سطح پارامتریک سطحی به صورت سه بعدی است که در آن از دو پارامتر برای تعیین مختصات سطح استفاده می شود. برای مثال، مختصات ( s 1 ·cos( s 2 )، s 1 ·sin( s 2 )، s 2 ) برای یک پارامتر s 1 که از 0 تا π اجرا می شود و یک پارامتر s 2 که از -1 تا اجرا می شود . 1 یک “مستطیل پیچ خورده” را تعریف کنید. برای ایجاد یک سطح پارامتریک، در نوار ابزار Geometry ، از منوی More Primitives ( ) گزینه Parametric Surface را انتخاب کنید.
( 
). همچنین می توانید برای افزودن این گره از منوی زمینه، روی گره Geometry کلیک راست کنید. سپس با استفاده از بخش های زیر ویژگی های سطح پارامتری را وارد کنید:
( ). همچنین می توانید برای افزودن این گره از منوی زمینه، روی گره Geometry کلیک راست کنید. سپس با استفاده از بخش های زیر ویژگی های سطح پارامتری را وارد کنید:مولفه های
نام پارامترها را در قسمت‌های Name تعریف کنید (نام‌های پیش‌فرض: s1 و s2 ). همچنین فواصل مقادیر پارامتر را در فیلدهای Minimum (پیش‌فرض: 0) و حداکثر (پیش‌فرض: 1) تعیین کنید.
اصطلاحات
عباراتی را وارد کنید که توابع پارامتر را برای هر مختصات فضایی در فیلدهای x ، y و z تعریف می کنند. برای ایجاد مستطیل پیچ خورده که قبلاً با پارامترهای s 1 و s 2 توضیح داده شد ، s1*cos(s2) را در قسمت x ، s1*sin(s2) را در قسمت y و s2 را در قسمت z تایپ کنید.
به طور پیش فرض، عبارات x ، y و z مختصات نقاط روی سطح را در سیستم مختصات استاندارد تعریف می کنند. با این حال، این امکان وجود دارد که این مورد را با استفاده از تنظیمات در بخش های موقعیت ، محور و زاویه چرخش تغییر دهید . اگر یک سطح پارامتریک با شکل مناسب ایجاد کرده اید اما می خواهید آن را به موقعیت یا جهت دیگری منتقل کنید، مفید است. این تنظیمات را می توان به عنوان تعریف یک سیستم مختصات محلی در نظر گرفت که در آن سطح پارامتریک تعریف شده است.
سطوحی که خود تقاطع دارند ممکن است هنگام نمایش درست به نظر برسند، اما سایر عملیات‌های هندسی و شبکه‌بندی به درستی کار نمی‌کنند. این همچنین در مورد سطوحی که یک لبه با سطح لبه دیگر تماس دارد و برای سطوح دارای نقاط منفرد نیز صدق می کند. در صورت لزوم، چندین سطح پارامتری را می توان برای غلبه بر این محدودیت ترکیب کرد. برای مثال، ساختن یک پوسته استوانه‌ای با تایپ cos(s1) در فیلد x ، sin(s1) در فیلد y و s2 در فیلد z ، جایی که s1 از 0 تا 2 π و s2 اجرا می‌شود.از 0 تا 1 اجرا می شود، نادرست است زیرا دو لبه سطح پارامتریک یکدیگر را لمس می کنند. در عوض، از دو سطح پارامتریک، با عبارت مختصات یکسان، و جایی که s1 از 0 تا π در سطح اول و از π تا 2 π در سطح دوم اجرا می‌شود، استفاده کنید.
موقعیت
موقعیت مبدا سیستم مختصات محلی را با استفاده از فیلدهای x ، y و z وارد کنید.
محور
محوری را وارد کنید که می خواهید سیستم مختصات محلی را به آن بچرخانید. محور را می توان به موازات یکی از محورهای مختصات انتخاب کرد یا در مختصات دکارتی یا کروی وارد کرد. محور z سیستم مختصات محلی موازی با این محور است.
زاویه چرخش
زاویه ای را که می خواهید سیستم مختصات محلی بچرخد را وارد کنید. سیستم مختصات محلی حول محور z خود می چرخد که موازی با محور تعریف شده در بخش قبل است.
دستگاه مختصات
سیستم مختصاتی که در آن موقعیت، محور و زوایای چرخش بالا تفسیر می‌شوند. از لیست صفحه کار ، xy-plane (پیش‌فرض، برای یک سیستم مختصات جهانی استاندارد) را انتخاب کنید یا هر صفحه کاری را که در بالای این گره در دنباله هندسی تعریف شده است، انتخاب کنید. اگر صفحه کاری را انتخاب کنید، صفحه کار و سیستم مختصات آن در پنجره Graphics با استفاده از یک سه‌گانه مختصات اضافی با جهت‌های xw , yw و zw (که سپس برای تعیین موقعیت استفاده می‌شوند) ظاهر می‌شوند.
تنظیمات پیشرفته
در داخل، نرم افزار سطح پارامتری را با یک B-spline نشان می دهد که برای تقریبی سطح ریاضی تعریف شده توسط عبارات x ، y و z محاسبه می شود. تعداد نقاط گره در اسپلاین به طور خودکار افزایش می یابد تا زمانی که تقریب سطح تلورانس مشخص شده در قسمت تحمل نسبی را برآورده کند یا تا زمانی که به تعداد گره های مشخص شده در قسمت Maximum number of knots برسد . تلورانس نسبت به قطر فضای جعبه مرزی سطح پارامتری اندازه گیری می شود.
گزیده ای از موجودیت های به دست آمده
برای ایجاد انتخاب های از پیش تعریف شده (برای همه سطوح – اشیا، دامنه ها، مرزها، لبه ها و نقاط – که قابل اجرا هستند) در گره های بعدی در دنباله هندسه، کادر انتخاب Resulting Objects را انتخاب کنید. همچنین برای ایجاد همه یا یکی از انواع موجودیت‌های حاصل (دامنه‌ها، مرزها، لبه‌ها و نقاط) که سطح پارامتری شامل آن‌ها به‌عنوان انتخاب در همه فهرست‌های انتخاب قابل اجرا (مثلاً در تنظیمات فیزیک و مواد)، یک گزینه را انتخاب کنید. از لیست نمایش در فیزیک ( نمایش در نمونه ها اگر در بخش هندسه باشد): همه سطوح ، انتخاب مرز ، انتخاب لبه یا انتخاب نقطه . پیش فرض استانتخاب مرز . این انتخاب ها به عنوان گره های انتخاب جداگانه در درخت مدل ظاهر نمی شوند. خاموش را انتخاب کنید تا هیچ انتخابی خارج از توالی هندسه در دسترس نباشد. از لیست رنگ ، رنگی را برای برجسته کردن انتخاب اشیاء به دست آمده انتخاب کنید. به انتخاب رنگ ها مراجعه کنید .
انتخاب تجمعی
اگر می‌خواهید موجودیت‌های به‌دست‌آمده را در یک انتخاب تجمعی مشارکت دهید، یک انتخاب تجمعی را از فهرست مشارکت در انتخاب کنید (پیش‌فرض، هیچ ، هیچ مشارکتی نمی‌دهد)، یا روی دکمه جدید کلیک کنید تا یک انتخاب تجمعی جدید ایجاد کنید (به انتخاب‌های تجمعی مراجعه کنید ). .
ویژگی های اختصاص داده شده
چک باکس Construction geometry را انتخاب کنید تا اشیاء به دست آمده فقط در دنباله هندسه ویژگی در دسترس باشند. برای اطلاعات بیشتر به هندسه ساخت و ساز مراجعه کنید .
