clist و cname Properties

clist و cname Properties

clist و cname Properties
ویژگی cname یک آرایه رشته ای است که در آن نام ثابت ها را به عنوان پارامترهای ورودی ارائه می کنید ویژگی clist یک آرایه رشته ای است که در آن مقادیر ثابت ها را به عنوان پارامترهای ورودی ارائه می دهید. آرایه clist باید به اندازه آرایه cname باشد . این ثابت ها بر هر تعریف قبلی (مثلاً از تعاریف جهانی) غلبه می کنند. هر رشته به عنوان لیستی از مقادیر ارزیابی می شود. این بدان معناست که، برای مثال، عملگر range() ، واحدها و عبارات سراسری پشتیبانی می شوند. اولین ورودی در هر یک از این لیست ها برای تنظیم موقت پارامتر مربوطه همانطور که توسط cname ارائه شده است استفاده می شود.. این پارامتر می تواند یک پارامتر جهانی جدید یا موجود باشد. ثابت موقت است به این معنا که فقط در طول اجرای حل کننده تعریف می شود. نمی توان آن را در طول پس پردازش ارزیابی کرد. در واقع، اگر یک پارامتر جهانی موجود نباشد، ناشناخته خواهد بود و در صورت وجود، از مقدار پیش فرض خود استفاده خواهد کرد. این شبیه به سایر پارامترهای حل کننده، مانند t و timestep ، رفتار است.
به عنوان مثال، یک تعریف “bootstrapped” مانند
“cname” = {“foo”، “bar”}
“clist” = {“5″، “foo+2”}
همچنین کار می کند، اما در دسکتاپ COMSOL با خطای “foo” برای شناسایی نشدن در زمینه ارزیابی مواجه می شوید. و اگر از وابستگی دایره ای مانند استفاده کنید
“cname” = {“foo”، “bar”}
“clist” ={“bar”، “foo+2”}
در صورت استفاده از پارامترها، هشدارهایی در این مورد دریافت خواهید کرد و ارزیابی NaN (نه یک عدد) خواهد بود.
اگر “a” و “b” قبلاً به عنوان پارامترهای جهانی تعریف شده باشند و مثلاً b=a+1 ; سپس تعریف مجدد “a” به یک مقدار جدید از طریق cname و clist منجر به این می شود که مقدار “b” دوباره تعریف شود (به درستی).
شما نمی توانید پارامترهای مورد استفاده در بخش های زیر از مدل را لغو کنید:
مش و هندسه
انتخاب ها
پروب ها
کارکرد
مواد
جفت
دنباله های حل کننده
لیست های وابسته به پارامتر
همچنین، حل کننده های پارامتریک و وابسته به زمان، هر تعریفی از ثابت های حل کننده را رد می کنند.
تنظیمات ثابت برای یک گره حل کننده به پس پردازش منتقل نمی شود.
چند مثال از زمانی که تعریف ثابت برای حل کننده می تواند مفید باشد:
هنگام انجام دنباله های حل کننده پیشرفته تر، جایی که ثابت ها باید بین فراخوانی ها تغییر کنند (مثلاً در حلقه های for).
زمانی که نمی خواهید تعریف کلی یک پارامتر را تغییر دهید یا زمانی که نمی توانید یا نمی خواهید از یک ویژگی حل کننده پارامتری استفاده کنید.
وقتی می خواهید پارامترهای کمکی را تعریف کنید که بخشی از معادلات هستند مانند CFLCMP یا niterCMP و جایی که حل کننده این پارامترها را تعریف نمی کند.