منحنی درون یابی شامل منحنی است که دنباله ای از نقاط را درون یابی یا تقریب می کند. برای ایجاد یک منحنی درون یابی، در نوار ابزار هندسه ، از منوی More Primitives (3D 
or 2D )، گزینه Interpolation Curve ( ) را انتخاب کنید. همچنین، روی گره Geometry کلیک راست کنید تا این گره از زیر منوی More Primitives اضافه شود. همچنین می توانید با انتخاب نقاط درون یابی ( ) یا Start, Tangent, Other ( ) از منوی Interpolation Curve در نوار ابزار Sketch یک منحنی درون یابی به صورت تعاملی ایجاد کنید .
or 2D )، گزینه Interpolation Curve ( ) را انتخاب کنید. همچنین، روی گره Geometry کلیک راست کنید تا این گره از زیر منوی More Primitives اضافه شود. همچنین می توانید با انتخاب نقاط درون یابی ( ) یا Start, Tangent, Other ( ) از منوی Interpolation Curve در نوار ابزار Sketch یک منحنی درون یابی به صورت تعاملی ایجاد کنید .ویژگی های منحنی درون یابی را با استفاده از بخش های زیر وارد کنید:
نوع شی
از لیست نوع ، جامد ، منحنی بسته یا منحنی باز را انتخاب کنید تا مشخص کنید منحنی درون یابی یک جسم جامد (فقط در دو بعدی موجود است) یا یک شی منحنی بسته یا باز است. اگر منحنی جامد یا بسته انتخاب شده باشد، در صورت نیاز به طور خودکار یک نقطه برای بستن منحنی اضافه می‌شود و منحنی مشتقات اول و دوم پیوسته را در همه جا دارد.
نقاط درون یابی
از لیست منبع داده، جدول را انتخاب کنید تا نقاطی را که باید در یک جدول در پنجره تنظیمات درون یابی شوند، مشخص کنید. این منبع داده پیش فرض است. می‌توانید ردیف‌ها را در جدول به بالا و پایین حرکت دهید، یک ردیف در بالای ردیف‌های انتخاب‌شده وارد کنید، یک ردیف را از جدول حذف کنید و با استفاده از دکمه‌های زیر جدول یا با کلیک راست روی جدول، جدول را پاک کنید. همچنین می توانید داده های جدول را از فایل بارگیری کنید و داده های جدول را در یک فایل ذخیره کنید.
از فهرست منبع داده، بردارها را انتخاب کنید تا نقاطی را که باید به عنوان بردار (فهرست) در فیلدهای x , y و (فقط 3 بعدی) درون یابی شوند مشخص کنید . r و z در تقارن محوری دوبعدی. xw و yw در هواپیماهای کاری. هر فیلد می تواند حاوی لیستی از اعداد یا عبارات حاوی پارامترها باشد که با کاما یا فاصله از هم جدا شده اند. روی دکمه Range ( 
) کلیک کنید تا از کادر محاوره ای Range برای تعیین بردار مقادیر برای هر مختصات استفاده کنید.
) کلیک کنید تا از کادر محاوره ای Range برای تعیین بردار مقادیر برای هر مختصات استفاده کنید.از فهرست منبع داده، فایل را برای خواندن نقاط درونیابی از یک فایل متنی انتخاب کنید. نام فایل را در قسمت Filename مشخص کنید یا روی دکمه Browse ( 
) کلیک کنید. همچنین می توانید روی فلش رو به پایین در کنار دکمه Browse کلیک کنید و Browse From ( 
) را انتخاب کنید تا پنجره انتخاب فایل تمام صفحه باز شود. روی پیکان رو به پایین منوی File Location Actions
( ) کلیک کنید تا Show in Auxiliary Data ( 
) را انتخاب کنید تا به ردیف این فایل در پنجره Auxiliary Data ، Copy File Location (
، و (اگر یک مکان فایل را کپی کرده اید) محل فایل را جایگذاری کنید ( 
).
) کلیک کنید. همچنین می توانید روی فلش رو به پایین در کنار دکمه Browse کلیک کنید و Browse From ( ) را انتخاب کنید تا پنجره انتخاب فایل تمام صفحه باز شود. روی پیکان رو به پایین منوی File Location Actions ( ) کلیک کنید تا Show in Auxiliary Data ( ) را انتخاب کنید تا به ردیف این فایل در پنجره Auxiliary Data ، Copy File Location (، و (اگر یک مکان فایل را کپی کرده اید) محل فایل را جایگذاری کنید ( ).اگر فرمت داده‌ها صفحه گسترده است ، فایل باید یک فایل متنی با تعداد ستون‌ها برابر با بعد دنباله هندسی و یک ردیف برای هر نقطه داده باشد. ستون ها را می توان با فاصله، تب، کاما یا کاراکتر نقطه ویرگول از هم جدا کرد. اگر فرمت داده Sectionwise باشد ، فایل باید در قالب داده های پس پردازش COMSOL Multiphysics باشد ( درباره قالب داده Sectionwise برای صادرات داده را ببینید). ورودی های فایل باید عددی باشند. به طور کلی، نشانه های غیر عددی و خطوط سرصفحه نادیده گرفته می شوند. روی دکمه Import to Table کلیک کنید تا محتویات فایل را در جدول نقطه داده کپی کنید و منبع داده را به Table تغییر دهید.
اگر منبع داده فایل باشد ، تغییرات در فایل به طور خودکار باعث بازسازی ویژگی منحنی درون یابی نمی شود. برای بازسازی ویژگی پس از تغییر در فایل، روی دکمه Rebuild with Current File کلیک کنید.
در قسمت Relative tolerance حداکثر فاصله مجاز بین منحنی ایجاد شده و دنباله نقاط را وارد کنید. مقدار پیش فرض 0 نشان می دهد که منحنی همه نقاط را درون یابی می کند. اگر تلورانس نسبی بزرگتر از 0 باشد، منحنی لزوماً همه نقاط را درون یابی نمی کند، اما اولین و آخرین نقاط درون یابی می شوند.
منحنی‌های دارای تقاطع‌های خود ممکن است هنگام نمایش درست به نظر برسند، اما توسط سایر عملیات‌های هندسی و مش بندی به درستی مدیریت نمی‌شوند. این همچنین در صورتی اعمال می شود که دو قسمت مختلف منحنی با هم تماس داشته باشند، حتی اگر همدیگر را قطع نکنند.
شرایط پایان
این بخش فقط زمانی قابل مشاهده است که نوع شیء منحنی باز باشد و تحمل نسبی 0 باشد. همچنین اگر منبع داده ها File ad Data فرمت Sectionwise باشد ، این بخش قابل مشاهده نیست .
از لیست شرط در نقطه شروع ، هیچکدام (پیش‌فرض) را انتخاب کنید تا شرایط اضافی نداشته باشید، جهت مماس را برای تعیین مماس در فیلدهای x ، y و z (3D) انتخاب کنید، یا انحنای صفر را انتخاب کنید .
از لیست Condition at endpoint ، None (پیش‌فرض) را انتخاب کنید تا شرایط اضافی نداشته باشید، جهت مماس را برای تعیین مماس در قسمت‌های x ، y و z (3D) انتخاب کنید، یا انحنای صفر را انتخاب کنید .
برای شرایط پایانی، انحنای صفر را اسپلاین طبیعی نیز می‌گویند . جهت مماس را اسپلاین گیره دار نیز می گویند . فقط جهت بردار مماس مهم است. قدر استفاده نشده است
دستگاه مختصات
 |
این بخش فقط در هندسه های سه بعدی موجود است.
|
سیستم مختصاتی که در آن مختصات منحنی بالا تفسیر می شود. از لیست صفحه کار ، xy-plane (پیش‌فرض، برای یک سیستم مختصات جهانی استاندارد) را انتخاب کنید یا هر صفحه کاری را که در بالای این گره در دنباله هندسی تعریف شده است، انتخاب کنید. اگر صفحه کاری را انتخاب کنید، صفحه کار و سیستم مختصات آن در پنجره Graphics با استفاده از یک سه‌گانه مختصات اضافی با جهت‌های xw , yw و zw (که سپس برای تعیین موقعیت منحنی استفاده می‌شوند) ظاهر می‌شوند.
گزیده ای از موجودیت های به دست آمده
برای ایجاد انتخاب های از پیش تعریف شده (برای همه سطوح – اشیا، دامنه ها، مرزها، لبه ها و نقاط – که قابل اجرا هستند) در گره های بعدی در دنباله هندسه، کادر انتخاب Resulting Objects را انتخاب کنید. همچنین برای ایجاد تمام یا یکی از انواع موجودیت‌های حاصل (دامنه‌ها، مرزها، یال‌ها و نقاط) که منحنی درونیابی شامل آن‌ها به‌عنوان انتخاب در همه فهرست‌های انتخابی قابل اجرا (مثلاً در تنظیمات فیزیک و مواد) در دسترس است، یک گزینه را انتخاب کنید. از فهرست نمایش در فیزیک ( نمایش در موارد اگر در بخش هندسه؛ نمایش سه بعدی در هندسه صفحه در زیر صفحه کاری در یک جزء سه بعدی) لیست: همه سطوح ، انتخاب دامنه ، انتخاب مرز، انتخاب لبه (فقط 3 بعدی)، یا انتخاب نقطه . پیش فرض انتخاب دامنه است که برای استفاده با مواد و فیزیک تعریف شده در دامنه ها مناسب است. برای استفاده با یک شرط مرزی، برای مثال، انتخاب مرز را انتخاب کنید . این انتخاب ها به عنوان گره های انتخاب جداگانه در درخت مدل ظاهر نمی شوند. خاموش را انتخاب کنید تا هیچ انتخابی خارج از توالی هندسه در دسترس نباشد. از لیست رنگ ، رنگی را برای برجسته کردن انتخاب اشیاء به دست آمده انتخاب کنید. به انتخاب رنگ ها مراجعه کنید .
انتخاب تجمعی
اگر می‌خواهید موجودیت‌های به‌دست‌آمده را در یک انتخاب تجمعی مشارکت دهید، یک انتخاب تجمعی را از فهرست مشارکت در انتخاب کنید (پیش‌فرض، هیچ ، هیچ مشارکتی نمی‌دهد)، یا روی دکمه جدید کلیک کنید تا یک انتخاب تجمعی جدید ایجاد کنید (به انتخاب‌های تجمعی مراجعه کنید ). .
ویژگی های اختصاص داده شده
چک باکس Construction geometry را انتخاب کنید تا اشیاء به دست آمده فقط در دنباله هندسه ویژگی در دسترس باشند. برای اطلاعات بیشتر به هندسه ساخت و ساز مراجعه کنید .
