یک ویژگی جفت ( ) یک ویژگی خاص است که شرایط را روی جفت ها تعریف می کند. یک جفت دارای یک سمت مبدا و یک سمت مقصد است و یک شرط جفت معمولاً متغیرهای وابسته را با استفاده از محدودیت‌های نقطه‌ای بین آنها متصل می‌کند.

این ویژگی برای تعریف انواع دیگر شرایط جفت مفید است. تفاوت عمده بین یک ویژگی جفت و یک ویژگی معمولی در زیرگره هایی است که انتخاب ها را تعریف می کنند.

برای ویژگی های جفت، دو گزینه اضافی در لیست انتخاب بخش انتخاب وجود دارد . منبع و مقصد . با این گزینه ها می توانید تعیین کنید که از مرزهای مبدا یا مقصد در شرایط یک ویژگی جفت استفاده شود. برای اطلاعات بیشتر به تعیین انتخاب ها مراجعه کنید .

به جز چند بخش حذف شده، پنجره تنظیمات شبیه به گره Generic Feature است .

به تنظیمات انتخاب برای ویژگی عمومی مراجعه کنید . برای یک ویژگی جفت، لازم نیست سطح موجودیت هندسی را مشخص کنید، زیرا همیشه سطح مرزی است. همین امر در مورد تنظیمات نوع دامنه نیز صادق است، زیرا همه جفت ها متعلق به یک نوع دامنه خاص به نام Pair هستند . ویژگی‌های معمولی که از این نوع دامنه پشتیبانی می‌کنند نیز در یک نسخه جفتی در میان شرایط جفت رابط فیزیک ظاهر می‌شوند.

همه ویژگی های جفت نیز دارای قانون خاصی برای انتخاب های نادیده گرفته می شوند. آنها همیشه منحصر به همه ویژگی های غیر جفتی قبل از جفت در لیست هستند. برای همه ویژگی‌ها، جفت‌ها و غیرجفت‌هایی که در زیر جفت در لیست قرار دارند، در شرایط جفت مشارکت دارند. در نتیجه، نمی توانید نوع لغو را برای ویژگی های جفت تنظیم کنید.

برای غیرفعال کردن حلقه زدن خودکار روی جفت، کادر انتخاب فقط استفاده از حلقه صریح جفت بر روی جفت ها را انتخاب کنید ، بنابراین هیچ دسترسی جفت جداگانه برای گره های زیر ویژگی جفت و برای پیوندها به مؤلفه های عادی پشتیبانی نمی شود. هر جفت حلقه‌ای باید از یک حلقه صریح جفت با یک جزء استفاده کند ( لیست حلقه را در Component ببینید ).

اگر رابط فیزیک تنها یک نمونه از ویژگی را اجازه می دهد، کادر بررسی ویژگی Singleton را انتخاب کنید .

برای ویژگی‌های زیر یک رابط فیزیک، یک کادر بررسی افزودن به عنوان ویژگی پیش‌فرض وجود دارد . اگر می‌خواهید این ویژگی یک ویژگی پیش‌فرض باشد، این کادر را علامت بزنید. هنگامی که ویژگی های پیش فرض را مشخص می کنید، سطح موجودیت هندسی را در لیست سطح موجودیت هندسی پیش فرض مشخص کنید . رابط های جدید ایجاد شده سپس ویژگی را در این سطح اضافه کنید. انواع موجودیت پیش‌فرض، انواع موجودیت‌هایی را که ویژگی پیش‌فرض روی آن اضافه می‌شود، مشخص می‌کند.

در جدول Advanced preferences می توانید گزینه های خاصی را برای ویژگی پیش فرض تعیین کنید. به‌طور پیش‌فرض، ویژگی‌های پیش‌فرض دارای یک انتخاب از میان همه دامنه‌ها هستند (آن را نمی‌توان تغییر داد)، و شما نمی‌توانید این ویژگی را حذف یا غیرفعال کنید. برای تغییر این رفتار پیش‌فرض ، ستون‌های جعبه را انتخاب کنید – انتخاب را باز کنید ، انتخاب را پاک کنید ، غیرفعال‌سازی و قابل جابجایی . آخرین ستون، وزن ترتیب را فهرست می کند، ترجیحی برای کنترل ترتیب ویژگی های پیش فرض است. ترتیب استاندارد ابتدا ویژگی‌های دامنه، سپس ویژگی‌های مرزی و به همین ترتیب تا ویژگی‌های نقطه‌ای و سپس ویژگی‌های جهانی است. ویژگی های ارزش اولیه اضافه شده به طور خودکار همیشه در لیست آخرین نمایش داده می شوند. این برنامه هنگام مرتب سازی ویژگی های پیش فرض از یک عدد صحیح استفاده می کند. عدد صحیح با استفاده از فرمول زیر به بعد موجودیت هندسی و وزن ترتیب لیست بستگی دارد:

تنظیمات کوچک (<100) را برای کنترل ترتیب در بعد موجودیت و تنظیمات بزرگ برای قرار دادن یک ویژگی پیش‌فرض اول یا آخر در لیست انجام دهید. ویژگی های مقدار اولیه دارای وزن پیش فرض 1000- هستند تا آخرین نمایش داده شوند.