استفاده از مجموعه داده پوسته ( ) به صورت تقارن محوری سه بعدی و دوبعدی، در زیر منوی More 3D Datasets ، برای تجسم همزمان سطوح بالا و پایین پوسته با استفاده از، به عنوان مثال، نمودارهای سطح و فلش، 
موجود است . هدف اصلی ارائه نمایشی است که با ضخامت فیزیکی پوسته مطابقت داشته باشد. نتایج نمایش داده شده در دو طرف تا زمانی که کمیت انتخاب شده وابستگی آشکار به ضخامت داشته باشد متفاوت خواهد بود. روی گره Shell کلیک راست کنید تا در صورت تمایل، یک زیرگره Selection اضافه شود .
موجود است . هدف اصلی ارائه نمایشی است که با ضخامت فیزیکی پوسته مطابقت داشته باشد. نتایج نمایش داده شده در دو طرف تا زمانی که کمیت انتخاب شده وابستگی آشکار به ضخامت داشته باشد متفاوت خواهد بود. روی گره Shell کلیک راست کنید تا در صورت تمایل، یک زیرگره Selection اضافه شود .داده ها
مجموعه داده Solution را برای استفاده برای پس پردازش پوسته از لیست Dataset انتخاب کنید . فقط مجموعه داده های راه حل متقارن محوری سه بعدی و دو بعدی که شامل یک یا چند سطح هستند در دسترس هستند.
لایه های
به منظور تجسم بهتر در داخل یک پوسته لایه لایه، کادر Separate سطوح را انتخاب کنید . این تنظیم برش هایی را بر روی گره های مش در جهت ضخامت ایجاد می کند. پالایش را افزایش دهید (پیش‌فرض: 1) تا نقاط ارزیابی بیشتری در جهت ضخامت داشته باشید.
در این بخش، پارامترهای سطوح بالا و پایین را بیشتر مشخص می‌کنید:
پارامترهای برتر
در قسمت Top Parameters ، پارامترهای زیر را که ارزیابی سطح بالایی را کنترل می‌کنند وارد کنید:
|
•
|
مختصات z محلی ، در محدوده [ -1 ، 1]، برای نتایج وابسته به ضخامت. معمولا مقدار باید روی 1 تنظیم شود.
|
|
•
|
اجزای نقطه مرجع برای محاسبات لحظه ای.
|
پارامترهای پایین
در قسمت پایین پارامترها ، پارامترهایی را وارد کنید که ارزیابی سطح پایین را کنترل می کنند (مشابه با پارامترهای سطح بالایی). مختصات z محلی معمولاً باید مقدار – 1 را داشته باشد.
موقعیت
در قسمت Orientation ، مؤلفه X ، مؤلفه Y و مؤلفه Z را برای مؤلفه‌های بردار جهت جابجایی، مانند مؤلفه‌های بردار عادی سراسری nx ، ny ، و nz یا مؤلفه‌های عادی پوسته، مانند shell.nlX وارد کنید. ، shell.nlY و shell.nlZ . این جهتی است که در آن مرز نمایش داده شده از مرز مشبک منحرف می شود.
در قسمت جابجایی نرمال ها ، مولفه X ، جزء Y و جزء Z را برای جابجایی های نرمال وارد کنید (پیش فرض: 0). در اینجا می توانید یک تصحیح افزودنی برای جهت پوسته وارد کنید که باید هنگام ارزیابی در قاب فضایی اعمال شود.
در قسمت Distance مقداری را برای مقدار جابجایی در قسمت Distance وارد کنید . به عنوان مثال، shell.z_offset+0.5*shell.z*shell.d ، که در صورت استفاده، یک افست به اضافه نصف ضخامت پوسته است. مختصات z محلی ، همانطور که در بخش لایه ها داده شده است ، در عبارت فاصله به منظور قرار دادن سطوح بالا و پایین درج می شوند. سطح در جهتی که در قسمت Orientation داده شده است منعکس می شود . با استفاده از مقادیر فاصله بزرگتر از ضخامت پوسته واقعی، می توان نمایش نتیجه را برای پوسته های بسیار نازک بهبود بخشید.
پیشرفته
در این قسمت در صورت تمایل می توانید فاکتورهای مقیاس مساحت و طول را تنظیم کنید. انجام این کار می تواند برای در نظر گرفتن این واقعیت مفید باشد که مقیاس مساحت برای هر دو سطح ایجاد شده با چرخش یک خط، به عنوان مثال، یکسان نیست. به‌طور پیش‌فرض، مقادیر در قسمت‌های Area scale و Line scale factor توسط رابط فیزیک تنظیم می‌شوند.
 |
مجموعه داده های پوسته به ماژول مکانیک سازه نیاز دارند.
|
