برای ایجاد یک هرم مستطیلی یا هرم frustum، در نوار ابزار Geometry ، از منوی More Primitives ( )، Pyramid ( ) را انتخاب کنید. همچنین می توانید برای افزودن این گره از منوی زمینه، روی گره Geometry کلیک راست کنید. سپس با استفاده از قسمت های زیر مشخصات هرم را وارد کنید:
نوع شی
از لیست Type ، Solid یا Surface را انتخاب کنید تا مشخص کنید که هرم یک جسم جامد است یا یک جسم سطحی (توخالی).
اندازه و شکل
اندازه و شکل هرم را در فیلدهای طول پایه 1 ، طول پایه 2 ، ارتفاع ، نسبت ، جابجایی بالا 1 و جابجایی بالا 2 تعریف کنید. فیلدهای Base length (پیش‌فرض: 1) طول ضلع مستطیل پایینی را تعیین می‌کنند . فیلد Height (پیش‌فرض: 1) ارتفاع frustum هرم را تعیین می‌کند. فیلد Ratio (پیش‌فرض: 0.5) نسبت محیط‌های مستطیل بالا و پایین را کنترل می‌کند. برای به دست آوردن یک هرم مورب، از جابجایی بالا استفاده کنیدفیلدها (پیش فرض: 0) برای تعیین جابجایی مرکز مستطیل بالا نسبت به مرکز مستطیل پایین، در سیستم مختصات محلی هرم.
موقعیت
با استفاده از فیلدهای x ، y و z موقعیت هرم را وارد کنید . این مرکز مستطیل پایینی است.
محور
جهت سومین محور سیستم مختصات محلی هرم را مشخص کنید – یعنی، جهت عادی به مستطیل پایه. از لیست نوع محور ، x-axis ، y-axis یا z-axis (پیش‌فرض) را انتخاب کنید تا یک محور تراز با محور مختصات مشخص شده به دست آورید. دکارتی را برای وارد کردن بردار جهت با استفاده از فیلدهای x ، y و z انتخاب کنید. برای وارد کردن جهت با استفاده از زوایای تتا (قطبی، اوج) و فی (زیموت) Spherical را انتخاب کنید.
زاویه چرخش
در قسمت Rotation زاویه چرخش حول محور را مشخص کنید . وقتی این زاویه صفر است (پیش‌فرض)، محور دوم سیستم مختصات محلی هرم (مرتبط با طول پایه 2 ) موازی با صفحه xy است.
دستگاه مختصات
سیستم مختصاتی که در آن موقعیت، محور و زوایای چرخش بالا تفسیر می‌شوند. از لیست صفحه کار ، xy-plane (پیش‌فرض، برای یک سیستم مختصات جهانی استاندارد) را انتخاب کنید یا هر صفحه کاری را که در بالای این گره در دنباله هندسی تعریف شده است، انتخاب کنید. اگر صفحه کاری را انتخاب کنید، صفحه کار و سیستم مختصات آن در پنجره Graphics با استفاده از یک سه‌گانه مختصات اضافی با جهت‌های xw , yw و zw (که سپس برای مشخص کردن موقعیت هرم استفاده می‌شوند) ظاهر می‌شوند.
گزیده ای از موجودیت های به دست آمده
برای ایجاد انتخاب های از پیش تعریف شده (برای همه سطوح – اشیا، دامنه ها، مرزها، لبه ها و نقاط – که قابل اجرا هستند) در گره های بعدی در دنباله هندسه، کادر انتخاب Resulting Objects را انتخاب کنید. همچنین برای اینکه همه یا یکی از انواع موجودیت‌های حاصل (دامنه‌ها، مرزها، لبه‌ها و نقاط) که هرم از آن‌ها تشکیل شده است، به‌عنوان انتخاب در همه فهرست‌های انتخابی قابل اجرا (مثلاً در تنظیمات فیزیک و مواد) در دسترس باشد، گزینه‌ای را انتخاب کنید. لیست نمایش در فیزیک ( نمایش در نمونه ها اگر در بخش هندسه باشد): همه سطوح ، انتخاب دامنه ، انتخاب مرز ، انتخاب لبه ، یا انتخاب نقطه. پیش فرض انتخاب دامنه است که برای استفاده با مواد و فیزیک تعریف شده در دامنه ها مناسب است. برای استفاده با یک شرط مرزی، برای مثال، انتخاب مرز را انتخاب کنید . این انتخاب ها به عنوان گره های انتخاب جداگانه در درخت مدل ظاهر نمی شوند. خاموش را انتخاب کنید تا هیچ انتخابی خارج از توالی هندسه در دسترس نباشد. از لیست رنگ ، رنگی را برای برجسته کردن انتخاب اشیاء به دست آمده انتخاب کنید. به انتخاب رنگ ها مراجعه کنید .
انتخاب تجمعی
اگر می‌خواهید موجودیت‌های به‌دست‌آمده را در یک انتخاب تجمعی مشارکت دهید، یک انتخاب تجمعی را از فهرست مشارکت در انتخاب کنید (پیش‌فرض، هیچ ، هیچ مشارکتی نمی‌دهد)، یا روی دکمه جدید کلیک کنید تا یک انتخاب تجمعی جدید ایجاد کنید (به انتخاب‌های تجمعی مراجعه کنید ). .
ویژگی های اختصاص داده شده
چک باکس Construction geometry را انتخاب کنید تا اشیاء به دست آمده فقط در دنباله هندسه ویژگی در دسترس باشند. برای اطلاعات بیشتر به هندسه ساخت و ساز مراجعه کنید .
