0

ورودی کاربر

ورودی کاربر

ورودی کاربر
ورودی کاربر ( ) برای یک ویژگی یا ویژگی به یک ذخیره سازی داده قابل ویرایش توسط کاربر برای نمونه مربوطه در Model Builder تبدیل می شود ( برای یک نمای کلی به ورودی های کاربر مراجعه کنید ).
برای افزودن یک ورودی کاربر ، ابتدا یک گره ویژگی یا گره ویژگی (به عنوان مثال، یک ویژگی عمومی ، وضعیت دامنه یا ویژگی مدل دستگاه ) اضافه کنید، سپس:
•
از نوار ابزار متنی (در این مثال، ویژگی عمومی ، وضعیت دامنه ، یا ویژگی مدل دستگاه )، روی دکمه ورودی کاربر ( ) کلیک کنید.
•
روی گره ویژگی (در این مثال، Generic Feature ، Domain Condition یا Device Model Feature ) کلیک راست کرده و آن را از زیر منوی Inputs انتخاب کنید .
پنجره تنظیمات ورودی کاربر شامل بخش های زیر است:
اعلام
در قسمت Declaration نام پارامتر را در قسمت Input name مشخص می کنید . توضیحات، نماد، کمیت فیزیکی و واحد SI ورودی کاربر با اعلان متغیر یکسان است. اعلان متغیر و اعلان متغیر وابسته را ببینید . علاوه بر این، می‌توانید یک راهنمای ابزار را در قسمت Tooltip با استفاده از همان نحوی که برای توضیحات در نظر گرفته شده است، اضافه کنید.
بعد و مقدار پیش فرض ورودی کاربر در مقایسه با متغیرها کمی متفاوت است. برای اسکالرها، بردارها و ماتریس ها، بعد مورد نظر را در لیست Dimension تنظیم می کنید . از نوع آرایه Single برای لیست نوع آرایه استفاده کنید که پیش‌فرض نیز هست. هنگامی که به ورودی های کاربر که بردار بردارها یا بردار ماتریس هستند نیاز دارید، در لیست نوع آرایه Double را انتخاب کنید . سپس می توانید بعد بیرونی را با لیست بعد بیرونی و بعد داخلی را با لیست بعد داخلی انتخاب کنید . لیست ابعاد داخلی با لیست ابعاد یکسان است ، اما بعد بیرونی استلیست گزینه های کمتری دارد. برای همه ورودی‌های کاربر دو آرایه، مقدار پیش‌فرض به بعد داخلی اشاره دارد و بعد بیرونی را با پیش‌فرض‌های یکسان پر می‌کند.
وقتی ورودی کاربر اسکالر است، گزینه ای برای تعریف مجموعه ای از مقادیر مجاز وجود دارد. در لیست مقادیر مجاز ، می توانید Any یا From را انتخاب کنید . اگر از لیست را انتخاب کنید ، جدولی نشان داده می شود که می توانید مقادیر مجاز را پر کنید. لیست مقادیر پیش فرض فقط حاوی مقادیر وارد شده در لیست مقادیر مجاز است . اگر در لیست مقادیر مجاز Any را انتخاب کنید ، در قسمت مقدار پیش‌فرض مقدار پیش‌فرض را مشخص می‌کنید .
ورودی های کاربر از نوع Boolean یک مورد خاص از یک اسکالر با دو مقدار مجاز است که در داخل با 0 و 1 نمایش داده می شود . نوع کنترل واضح برای این ورودی کاربر، یک چک باکس است که می توان آن را پاک کرد ( 0 ) یا انتخاب کرد ( 1 ). برای انتخاب چک باکس به صورت پیش فرض، کادر انتخاب پیش فرض را انتخاب کنید .
وقتی می خواهید بردارهایی داشته باشید که هر عنصر باید در مجموعه ای از مقادیر مجاز باشد یا یک بولی باشد، از ورودی کاربر دو آرایه استفاده می کنید. بعد بیرونی را به صورت دلخواه تنظیم کنید و از لیست ابعاد داخلی Scalar یا Boolean را انتخاب کنید . اگر Scalar را انتخاب کنید ، می توانید مقادیر مجاز را همانطور که در بالا توضیح داده شد تنظیم کنید.
محدودیت های
در لیست ابعاد فضای مجاز، می‌توانید تعریف کنید که این ورودی کاربر خاص در چه ابعادی می‌تواند استفاده شود. گزینه Same as parent (گزینه پیش‌فرض) به این معنی است که ورودی کاربر از همان ابعاد فضایی ویژگی یا ویژگی والد پشتیبانی می‌کند. اگر می خواهید ابعاد فضا را به صورت دستی کنترل کنید، از لیست سفارشی شده را انتخاب کنید. سپس می توانید ابعاد فضای مجاز را از لیستی از تمام ابعاد فضا انتخاب کنید.
 
اگر ورودی کاربر از بعد فضایی پشتیبانی نکند، به طور کامل از ویژگی یا ویژگی حذف می شود، نه اینکه فقط از رابط کاربری پنهان شود. برای مثال، اگر سعی کنید در تعریف متغیر به آن دسترسی پیدا کنید، یک پیام خطا ظاهر می شود.
پیشرفته
برای حذف آن ورودی از Compact History، کادر بررسی حذف در تاریخچه فشرده را انتخاب کنید . این بدان معنی است که هر تغییری که در این ورودی ایجاد شود به عنوان یک دستور API در هنگام انجام بازنشانی تاریخچه مدل ثبت نمی شود. هنگامی که کادر بررسی حذف از تاریخچه فشرده را انتخاب کنید ، به این معنی است که در عملیات تکراری و چسباندن حذف شده است، بنابراین تیک گزینه Reset to default هنگام کپی یا چسباندن موجودیت (به زیر مراجعه کنید) انتخاب و غیرفعال می شود. توجه داشته باشید که اگر چک باکس Omit in Compact History دوباره پاک شود ، این چک باکس فعال و انتخاب می شود ، حتی اگر چک باکس قبل از انتخاب کادر حذف در Compact History پاک شده باشد.
اگر می‌خواهید هنگام کپی یا چسباندن یک موجودیت، تنظیمات به مقادیر پیش‌فرض بازنشانی شوند، کادر را انتخاب کنید . این چک باکس معمولا باید پاک شود.
برای اطمینان از اینکه مقادیر پیش‌فرض از مقادیر منحصربه‌فرد استفاده می‌کنند، کادر بررسی اطمینان از مقادیر پیش‌فرض منحصربه‌فرد را انتخاب کنید . از لیست روش ، یکی از روش های زیر را برای اطمینان از مقادیر منحصر به فرد انتخاب کنید:
•
 از جمله ویژگی های این نوع (پیش فرض)، برای اطمینان از منحصر به فرد بودن در بین ویژگی های همان نوع.
•
 در میان دسته ورودی های کاربر در همه ویژگی ها ، برای اطمینان از منحصر به فرد بودن یک دسته خاص از ورودی های کاربر در همه ویژگی ها، که در قسمت Category مشخص می کنید .
•
 در میان دسته ورودی‌های کاربر در فهرست ویژگی‌های یکسان ، برای اطمینان از منحصربه‌فرد بودن بین دسته خاصی از ورودی‌های کاربر در همان لیست ویژگی، که در قسمت Category مشخص می‌کنید .
تفاوت بین دو گزینه آخر این است که اولی مقادیر موجود را در بین همه ویژگی ها به صورت بازگشتی (همچنین ویژگی های فرعی) جستجو می کند و دومی فقط مقادیر موجود در همان لیست را جستجو می کند.
همچنین می‌توان شرطی را اضافه کرد که شامل یک ویژگی خواهر و برادر در جستجوی مقادیر موجود می‌شود، با انتخاب تیک شرط Use on sibling . یک شرط که در قسمت Condition وارد می‌کنید ، می‌تواند برای هر خواهر یا برادر (یا تنظیمات ویژگی فیزیک) ارزیابی شود. در صورتی که این شرط نادرست باشد، هیچ مقداری از ویژگی خواهر و برادر جمع آوری نمی شود.
گزینه های رابط کاربری گرافیکی
اگر می‌خواهید ورودی کاربر در حالت غیرفعال ناپدید شود، کادر Hide user input in GUI when inactive را انتخاب کنید. برای پنهان کردن برچسب متنی حاوی توضیحات بالای مؤلفه رابط کاربری گرافیکی ورودی کاربر، کادر تأیید Show no description را انتخاب کنید . به همین ترتیب، می‌توانید با انتخاب تیک Show no symbol نماد را از رابط کاربری گرافیکی پنهان کنید. به عنوان گزینه نهایی، امکان اضافه کردن یک تقسیم کننده بالای مولفه رابط کاربری گرافیکی و هر برچسب متن توضیحات وجود دارد. تقسیم کننده یک خط افقی با متن توصیفی اختیاری است. برای افزودن تقسیم‌کننده، کادر بررسی Add Divider را در بالای ورودی کاربر انتخاب کنید . پس از انتخاب، می توانید متن تقسیم کننده را در قسمت Text وارد کنید .
 
برای اطلاعات بیشتر به طراحی چیدمان رابط کاربری گرافیکی مراجعه کنید
شما چه احساسی دارید