سیگنال های الکتریکی در قلب

View Categories

سیگنال های الکتریکی در قلب

18 min read

PDF

سیگنال های الکتریکی در قلب
این مثال با مهربانی توسط پروفسور Simonetta Filippi و دکتر Christian Cherubini از پردیس Biomedico دانشگاه رم، ایتالیا ارائه شده است.
معرفی
مدل سازی فعالیت الکتریکی در بافت قلب گام مهمی در درک الگوهای انقباضات و اتساع قلب است. قلب پالس های الکتریکی ریتمیک تولید می کند که از نقطه ای به نام گره سینوسی شروع می شود. پالس های الکتریکی به نوبه خود باعث انقباضات مکانیکی عضله می شوند. در یک قلب سالم، این پالس‌های الکتریکی از بین می‌روند، اما تعدادی از بیماری‌های قلبی با افزایش خطر ورود مجدد سیگنال‌ها همراه است. این بدان معنی است که نبض ثابت طبیعی مختل می شود، یک وضعیت شدید و حاد که اغلب به عنوان آریتمی شناخته می شود.
در این مثال، جنبه‌های مختلف انتشار سیگنال الکتریکی در بافت قلب با استفاده از معادلات فیتز هیو-ناگومو و معادلات گینزبورگ-لاندو مورد مطالعه قرار گرفته‌اند که هر دو بر اساس یک هندسه حل شده‌اند. الگوهای جالبی که از این نوع مدل‌ها پدید می‌آیند، برای مثال، امواج مارپیچی هستند که در زمینه سیگنال‌های الکتریکی قلبی، می‌توانند اثراتی مشابه آنچه در آریتمی قلبی مشاهده می‌شود ایجاد کنند.
رسانه های هیجان انگیز و معادلات فیتز هیو-ناگومو
نشان داده شده است که بسیاری از ویژگی های مهم انتشار سیگنال الکتریکی در بافت قلب را می توان با کلاسی از معادلات که محیط های تحریک پذیر را توصیف می کند ، یعنی موادی متشکل از بخش های اولیه یا سلول هایی با ویژگی های اساسی زیر بازتولید کرد:
حالت استراحت کاملاً تعریف شده
آستانه برای تحریک
یک جفت از نوع انتشار به نزدیکترین همسایگانش
رسانه تحریک پذیر یک مفهوم نسبتاً کلی است که برای مدل سازی تعدادی از پدیده های مختلف از جمله پالس های عصبی، گسترش آتش سوزی جنگل ها و انواع خاصی از واکنش های شیمیایی، علاوه بر سیگنال های الکتریکی در بافت قلب مفید است. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های کیفی که توسط رسانه‌های تحریک‌پذیر نشان داده می‌شود، و به همان اندازه مخرج مشترک بین تنوع پدیده‌های ذکر شده در بالا، میرایی تقریباً فوری سیگنال‌ها در زیر یک آستانه معین است. از سوی دیگر، سیگنال های بیش از این آستانه بدون میرایی منتشر می شوند.
قلب با عبور جریان یونی در داخل عضله کار می کند، بنابراین انقباضات ریتمیکی را که خون را به داخل و خارج پمپاژ می کند، تحریک می کند. یون ها از طریق منافذ یا دروازه های کوچک در غشای سلولی حرکت می کنند که می تواند باز (حالت تحریک) یا بسته (حالت استراحت) باشد.
در سلول‌های عصبی و سلول‌های قلبی، سه ویژگی انتزاعی رسانه‌های تحریک‌پذیر به‌صورت زیر آشکار می‌شوند:
استراحت پتانسیل غشای سلولی
آستانه باز کردن دروازه های یونی در غشای سلولی
انتشار پراکنده سیگنال های الکتریکی
وضعیت دروازه های غشایی در مقیاس میکروسکوپی تصادفی است، اما احتمال یک حالت داده شده را می توان به عنوان تابع پیوسته ولتاژ مدل کرد، بنابراین یک توصیف پیوسته ماکروسکوپی متوسط ​​جریان جریان را امکان پذیر می کند.
معادلات FitzHugh-Nagumo برای محیط های تحریک پذیر ساده ترین مدل فیزیولوژیکی را با دو متغیر، یک فعال کننده و یک بازدارنده، توصیف می کند . در این مدل‌های قلب، متغیر فعال‌کننده با پتانسیل الکتریکی مطابقت دارد، و بازدارنده متغیری است که احتمال باز بودن منافذ غشاء و آماده برای انتقال جریان یونی وابسته به ولتاژ را توصیف می‌کند.
دینامیک هرج و مرج و معادلات گینزبورگ-لاندو
معادلات گینزبورگ -لانداو یک روش نسبتاً ساده برای مدل‌سازی برخی از جنبه‌های انتقال ارائه می‌کند که توسط بسیاری از سیستم‌های دینامیکی تحت تأثیر محرک‌های خارجی قوی، از رفتار نوسانی دوره‌ای به حالت آشفته با افزایش تدریجی دامنه نوسانات و کاهش تناوب نمایش داده می‌شود.
اگرچه اولین استفاده از آنها برای توصیف نظریه ابررسانایی بود، اما معادلات گینزبورگ-لاندو نیز ماهیت خود را عمومی می‌کنند (مانند معادلات فیتز هیو-ناگومو)، و نمونه‌هایی از سیستم‌های دینامیکی که می‌توانید با استفاده از این معادلات با موفقیت مدل‌سازی کنید عبارتند از:
تشکیل گرداب ها در پشت یک مانع باریک در جریان سیال عرضی
واکنش های شیمیایی نوسانی از نوع بلوسوف-ژابوتینسکی
در این مثال، معادلات گینزبورگ-لانداو دینامیک امواج مارپیچی را در محیط های تحریک پذیر شبیه سازی می کند.
تعریف مدل
هندسه در اینجا یک مدل سه بعدی ساده شده از یک قلب با دو حفره است که با حفره های نیمه کروی نشان داده شده است 1 .
شکل 1: هندسه مدل.
معادلات فیتز هیو-ناگومو
معادلات به شرح زیر است:
در اینجا 1 یک پتانسیل عمل (متغیر فعال کننده) و 2 یک متغیر دروازه (متغیر بازدارنده) است. پارامتر α نشان دهنده آستانه تحریک، ε نشان دهنده تحریک پذیری و β ، γ و δ پارامترهایی هستند که بر حالت استراحت و دینامیک سیستم تأثیر می گذارند.
شرایط مرزی برای 1 عایق هستند، با این فرض که هیچ جریانی به داخل یا خارج از قلب جریان ندارد. شرایط اولیه توزیع پتانسیل اولیه 1 را تعریف می کند که در آن یک ربع قلب در یک پتانسیل ثابت و بالا 0 است ، در حالی که بقیه در صفر باقی می ماند. در عوض، ربع مجاور مقدار بالایی ν 0 برای بازدارنده u2 دارد . پیاده سازی این توزیع اولیه با استفاده از عبارات منطقی زیر راحت است، جایی که TRUE به 1 و FALSE به 0 ارزیابی می شود:
در اینجا d برابر با 10-5 است ، و در عبارات گنجانده شده است تا پتانسیل بالا را کمی از محورهای اصلی جابجا کند .
معادلات گینزبورگ-لاندو
معادلات گینزبورگ-لاندو عبارتند از:
دو متغیر 1 و 2 به ترتیب فعال کننده و بازدارنده هستند. ثابت های 1 و 3 پارامترهایی هستند که خواص ماده را منعکس می کنند. این ثابت ها وجود و ماهیت راه حل های پایدار را نیز تعیین می کنند.
مانند مدل قبلی، شرایط مرزی عایق نگه داشته می شوند. شرایط اولیه، که یک گام انتقال صاف نزدیک  =  0 می دهد ، به شرح زیر است:
نکاتی درباره پیاده سازی COMSOL
ایجاد هندسه ساده شده با استفاده از ابزارهای ترسیم در COMSOL Multiphysics کاملاً ساده است. معادلات FitzHugh-Nagumo و Ginzburg-Landau نیز به راحتی در یکی از رابط های PDE وارد می شوند .
ذکر این نکته ضروری است که این معادلات به شدت غیرخطی هستند. بنابراین لازم است (مخصوصاً در مدل‌های سه بعدی کامل مانند اینها) از شبکه بسیار ظریف‌تری استفاده شود یا از ترتیب عناصر بالاتر نسبت به این مثال استفاده شود تا نتایج با درجه‌ای از قابلیت اطمینان برای فواصل زمانی مورد علاقه به دست آید. این امر به ویژه در حل معادلات گینزبورگ-لاندو، که پدیده های ذاتاً آشفته را توصیف می کند، مهم است. آنها به اختلالات در مقدار اولیه و به طور مشابه به خطاهای عددی در طول حل وابسته به زمان بسیار حساس هستند. ما استفاده از عنصر Hermite مرتبه چهارم را برای معادله Ginzburg-Landau توصیه می کنیم.
به دلایل بالا، نتایج ارائه شده در اینجا فقط به عنوان اولین تخمین تقریبی از رفتار کیفی در نظر گرفته شده است که می توانید انتظار داشته باشید که سیستم تحت یک محرک مشخص نشان دهد. در نتیجه، عناصر مرتبه بالاتر، مش بندی دقیق تر، و تلورانس های وابسته به زمان نسبی و مطلق کوچکتر به وضوح نتایج شبیه سازی کمی درست تری ارائه می دهند. اجرای این پیشرفت ها منجر به زمان محاسباتی طولانی تری نسبت به مدل تقریبی که در اینجا توضیح داده شده است، می شود که محاسبه آن بر روی یک کامپیوتر استاندارد چند دقیقه طول می کشد. هنگام تلاش برای این نوع مدل‌های بزرگ، استفاده از پلتفرم‌های 64 بیتی را قویاً توصیه می‌کنیم.
برای جلوگیری از هشدار در مورد واحدهای ناسازگار، پشتیبانی واحد را خاموش کنید.
نتایج و بحث
معادلات فیتز هیو-ناگومو
نمودارهای شکل 2 زیر پتانسیل عمل 1 را نشان می دهند . برای تجسم محلول در داخل، یک چهارم پوسته بیرونی قلب و یکی از سطوح محفظه در طرح سرکوب می شود.
پارامترهای مورد استفاده در مدل همراه با پالس اولیه منجر به یک موج بازگشتی می شود که بدون میرایی در یک الگوی مارپیچی مشخص در اطراف بافت حرکت می کند.
شکل 2: حل معادلات FitzHugh-Nagumo در زمان های t = 120 s (بالا) و t = 500 s (پایین).
معادلات گینزبورگ-لاندو
شکل 3 زیر گونه v 1 را در زمان های مختلف نشان می دهد.
شکل 3: حل معادلات گینزبورگ-لانداو در زمان های t = 75 s (بالا) و t = 45 s (پایین).
پارامترهای معادله و شرایط اولیه مورد استفاده در اینجا باعث می‌شود گونه‌های در حال انتشار ( 1 ) الگوهای مارپیچی مشخصی را با پیچیدگی فزاینده در طول زمان نمایش دهند.
منابع
1. FH Fenton، EM Cherry، HM Hastings، و SJ Evans، «شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای بی‌درنگ رسانه‌های تحریک‌پذیر: JAVA به‌عنوان یک زبان علمی و به‌عنوان بسته‌بندی برای برنامه‌های C و FORTRAN»، BioSystems، جلد . 64، صفحات 73-96، 2002.
2. Y. Kuramoto، نوسانات شیمیایی، امواج و آشفتگی ، انتشارات دوور، 2003.
3. جی کینر و جی اسنید، فیزیولوژی ریاضی ، اسپرینگر، 1998.
مسیر کتابخانه برنامه: COMSOL_Multiphysics/Equation_Based/heart_electrical
دستورالعمل مدلسازی
از منوی File ، New را انتخاب کنید .
جدید
در پنجره جدید ، روی  Model  Wizard کلیک کنید .
مدل جادوگر
1
در پنجره Model  Wizard ، روی  3D کلیک کنید .
2
در درخت انتخاب  فیزیک ، ریاضیات>  رابط های PDE>  فرم عمومی  PDE  (g) را انتخاب کنید .
3
روی افزودن کلیک کنید .
4
در قسمت متنی Number  of  varpendable  variables ، 2 را تایپ کنید .
5
 روی مطالعه کلیک کنید .
6
در درخت انتخاب  مطالعه ، General  Studies>Time  Dependent را انتخاب کنید .
7
 روی Done کلیک کنید .
ریشه
1
در پنجره Model  Builder ، روی گره ریشه کلیک کنید.
2
در پنجره تنظیمات گره ریشه ، بخش Unit  System را پیدا کنید .
3
از لیست سیستم واحد  ، هیچکدام را انتخاب کنید .
معادلات در این مدل به صورت بدون بعد آورده شده است. خاموش کردن پشتیبانی واحد از هشدارهای مربوط به استفاده ناسازگار از واحدها جلوگیری می کند.
هندسه 1
دستورالعمل های زیر را برای ایجاد مجدد هندسه نشان داده شده در شکل 1 دنبال کنید .
کره 1 (sph1)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Sphere کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Sphere ، بخش Size را پیدا کنید .
3
در قسمت متن Radius ، 54 را تایپ کنید .
4
 روی Build  Selected کلیک کنید .
بیضی 1 (elp1)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  More  Primitives کلیک کنید و Ellipsoid را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Ellipsoid ، بخش Size  and  Shape را پیدا کنید .
3
در قسمت متن a-semiaxis ، 54 را تایپ کنید .
4
در قسمت متن b-semiaxis ، 54 را تایپ کنید .
5
در قسمت متنی c-semiaxis 70 را تایپ کنید .
6
 روی Build  Selected کلیک کنید .
سپس با ادغام نیمه بالایی کره با نیمه پایینی بیضی، جامد تخم مرغی شکل را ایجاد کنید. از بلوک ها برای حذف نیمه پایین کره و نیمه بالایی بیضی استفاده کنید.
بلوک 1 (blk1)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Block کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Block ، قسمت Size  and  Shape را پیدا کنید .
3
در قسمت متن Width عدد 110 را تایپ کنید .
4
در قسمت Depth text عدد 110 را تایپ کنید .
5
در قسمت متن ارتفاع ، 110 را تایپ کنید .
6
قسمت Position را پیدا کنید . از لیست پایه ، مرکز را انتخاب کنید .
7
در قسمت متن z ، 55 را تایپ کنید .
8
 روی Build  Selected کلیک کنید .
تفاوت 1 (dif1)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Booleans  and  Partitions کلیک کنید و Difference را انتخاب کنید .
2
فقط شی elp1 را انتخاب کنید.
3
در پنجره تنظیمات برای تفاوت ، بخش تفاوت را پیدا کنید .
4
زیربخش اشیاء را  برای  تفریق پیدا کنید . برای انتخاب دکمه ضامن  فعال کردن  انتخاب کلیک کنید .
5
فقط شی blk1 را انتخاب کنید.
6
 روی Build  Selected کلیک کنید .
بلوک 2 (blk2)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Block کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Block ، قسمت Size  and  Shape را پیدا کنید .
3
در قسمت متن Width عدد 110 را تایپ کنید .
4
در قسمت Depth text عدد 110 را تایپ کنید .
5
در قسمت متن ارتفاع ، 110 را تایپ کنید .
6
قسمت Position را پیدا کنید . از لیست پایه ، مرکز را انتخاب کنید .
7
در قسمت متن z ، -55 را تایپ کنید .
8
 روی Build  Selected کلیک کنید .
تفاوت 2 (dif2)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Booleans  and  Partitions کلیک کنید و Difference را انتخاب کنید .
2
فقط شیء sph1 را انتخاب کنید.
3
در پنجره تنظیمات برای تفاوت ، بخش تفاوت را پیدا کنید .
4
زیربخش اشیاء را  برای  تفریق پیدا کنید . برای انتخاب دکمه ضامن  فعال کردن  انتخاب کلیک کنید .
5
فقط شی blk2 را انتخاب کنید.
6
 روی Build  Selected کلیک کنید .
اتحادیه 1 (uni1)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Booleans  and  Partitions کلیک کنید و Union را انتخاب کنید .
2
در پنجره Graphics کلیک کنید و سپس Ctrl+A را فشار دهید تا هر دو شی انتخاب شوند.
3
در پنجره تنظیمات برای Union ، روی  Build  All  Objects کلیک کنید .
حالا حفره داخل قلب ایجاد کنید.
مقیاس 1 (sca1)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Transforms کلیک کنید و Scale را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای مقیاس ، بخش ورودی را پیدا کنید .
3
چک باکس Keep  input  objects را انتخاب کنید .
4
فقط شی uni1 را انتخاب کنید.
5
بخش Scale  Factor را پیدا کنید . در قسمت Factor text 2/3 را تایپ کنید .
6
 روی Build  Selected کلیک کنید .
7
 روی دکمه Transparency در نوار ابزار Graphics کلیک کنید .
تفاوت 3 (dif3)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Booleans  and  Partitions کلیک کنید و Difference را انتخاب کنید .
2
فقط شی uni1 را انتخاب کنید.
3
در پنجره تنظیمات برای تفاوت ، بخش تفاوت را پیدا کنید .
4
زیربخش اشیاء را  برای  تفریق پیدا کنید . برای انتخاب دکمه ضامن  فعال کردن  انتخاب کلیک کنید .
5
فقط شیء sca1 را انتخاب کنید.
6
 روی Build  Selected کلیک کنید .
مرحله بعدی ایجاد دیوار جداکننده دو اتاق است.
سیلندر 1 (cyl1)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Cylinder کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات سیلندر ، بخش اندازه  و  شکل را پیدا کنید .
3
در قسمت متن Radius عدد 45 را تایپ کنید .
4
در قسمت متن ارتفاع ، 10 را تایپ کنید .
5
قسمت Position را پیدا کنید . در قسمت متن x ، -5 را تایپ کنید .
6
در قسمت متن z ، -5 را تایپ کنید .
7
قسمت Axis را پیدا کنید . از لیست نوع محور  ، دکارتی را انتخاب کنید .
8
در قسمت متن x ، 1 را تایپ کنید .
9
در قسمت متن z ، 0 را تایپ کنید .
10
 روی Build  Selected کلیک کنید .
اتحادیه 2 (uni2)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Booleans  and  Partitions کلیک کنید و Union را انتخاب کنید .
2
در پنجره Graphics کلیک کنید و سپس Ctrl+A را فشار دهید تا هر دو شی انتخاب شوند.
3
در پنجره تنظیمات برای Union ، بخش Union را پیدا کنید .
4
کادر تیک Keep  interior  borders را پاک کنید .
5
 روی Build  All  Objects کلیک کنید .
این هندسه را کامل می کند.
تعاریف جهانی
پارامترهای 1
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Global  Definitions روی Parameters  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای پارامترها ، بخش پارامترها را پیدا کنید .
3
در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید:
 
نام
اصطلاح
ارزش
شرح
آلفا
0.1
0.1
آستانه تحریک
اپسیلون
0.01
0.01
تحریک پذیری
بتا
0.5
0.5
پارامتر سیستم
گاما
1
1
پارامتر سیستم
دلتا
0
0
پارامتر سیستم
V0
1
1
ارزش بالقوه بالا
اکنون 0
0.3
0.3
افزایش ارزش بازدارنده
د
1e-5
1E-5
فاصله شیفت خارج از محور
از شرط مرزی پیش فرض نویمان در تمام مرزها استفاده کنید.
فرم عمومی PDE (G)
فرم عمومی PDE 1
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Component   (comp1)>General  Form  PDE  (g) روی General  Form  PDE  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای فرم عمومی  PDE ، بخش Conservative Flux را پیدا کنید .
3
بردار Γ دوم را به عنوان مشخص کنید
 
0
ایکس
0
y
0
z
4
قسمت Source  Term را پیدا کنید . در آرایه فیلد متنی f ، (alpha-u1)*(u1-1)*u1-u2 را در ردیف اول تایپ کنید.
5
در آرایه f text-field، epsilon*(beta*u1-gamma*u2-delta) را در ردیف دوم تایپ کنید.
مقادیر اولیه 1
1
در پنجره Model  Builder ، روی مقادیر اولیه  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای مقادیر اولیه  ، قسمت مقادیر اولیه را پیدا کنید .
3
در قسمت متنی 1 ، V0*((x+d)>0)*((z+d)>0) را تایپ کنید .
4
در قسمت 2 ، nu0*((-x+d)>0)*((z+d)>0) را تایپ کنید .
مش 1
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Component   (comp1) روی Mesh  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات مش ، قسمت Physics-Controlled  Mesh را پیدا کنید .
3
از لیست اندازه عنصر  ، Fine را انتخاب کنید .
4
 روی ساخت  همه کلیک کنید .
مطالعه 1
مرحله 1: وابسته به زمان
1
در پنجره Model  Builder ، در بخش مطالعه  1 ، روی Step  1:  Time  Dependent کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات مربوط به زمان  وابسته ، قسمت تنظیمات مطالعه  را پیدا کنید .
3
در قسمت متنی زمان خروجی ،  range(0,5,500) را تایپ کنید .
4
در نوار ابزار صفحه اصلی ،  روی محاسبه کلیک کنید .
نتایج
گروه طرح سه بعدی 1
نمودار پیش فرض یک نمودار برش از متغیر وابسته را نشان می دهد. برای ایجاد نمودارهای ارائه شده در شکل 2 ، باید برخی از مرزها را سرکوب کنید.
مطالعه 1/راه حل 1 (sol1)
در پنجره Model  Builder ، گره Results>Datasets را گسترش دهید ، سپس روی Study  1/Solution   (sol1) کلیک کنید .
انتخاب
1
در نوار ابزار نتایج ، روی  ویژگی ها کلیک کنید و Selection را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای انتخاب ، قسمت انتخاب موجودیت هندسی  را پیدا کنید .
3
از لیست سطح نهاد هندسی  ، Boundary را انتخاب کنید .
4
 روی Paste  Selection کلیک کنید .
5
در کادر محاوره ای Paste  Selection ، 1 3 10-18 را در قسمت متن انتخاب تایپ کنید .
6
روی OK کلیک کنید .
7
در پنجره تنظیمات برای انتخاب ، قسمت انتخاب موجودیت هندسی  را پیدا کنید .
8
 روی ایجاد  انتخاب کلیک کنید .
9
در کادر گفتگوی Create  Selection ، روی OK کلیک کنید .
گروه طرح سه بعدی 2
1
در نوار ابزار نتایج ، روی  3D  Plot  Group کلیک کنید .
2
در پنجره Settings for 3D  Plot  Group ، قسمت Plot  Settings را پیدا کنید .
3
کادر بررسی لبه های مجموعه داده Plot را  پاک کنید .
سطح 1
1
روی 3D  Plot  Group  کلیک راست کرده و Surface را انتخاب کنید .
2
در نوار ابزار 3D Plot Group 2 ، روی  Plot کلیک کنید .
3
 روی دکمه Transparency در نوار ابزار Graphics کلیک کنید .
گروه طرح سه بعدی 2
1
در پنجره Model  Builder ، روی 3D  Plot  Group  2 کلیک کنید .
2
در پنجره Settings for 3D  Plot  Group ، بخش Data را پیدا کنید .
3
از لیست زمان  (ها) ، 120 را انتخاب کنید .
4
در نوار ابزار 3D Plot Group 2 ، روی  Plot کلیک کنید .
این مدل سازی معادلات فیتز هیو-ناگومو را کامل می کند. برای مدل سازی معادلات پیچیده لاندو-گینزبورگ از مجموعه دستورالعمل های زیر استفاده کنید.
فیزیک را اضافه کنید
1
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Physics کلیک کنید تا پنجره Add  Physics باز شود .
2
به پنجره Add  Physics بروید .
3
در درخت، Mathematics>PDE  Interfaces>General  Form  PDE  (g) را انتخاب کنید .
4
برای گسترش بخش Dependent  Variables کلیک کنید . در قسمت متن نام فیلد  ، v را تایپ کنید .
5
در قسمت متنی Number  of  varpendable  variables ، 2 را تایپ کنید .
6
در جدول متغیرهای وابسته ، تنظیمات زیر را وارد کنید:
 
v1
7
رابط های فیزیک را  در زیربخش مطالعه بیابید . در جدول، کادر حل را برای مطالعه 1 پاک کنید .
8
روی Add  to  Component  1 در نوار ابزار پنجره کلیک کنید .
9
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Physics کلیک کنید تا پنجره Add  Physics بسته شود .
اضافه کردن مطالعه
1
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Study کلیک کنید تا پنجره Add  Study باز شود .
2
به پنجره Add  Study بروید .
3
رابط های فیزیک را  در زیربخش مطالعه بیابید . در جدول، کادر حل را برای فرم عمومی PDE (g) پاک کنید .
4
زیربخش مطالعات را پیدا کنید . در درخت انتخاب  مطالعه ، General  Studies>Time  Dependent را انتخاب کنید .
5
روی Add  Study در نوار ابزار پنجره کلیک کنید .
6
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Study کلیک کنید تا پنجره Add  Study بسته شود .
تعاریف جهانی
پارامترهای 1
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Global  Definitions روی Parameters  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای پارامترها ، بخش پارامترها را پیدا کنید .
3
در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید:
 
نام
اصطلاح
ارزش
شرح
c1
2
2
پارامتر PDE
ج3
-0.2
-0.2
پارامتر PDE
فرم عمومی PDE 2 (G2)
دقت محلول را می توان با استفاده از عناصر مکعبی هرمیت به جای عناصر درجه دوم لاگرانژ بهبود بخشید.
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Component   (comp1) روی General  Form  PDE   (g2) کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای فرم عمومی  PDE ، برای گسترش بخش Discretization کلیک کنید .
3
از لیست نوع تابع شکل  ، Hermite را انتخاب کنید .
فرم عمومی PDE 1
در این مورد نیز از شرط مرزی پیش‌فرض نویمان در تمام مرزها استفاده کنید.
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Component   (comp1)>General  Form  PDE   (g2) روی General  Form  PDE  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای فرم عمومی  PDE ، بخش Conservative Flux را پیدا کنید .
3
اولین بردار Γ را به صورت مشخص کنید
 
-v1x+c1*v2x
ایکس
-v1y+c1*v2y
y
-v1z+c1*v2z
z
4
بردار Γ دوم را به عنوان مشخص کنید
 
-c1*v1x-v2x
ایکس
-c1*v1y-v2y
y
-c1*v1z-v2z
z
5
قسمت Source  Term را پیدا کنید . در آرایه f text-field، v1-(v1-c3*v2)*(v1^2+v2^2) را در ردیف اول تایپ کنید.
6
در آرایه f text-field، v2-(c3*v1+v2)*(v1^2+v2^2) را در ردیف دوم تایپ کنید.
مقادیر اولیه 1
1
در پنجره Model  Builder ، روی مقادیر اولیه  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای مقادیر اولیه  ، قسمت مقادیر اولیه را پیدا کنید .
3
در قسمت متن 1 ، tanh(z[1/m]) را تایپ کنید .
4
در قسمت متن 2 ، -tanh(z[1/m]) را تایپ کنید .
تلرانس های نسبی و مطلق را با ضریب 10 تشدید کنید.
مطالعه 2
مرحله 1: وابسته به زمان
1
در پنجره Model  Builder ، در زیر مطالعه  2 ، روی Step  1:  Time  Dependent کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات مربوط به زمان  وابسته ، قسمت تنظیمات مطالعه  را پیدا کنید .
3
در قسمت متن زمان خروجی ،  range(0,5,75) را تایپ کنید .
4
از لیست Tolerance ، User  controlled را انتخاب کنید .
5
در قسمت متنی Relative  tolerance ، 0.001 را تایپ کنید .
راه حل 2 (sol2)
1
در نوار ابزار مطالعه ، روی  Show  Default  Solver کلیک کنید .
2
در پنجره Model  Builder ، گره Solution   (sol2) را گسترش دهید ، سپس روی Time-Dependent  Solver  1 کلیک کنید .
3
در پنجره تنظیمات برای حل وابسته به زمان  ، برای گسترش بخش تحمل مطلق کلیک کنید .
4
از لیست روش تحمل  ، دستی را انتخاب کنید .
5
در قسمت متنی Absolute  tolerance ، 0.0001 را تایپ کنید .
6
در نوار ابزار مطالعه ،  روی محاسبه کلیک کنید .
نتایج
دستورالعمل ها را برای ایجاد نمودارهای داده شده در شکل 3 دنبال کنید .
مطالعه 2/راه حل 2 (sol2)
در پنجره Model  Builder ، در بخش Results>Datasets روی Study  2/Solution   (sol2) کلیک کنید .
انتخاب
1
در نوار ابزار نتایج ، روی  ویژگی ها کلیک کنید و Selection را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای انتخاب ، قسمت انتخاب موجودیت هندسی  را پیدا کنید .
3
از لیست سطح نهاد هندسی  ، Boundary را انتخاب کنید .
4
از لیست Selection ، Explicit  1 را انتخاب کنید .
گروه طرح سه بعدی 4
1
در نوار ابزار نتایج ، روی  3D  Plot  Group کلیک کنید .
2
در پنجره Settings for 3D  Plot  Group ، بخش Data را پیدا کنید .
3
از لیست مجموعه داده ، مطالعه  2/راه حل   (sol2) را انتخاب کنید .
4
قسمت Plot  Settings را پیدا کنید . کادر بررسی لبه های مجموعه داده Plot را  پاک کنید .
سطح 1
1
روی 3D  Plot  Group  کلیک راست کرده و Surface را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Surface ، روی Replace  Expression در گوشه سمت راست بالای بخش Expression کلیک کنید . از منو، Component   (comp1)>General  Form  PDE  2>v1  –  Dependent  variable  v1 را انتخاب کنید .
3
در نوار ابزار 3D Plot Group 4 ، روی  Plot کلیک کنید .
گروه طرح سه بعدی 4
1
در پنجره Model  Builder ، روی 3D  Plot  Group  4 کلیک کنید .
2
در پنجره Settings for 3D  Plot  Group ، بخش Data را پیدا کنید .
3
از لیست زمان  (ها) ، 45 را انتخاب کنید .
4
در نوار ابزار 3D Plot Group 4 ، روی  Plot کلیک کنید .

1
توجه داشته باشید که با استفاده از قابلیت‌های واردات CAD، می‌توان هندسه‌های واقعی‌تر قلب انسان/حیوان، با ناهمسان‌گردی‌ها و ناهمگنی‌ها و همچنین ابعاد مناسب‌تر را به COMSOL Multiphysics وارد کرد.
2
با تکمیل این مرحله، جایگزینی معادلات نسبتاً ساده با یک مدل ریاضی فیزیولوژیکی واقعی تر نیز ساده خواهد بود.