هنگامی که می خواهید نامی را برای یک عملگر یا تابع وارد کنید، تقریباً همان قوانینی که برای نام متغیرها اعمال می شود، اعمال می شود. تنها تفاوت در محدوده پیش فرض است. برای نام متغیرها، دامنه پیش‌فرض همیشه محدوده فیزیک است که با پیشوند phys نشان داده می‌شود . هنگامی که یک عملگر یا تابع جدید را اعلام می کنید، پیشوند پیش فرض نیز phys است ، اما نه زمانی که از عملگر یا تابع در یک عبارت استفاده می کنید. سپس پیشوند پیش فرض comp است که به عنوان دامنه کامپوننت تفسیر می شود. دلیل آن به سادگی این است که معمولاً عملگرهای جدید را با دامنه فیزیک اعلام می کنید، اما نه زمانی که از یک تابع استفاده می کنید. سپس شما اغلب به توابعی اشاره می‌کنید که محدوده‌ای ندارند (به عنوان مثال، sin ، cos ، exp .گرادیان ، و عادی سازی ). در Model Builder، تمام نام های بدون اسکوپ ابتدا با استفاده از کامپوننت scope و سپس root scope تفسیر می شوند، بنابراین در صورت تمایل می توان معنای نام تابع sin را تغییر داد.
 |
اپراتورها و توابع
|
