همه نام متغیرهایی که در یک عبارت می نویسید، ابتدا یک متغیر تعریف شده توسط رابط فیزیک فرض می شود، به این معنی که محدوده واسط فیزیک دارد. اگر متغیری با آن scope پیدا نشد، scope کامپوننت و در نهایت دامنه root را بررسی می کند. اگر می‌خواهید به متغیری در دامنه ریشه دسترسی داشته باشید، اما مطمئن نیستید که در محدوده دیگری وجود دارد، متغیر را با دامنه کامل وارد کنید، برای مثال root.lambda برای دسترسی به مقادیر ویژه از حل‌کننده.
همچنین ممکن است بخواهید به مقدار ورودی کاربر در معادلات خود بدون اضافه کردن آن به عنوان متغیر دسترسی داشته باشید. نحو برای این اضافه کردن par است. قبل از نام پارامتر ورودی به عنوان مثال، برای دسترسی به پارامتر ورودی sigma در یک عبارت، par.sigma را تایپ کنید . پیشوند par بخشی از نحو تولید نام است که سازنده آن را تفسیر می کند. این نحو توسط دنباله ای از آیتم های جدا شده با نقطه ساخته می شود، جایی که هر موقعیت معنای خاصی دارد. شرح کامل نحو را می توان با قانون زیر تعریف کرد
[<پیشوند>].<شناسه>.[<ورودی>]*.[<عدد صحیح>]*
همه موارد داخل پرانتز به این معنی است که شما مجبور نیستید آنها را مشخص کنید و در برخی موارد به جای آن از یک پیش فرض استفاده می شود. ستاره (*) به این معنی است که شما می توانید صفر یا چند مورد را بنویسید. پیشوند par در موارد ذکر شده در بالا، مثالی است که موقعیت شناسه یک ورودی کاربر است و مقدار آن ورودی کاربر جایگزین کل دنباله می شود. پیشوندهای رزرو شده مشابه دیگری برای دسترسی به دامنه های مختلف و مشخص کردن عملگرها وجود دارد. لیست کامل را در جدول زیر مشاهده می کنید:
|
پیشوند
|
شرح
|
مثال
|
|
فیزیک
|
با دامنه رابط فیزیک جایگزین شده است. تحت یک ویژگی کوپلینگ، پیشوند فیزیک را می توان با یک نوع جفت اضافه کرد. جفت مولتیفیزیک عمومی را ببینید
|
phys.A => root.comp1.es.A
|
|
مقایسه
|
با محدوده جزء مدل جایگزین شده است.
|
comp.u => root.comp1.u
|
|
ریشه
|
همانطور که برای تعریف root scope استفاده می شود.
|
root.h => root.h
|
|
هماهنگی
|
مختصات را مشخص می کند و همراه با عدد-نقطه استفاده می شود. می توان به ترتیب با s ، m ، g ، یا M مربوط به مختصات در قاب فضایی، ماده، هندسه یا مش پیشوند شد.
|
coord.1 => X
g.coord.2 => Yg
|
|
مورد
|
با محدوده ای جایگزین می شود که نشان دهنده مسیر کامل به ویژگی یا ویژگی است.
|
item.V0 => root.comp1.es.gnd1.V0
|
|
والدین
|
با محدوده ای جایگزین می شود که نشان دهنده مسیر کامل والد به ویژگی یا ویژگی است.
|
parent.V0 => root.comp1.es.V0
|
|
بخش
|
شناسه بعدی یک متغیر وابسته است و نام واقعی جایگزین کل دنباله می شود.
|
dep.u => root.comp1.u2
|
|
سفارش
|
شناسه بعدی یک متغیر وابسته است و ترتیب شکل متغیر جایگزین کل دنباله می شود.
|
order.u => 2
|
|
همتراز
|
شناسه بعدی یک ورودی است و مقدار آن ورودی جایگزین کل دنباله می شود.
|
par.sigma => 12[S/m]
|
|
تشک
|
شناسه بعدی یک ویژگی مادی است و مقدار ویژگی مادی، یا از ماده یا کاربر تعریف شده، جایگزین توالی می شود.
|
mat.rho => root.comp1.mat2.def.
rho(root.comp1.T) |
|
ارگ
|
شناسه بعدی یک پارامتر جزء است. تجزیه کننده آرگومان را با نتیجه تجزیه شده مقدار جایگزین می کند.
|
arg.C => phys.C2 => root.comp1.ht.C2
|
|
نقشه
|
شناسه بعدی یک عملگر اکستروژن یک جفت یا یک شرایط دوره ای است.
map.nsign متغیری برای علامت عادی است که در تمام مرزها به صورت 1 تعریف شده است. برای تغییر جهت نرمال در برخی از مرزها، این متغیر را مجدداً 1- تعریف کنید تا جهت عادی را برگردانید.
|
map.src2dst(c1) => root.comp1.src2dst_p1(c1)
|
|
پوسیدگی
|
شناسه بعدی چرخش یک بردار یا متغیر ماتریسی را در شرایط تناوبی تعریف می کند.
|
rot.src2dst(A) => {cos(30)*Ax+sin(30)*Ay,sin(30)*Ax-cos(30)*Ay
|
|
دقیقه
|
شناسه بعدی یک نام متغیر ورودی مدل معتبر است و مقدار پارامتر ورودی مدل جایگزین کل دنباله می شود.
|
minput.T => root.comp1.ht.T
|
|
وجود، موجودیت
|
شناسه بعدی یک روش دریافت معتبر از ویژگی یا ویژگی فعلی است. متدهای معتبر فقط آنهایی هستند که آرگومان ندارند و مقدار رشته ای را برمی گرداند.
|
entity.tag => init1
entity.name =>
مقدار اولیه 1 |
|
حلقه
|
نام متغیر را تغییر می دهد تا یک نام منحصر به فرد برای عبور فعلی در یک حلقه را نشان دهد.
|
loop.D => root.comp1.di.D_c1
|
|
توسعه دهنده
|
با محدوده دستگاه فعلی جایگزین شده است.
|
dev.v => root.comp1.cir.R1_v
|
|
سیستم
|
معمولاً با محدوده سیستم مختصاتی که در حال حاضر در لیست سیستم مختصات در پنجره تنظیمات نمونه ویژگی انتخاب شده است جایگزین می شود. در موارد دیگر می تواند عبارات پیچیده تری را نشان دهد. برای جزئیات بیشتر به سیستم بردار پایه ورودی مراجعه کنید .
|
sys.T => sys2.T
|
اگر پیشوند کنار گذاشته شود، برای نام متغیرها فیزیک فرض می شود ، اما برای متغیرهای وابسته، عملگرها و توابع نیست (به زیر مراجعه کنید). بعد از شناسه می تواند دنباله ای از اعداد صحیح باشد. این دنباله نشان دهنده شاخص های یک عنصر تانسور است. فرض کنید که یک تانسور 3 در 3 A با محدوده واسط فیزیک وجود دارد و در یک مدل متقارن محوری دو بعدی که نام مختصات آن r , phi و z است استفاده می شود . اگر تایپ کنید
الف.1.2
در یک عبارت سازنده، تبدیل می شود
آرچی
در مدل متقارن محوری دو بعدی قرارداد نامگذاری استاندارد برای اجزای یک بردار یا ماتریس یک نام پایه است که با نام مختصات الحاق شده است. شما می توانید این قرارداد نامگذاری را با استفاده از گره تنظیمات مؤلفه لغو کنید .
با متغیرهای وابسته متفاوت رفتار می شود. اولاً، آنها همیشه دامنه مؤلفه دارند، بنابراین نام های بدون محدوده این محدوده را دریافت می کنند. در مرحله دوم، کاربر می تواند نام خود را تغییر دهد، بنابراین شما همیشه آنها را با نام پیش فرض خود مشخص می کنید. جستجوی دامنه فیزیک بر جستجوی نام پیش فرض متغیرهای وابسته ارجحیت دارد، بنابراین اگر می خواهید از متغیر وابسته ای استفاده کنید که نام پیش فرض یکسانی با نام یک متغیر دارد، باید از پیشوند dep استفاده کنید .
