولی (کیلوگرم بر مول) |
اکسید | rho_oxide | M_oxide |
6 |  روی افزودن کلیک کنید . |
7 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
گونه ها | چگالی (KG/M^3) | جرم مولی (کیلوگرم بر مول) |
Fe | rho_Fe | M_Fe |
کاهش اکسیژن
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1)>Terciary Current Distribution، Nernst-Planck (tcd)>Electrode Surface 1 روی Electrode Reaction 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای واکنش الکترود ، کاهش اکسیژن را در قسمت نوشتار برچسب تایپ کنید . |
3 | قسمت ضرایب استوکیومتری را پیدا کنید . در قسمت متن n ، 4 را تایپ کنید . |
4 | در قسمت متن ν c ، -1 را تایپ کنید . |
5 | قسمت Equilibrium Potential را پیدا کنید . از لیست Eq ، User defined را انتخاب کنید . در قسمت متن مرتبط، Eeq_O2 را تایپ کنید . |
6 | بخش سینتیک الکترود را پیدا کنید . از لیست نوع عبارت Kinetics ، معادله کاتدی تافل را انتخاب کنید . |
7 | در قسمت متن i 0 ، c/C_O2_ref*i0_O2 را تایپ کنید . |
8 | در قسمت متن A c ، A_O2 را تایپ کنید . |
سطح الکترود 1
در پنجره Model Builder ، روی Electrode Surface 1 کلیک کنید .
اکسیداسیون آهن
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Attributes کلیک کنید و Electrode Reaction را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای واکنش الکترود ، اکسیداسیون آهن را در قسمت نوشتار برچسب تایپ کنید . |
3 | قسمت ضرایب استوکیومتری را پیدا کنید . در قسمت متن n ، 4 را تایپ کنید . |
4 | در قسمت متن ν c ، 0.5 را تایپ کنید . |
5 | در جدول ضرایب استوکیومتری برای گونه های انحلال-رسوب کننده: تنظیمات زیر را وارد کنید: |
گونه ها | ضریب استوکیومتری (1) |
اکسید | -1 |
Fe | 2 |
6 | قسمت Equilibrium Potential را پیدا کنید . از لیست Eq ، User defined را انتخاب کنید . در قسمت متن مرتبط، Eeq_Fe را تایپ کنید . |
7 | بخش سینتیک الکترود را پیدا کنید . از لیست نوع عبارت Kinetics ، معادله آندی تافل را انتخاب کنید . |
8 | در قسمت متن i 0 ، i0_Fe را تایپ کنید . |
9 | در قسمت متن A a ، A_Fe را تایپ کنید . |
سطح الکترود 1
در پنجره Model Builder ، روی Electrode Surface 1 کلیک کنید .
تکامل هیدروژن
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Attributes کلیک کنید و Electrode Reaction را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای واکنش الکترود ، Hydrogen evolution را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید . |
3 | قسمت Equilibrium Potential را پیدا کنید . از لیست Eq ، User defined را انتخاب کنید . در قسمت متن مرتبط، Eeq_H2 را تایپ کنید . |
4 | بخش سینتیک الکترود را پیدا کنید . از لیست نوع عبارت Kinetics ، معادله کاتدی تافل را انتخاب کنید . |
5 | در قسمت متن i 0 ، i0_H2 را تایپ کنید . |
6 | در قسمت متن A c ، A_H2 را تایپ کنید . |
مقادیر اولیه 1
مقدار اولیه را برای غلظت اکسیژن تنظیم کنید.
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1)>Terciary Current Distribution، Nernst-Planck (tcd) روی مقادیر اولیه 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای مقادیر اولیه ، قسمت مقادیر اولیه را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن c ، C_O2_ref را تایپ کنید . |
مکانیک جامدات (جامدات)
سپس، فیزیک را برای تجزیه و تحلیل ساختاری تنظیم کنید.
مواد الاستیک خطی 1
در پنجره Model Builder ، گره Component 1 (comp1)> Solid Mechanics (solid)> Linear Elastic Material 1 را گسترش دهید ، سپس روی Linear Elastic Material 1 کلیک کنید .
استرس و کرنش اولیه 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Attributes کلیک کنید و Initial Stress and Strain را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای استرس و فشار اولیه ، بخش استرس و فشار اولیه را پیدا کنید . |
3 | در جدول ε 0 تنظیمات زیر را وارد کنید: |
e_init | 0 | 0 |
0 | e_init | 0 |
0 | 0 | 0 |
مواد الاستیک خطی 2
بعد، یک شرط Damage را برای دامنه بتن تنظیم کنید.
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Domains کلیک کنید و Linear Elastic Material را انتخاب کنید . |
2 | فقط دامنه 1 را انتخاب کنید. |
آسیب 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Attributes کلیک کنید و Damage را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Damage ، بخش Damage را پیدا کنید . |
3 | زیربخش Damage evolution را پیدا کنید . از لیست σ p ، User defined را انتخاب کنید . در قسمت متن مرتبط، sigmap را تایپ کنید . |
4 | از لیست G f ، User defined را انتخاب کنید . در قسمت متن مرتبط، Gf را تایپ کنید . |
5 | زیربخش روش منظم سازی فضایی را پیدا کنید . از لیست، گرادیان ضمنی را انتخاب کنید . |
6 | در قسمت متن l int ، lint را تایپ کنید . |
7 | در قسمت متن h dmg ، hdmg را تایپ کنید . |
غلتک 1
یک شرط Roller را در سمت چپ و پایین ترین مرزها تنظیم کنید.
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Roller را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرزهای 1 و 2 را انتخاب کنید. |
مش 1
مش ریزتر را نزدیک ناحیه میلگرد تنظیم کنید.
سایز 1
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1) روی Mesh 1 کلیک راست کرده و Size را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای اندازه ، قسمت انتخاب موجودیت هندسی را پیدا کنید . |
3 | از لیست سطح نهاد هندسی ، دامنه را انتخاب کنید . |
4 | فقط دامنه 5 را انتخاب کنید. |
5 | بخش اندازه عنصر را پیدا کنید . از لیست از پیش تعریف شده ، Extra fine را انتخاب کنید . |
مثلثی رایگان 1
1 | در نوار ابزار Mesh ، روی  Free Triangular کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Free Triangular ، روی  Build All کلیک کنید . |
مش باید به شکل زیر باشد:
مطالعه 1
زمان های خروجی حلگر وابسته به زمان را تنظیم کنید.
مرحله 1: وابسته به زمان
1 | در پنجره Model Builder ، در بخش مطالعه 1 ، روی Step 1: Time Dependent کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات مربوط به زمان وابسته ، قسمت تنظیمات مطالعه را پیدا کنید . |
3 | از لیست واحد زمان ، d را انتخاب کنید . |
4 | در قسمت متنی زمان خروجی ، range(0,25,1500) را تایپ کنید . |
راه حل 1 (sol1)
1 | در نوار ابزار مطالعه ، روی  Show Default Solver کلیک کنید . |
2 | در پنجره Model Builder ، گره Solution 1 (sol1) را گسترش دهید ، سپس روی Time-Dependent Solver 1 کلیک کنید . |
3 | در پنجره تنظیمات برای حل وابسته به زمان ، برای گسترش بخش Time Steping کلیک کنید . |
4 | از لیست مراحل انجام شده توسط حل کننده ، Strict را انتخاب کنید . |
5 | از لیست محدودیت حداکثر گام ، Constant را انتخاب کنید . |
6 | در قسمت متن حداکثر گام ، 10 را تایپ کنید . |
7 | در پنجره Model Builder ، گره Study 1>Solver Configurations>Solution 1 (sol1)>Time-Dependent Solver 1 را گسترش دهید ، سپس روی Fully Coupled 1 کلیک کنید . |
8 | در پنجره Settings for Fully Coupled ، برای گسترش بخش Method and Termination کلیک کنید . |
9 | از لیست روش غیر خطی ، Constant (نیوتن) را انتخاب کنید . |
10 | از لیست به‌روزرسانی Jacobian ، روی هر تکرار را انتخاب کنید . |
11 | در قسمت حداکثر تعداد تکرار ، 12 را تایپ کنید . |
12 | در نوار ابزار مطالعه ،  روی محاسبه کلیک کنید . |
نتایج
چندین طرح به طور پیش فرض اضافه شده است. اکنون ابتدا یک طرح خطی برای ضخامت لایه محصول خوردگی در امتداد میلگرد اضافه کنید.
ضخامت لایه محصول خوردگی
1 | در نوار ابزار صفحه اصلی ، روی  Add Plot Group کلیک کنید و 1D Plot Group را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای گروه طرح 1 بعدی ، Corrosion Product Layer Thickness را در قسمت نوشتاری Label تایپ کنید . |
3 | قسمت Data را پیدا کنید . از لیست انتخاب زمان ، از لیست را انتخاب کنید . |
4 | در لیست Times (d) ، 300 ، 600 ، 900 ، 1200 و 1500 را انتخاب کنید . |
نمودار خطی 1
1 | در نوار ابزار Corrosion Product Layer Thickness ، روی  Line Graph کلیک کنید . |
2 | فقط مرزهای 5-8 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای نمودار خط ، روی Replace Expression در گوشه سمت راست بالای بخش y-Axis Data کلیک کنید . از منو، Component 1 (comp1)>Terciary Current Distribution، Nernst-Planck>Dissolving-depositing species>Electrode dissolving type> تغییر ضخامت الکترود – m>tcd.sb_oxide – تغییر ضخامت الکترود ، 1-جزئی را انتخاب کنید . |
4 | قسمت y-Axis Data را پیدا کنید . از لیست واحد ، میکرومتر را انتخاب کنید . |
5 | برای گسترش بخش Legends کلیک کنید . تیک Show legends را انتخاب کنید . |
6 | در نوار ابزار Corrosion Product Layer Thickness ، روی  Plot کلیک کنید . |
اولین تحلیل استرس اصلی
سپس، اولین تنش اصلی را ترسیم کنید.
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Results روی Stress (solid) کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای گروه طرح دو بعدی ، First Principal Stress Analysis را در قسمت نوشتاری Label تایپ کنید . |
سطح 1
1 | در پنجره Model Builder ، گره First Principal Stress Analysis را گسترش دهید ، سپس روی Surface 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Surface ، بخش Expression را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Expression ، solid.gpeval(solid.sdp1) را تایپ کنید . |
4 | قسمت Coloring and Style را پیدا کنید .  روی تغییر جدول رنگ کلیک کنید . |
5 | در کادر محاوره ای Color Table ، Rainbow>Rainbow را در درخت انتخاب کنید. |
6 | روی OK کلیک کنید . |
تغییر شکل
1 | در پنجره Model Builder ، گره Surface 1 را گسترش دهید . |
2 | روی Deformation کلیک راست کرده و Disable را انتخاب کنید .  |
بعد، Damage را ترسیم کنید.
3 | در نوار ابزار صفحه اصلی ، روی  Add Predefined Plot کلیک کنید . |
طرح از پیش تعریف شده را اضافه کنید
1 | به پنجره Add Predefined Plot بروید . |
2 | در درخت، مطالعه 1/راه حل 1 (sol1)>Solid Mechanics>Damage (solid) را انتخاب کنید . |
3 | روی Add Plot در نوار ابزار پنجره کلیک کنید . |
4 | در نوار ابزار صفحه اصلی ، روی  Add Predefined Plot کلیک کنید . |
نتایج
سطح 1
1 | در پنجره Model Builder ، گره Results>Damage (solid) را گسترش دهید ، سپس روی Surface 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Surface ، بخش Coloring and Style را پیدا کنید . |
3 | از لیست نوع جدول رنگ ، Continuous را انتخاب کنید . |
4 | در نوار ابزار Damage (solid) روی  Plot کلیک کنید . |
ترک
سپس کرک را رسم کنید.
1 | در نوار ابزار صفحه اصلی ، روی  Add Plot Group کلیک کنید و 2D Plot Group را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای گروه طرح دو بعدی ، Crack را در قسمت متن برچسب تایپ کنید . |
سطح 1
1 | در نوار ابزار کرک ، روی  Surface کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Surface ، روی Replace Expression در گوشه سمت راست بالای بخش Expression کلیک کنید . از منو، Component 1 (comp1)>Solid Mechanics>Damage>solid.eeqnl – Nonlocal equivalent strain را انتخاب کنید . |
3 | در نوار ابزار Crack ، روی  Plot کلیک کنید . |
