همانطور که در Constraints توضیح داده شد ، ویژگی که نوعی محدودیت را بر روی یک متغیر وابسته قرار می دهد (مثلاً یک شرط مرزی دیریکله) به یک گره محدودیت
( ) نیاز دارد.
( ) نیاز دارد.برای اضافه کردن یک محدودیت ، ابتدا یک گره کامپوننت را در زیر Building Blocks>Components اضافه کنید ، سپس:
|
•
|
در نوار ابزار Component 1 ، روی Constraint (
 ) کلیک کنید. |
|
•
|
روی گره Component کلیک راست کرده و آن را از زیر منوی Equations انتخاب کنید .
|
از زیرگره Input Dependency استفاده کنید تا مشخصات گره Constraint را به ورودی های دیگر کاربر وابسته کنید.
اعلام
در قسمت Expression عبارت محدودیتی را وارد می کنید که حل کننده هنگام حل آن را به صفر می رساند (برای مثال عبارت T-293.15[K] T برابر با 293.15 K می کند ). گزینه های موجود در لیست نیروی محدودیت به شما امکان می دهد نحوه تأثیر محدودیت بر معادلات حاکم را تغییر دهید. گزینه Use type from constraint settings به این معنی است که کاربر می تواند بین محدودیت های دو جهته، متقارن و یک جهته در لیست نوع محدودیت نمونه ای از این ویژگی در Model Builder یکی را انتخاب کند. اگر Customized را انتخاب کنید ، یک عبارت Forceمیدان قابل مشاهده می شود. در اینجا می توانید یک عبارت برای کنترل نیروی محدودیت بنویسید.
انتخاب
گزینه های موجود در لیست انتخاب و لیست موجودیت های خروجی ، انتخابی را که در آن تعریف متغیر معتبر است، مشخص می کند. برای اطلاعات بیشتر به تعیین انتخاب ها مراجعه کنید .
اعلامیه شکل
در بخش Shape Declaration شما انتخاب می کنید که از چه تابع شکلی برای محدودیت استفاده کنید. مشابه تعریف متغیر وابسته ، می‌توانید انتخاب کنید که یک ارجاع به یک اعلان متغیر وابسته مشخص شود ، و سپس محدودیت از همان تابع شکل آن متغیر وابسته استفاده می‌کند. برای استفاده از این گزینه، همان متغیر وابسته را از لیست تابع شکل Constraint انتخاب کنید . با گزینه Use specific shape in this list می توانید یک تابع شکل دلخواه برای محدودیت از لیست تابع Shape تعیین کنید . اگر محصول تعریف شده توسط کاربر را انتخاب کنید، هنگام کار با ابعاد اضافی، انتخاب های اضافی برای توابع شکل فردی و گسسته سازی برای هندسه پایه و ابعاد اضافی دریافت می کنید.
پیشرفته
چک باکس Allow low constraints به شما امکان می دهد پشتیبانی از محدودیت های ضعیف را غیرفعال کنید که به طور پیش فرض انتخاب شده است. در صورت انتخاب، محدودیت به طور بالقوه می تواند یک معادله شکل ضعیف ایجاد کند. بنابراین، لازم است از یک لیست سیستم بردار پایه مانند معادله فرم ضعیف پشتیبانی شود . همچنین می‌توانید به جای Automatic که پیش‌فرض است، Customized را از لیست عبارت ضعیف انتخاب کنید و سپس یک عبارت با فرم ضعیف سفارشی برای محدودیت در قسمت عبارت ضعیف وارد کنید . بعلاوه، اگر از لیست تابع شکل Constraint در قسمت Use specific shape را انتخاب کرده باشیدبخش Shape Declaration در بالا، سپس می‌توانید از فهرست نام ضریب لاگرانژ به جای Automatic که پیش‌فرض است، Customized را انتخاب کنید و سپس یک نام پایه ضرب‌کننده لاگرانژ را در قسمت Base name وارد کنید (پیش‌فرض: name_lm ). در غیر این صورت، نام ضریب لاگرانژ به طور خودکار تعیین می شود. در هنگام انتخاب، ضریب لاگرانژ ممکن است با نیروهای واکنش متفاوت باشد ، می‌توانید تیک گزینه استفاده از ضریب حجم در تقارن محوری یا برای سیستم‌های غیرمتعارف را انتخاب کنید، که ضریب حجمی 2 πr را در مدل‌های متقارن محور اضافه می‌کند. همچنین امکان انتخابدر این بخش تیک فاکتور حجم را ثابت فرض کنید .
پاک کردن تیک Allow low constraints به این معنی است که نمی‌توان محدودیت‌های ضعیف را برای نمونه‌ای از ویژگی مالک این محدودیت در Model Builder فعال کرد. سپس تمام تنظیمات بالا غیرفعال می شوند.
برای افزودن خودکار چنین انتخاب‌هایی برای تنظیمات محدودیت، کادر بررسی Add excluding selections را انتخاب کنید . سپس هر زیرگره‌های Excluding Selection غیرفعال می‌شوند و استفاده نمی‌شوند.
چک باکس Exclude from constraint grouping را انتخاب کنید تا مطمئن شوید که محدودیت تحت تاثیر گروه بندی محدودیت قرار نمی گیرد. این تنظیم تنها زمانی مرتبط است که گروه بندی محدودیت برای ویژگی فیزیک فعال شده باشد. برای فعال کردن گروه بندی محدودیت، یک گره تنظیمات کمکی را به ویژگی والد اضافه کنید و تنظیم را فعال کنید گروه های محدودیت را انتخاب کنید .
 |
|
