بخش‌های زیر در پنجره‌های تنظیمات برای گره‌های جفت غیر محلی مشابه یا مشابه برخی از گره‌های جفت غیر محلی هستند و در این بخش توضیح داده شده‌اند.
نام اپراتور
یک نام برای اپراتور در قسمت نام اپراتور وارد کنید یا از نام پیش فرض استفاده کنید. این نامی است که برای دسترسی به اپراتور در مدل استفاده می شود، بنابراین از نامی استفاده کنید که آن را به خوبی توصیف کند. به عنوان مثال، genext1 نام پیش‌فرض اولین اپراتور کوپلینگ اکستروژن عمومی است و می‌توانید از آن برای ارزیابی دمای T در مقصد با استفاده از genext1(T) استفاده کنید.
انتخاب منبع
انتخاب منبع منبع را برای جفت غیرمحلی تعریف می کند – بخشی از هندسه که در آن اپراتور کوپلینگ عبارات ارائه شده را ارزیابی می کند.
از لیست سطح موجودیت هندسی ، دامنه ، مرز ، لبه (فقط سه بعدی)، یا نقطه را انتخاب کنید. دستی ، همه دامنه ها ، همه مرزها ، همه لبه ها یا همه نقاط را از لیست انتخاب انتخاب کنید. اگر Manual انتخاب شده است، موجودیت های هندسی را در پنجره Graphics انتخاب کنید. به عنوان مثال، برای افزودن تمام هندسه های قابل اجرا به لیست انتخاب ، همه دامنه ها را انتخاب کنید.
رئوس منبع و رئوس مقصد
 |
انتخاب رئوس مبدا و رئوس مقصد ، نگاشت خطی از مقصد به مبدأ را مشخص می کند.
|
روی دکمه Active کلیک کنید تا یکی از انتخاب های راس فعال شود. می توانید بین گزینه های روشن 
و خاموش 
جابجا شوید.
و خاموش جابجا شوید.یک راس منبع واحد برای هر یک از راس منبع 1 ، راس منبع 2 ، راس منبع 3 و راس منبع 4 انتخاب کنید. سپس یک راس مقصد واحد برای هر یک از راس مقصد 1 ، راس مقصد 2 ، راس مقصد 3 و راس مقصد 4 انتخاب کنید (راس 4 فقط برای اکستروژن خطی موجود است ).
|
•
|
برای اکستروژن خطی : تعداد رئوس منبع باید حداقل یک باشد و بیشتر از 1 + دقیقه نباشد (srcsdim,dstsdim) ، که srcsdim و dstsdim به ترتیب ابعاد هندسه مبدا و مقصد هستند. تعداد رئوس مقصد وارد شده باید با تعداد رئوس مبدا یکسان باشد. اگر همه انتخاب‌های راس مقصد استفاده نمی‌شوند، انتخاب‌های خالی باید آخرین باشند.
|
|
•
|
برای طرح خطی ، srcedim + 1 راس منبع را انتخاب کنید که در آن srcedim بعد انتخاب منبع است. بسته به ابعاد انتخاب منبع، ممکن است برخی از آخرین انتخاب های راس منبع باید خالی بماند. تعداد رئوس مقصد باید یک کمتر از تعداد رئوس مبدا باشد. اگر همه انتخاب‌های راس مقصد استفاده نمی‌شوند، انتخاب‌های خالی باید آخرین باشند. رئوس مقصد srcedim را انتخاب کنید که در آن srcedim بعد انتخاب منبع است. بسته به بعد انتخاب منبع، ممکن است برخی از آخرین انتخاب‌های راس مقصد خالی بماند.
|
یک نقطه ارزیابی در هندسه مقصد ابتدا به صورت متعامد بر روی فضای خطی پوشانده شده توسط رئوس مقصد پیش بینی می شود (مگر اینکه آنها کل فضا را بپوشانند). سپس نقطه پیش بینی شده با یک نگاشت خطی که هر رأس مقصد را به راس منبع مربوطه می برد، به هندسه منبع نگاشت می شود. فرض کنید L خطی باشد که از این نقطه عبور می کند، که موازی با خطی است که از اولین و آخرین راس منبع می گذرد. اگر انتخاب منبع در فضای خطی که توسط رئوس منبع پوشانده شده باشد، عملگر خطی طرح ریزی با ادغام در امتداد L ارزیابی می شود . به طور کلی، عملگر با ادغام در امتداد خط یا منحنی در انتخاب منبع ارزیابی می شود که به L نگاشت می شود.تحت طرح ریزی متعامد بر روی فضای خطی که توسط رئوس منبع پوشانده شده است.
مرزهای منبع و مرز مقصد
برای تعیین انتخاب منبع، دستی یا همه مرزها را از لیست انتخاب انتخاب کنید . اگر Manual انتخاب شده است، مرزها را در پنجره Graphics انتخاب کنید. برای افزودن همه مرزها به لیست انتخاب ، همه مرزها را انتخاب کنید.
فقط یک مرز مقصد می تواند وجود داشته باشد. برای فعال یا غیرفعال کردن گزینه Destination Boundary روی دکمه Active کلیک کنید . سپس در پنجره Graphics مرز را انتخاب کنید.
فریم منبع و نقشه منبع
یک فریم منبع را برای استفاده در منبع انتخاب کنید. در بیشتر موارد می توان از تنظیمات پیش فرض بخش منبع استفاده کرد. به صورت اختیاری، کادر بررسی استفاده از نقشه منبع را انتخاب کنید و عبارات را در فیلدهای x-expression ، y-expression و z-expression (به صورت سه بعدی) برای نقشه منبع از منبع تا مش میانی وارد کنید.
برای جفت غیرمحلی General Extrusion ، تعداد عبارات نقشه مبدا با تعداد عبارات نقشه مقصد برابر است. با عبارات نقشه منبع پیش فرض، مش میانی را می توان با منبع یکسان در نظر گرفت.
idim ابعاد فضای میانی با تعداد عبارات نقشه منبع و مقصد غیرخالی تعیین می شود، که باید یکسان باشند، و همچنین باید srcedim ≤ idim ≤ srcsdim را برآورده کند ، که در آن srcedim بعد انتخاب منبع است، و srcsdim عبارت است از بعد هندسه منبع
تنظیمات پیشرفته برای کوپلینگ های غیر محلی
برای جفت‌های غیرمحلی اکستروژن عمومی ، اکستروژن خطی ، شباهت مرزی و نگاشت هویت ، گزینه‌ای را از فهرست روش جستجوی مش انتخاب کنید تا مشخص کنید اگر نقطه ارزیابی در مقصد به نقطه‌ای خارج از منبع نگاشت شود، چه اتفاقی می‌افتد:
|
•
|
اگر Use tolerance انتخاب شده باشد (پیش‌فرض)، در صورتی که هیچ مش منبعی در فاصله داده‌شده توسط مقدار در قسمت تحمل برون‌یابی وجود نداشته باشد، نگاشت با شکست مواجه می‌شود .
|
|
•
|
اگر نزدیکترین نقطه انتخاب شده باشد، از نزدیکترین نقطه در انتخاب منبع استفاده می شود، حتی اگر آن نقطه از نقطه مقصد دور باشد. توجه داشته باشید که این الگوریتم به اندازه Use tolerance یا Walk در مؤلفه متصل کارآمد نیست .
|
|
•
|
اگر راه رفتن در مؤلفه متصل انتخاب شده باشد، یک پیاده روی ساده از مش منبع ایجاد می شود. اگر کامپوننت متصل نیست از این روش استفاده نکنید. از سوی دیگر، اگر انتظار دارید که نقشه برداری شما در خارج باشد، و این خوب است، این جایگزین در آن موقعیت به جای صرف زمان برای گذراندن رویکردهای جستجوی مختلف، نتیجه را به سرعت باز می گرداند.
|
یک مقدار مثبت اسکالر را در فیلد تحمل Extrapolation وارد کنید . اگر نقطه نگاشت شده در فاصله ای از تحمل برون یابی ضربدر اندازه عنصر مش باشد، نقطه در منبع در نظر گرفته می شود. در غیر این صورت، نقشه برداری با شکست مواجه می شود.
برای ارزیابی عملگر به NaN (Not-a-Number) در صورت شکست نگاشت، کادر انتخاب Use NaN when mapping fails را انتخاب کنید. در غیر این صورت خطایی رخ می دهد.
برای کوپلینگ های Integration و Average ، از لیست Method گزینه Integration یا Summation over node را انتخاب کنید. در بیشتر موارد از ادغام استفاده کنید. برای مثال، برای محاسبه نیروهای واکنش، جمع بر روی گره ها مفید است.
 |
شما فقط می توانید از گزینه Sumation over nodes برای عباراتی استفاده کنید که دارای مقادیر منحصر به فرد در نقاط گره هستند.
|
اگر یکپارچه سازی انتخاب شده است، مقداری را در قسمت ترتیب یکپارچه سازی وارد کنید (به ترتیب یکپارچه سازی در واژه نامه مراجعه کنید). همچنین، هنگام کار با چندین فریم، یک Frame را از لیست برای عنصر حجم انتخاب کنید تا در ادغام استفاده شود.
برای هندسه های متقارن محوری، چک باکس Compute integral in revolved geometry به طور پیش فرض انتخاب می شود تا ادغام را به صورت سه بعدی (برای یک مدل متقارن محوری دو بعدی) یا به صورت دو بعدی (برای یک مدل متقارن محوری 1 بعدی) انجام دهد.
