هنگامی که میخواهید به سیستمهای مختصات مختلف در حوزههای مختلف مراجعه کنید، میتوان از یک سیستم ترکیبی ( ) به صورت یک بعدی، دو بعدی و سه بعدی استفاده کرد . سپس می توان از آن استفاده کرد، برای مثال، به عنوان یک انتخاب سیستم مختصات منفرد در یک محیط فیزیک، که در آن برخی از ویژگی های مواد با استفاده از سیستم های مختصات مختلف در حوزه های مختلف تعریف می شوند. روی گره Combined System کلیک راست کنید تا هر یک از سیستم های مختصات زیر را اضافه کنید:
•
|
سیستم بردار پایه
|
•
|
سیستم نقشه برداری شده
|
•
|
سیستم چرخشی (فقط دو بعدی و سه بعدی)
|
•
|
سیستم استوانه ای (فقط دو بعدی و سه بعدی)
|
•
|
سیستم کروی (فقط سه بعدی)
|
•
|
سیستم از هندسه (فقط سه بعدی)
|
برای هر سیستم مختصات اضافه شده، از انتخاب موجودیت هندسی استفاده کنید تا مشخص کنید در کجای هندسه از آن سیستم مختصات استفاده شده است.
تنظیمات
قاب
سیستم مختصات را با توجه به اینکه کدام قاب – مواد (پیشفرض)، مش ، هندسه یا فضایی – با تبدیلهای بالا تعریف میشود، انتخاب کنید. توجه داشته باشید که نام مختصات واقعی – معمولاً (x، y، z) یا (X، Y، Z) در سه بعدی – برای هر فریم نمایش داده میشود، که نشان میدهد کدام فریمها در مدل فعلی با یکدیگر متفاوت هستند.
یک سیستم مختصات با Frame تنظیم شده روی Spatial فقط در قاب فضایی متعارف است. به طور مشابه، یک سیستم مواد فقط در قاب مواد متعارف است. برخی از فیزیک مستلزم این است که سیستم های مختصات مورد استفاده در یک قاب خاص متعارف باشند. به عنوان مثال، اگر می خواهید از سیستم مختصات در مدل مکانیک سازه استفاده کنید، قاب Material را انتخاب کنید.
|
نام مختصات
در جدول نامهای مختصات ، نامهای مختصات پیشفرض وارد میشوند – x1 ، x2 و x3 .