یک گره مدل با مرتبه کاهش یافته وابسته به زمان ( ) شامل تنظیماتی برای یک مدل با مرتبه کاهش یافته است که از روش مودال حوزه زمان استفاده می کند. مدلهای سفارشی کاهشیافته را ببینید .
بر روی Export Reduced Model ( ) کلیک کنید تا مدل با ترتیب کاهش یافته در فایل به عنوان فایل COMSOL Reduced Model (MPHROM-file) ذخیره شود. توجه داشته باشید که صادرات تنها در صورتی امکان پذیر است که همه خروجی های تعریف شده کمیت های خطی باشند.
پنجره تنظیمات برای یک گره مدل وابسته به زمان، مدال، با سفارش کاهش یافته شامل بخشهای زیر است:
استفاده
در اینجا شما مشخص میکنید که آیا مدل کاهشیافته باید دارای رابط حالت بدون حالت یا حالت باشد. Stateless (پیشفرض) یا Stateful را از لیست Interface انتخاب کنید. در مورد اول، مدل مرتبه کاهش یافته به عنوان یک جعبه سیاه عمل می کند که از یک حل کننده داخلی استفاده می کند و حالت آن را آشکار نمی کند. در مورد دوم، مدل مرتبه کاهش یافته مجموعه ای از معادلات مرتبه کاهش یافته و DOF های حالت را در معرض حلگر مورد استفاده برای مدل فراخوانی قرار می دهد، و شما می توانید انتخاب کنید که آیا برای مدل مرتبه کاهش یافته به همان روشی که برای یک مدل استفاده می شود، حل کنید یا خیر. رابط فیزیک
اگر حالت بدون حالت را انتخاب میکنید ، مقدار زمان مورد استفاده هنگام ارزیابی خروجیها را نیز مشخص کنید . به طور پیشفرض روی t تنظیم شده است ، به این معنی که مدل مرتبه کاهش یافته برای همان زمان در مدل فراخوانی که در آن استفاده میشود، ارزیابی میشود.
اگر Stateful را انتخاب کنید ، از لیست فرم معادله ، مطالعه کنترل شده (پیش فرض) یا دامنه زمان را انتخاب کنید . هنگامی که تنظیم مطالعه کنترل می شود ، مطالعه فرم معادله را برای مدل مرتبه کاهش یافته کنترل می کند. سپس به صورت خودکار (وابسته به زمان) ظاهر می شود ، به عنوان مثال، در بخش Physics and Variables Selection در پنجره تنظیمات مرحله مطالعه.
ورودی های کنترل مدل
فهرست موجود در این بخش حاوی مقادیر ورودی مدل با مرتبه کاهش یافته است که در هنگام ایجاد مدل سفارش کاهش یافته در بخش ورودی های کنترل مدل گره کاهش گره مربوطه به عنوان فعال تنظیم شده است. برای هر ورودی کنترل مدل در ستون Variable ، یک عبارت مربوطه را مشخص کنید تا هنگام ارزیابی خروجی های مدل مرتبه کاهش یافته یا هنگام استفاده از رابط حالت، هنگام حل معادلات مرتبه کاهش یافته استفاده شود. عبارت پیش فرض نام متغیر ورودی مدل با مرتبه کاهش یافته مربوطه است. تأثیر این امر این است که مدل مرتبه کاهش یافته برای همان مقدار ورودی که توسط مدل فراخوانی که در آن استفاده می شود مشاهده می شود، ارزیابی می شود. این معمولاً رفتار مطلوب است.
حالت های محدودیت
جدول این بخش محدودیت هایی را برای مدل مرتبه کاهش یافته معین مشخص می کند. هر ردیف مربوط به یک حالت محدودیت در پایه، و همچنین به یک محدودیت بالقوه در مدل مرتبه کاهش یافته است.
حلکننده کاهش مودال، محدودیتهای مدل کاهشیافته را هنگام آموزش مدل مرتبه کاهشیافته بر اساس اینکه به ورودی مدل با مرتبه کاهشیافته وابسته هستند یا نه، طبقهبندی میکند. محدودیت های وابسته به بیش از یک ورودی مدل با مرتبه کاهش یافته به عنوان یک خطا در نظر گرفته می شوند. سپس محدودیتهای وابسته به ورودی با حالتهای محدودیت مقایسه میشوند. اگر یک محدودیت را بتوان با یک حالت محدودیت تکی برآورده کرد، آن حالت به عنوان کنترل ورودی در نظر گرفته می شود . محدودیت هایی که می توانند با بیش از یک حالت محدودیت برآورده شوند، در طول آموزش خطا در نظر گرفته می شوند. حالتهای کنترلشده با ورودی متفاوت از سایر حالتها رفتار میشوند. چهار ستون در جدول وجود دارد: Constrained ، Variable ، Expression و Description.
•
|
ستون متغیر حاوی نام متغیری است که وضعیت مدل با مرتبه کاهش یافته مرتبط با هر حالت محدودیت را مشخص می کند. متغیر به عنوان <rom>.state(<index>) برای برخی از شاخص های مربوط به موقعیت حالت محدودیت در پایه تعریف می شود.
|
•
|
اگر محدودیت فعال باشد، ستون Expression مقداری است که حالت حالت محدودیت به آن محدود می شود. اگر حالت با ورودی کنترل می شود، فیلد Expression حاوی نام متغیری است که بیانگر عبارت مشخص شده برای این ورودی در بخش Model Control Inputs است و فیلد قابل ویرایش نخواهد بود. در غیر این صورت مقدار پیش فرض آن 0 است .
|
•
|
ستون Description اجازه می دهد تا توصیفی را برای متغیر در پس پردازش و منوها مشخص کنید. به طور پیش فرض حالت X خواهد بود ، که در آن X تعداد حالت محدودیت است.
|
•
|
ستون Constrained تعیین می کند که آیا حالت محدودیت مربوطه محدود خواهد شد یا خیر. هنگامی که حالت محدودیت با ورودی کنترل می شود، چک باکس به طور پیش فرض انتخاب می شود. در غیر این صورت، آن را بدون علامت.
|
محدودیت های تعریف شده توسط تنظیمات در جدول Constraint Modes به صورت متقارن مستقیماً روی حالت های حالت محدودیت اعمال می شوند. این چند پیامد مهم دارد:
1
|
از آنجایی که حالت های حالت محدودیت، بردارهای پایه حالت محدودیت را مستقیماً ضرب می کنند، مقادیر آنها به مقیاس بندی حالت های محدودیت بستگی دارد. یک عبارت داده شده بسته به مقیاس بندی حالت محدودیت مربوطه، تأثیر متفاوتی خواهد داشت .
|
2
|
محدودیتهای ناهمگن در مدل کاهشیافته که به ورودی مدل با مرتبه کاهشیافته وابسته نیستند، با استفاده از راهحل خاصی که بخشی از مبنا است، اما حالت متناظر آن حل نشده است، مدیریت میشوند. اگر راه حل خاص با حالت های محدودیت متعامد نباشد، اثر فعال کردن یک محدودیت بر روی حالت های تحت تأثیر را تغییر می دهد.
|
3
|
محدودیتهای حالتهای محدودیت که با استفاده از این جدول اضافه میشوند، تنها راهحلهای بازسازیشده از مدل مرتبه کاهشیافته را مجبور میکنند تا در صورتی که حالت محدودیت متعامد با سایر حالتها باشد، محدودیت مربوطه را رعایت کنند. اغلب اینطور است، اما اجرا نمی شود.
|
4
|
کاربرد متقارن قیود به این معنی است که معادلات هر متغیر وابسته ای که در ستون بیان یک محدودیت فعال استفاده می شود، سهم عبارت واکنشی را دریافت می کند. ممکن است این رفتار مطلوب باشد یا نباشد.
|
خروجی ها
این بخش یک نمای کلی از مقادیر خروجی ارائه می دهد که مدل سفارش کاهش یافته برای ارزیابی، هم در حین حل و هم در پس پردازش در دسترس قرار می دهد. این خروجی ها در بخش خروجی های گره کاهش مدل مربوطه تعریف شده اند . ستون Variable نام متغیرهای تعریف شده توسط مدل مرتبه کاهش یافته را نشان می دهد.
هنگامی که استفاده از متغیرهای وابسته خروجی انتخاب می شود، مدل مرتبه کاهش یافته نیز نام متغیر وابسته وارد شده در ستون متغیر وابسته را اعلام می کند. هنگامی که مدل مرتبه کاهش یافته بخشی از مدل دیگری است، این متغیرهای وابسته را می توان هر بار که یک راه حل ذخیره می شود، مقدار متغیر خروجی مربوطه را نسبت داد. اگر مدل کاهشیافته دارای یک رابط بدون حالت باشد، این رفتار توسط تنظیمات متغیرهای وابسته خروجی ذخیره در Physics and Variables Selection کنترل میشود.بخشی از هر مرحله مطالعه که در آن از مدل مرتبه کاهش یافته استفاده می شود. اگر مدل مرتبه کاهشیافته یک رابط حالت داشته باشد، این رفتار با حل شدن مدل مرتبه کاهشیافته در یک مرحله مطالعه مشخص کنترل میشود. جدای از تنظیماتی که باید برای مدل کاهشیافته با رابط حالتی حل شود، این تنظیمات فقط برای مدلهای با مرتبه کاهشیافته که خروجی دارند در دسترس هستند.
تنظیمات آنلاین
این بخش لیستی از فیلدهای متغیر وابسته را نشان می دهد که این مدل با مرتبه کاهش یافته می تواند آن ها را بازسازی کند. هنگامی که مدل با مرتبه کاهش یافته در یک مدل فراخوانی استفاده می شود، یک عملگر <rom_name> .eval( <expr> ) را تعریف می کند ، که در آن <rom_name> نام مدل با مرتبه کاهش یافته و <expr> یک عبارت دلخواه است.
بازسازی فیلد در گره مدل کاهشیافته که از دادههای مدل کاهشیافته ذخیره شده در فایل مدل کاهشیافته COMSOL و سپس وارد شده استفاده میکند، امکانپذیر نیست. سپس داده های مدل اصلی مورد نیاز در دسترس نیست.
|
از ضریب بار برای مقیاس بندی قسمت ثابت سمت راست مدل کاهش نیافته استفاده کنید. این در عمل همه بارها و شرایط منبع را با فاکتور مشخص شده مقیاس می کند. محدودیت های ناهمگن تحت تأثیر قرار نمی گیرند.
اگر مدل مرتبه کاهشیافته دارای یک رابط بدون حالت است، یک تحمل نسبی را برای روش مرحلهبندی زمانی BDF که در حلکننده داخلی استفاده میشود، مشخص کنید. این تنظیم فقط زمانی در دسترس است که حالت بدون حالت از لیست رابط در بخش استفاده بالا انتخاب شده باشد
اطلاعات
این بخش حاوی اطلاعاتی در مورد مدل مرتبه کاهشیافته است: از کدام مطالعه ایجاد شده است، دادههای راهحلی که حاوی دادههای مدل کاهشیافته است، روش کاهش مدل، نوع مطالعه کاهشیافته و برخی اطلاعات کلی درباره کاهش مدل است.
در زیر ماتریس ها، همه ماتریس هایی که راه حل مدل کاهش یافته شامل می شود، فهرست شده اند. با استفاده از COMSOL API می توان به بردارها و ماتریس های فهرست شده دسترسی پیدا کرد.
ثبت گزارش ساخت
گزارش ساخت حاوی خروجی از فرآیند حل مدل با مرتبه کاهش یافته است، مشابه سایر گزارشهای حلکننده.