از یک سیستم مقیاس‌بندی ( 
) برای ایجاد سیستمی استفاده کنید که هندسه را، همانطور که با مختصات مستقل یک قاب زیرین نشان داده می‌شود، بر روی یک هندسه مجازی که توسط مختصات سیستم مقیاس‌گذاری مجازی نشان داده می‌شود، ترسیم می‌کند. رابط‌های فیزیک که از عناصر بی‌نهایت یا لایه‌های کاملاً منطبق پشتیبانی می‌کنند، مختصات سیستم مقیاس‌بندی را به‌عنوان حوزه فیزیکی می‌پذیرند، که در آن مختصات قاب زیرین به‌عنوان یک پارامترسازی دیده می‌شود. بنابراین، با استفاده از یک سیستم مختصات مقیاس‌بندی، می‌توانید به طور دلخواه دامنه را تغییر شکل دهید، اساساً به همان روشی که هنگام استفاده از هندسه تغییر شکل با یک گره تغییر شکل تجویزی.
) برای ایجاد سیستمی استفاده کنید که هندسه را، همانطور که با مختصات مستقل یک قاب زیرین نشان داده می‌شود، بر روی یک هندسه مجازی که توسط مختصات سیستم مقیاس‌گذاری مجازی نشان داده می‌شود، ترسیم می‌کند. رابط‌های فیزیک که از عناصر بی‌نهایت یا لایه‌های کاملاً منطبق پشتیبانی می‌کنند، مختصات سیستم مقیاس‌بندی را به‌عنوان حوزه فیزیکی می‌پذیرند، که در آن مختصات قاب زیرین به‌عنوان یک پارامترسازی دیده می‌شود. بنابراین، با استفاده از یک سیستم مختصات مقیاس‌بندی، می‌توانید به طور دلخواه دامنه را تغییر شکل دهید، اساساً به همان روشی که هنگام استفاده از هندسه تغییر شکل با یک گره تغییر شکل تجویزی.
 |
سیستم مقیاس‌بندی فقط برای فیزیک موجود است که از عناصر بی‌نهایت یا لایه‌های کاملاً منطبق پشتیبانی می‌کند. دامنه عنصر نامحدود را ببینید .
|
سیستم مختصات مقیاس بندی به عنوان نقشه ای از مختصات قاب واقعی تا مختصات سیستم مقیاس گذاری مجازی تعریف می شود:
مختصات فریم انتخاب شده (اگر فقط یک فریم وجود داشته باشد تنظیمات نامرئی است) به عنوان پارامتری از “هندسه واقعی” که در آن فیزیک حل می شود دیده می شود. بنابراین آنچه در جدول نگاشت مختصات مشخص می‌کنید ، یک “موقعیت واقعی” برای هر نقطه در مش است که در مختصات قاب بیان می‌شود. هنگامی که به یک دامنه با یک مدل مواد سازگار در یک رابط فیزیک اعمال می شود، معادلات در آن حوزه ابتدا بر اساس مختصات x 1 ، x 2 و x 3 مجازی فرموله می شوند اما سپس به طور خودکار به مختصات فریم نگاشت می شوند. این منجر به ظاهر شدن عبارات تبدیل صریح در معادلات می شود.
تنظیمات
در زیر Coordinate mapping ، ستون Coordinate نام مختصات مجازی را با ستون Expression نشان می دهد که نقشه را از مختصات قاب زیرین به مختصات مجازی نشان می دهد. عبارات پیش‌فرض مختصات فضایی x ، y ، و z هستند که به معنای عدم مقیاس‌بندی است.
 |
برای اطلاعات در مورد پنجره تنظیمات Label and Name به Name بروید . همچنین تنظیمات و ویژگی‌های ویندوز برای گره‌های ویژه را ببینید.
|
