رشته

رشته

رشته
گره فیلد ( ) یک گره ویژگی است که تنظیمات متغیرهای فیلد را انجام می دهد. هر متغیر فیلد یک گره فیلد جداگانه دارد . این ویژگی همراه با گره Dependent Variables استفاده می شود . نام گره فیلد با نام متغیر و متغیر آن در فضای نام (مثلاً دما (comp1.T) ) مطابقت دارد.
شکل 20-11: نمونه ای از گره فیلد که نام متغیر را می گیرد، در این مورد فیلد جابجایی (Material).
عمومی
بخش کامپوننت‌های فیلد ، نام متغیرها را برای اجزای فیلد نمایش می‌دهد. همچنین، هنگامی که از متغیرهای داخلی اضافی استفاده می شود، اینها در اینجا به عنوان متغیرهای داخلی نمایش داده می شوند .
اگر تنظیمات گام مطالعه متغیرهای وابسته تعریف شده توسط کاربر تعریف شده باشد، کادر بررسی حل برای این فیلد و در صورت وجود، لیست بازسازی در دسترس هستند .
چک باکس حل برای این فیلد کنترل می کند که آیا برای فیلد (متغیر) حل شود یا خیر. اگر متغیر برای حل نشد، مقدار آن توسط تنظیمات در بخش Values ​​of Variables Not Solved For گره والد Dependent Variables تعیین می شود .
اگر این فیلد بخشی از یک فیزیک است که یک گره کاهش مدل برای آن یک مدل کاهش یافته را محاسبه می کند که شامل کاهش است، می توانید یک گره مدل کاهش یافته را از لیست بازسازی انتخاب کنید ، اگر می خواهید این فیلد از بازسازی دیگری غیر از بقیه مطالعه استفاده کند. .
برای کنترل اینکه آیا متغیر در هر راه حل خروجی ذخیره شود یا خیر، از کادر بررسی Store in output استفاده کنید . یک متغیر با وجود ذخیره نشدن در خروجی همچنان قابل حل است و بالعکس. اگر برای پس پردازش جالب نیست، می‌توانید با ذخیره نکردن داده‌های حل متغیر فیلد، اندازه فایل MPH را کوچک‌تر کنید (ممکن است مقداری داده در نقاط گسسته یا کاوشگر کافی داشته باشید، که می‌توانید با استفاده از آن‌ها را به عنوان درجه‌های آزادی منفرد ارائه دهید. معادلات جبری). اگر گره Dependent Variables تعریف شده توسط کاربر باشد، و شما چک باکس Store in output را انتخاب کرده باشید ، می توانید با استفاده از لیست Store in output ، آنچه را که در خروجی ذخیره شود، انتخاب کنید:
همه (پیش‌فرض) را انتخاب کنید تا همه راه‌حل‌های فیلد در خروجی ذخیره شوند.
انتخاب را انتخاب کنید تا از یک یا چند گره انتخاب استفاده کنید تا مشخص کنید کدام قسمت از فیلد در خروجی ذخیره شود. به عنوان مثال، برای ذخیره کردن فیلد فقط در یک مرز مورد علاقه، در نتیجه حافظه مورد نیاز کاهش می یابد. روی دکمه افزودن ( ) کلیک کنید تا کادر محاوره ای افزودن که شامل تمام انتخاب های موجود است باز شود. انتخاب هایی را که می خواهید اضافه کنید انتخاب کنید و سپس روی OK کلیک کنید . همچنین می توانید با استفاده از دکمه Delete ( ) انتخاب ها را از لیست حذف کنید و با استفاده از دکمه های Move Up ( ) و Move Down ( ) آنها را جابه جا کنید.
مقیاس بندی
یک روش برای کنترل مقیاس بندی یک متغیر انتخاب کنید.
 
مگر اینکه From Parent انتخاب شده باشد، تعیین یک روش برای یک متغیر در اینجا روش انتخاب شده در بخش Scaling گره عملیاتی متغیر وابسته مربوطه را لغو می کند.
انتخاب کنید:
خودکار برای دریافت مقیاس بندی خودکار تعیین شده.
از والد برای استفاده از نوع مقیاس‌بندی انتخاب شده در لیست روش در بخش مقیاس‌بندی گره عملیاتی متغیر وابسته مربوطه
مقدار اولیه بر اساس برای بدست آوردن مقیاسی که از مقادیر اولیه تعیین می شود. اگر مولفه های مقادیر اولیه تخمین خوبی از ترتیب بزرگی راه حل ارائه می دهند، از این استفاده کنید.
به صورت دستی یک مقیاس را وارد کنید، سپس یک مقدار را در قسمت مقیاس وارد کنید .
هیچ یک برای دریافت بدون پوسته پوسته شدن.
مقیاس بندی باقیمانده
از لیست روش ، از والد (پیش‌فرض)، خودکار یا دستی را انتخاب کنید . برای مشکلات وابسته به زمان، مقیاس خودکار باقیمانده زمانی به روز می شود که یک تغییر به اندازه کافی بزرگ در باقیمانده در طول پله های زمانی تشخیص داده شود. سپس می توانید مقداری را در قسمت آستانه برای به روز رسانی مقیاس باقیمانده وارد کنید ، به طوری که وقتی تغییر به اندازه کافی بزرگ در باقیمانده تشخیص داده شد، مقیاس باقیمانده به طور خودکار به روز شود. مقدار پیش‌فرض 100 است. برای دستی، یک ضریب مقیاس را در قسمت مقیاس وارد کنید (پیش‌فرض: 1). برای مقیاس‌بندی، به معیار خاتمه برای گره‌های مشخصه کاملاً جفت و جدا شده مراجعه کنید.. تنظیم دستی ضریب مقیاس ممکن است در برخی موارد که راه حل همگرا نمی شود، زمانی که استفاده از مقیاس خودکار کار نمی کند، به همگرایی کمک کند (مثلاً ممکن است برای برخی از مشکلات تماس صدق کند).