از گره Release from Boundary برای تعیین نحوه انتشار پرتوها در یک مرز داخلی یا خارجی در یک جهت خاص استفاده کنید .
زیرگره Nonlocal Accumulator از منوی زمینه (روی گره والد راست کلیک کنید) یا از نوار ابزار Physics ، منوی ویژگی ها در دسترس است.
برای اطلاعات در مورد بخش‌های زیر به انتشار مراجعه کنید : زمان‌های انتشار ، فرکانس اولیه پرتو ، فاز اولیه ، شدت اولیه ، توان کل منبع ، و مقدار اولیه متغیرهای وابسته کمکی .
انتخاب سیستم مختصات
می توان جهت پرتو اولیه را بر حسب مختصات جهانی یا در سیستم مختصات دیگری که برای Component مدل تعریف شده است، مشخص کرد. از لیست Coordinate system گزینه ای را انتخاب کنید . به طور پیش فرض سیستم مختصات جهانی انتخاب شده است. اگر سیستم مختصات دیگری تعریف شده باشد، می توان آنها را نیز از لیست انتخاب کرد. هنگام تعیین جهت اولیه پرتو (به بخش Ray Direction Vector مراجعه کنید)، اجزای جهت را می توان با استفاده از بردارهای پایه هر سیستم مختصاتی که از لیست انتخاب شده است، مشخص کرد.
هنگامی که یک سیستم مختصات غیر از سیستم مختصات جهانی از لیست سیستم مختصات انتخاب می شود ، فلش هایی در پنجره گرافیک ظاهر می شود تا جهت گیری بردارهای پایه سیستم مختصات را بر روی مرزهای انتخاب شده نشان دهد.
موقعیت اولیه
یک موقعیت اولیه را انتخاب کنید : توزیع یکنواخت (پیش‌فرض برای اجزای دوبعدی) شبکه صفحه پیش‌بینی‌شده (پیش‌فرض برای اجزای سه‌بعدی)، مبتنی بر مش ، یا چگالی . Mesh based و Density همان تنظیماتی را دارند که برای گره Release توضیح داده شد .
 | برای اجزای دوبعدی، اگر توزیع یکنواخت انتخاب شده است، تعداد پرتوها در هر انتشار N (بدون بعد) را وارد کنید. اتحاد مرزهای انتخاب شده به N بخش با طول تقریبا مساوی تقسیم می شود و یک پرتو در وسط هر بخش قرار می گیرد. |
 | برای اجزای سه بعدی، اگر شبکه صفحه پیش بینی شده انتخاب شده است، تعداد پرتوهای در هر رهاسازی N (بدون بعد) را وارد کنید. پرتوها بر روی یک شبکه صفحه در صفحاتی که تقریباً مماس با مرزهای انتخاب شده هستند توزیع می شوند (برای یک مرز صفحه، یک توزیع یکنواخت دریافت می کنید). |
وکتور جهت پرتو
یک گزینه را از لیست برداری جهت پرتو انتخاب کنید : بیان (پیش‌فرض)، نیمکره ، مخروطی ، یا لامبرتین (فقط سه بعدی).
• | برای Expression ، یک پرتو در جهت مشخص منتشر می شود. مختصات بردار جهت پرتو L 0 (بدون بعد) را بر اساس بعد فضا وارد کنید. برای تعیین جهت اولیه با استفاده از یک سیستم مختصات بر اساس جهت های مماس و نرمال به سطح ( t 1 , t 2 , n ) تیک گزینه Specify tangential and normal vector components را انتخاب کنید . |
• | برای نیمکره ، تعدادی پرتو در هر نقطه منتشر می شود که از توزیع نیمکره ای در فضای بردار موج نمونه برداری می شود. تعداد پرتوها را در فضای بردار موج N w (بدون بعد) وارد کنید . پیش فرض 50 است . سپس مختصات محور نیمکره r را بر اساس بعد فضا وارد کنید. برای تعیین محور نیمکره با استفاده از یک سیستم مختصات بر اساس جهات مماس و نرمال به سطح ( t 1 , t 2 , n ) کادر بررسی Specify tangential and normal vector components را انتخاب کنید . |
• | برای Conical ، تعدادی پرتو در هر نقطه منتشر می شود که از توزیع مخروطی در فضای بردار موج نمونه برداری می شود. تعداد پرتوها را در فضای بردار موج N w (بدون بعد) وارد کنید . پیش فرض 50 است . سپس مختصات محور مخروطی r را بر اساس بعد فضا وارد کنید. سپس زاویه مخروط α (واحد SI: راد) را وارد کنید. پیش فرض π /3 رادیان است. برای تعیین محور مخروط با استفاده از یک سیستم مختصات بر اساس جهت‌های مماس و نرمال به سطح ( t 1 , t 2 ,n ). |
• | گزینه Lambertian فقط به صورت سه بعدی موجود است. تعدادی پرتو در هر نقطه منتشر می شود که از یک نیمکره در فضای بردار موج با چگالی احتمال بر اساس قانون کسینوس نمونه برداری می شود. تعداد پرتوها را در فضای بردار موج N w (بدون بعد) وارد کنید . پیش فرض 50 است. سپس مختصات محور نیمکره r را بر اساس بعد فضا وارد کنید. برای تعیین محور نیمکره با استفاده از یک سیستم مختصات بر اساس جهت های مماس و نرمال به سطح ( t 1 , t 2 , n ) را انتخاب کنید . |
 | هنگامی که چک باکس Specify tangential and normal vector components انتخاب می شود، فلش هایی که جهت عادی را روی مرزهای انتخاب شده نشان می دهد در پنجره Graphics ظاهر می شود. توجه داشته باشید که جهت نرمال ممکن است مخالف متغیر داخلی برای مرز نرمال باشد (به عنوان مثال nx ، ny و nz ) تا اطمینان حاصل شود که یک مقدار مثبت باعث انتشار پرتوها در حوزه شبیه سازی می شود. این اغلب زمانی اتفاق می افتد که رهاسازی به مرزهای بیرونی اعمال شود. هنگامی که جهت نرمال استفاده شده توسط ویژگی Release from Boundary مخالف بردار نرمال تعریف شده توسط هندسه باشد، جهت های مماسی به طور مشابه معکوس می شوند تا اطمینان حاصل شود که سیستم مختصات مرزی راست دست است. |
اگر Conical در یک مدل سه بعدی انتخاب شده است، گزینه ای را از لیست توزیع مخروطی انتخاب کنید :
• | چگالی یکنواخت (پیش‌فرض): پرتوهایی با زوایای قطبی از 0 تا زاویه مخروط مشخص منتشر می‌شوند. پرتوها در فضای بردار موجی توزیع می شوند به طوری که هر پرتو تقریباً به همان زاویه جامد می رسد. |
• | توزیع های قطبی و ازیموتالی را مشخص کنید : تعداد زوایای قطبی N θ (بدون بعد) و تعداد زاویه های قطبی N φ (بدون بعد) را مشخص کنید. پرتوها در زوایای قطبی به طور یکنواخت از 0 تا زاویه مخروط مشخصمنتشر می شوندیک پرتو محوری منفرد ( θ = 0) نیز منتشر می شود. برای هر مقدار از زاویه قطبی، پرتوها در زوایای آزیموتال به طور یکنواخت از 0 تا 2 π منتشر می شوند . بر خلاف گزینه های دیگر برای تعیین توزیع مخروطی، نیازی به تعیین مستقیم تعداد پرتوها در فضای بردار موج N w نیست.(بدون بعد)، که در عوض از رابطه N w = N θ × N φ + 1 مشتق شده است . |
• | شش قطبی : تعداد زوایای قطبی N θ (بدون بعد) را مشخص کنید. در این توزیع، برای هر نقطه رهاسازی، یک پرتو در امتداد محور مخروط آزاد می شود. شش پرتو با زاویه α/ N θ از محور مخروط، سپس 12 پرتو با زاویه 2 α/ N θ و غیره منتشر می‌شوند. تعداد کل جهت های پرتو در توزیع Nw = 3 N θ ( N θ + 1) + 1 است. |
• | مسطح : اشعه ها به شکل فن مسطح در زاویه مشخص منتشر می شوند. |
• | فقط پرتوهای حاشیه ای : پرتوها همه با زاویه α نسبت به محور مخروط رها می شوند. پرتوها در زوایای آزیموتال به طور یکنواخت از 0 تا 2 π رها می شوند. |
• | فقط پرتوهای حاشیه ای و محوری : پرتوها همه با زاویه α نسبت به محور مخروط رها می شوند، به جز یک پرتو که در امتداد محور مخروط منتشر می شود. پرتوهای حاشیه ای در زوایای آزیموتال به طور یکنواخت از 0 تا 2 π رها می شوند. |
گزینه های توزیع مخروطی موجود در شکل 8-1 نشان داده شده است .
در حالت سه بعدی برای توزیع مخروطی ، همچنین می توانید اجازه دهید جهت عرضی به صورت خودکار (پیش فرض) یا تعریف شده توسط کاربر باشد . برای User تعریف شده اجزای e t را وارد کنید . برای مثال، جهت گیری فن اشعه ای را هنگامی که Flat انتخاب شده است، کنترل می کند.
برای نیمکره ، مخروطی ، و لامبرتیان ، یک گزینه را از لیست نمونه برداری از توزیع انتخاب کنید: قطعی (پیش فرض) یا تصادفی . اگر قطعی انتخاب شود، بردارهای جهت پرتو اولیه با استفاده از همان الگوریتم محاسبه می‌شوند، که به دنبال توزیع یکنواخت پرتوها در فضای بردار موج، هر زمان که مطالعه انجام می‌شود، است. اگر تصادفی انتخاب شود، جهت اولیه هر پرتو از یک توزیع احتمال در فضای بردار موج با استفاده از اعداد شبه تصادفی نمونه برداری می شود.
شعاع اولیه انحنا
این بخش زمانی در دسترس است که شدت پرتو در مدل حل شود و Expression به عنوان بردار جهت پرتو انتخاب شود . یک شکل Wavefront را انتخاب کنید . در حالت سه بعدی گزینه های موجود عبارتند از از انحنای سطح (پیش فرض)، موج صفحه ، موج کروی و بیضی . در دو بعدی گزینه های موجود عبارتند از: موج صفحه (پیش فرض) و موج استوانه ای .
• | برای موج کروی یا موج استوانه ای ، شعاع اولیه انحنای r 0 (واحد SI: m) را وارد کنید . |
• | برای یک بیضی (فقط 3 بعدی)، شعاع اولیه انحنای 1 r 1,0 (واحد SI: m) و شعاع اولیه انحنای 2 r 2,0 (واحد SI: m) را وارد کنید. همچنین جهت انحنای اصلی اولیه، 1 e 1,0 (بدون ابعاد) را وارد کنید. |
 | برای امواج کروی و استوانه ای، شعاع انحنای اولیه باید غیر صفر باشد. برای رها کردن یک پرتو به گونه ای که شعاع انحنای جبهه موج اولیه صفر باشد، در عوض گزینه دیگری مانند Conical را از لیست برداری جهت پرتو انتخاب کنید . |
 | شعاع اصلی انحنا |
