روابط سازنده مغناطیسی غیرخطی موثر
روابط سازنده مؤثر را می توان برای تقریب رفتار یک ماده مغناطیسی غیرخطی، مانند یک ماده اشباع‌پذیر، در یک مطالعه دامنه فرکانس (خطی) استفاده کرد.
این رویکرد شامل جایگزینی ماده غیرخطی با یک ماده خطی ناهمگن است – ماده ای که توسط یک ثابت نفوذپذیری مغناطیسی در زمان توصیف می شود اما می تواند وابسته به فضا باشد. نفوذپذیری مغناطیسی محلی با استفاده از یک معیار تقریبی انتخاب می‌شود، مثلاً اینکه انرژی متوسط سیکل ذخیره‌شده باید برابر با حالت غیرخطی باشد. در نتیجه، نفوذپذیری ممکن است به دامنه میدان مغناطیسی بستگی داشته باشد و حل کننده غیرخطی در طول حل فراخوانی می شود.
این فرمول هنوز از فرض وابستگی زمان هارمونیک میدان ها (که هنوز به عنوان فازور توصیف می شوند) استفاده می کند: میدان ها هنوز در فرکانس داده شده نوسان می کنند. اثرات هارمونیک مرتبه بالاتر، یا سایر اثرات مشابه به دلیل غیرخطی بودن، در نظر گرفته نمی شوند.
استفاده از این رابطه سازنده، تقریب بهتری از رفتار یک ماده غیرخطی در حوزه فرکانس را نسبت به خطی کردن خواص مواد فراهم می‌کند، و همچنان از هزینه محاسباتی یک تحلیل گذرا کامل جلوگیری می‌کند.
