میدان های الکترومغناطیسی راه حل های منحصر به فردی دارند که توسط معادلات ماکسول تعیین می شود. با این حال، هنگام جایگزینی پتانسیل های اسکالر و برداری در معادلات ماکسول، این پتانسیل ها معمولاً دارای تعداد بی نهایت جواب هستند – مگر اینکه معادلات یا شرایط اضافی اعمال شوند. به عنوان مثال ، در فرمول V ، V به طور منحصربه‌فرد تعریف نشده است . در فرمول A ، A نیز راه حل های نامتناهی دارد زیرا A ‘ = A + ∇ f ( f یک میدان اسکالر است) چگالی شار مغناطیسی یکسانی را به دست می دهد. که درفرمول A-V ، A و V به دلیل تبدیل گیج راه حل های بی نهایت دارند . بنابراین، فرمول‌های مبتنی بر پتانسیل معادلات ماکسول در ابتدا اندازه‌گیری نشده‌اند. یک فرمول اندازه گیری نشده تنها با یک حل کننده تکراری قابل حل است زیرا ماتریس مونتاژ شده تکی است.
برای اینکه یک راه حل منحصر به فرد برای پتانسیل ها داشته باشید و با یک حل کننده مستقیم حل شود، باید یک سنج اعمال شود. در فرمول V ، V حداقل به یک شرط اضافی نیاز دارد که سطح عمومی آن را ثابت کند. بیشتر اوقات، این به عنوان یک شرط مرزی (زمینه یا پتانسیل کاربردی) ارائه می شود. در فرمول A و فرمول A-V ، محدودیت اضافی در واگرایی A مورد نیاز است. یک انتخاب رایج گیج کولن ∇ ⋅ A = 0 است .
