 |
ردیابی ذرات در میکرومیکسر
معرفی
میکرومیکسرها بسته به زمان اختلاط و مقیاس طول مورد نیاز می توانند استاتیک یا پویا باشند. برای میکسرهای استاتیک، عدد رینولدز باید به میزان مناسبی بالا باشد تا اختلاط با اغتشاش افزایش یابد. اغلب میکرومیکسرها به دلیل اندازه مشخصه کوچکشان در رژیم جریان آرام کار می کنند. میزان انتشار یک املاح در سیال جاری نیز ممکن است بسیار کم باشد، در حد 10-10 متر مربع/s. این منجر به اختلاط مقیاس‌های طولی به ترتیب متر می‌شود – که به وضوح برای دستگاه‌های میکرومقیاس غیرقابل قبول است. یکی از راه های کاهش این مشکل افزودن عناصر مخلوط کننده برای القای گردابه در جریان است. یک میکسر دینامیک از تیغه های چرخان برای بهبود فرآیند اختلاط استفاده می کند که امکان استفاده از دستگاه های مقیاس کوچکتر را فراهم می کند. یکی از معایب بزرگ مخلوط کن دینامیک این است که قطعات متحرک مورد نیاز است.
تعریف مدل
این مثال چگونگی اختلاط بین ذرات میکروسکوپی را در یک میکرومیکسر بررسی می کند. ذرات از طریق 3 ویژگی ورودی وارد میکسر شده و از طریق ویژگی خروجی خارج می شوند . ذرات از طریق ورودی ها در یک جریان پیوسته وارد حوزه مدل سازی می شوند. مجموعه جدیدی از ذرات هر 50 میلی ثانیه به مدت یک ثانیه آزاد می شود. پس از این، هیچ ذره دیگری آزاد نمی شود اما مدل برای یک ثانیه اضافی حل می شود. برای هر ورودی رهاسازی و هر زمان رهاسازی، 50 ذره با سرعت اولیه برابر با سرعت سیال آزاد می شود، بنابراین در مجموع 3150 = 50 × 3 × 21 آزاد می شود.
هندسه مجموعه ای است که شامل حوزه های ثابت و دوار است. ذرات آزادند تا از مرز جفت بین حوزه های ثابت و متحرک عبور کنند، به گونه ای که گویی نامرئی هستند، مشروط بر اینکه ویژگی Pair Continuity در رابط ردیابی ذرات برای جریان سیال استفاده شود.
تیغه ها با سرعت زاویه ای ثابت 1 دور در ثانیه در جهت خلاف جهت عقربه های ساعت می چرخند.
شکل 1: نمودار هندسه مدل. واحد طول هندسه میلی متر است.
ذرات از قانون دوم نیوتن پیروی می کنند:
جایی که
• | m p (واحد SI: kg) جرم ذره است، |
• | v (واحد SI: m/s) سرعت ذره است و |
• | F t (واحد SI: N) کل نیروی وارد بر ذره است. |
در این مثال، نیروی کل تحت سلطه نیروی کشش F D است که قانون استوکس برای آن
جایی که
• | u (واحد SI: m/s) سرعت سیال است، |
• | μ (واحد SI: Pa s) ویسکوزیته دینامیکی سیال است و |
• | d p (واحد SI: m) قطر ذره است. |
علاوه بر نیروی پسا، نیروی جرم مجازی اختیاری F vm و نیروی گرادیان فشار F p روی ذره را نیز می توان در نظر گرفت. این نیروها به این صورت تعریف می شوند
(1)
که در آن m f (واحد SI: کیلوگرم) جرم سیال جابجا شده توسط حجم ذره است،
و ρ (واحد SI: kg/m 3 ) چگالی سیال است. در معادله 1 مشتق d / d t یک مشتق ماده (یا کل) در جهت سرعت ذره است و D / D t یک مشتق ماده در جهت سرعت سیال است. یعنی برای یک فیلد برداری دلخواه f ،
هنگامی که چگالی فاز ذره بسیار بیشتر از چگالی فاز سیال است، معمولاً می توان از جرم مجازی و نیروهای گرادیان فشار چشم پوشی کرد، همانطور که برای ذرات جامد در گاز صادق است. با این حال، اگر ذرات در یک مایع باشند، این نیروها ممکن است به همان ترتیب بزرگی نیروی پسا نزدیک شوند. هنگامی که جریان ساکن نیست باید به این نیروها توجه ویژه ای کرد، زیرا هر کدام به مشتقات مکانی و زمانی میدان سرعت سیال بستگی دارند.
میدان جریان با استفاده از رابط جریان لایه ای محاسبه می شود. نیروی وارد شده به سیال از ذرات در این مدل نادیده گرفته شده است. بنابراین، می توان میدان جریان را تنها در یک مطالعه حل کرد، سپس از یک مطالعه جداگانه برای محاسبه مسیر ذرات بر اساس آن میدان جریان استفاده کرد. این معمولاً رویکرد توصیه شده است، اگر این زمینه از یک مطالعه ثابت محاسبه شود . در این مورد، گذراهای بسیار قوی در مدل وجود دارد، به این معنی که اگر مدل به صورت متوالی حل شود، باید تعداد زیادی از مراحل زمانی ذخیره شود. حل مسیر ذرات و میدان جریان در یک مرحله مطالعه وابسته به زمان جذاب تر است.
این دنباله هندسی به عنوان یک مجموعه به جای یک اتحاد در نظر گرفته می شود، به طوری که مش در حوزه داخلی حاوی تیغه های اختلاط می تواند آزادانه بچرخد. برای جریان سیال، ویژگی تداوم جریان باید در مرزهای جفت خارج از حوزه چرخشی اضافه شود. برای ردیابی ذرات، ویژگی پیوستگی ذرات باید روی جفت استفاده شود. مش باید روی رابط ثابت/لغزنده کاملاً خوب باشد تا حرکت سیال پیوسته بماند. مش استفاده شده در این مدل در شکل 2 نشان داده شده است .
شکل 2: مش روی مرز جفت کاملاً ظریف است تا میدان جریان را به طور دقیق حل کند.
نتایج و بحث
مکان ذرات در عکس های فوری مختلف در زمان در شکل 3 نشان داده شده است . رنگ ذرات برای هر ورودی ذره متفاوت است ، که به راحتی اجازه می دهد تا اثر اختلاط را تجسم کند. ذرات به طور معمول از ورودی ها به داخل راه می یابند و مانند سرعت سیال، شروع به گرفتن نیمرخ سهموی می کنند. ذرات وارد شده از سمت چپ (ذرات آبی) سپس به دلیل وجود تیغه های چرخان به سمت پایین جاروب می شوند. با این حال، تعداد کمی از این ذرات آزاد شده در زمان‌های بعدی در واقع در جهت عقربه‌های ساعت حرکت می‌کنند، بسته به موقعیت دقیق تیغه‌ها زمانی که برای اولین بار وارد میکسر می‌شوند.
ذرات وارد شده از سمت راست (قرمز) به سمت بالا جاروب می شوند، اما برخی از ذرات به دلیل تکانه ای که از سیال اطراف به دست می آورند، از خروجی عبور می کنند. در حدود 0.6 ثانیه، ذرات از ورودی پایین (سبز) شروع به رسیدن به خروجی نیز می کنند. اختلاط سه جریان ذره حتی پس از توقف ورود ذرات جدید به دامنه در 1 ثانیه ادامه می یابد. این به این دلیل است که پس از پایان یافتن جریان ذرات، مایع از تمام ورودی‌ها به داخل جریان می‌یابد، و به این دلیل که تیغه‌های اختلاط به چرخش خود ادامه می‌دهند.
شکل 3: نمودار مختصات ذرات در مراحل مختلف فرآیند اختلاط.
ارجاع
1. G. Karniadakis، A. Beskok و N. Aluru، Microflows and Nanoflows ، Springer، 2005.
مسیر کتابخانه برنامه: CFD_Module/Particle_Tracing /micromixer_particle_tracing
دستورالعمل های مدل سازی
از منوی File ، New را انتخاب کنید .
جدید
در پنجره جدید ، روی 
Model Wizard کلیک کنید .
Model Wizard کلیک کنید .مدل جادوگر
1 | در پنجره Model Wizard روی  2D کلیک کنید . |
2 | در درخت Select Physics ، Fluid Flow>Single-Phase Flow>Rotating Machinery، Fluid Flow>Liminar Flow را انتخاب کنید . |
3 | روی افزودن کلیک کنید . |
4 | در درخت Select Physics ، Fluid Flow>Particle Tracing>Particle Tracing for Fluid Flow (fpt) را انتخاب کنید . |
5 | روی افزودن کلیک کنید . |
6 |  روی مطالعه کلیک کنید . |
7 | در درخت انتخاب مطالعه ، General Studies>Time Dependent را انتخاب کنید . |
8 |  روی Done کلیک کنید . |
هندسه 1
اندازه میکرومیکسر تنها چند میلی متر است، بنابراین واحد طول هندسی را به میلی متر تغییر دهید:
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1) روی Geometry 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات هندسه ، بخش Units را پیدا کنید . |
3 | از لیست واحد طول ، میلی متر را انتخاب کنید . |
دایره 1 (c1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Circle کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات دایره ، بخش اندازه و شکل را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Radius ، 3 را تایپ کنید . |
4 |  روی Build All Objects کلیک کنید . |
دایره 2 (c2)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Circle کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات دایره ، بخش اندازه و شکل را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Radius ، 2.75 را تایپ کنید . |
4 |  روی Build All Objects کلیک کنید . |
تفاوت 1 (dif1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Booleans and Partitions کلیک کنید و Difference را انتخاب کنید . |
2 | فقط شی c1 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای تفاوت ، بخش تفاوت را پیدا کنید . |
4 | زیربخش اشیاء را برای تفریق پیدا کنید . برای انتخاب دکمه ضامن  فعال کردن انتخاب کلیک کنید . |
5 | فقط شی c2 را انتخاب کنید. |
6 | تیک Keep objects to subtract را انتخاب کنید . |
7 |  روی Build All Objects کلیک کنید . |
مستطیل 1 (r1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Rectangle کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Rectangle ، بخش Size and Shape را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Width ، 0.2 را تایپ کنید . |
4 | در قسمت متن ارتفاع ، 5.25 را تایپ کنید . |
5 | قسمت Position را پیدا کنید . از لیست پایه ، مرکز را انتخاب کنید . |
6 |  روی Build All Objects کلیک کنید . |
مستطیل 2 (r2)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Rectangle کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Rectangle ، بخش Size and Shape را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Width ، 5.25 را تایپ کنید . |
4 | در قسمت متن ارتفاع ، 0.2 را تایپ کنید . |
5 | قسمت Position را پیدا کنید . از لیست پایه ، مرکز را انتخاب کنید . |
6 |  روی Build All Objects کلیک کنید . |
مستطیل 3 (r3)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Rectangle کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Rectangle ، بخش Size and Shape را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن ارتفاع ، 0.5 را تایپ کنید . |
4 | قسمت Position را پیدا کنید . در قسمت متن x ، -3.4 را تایپ کنید . |
5 | از لیست پایه ، مرکز را انتخاب کنید . |
6 |  روی Build All Objects کلیک کنید . |
چرخش 1 (rot1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Transforms کلیک کنید و Rotate را انتخاب کنید . |
2 | فقط شی r3 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای چرخش ، قسمت چرخش را پیدا کنید . |
4 | در قسمت نوشتار Angle ، 90 180 270 را تایپ کنید . |
5 | قسمت Input را پیدا کنید . چک باکس Keep input objects را انتخاب کنید . |
6 |  روی Build All Objects کلیک کنید . |
اتحادیه 1 (uni1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Booleans and Partitions کلیک کنید و Union را انتخاب کنید . |
2 | فقط اشیاء dif1 ، r3 ، rot1(1) ، rot1(2) و rot1(3) را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای Union ، بخش Union را پیدا کنید . |
4 | کادر تیک Keep interior borders را پاک کنید . |
5 |  روی Build All Objects کلیک کنید . |
تفاوت 2 (dif2)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Booleans and Partitions کلیک کنید و Difference را انتخاب کنید . |
2 | فقط شی c2 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای تفاوت ، بخش تفاوت را پیدا کنید . |
4 | زیربخش اشیاء را برای تفریق پیدا کنید . برای انتخاب دکمه ضامن  فعال کردن انتخاب کلیک کنید . |
5 | فقط اشیاء r1 و r2 را انتخاب کنید. |
6 |  روی Build All Objects کلیک کنید . |
فرم اتحادیه (فین)
واسط Rotating Machinery, Laminar Flow مستلزم وجود یک جفت بین حوزه ثابت و دوار است. برای این کار از گزینه Assembly استفاده کنید . این به طور خودکار مرزهای جفت بین دامنه ثابت و چرخان ایجاد می کند.
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1)>Geometry 1 روی Form Union (fin) کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات Form Union/Assembly ، بخش Form Union/Assembly را پیدا کنید . |
3 | از لیست Action ، Form an assembly را انتخاب کنید . |
4 |  روی Build Selected کلیک کنید . |
5 |  روی دکمه Zoom Extents در نوار ابزار Graphics کلیک کنید . هندسه باید مانند شکل 1 باشد . |
تعاریف
معمولاً تعریف یک انتخاب صریح برای مرزهای جفت راحت است.
جفت مرزها
1 | در نوار ابزار تعاریف ، روی  Explicit کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Explicit ، Pair boundaries را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید . |
3 | قسمت Input Entities را پیدا کنید . از لیست سطح نهاد هندسی ، Boundary را انتخاب کنید . |
4 | فقط مرزهای 15-18 و 33-36 را انتخاب کنید. |
ساده ترین راه برای انتخاب این مرزها این است که متن ’15-18, 33-36′ را کپی کنید، در کادر انتخاب کلیک کنید و سپس Ctrl+V را فشار دهید . همچنین، روی دکمه انتخاب چسباندن کلیک کنید و اعداد مرزی را در کادر محاوره‌ای که ظاهر می‌شود تایپ یا جای‌گذاری کنید.
حالا یک تابع Ramp برای سرعت ورودی تعریف کنید. شرط مرزی برای سرعت ورودی باید با شرایط اولیه سرعت مطابقت داشته باشد. سرعت اولیه در این مدل صفر خواهد بود بنابراین سرعت ورودی باید از صفر به حداکثر مقدار خود در یک دوره زمانی معین افزایش یابد. در این حالت زمان رمپ 0.01 ثانیه است. برای رسیدن به این هدف از تابع رمپ با شیب 100 استفاده می شود ، یعنی تابع رمپ پس از 0.01 ثانیه به حداکثر مقدار خود می رسد.
رمپ 1 (rm1)
1 | در نوار ابزار تعاریف ، روی  More Functions کلیک کنید و Ramp را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Ramp ، بخش Parameters را پیدا کنید . |
3 | در قسمت Slope text عدد 100 را تایپ کنید . |
4 | چک باکس Cutoff را انتخاب کنید . |
5 | برای گسترش بخش Smoothing کلیک کنید . |
6 | تیک Size of Transition zone at cutoff را انتخاب کنید . در قسمت متن مرتبط، 0.001 را تایپ کنید . |
اکنون که تابع Ramp تعریف شده است، یک عبارت برای سرعت ورودی ایجاد کنید که بیش از 0.01 ثانیه افزایش می یابد.
متغیرهای 1
1 | در نوار ابزار تعاریف ، روی متغیرهای  محلی کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای متغیرها ، بخش متغیرها را پیدا کنید . |
3 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
نام | اصطلاح | واحد | شرح |
uin | 0.02 [m/s]*rm1 (t[1/s]) | ام‌اس | سرعت ورودی |
مواد
مواد 1 (mat1)
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1) روی Materials راست کلیک کرده و Blank Material را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Material ، قسمت Material Contents را پیدا کنید . |
3 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
ویژگی | متغیر | ارزش | واحد | گروه اموال |
تراکم | rho | 1E3 | کیلوگرم بر متر مکعب | پایه ای |
ویسکوزیته دینامیکی | که در | 1E-3 | پس | پایه ای |
یک ویژگی اضافه کنید که دامنه چرخش را مشخص می کند. سرعت چرخش نیز مشخص شده است، در این مورد یک دور در واحد زمان. این بدان معناست که سیستم تیغه یک چرخش کامل (360 درجه) در ثانیه انجام می دهد.
مش متحرک
دامنه چرخشی 1
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1)>Moving Mesh روی Rotating Domain 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای چرخش دامنه ، قسمت انتخاب دامنه را پیدا کنید . |
3 |  روی Clear Selection کلیک کنید . |
4 | فقط دامنه 2 را انتخاب کنید. |
5 | قسمت Rotation را پیدا کنید . در قسمت متن f ، 1 را تایپ کنید . |
جریان آرام (SPF)
ورودی 1
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1) روی Laminar Flow (spf) کلیک راست کرده و Inlet را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرزهای 1، 5 و 12 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای ورودی ، بخش Velocity را پیدا کنید . |
4 | در قسمت متنی U 0 ، uin را تایپ کنید . |
خروجی 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Outlet را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرز 7 را انتخاب کنید. |
ردیابی ذرات برای جریان سیال (FPT)
دیوار 1
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1)>Particle Tracing for Fluid Flow (fpt) روی Wall 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات دیوار ، قسمت وضعیت دیوار را پیدا کنید . |
3 | از لیست شرایط دیوار ، Bounce را انتخاب کنید . |
با اضافه کردن نیروی کشش روی ذرات شروع کنید. این نیاز به ورودی سرعت و ویسکوزیته سیال دارد.
نیروی درگ 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Domains کلیک کنید و Drag Force را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نیروی کشیدن ، قسمت انتخاب دامنه را پیدا کنید . |
3 | از لیست انتخاب ، همه دامنه ها را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Drag Force را پیدا کنید . از لیست u ، فیلد سرعت (spf) را انتخاب کنید . |
5 | از لیست μ ، ویسکوزیته پویا (spf/fp1) را انتخاب کنید . |
6 | بخش شرایط اضافی را پیدا کنید . تیک گزینه Include virtual mass and force gradient force را انتخاب کنید . |
اکنون برای هر ورودی یک جریان از ذرات در ثانیه اول تعریف کنید، با 50 ذره در هر ورودی و یک رهاسازی جدید در هر 50 میلی ثانیه. تعریف 3 ویژگی ورودی مجزا باعث بهبود تجسم در طول پردازش نتایج می شود.
ورودی 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Inlet را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرز 1 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات ورودی ، قسمت Initial Position را پیدا کنید . |
4 | از لیست موقعیت اولیه ، توزیع یکنواخت را انتخاب کنید . |
5 | در قسمت متن N ، 50 را تایپ کنید . |
6 | قسمت Initial Velocity را پیدا کنید . از لیست u ، فیلد سرعت (spf) را انتخاب کنید . |
7 | بخش زمان انتشار را پیدا کنید . روی Range کلیک کنید .  |
8 | در کادر محاوره‌ای Range ، 0 را در قسمت متن شروع تایپ کنید . |
9 | در قسمت متن توقف ، 1 را تایپ کنید . |
10 | در قسمت متن Step ، 0.05 را تایپ کنید . |
11 | روی Replace کلیک کنید . |
ورودی 2
1 | روی Inlet 1 کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرز 5 را انتخاب کنید. |
ورودی 3
1 | روی Inlet 2 کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرز 12 را انتخاب کنید. |
خروجی 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Outlet را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرز 7 را انتخاب کنید. |
خواص ذرات 1
1 | در پنجره Model Builder ، روی Particle Properties 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره Settings for Particle Properties ، قسمت Particle Properties را پیدا کنید . |
3 | از لیست ρ p ، User defined را انتخاب کنید . در قسمت متن d p ، 10[um] را تایپ کنید . |
مش 1
یک مش نسبتاً خوب در رابط بین حوزه ثابت و چرخان مورد نیاز است.
لبه 1
1 | در نوار ابزار Mesh ، روی  Edge کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Edge ، قسمت Boundary Selection را پیدا کنید . |
3 | از لیست انتخاب ، همه مرزها را انتخاب کنید . |
سایز 1
1 | روی Edge 1 کلیک راست کرده و Size را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای اندازه ، قسمت اندازه عنصر را پیدا کنید . |
3 | از لیست از پیش تعریف شده ، Extra fine را انتخاب کنید . |
مثلثی رایگان 1
در نوار ابزار Mesh ، روی Free Triangular کلیک کنید .
Free Triangular کلیک کنید .اندازه
1 | در پنجره Model Builder ، روی Size کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای اندازه ، قسمت اندازه عنصر را پیدا کنید . |
3 | از لیست Predefined ، Finer را انتخاب کنید . |
4 |  روی ساخت همه کلیک کنید . |
5 |  روی دکمه Zoom Extents در نوار ابزار Graphics کلیک کنید . مش باید مانند شکل 2 باشد . |
مطالعه 1
مرحله 1: وابسته به زمان
1 | در پنجره Model Builder ، در بخش مطالعه 1 ، روی Step 1: Time Dependent کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات مربوط به زمان وابسته ، قسمت تنظیمات مطالعه را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن زمان خروجی ، range(0,0.02,2) را تایپ کنید . |
4 | از لیست Tolerance ، User controlled را انتخاب کنید . |
5 | در نوار ابزار صفحه اصلی ،  روی محاسبه کلیک کنید . |
نتایج
مسیر ذرات (fpt)
متغیر از پیش تعریف شده fpt.prf می تواند برای قرار دادن رنگ ها بر روی یک ذره بر اساس ورودی که در آن ظاهر شده است استفاده شود. این به شما اجازه می دهد تا اثر اختلاط بین سه ورودی را تجسم کنید.
1 |  روی دکمه Zoom Extents در نوار ابزار Graphics کلیک کنید . |
مسیر ذرات 1
در پنجره Model Builder ، گره Particle Trajectories (fpt) را گسترش دهید .
بیان رنگ 1
1 | در پنجره Model Builder ، گره Particle Trajectories 1 را گسترش دهید ، سپس روی Color Expression 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Color Expression ، روی Replace Expression در گوشه سمت راست بالای بخش Expression کلیک کنید . از منو، Component 1 (comp1)>Particle Tracing for Fluid Flow>Particle statistics>fpt.prf – Particle release feature را انتخاب کنید . |
3 | در نوار ابزار مسیر ذرات (fpt) ، روی  Plot کلیک کنید . |
با استفاده از گزینه Hide Geometric Entities در گره View ، مرز جفت را مخفی کنید .
تعاریف
پنهان کردن برای فیزیک 1
1 | در پنجره Model Builder ، گره Component 1 (comp1)>Definitions>View 1 را گسترش دهید . |
2 | روی View 1 کلیک راست کرده و Hide for Physics را انتخاب کنید . |
3 | در پنجره تنظیمات برای پنهان کردن فیزیک ، قسمت انتخاب موجودیت هندسی را پیدا کنید . |
4 | از لیست سطح نهاد هندسی ، Boundary را انتخاب کنید . |
5 | از لیست انتخاب ، جفت مرزها را انتخاب کنید . |
نتایج
مسیر ذرات (fpt)
می توانید با انتخاب مقادیر مختلف برای زمان، نتایج را در شکل 3 بازتولید کنید. یک راه بهتر برای تجسم نتایج این است که روی دکمه Player کلیک کنید ، در این صورت می توان دستورالعمل های زیر را نادیده گرفت.
1 | در پنجره Model Builder ، در بخش Results ، روی Particle Trajectories (fpt) کلیک کنید . |
2 | در پنجره Settings for 2D Plot Group ، بخش Data را پیدا کنید . |
3 | از لیست زمان (ها) ، 0.2 را انتخاب کنید . |
4 | در نوار ابزار مسیر ذرات (fpt) ، روی  Plot کلیک کنید . |
دو مرحله آخر را برای مقادیر زمانی 0.4، 0.6، 0.8، 1 و 2 ثانیه تکرار کنید.
