تنظیمات پیش‌فرض رابط‌های انتقال حرارت
روش پیش‌فرض زمان‌بندی برای رابط‌های انتقال حرارت، BDF در مرتبه دوم است. متغیر جبری را از برآورد خطا حذف می کند.
تنظیم حل کننده وابسته به زمان
کیفیت گام‌های زمانی بر همگرایی حل‌کننده غیرخطی تأثیر می‌گذارد. گام‌های زمانی کوچک معمولاً در هر مرحله زمانی منجر به مشکلات غیرخطی خفیف می‌شوند، در حالی که گام‌های زمانی بزرگ می‌توانند منجر به مشکلات بسیار غیرخطی (کمتر) شوند.
تنظیمات حل کننده پیش‌فرض برای انتقال حرارت گذرا، حداکثر تعداد تکرارهای غیرخطی را تا 5 تعریف می‌کند. اگر این کافی نیست، توصیه می‌شود از مراحل زمانی کوچک‌تر استفاده کنید و بررسی کنید که آیا تعریف مدل شامل ناپیوستگی‌های زمانی نیست. اگر چنین است، استفاده از توابع گام صاف برای مدل‌سازی تغییرات شدید در زمان را در نظر بگیرید.
چندین روش برای کنترل اندازه گام زمانی وجود دارد:
|
•
|
یک راه ضمنی، تعریف یک تحمل نسبی کمتر در تنظیمات مطالعه است. وقتی تلورانس نسبی کاهش می یابد، تحمل مطلق باید به همان نسبت کاهش یابد.
|
|
•
|
صریح ترین راه این است که حداکثر گام زمانی را تعریف کنید. این یک گزینه مناسب زمانی است که همان مرحله حداکثر زمانی برای کل شبیه سازی مرتبط باشد. در غیر این صورت می توان زمان های مورد علاقه را در قسمت Times مطالعه وابسته به زمان درج کرد و در تنظیمات Time Stepping از گزینه Intermediate استفاده کرد .
|
|
•
|
در نهایت می‌توانید با راه‌اندازی یک رویداد زمانی که یک شرط خاص برآورده می‌شود، مرحله زمانی را کنترل کنید (به مستندات مربوط به رابط رویدادها مراجعه کنید ). این روش پیشرفته زمانی می تواند کارآمد باشد که سایر روش های ساده تر قابل اجرا نباشند.
|
همچنین توصیه می شود در صورت خرابی همگرایی، گزارش حل کننده را بررسی کرده و مقیاس پیش فرض متغیرهای وابسته را بررسی کنید. در صورت مقیاس‌گذاری خودکار نادرست، از تنظیمات دستی در گره ویژگی متغیر وابسته استفاده کنید .
 |
حل کننده وابسته به زمان
|
