نماد فیزیک

نماد فیزیک

نماد فیزیک
گره نماد فیزیک ( ) یک زیرگره برای گره تنظیمات کمکی است (به تنظیمات کمکی (گره های ویژگی) مراجعه کنید و شامل تنظیماتی است که نمادی را برای نمایش در هندسه در پنجره گرافیک مشخص می کند . این نماد به طور پیش فرض در انتخاب گره نمایش داده می شود. ویژگی فیزیک بر روی گره نماد فیزیک کلیک راست کنید تا در صورت نیاز یک زیرگره تعریف انتخاب یا وابستگی ورودی اضافه شود .
نماد فیزیک
یک نام فایل تصویر معتبر را در قسمت نماد وارد کنید تا تصویری که باید برای نماد استفاده شود را مشخص کنید. در کنار نماد چند تزئین اضافی را می توان نمایش داد. از لیست دکوراسیون یک گزینه را انتخاب کنید:
هیچ (پیش فرض). هیچ تزئینی نباید استفاده شود.
سیستم مختصات ورودی انتخاب شده نمادی که نشان می دهد کاربر کدام سیستم مختصات را برای ویژگی فیزیک انتخاب کرده است.
خط به نقطه خطی از انتخاب ویژگی فیزیک تا نقطه‌ای که می‌تواند با وارد کردن مختصات یا با انتخاب Centroid موجودیت‌های انتخاب‌شده یا Centroid منبع از لیست نماد موقعیت مشخص شود . اگر Centroid موجودیت های انتخاب شده را انتخاب کنید، موقعیت نماد از انتخاب ارائه شده توسط یک زیرگره Selection Definition محاسبه می شود . برای تعیین مختصات،از لیست نماد موقعیت ، مختصات را انتخاب کنید و سپس در قسمت Coordinate مختصات را وارد کنید. برای مثال، می‌توانید از {0،0،1} یا par.someVectorInput استفاده کنید. نماد فیزیک در مختصات داده شده نمایش داده می شود. با استفاده از لیست رنگ انتخاب شده و لیست رنگ انتخاب نشده می توانید رنگ های مورد استفاده برای این نماد را در هنگام انتخاب و عدم انتخاب آن مشخص کنید .
مشترک . می توانید از این دکوراسیون برای نشان دادن خطوط اتصال برای اتصال پیوست های مبدا و مقصد به یکدیگر استفاده کنید. موقعیت آن را با وارد کردن مختصات یا با انتخاب Centroid موجودیت‌های انتخاب شده ، مرکز مبدا ، یا مرکز مقصد از لیست نماد موقعیت مشخص کنید . اگر Centroid موجودیت های انتخاب شده را انتخاب کنید ، موقعیت نماد از انتخاب ارائه شده توسط یک زیرگره Selection Definition محاسبه می شود . برای تعیین مختصات، از لیست نماد موقعیت ، مختصات را انتخاب کنید و سپس در قسمت Coordinate مختصات را وارد کنید . برای مثال می توانید استفاده کنید{0,0,1} یا par.someVectorInput . نماد فیزیک در مختصات داده شده نمایش داده می شود. با استفاده از لیست رنگ انتخاب شده و لیست رنگ انتخاب نشده می توانید رنگ های مورد استفاده برای این نماد را در هنگام انتخاب و عدم انتخاب آن مشخص کنید .
هواپیما . شما می توانید یک یا چند صفحه (در سه بعدی) یا خط (در دو بعدی) را برای تجسم در پنجره گرافیک تعریف کنید. هر یک از اطلاعات هواپیما یک خط در جدول است و شامل موارد زیر است:
در ستون مختصات ، مختصات 3 نقطه تراز نشده در صفحه سه بعدی (3D) یا 2 نقطه در خط (2D) که می خواهید نشان دهید. در سه بعدی، فرمت {{A.1،A.2،A.3}، {B.1،B.2،B.3}، {C.1،C.2،C.3}} است . و در دو بعدی فرمت {{A.1,A.2}, {B.1,B.2}} است .
در ستون Color [RGBA] ، رنگ صفحه یا خط در قالب مقادیر از 0 تا 255 برای رنگ‌های قرمز (R)، سبز (G) و آبی (B) و برای کانال آلفا (A) ) که کدورت را مشخص می کند (به عنوان مثال، {222, 49, 99, 128} ). مقدار آلفا برای یک شی کاملا شفاف 0 و برای یک شی کاملاً مات 255 است.
بردار معمولی . فلشی که سطح عادی را نشان می دهد. جهت نرمال سطح را می توان با انتخاب کادر جهت معکوس معکوس کرد . اگر تیک Reverse boundary position را انتخاب کنید، نوک فلش به جای پایه فلش، به مرز اشاره می کند.
بردار مماس . فلشی که بردار مماس را نشان می دهد. جهت بردار مماس را می توان با انتخاب کادر جهت معکوس معکوس کرد .
محور تقارن . یک استفاده معمولی از این نماد – خط قرمز یا ضربدر – تجسم محور تقارن در مدلی با تقارن بخش است. برای اجزای سه بعدی، محور تقارن با ارائه عباراتی برای یک نقطه و جهت با استفاده از میدان های نقطه روی محور تقارن و جهت محور تقارن مشخص می شود. یک خط قرمز در نمای گرافیکی ترسیم می شود که از نقطه مشخص شده و موازی با جهت مشخص شده می گذرد. برای اجزای دوبعدی، میدان جهت محور تقارن نادیده گرفته می شود و یک ضربدر قرمز در نقطه مشخص شده در قسمت نقطه روی محور تقارن نشان داده می شود .
از لیست نمایش نماد وقتی ، یکی از گزینه های زیر را انتخاب کنید:
اگر نمادها در رابط فیزیک فعال هستند، نماد را انتخاب کنید (پیش‌فرض) برای نمایش نماد فعال است.
در صورتی که ویژگی انتخاب شده باشد و نمادها در رابط فیزیک فعال باشند، انتخاب ویژگی انتخاب شده است و نماد برای نمایش نمادی برای ویژگی فعال است.
فقط در صورتی که ویژگی انتخاب شده باشد را انتخاب کنید تا نمادی برای ویژگی نمایش داده شود اگر و فقط در صورت انتخاب ویژگی. تنظیمات نماد در رابط فیزیک نادیده گرفته می شود.
Physics را انتخاب کنید یا یک ویژگی انتخاب شده و نماد فعال می شود تا نمادی برای ویژگی نمایش داده شود اگر فیزیک آن یا ویژگی در آن انتخاب شده باشد و نمادها در رابط فیزیک فعال باشند.
Physics را انتخاب کنید یا یک ویژگی برای نمایش نمادی برای ویژگی در صورت انتخاب فیزیک یا ویژگی در آن انتخاب شده است. تنظیمات نماد در رابط فیزیک نادیده گرفته می شود.
انتخاب
در اینجا شما انتخابی از پیوست های منبع را مشخص می کنید.
از لیست انتخاب گزینه‌ای را انتخاب کنید : از والدین (پیش‌فرض)، از ورودی انتخاب ، سراسری ، عملیات ، از کتابخانه تعاریف ، از منبع خارجی ، موجودیت‌های سطح بالا قابل اجرا برای والدین ، یا عملیات در انتخاب‌های ویژگی خواهر و برادر ، از دامنه‌های متحرک .
برای هر انتخابی، به جز سراسری ، موجودیت‌های خروجی را انتخاب کنید : موجودیت‌های انتخاب شده (پیش‌فرض)، دامنه‌های مجاور ، مرزهای مجاور ، لبه‌های مجاور ، نقاط مجاور ، مرزهای مش ، محدود به انواع موجودیت‌های هندسی ، محدود به نوع قاب ، انتخاب پایه بعد اضافی ، یا بعد اضافی پیوست شده است .
برای مرزهای مجاور ، گزینه‌ای را از لیست محدود کردن انتخاب کنید : همه مرزهای مجاور ، مرزهای خارجی به انتخاب دامنه ، مرزهای داخلی برای انتخاب دامنه ، مرزهای خارجی که سمت بالا آن در انتخاب دامنه است ، یا مرزهای خارجی که ضلع پایین آن در انتخاب دامنه
برای لبه‌های مجاور یا نقاط مجاور ، گزینه‌ای را از فهرست محدود کردن انتخاب کنید : همه موجودات مجاور ، موجودیت‌های خارجی به انتخاب ، یا نهادهای داخلی در انتخاب .
برای انواع موجودات محدود به هندسی، انواع موجودیت مجاز را در جدول، داخلی یا خارجی انتخاب کنید .
برای نوع محدود به قاب، نوع قاب را انتخاب کنید : مواد (پیش‌فرض)، مش ، هندسه ، یا فضایی .
عمل
برای عملیات ، نوع عملیات را انتخاب کنید : اتحاد (پیش‌فرض)، تقاطع ، تفاوت یا مکمل . سپس انتخاب های ورودی را تعریف کنید و برای تفاوت انتخاب ها را کم کنید . همانطور که در بالا تعریف شد، گزینه ها را از لیست موجودیت های خروجی انتخاب کنید .
از کتابخانه تعاریف
برای From definitions library ، یک گزینه را از لیست پیوند انتخاب کنید و گزینه هایی را از لیست موجودیت های خروجی همانطور که در بالا تعریف شد انتخاب کنید.
عملیات بر روی انتخاب های خواهر و برادر
برای عملیات در انتخاب‌های ویژگی خواهر و برادر ، نوع عملیات را انتخاب کنید : اتحاد (پیش‌فرض)، تقاطع ، تفاوت یا مکمل . سپس انواع ویژگی های ورودی را تعریف کنید ، و برای تفاوت ، انواع ویژگی را برای تفریق تعریف کنید . گزینه ها را از موجودیت های خروجی انتخاب کنیدلیست همانطور که در بالا تعریف شد. به جای نوشتن شناسه ویژگی ویژگی فیزیک برای استفاده در انتخاب، می توانید مسیری از شناسه ها را نیز بنویسید. شناسه اول پس از آن شناسه فیزیک و به دنبال آن یک یا چند شناسه ویژگی است. عبارات منظم برای مطابقت با شناسه ها با یک الگو پذیرفته می شوند. اگر موجودیت فعلی یک ویژگی کوپلینگ باشد، نحو مسیر نیز به جای شناسه فیزیکی، یک نوع جفت را می پذیرد. قبل از نوع کوپلینگ باید پیشوند multiphysics ( mph .) قرار گیرد و از فیزیک انتخابی ویژگی کوپلینگ از این نوع جفت استفاده می کند. در اینجا چند نمونه آورده شده است:
FeatureB : به دنبال انتخاب ویژگی های با ID FeatureB می گردد .
InterfaceA/FeatureB/FeatureC : به دنبال انتخاب های زیر FeatureB با شناسه FeatureC می گردد . شناسه رابط باید InterfaceA باشد .
\w+/FeatureB/Feature[AC] : به ​​دنبال انتخاب‌های زیر FeatureB با شناسه‌هایی می‌گردد که با Feature شروع می‌شوند و با هر یک از حروف A، B یا C ختم می‌شوند. شناسه رابط می‌تواند هر دنباله خالی از کاراکترهای کلمه باشد.
mph.TypeA/Feature[AC] : در یک ویژگی کوپلینگبه دنبال گزینه‌هایی از ویژگی‌های زیر واسط نوع کوپلینگ TypeA می‌گردد. ویژگی‌ها باید دارای شناسه‌هایی باشند که با Feature شروع و با هر یک از حروف A، B یا C ختم می‌شوند.
توجه داشته باشید که یک ویژگی فیزیک فقط می‌تواند با شناسه‌های رابط فیزیکی که به آن تعلق دارد مطابقت داشته باشد. یک ویژگی کوپلینگ فقط می‌تواند با رابط‌هایی مطابقت داشته باشد که بخشی از رابط‌های انتخابی آن هستند.