رابط‌های فیزیک مبتنی بر روش المان مرزی (BEM) با رابط‌های مبتنی بر روش المان محدود (FEM) متفاوت است زیرا آنها فقط از عناصر مش در مرزهای مناطق مدل‌سازی شده (منحنی‌ها در دو بعدی و سطوح به صورت سه بعدی) استفاده می‌کنند. رابط‌های فیزیک مبتنی بر BEM را می‌توان برای مدل‌سازی فیزیک در سه نوع ناحیه حجمی استفاده کرد: دامنه‌ها، حفره‌های محدود و فضای خالی بی‌نهایت. رابط های فیزیک مبتنی بر FEM فقط از نوع دامنه پشتیبانی می کند. COMSOL Multiphysics از یک روش مستقیم در فرمول BEM استفاده می کند. یعنی روش عنصر مرزی به طور مستقیم میدان و شار در مرزها را گسسته می کند.
دامنه ها می توانند شامل یک شبکه المان محدود حجمی باشند. با این حال، رابط های فیزیک مبتنی بر BEM تنها از عناصر مرزی چنین حوزه هایی استفاده می کنند. یک مش المان محدود حجمی را می توان برای فیزیک مبتنی بر FEM در ترکیب با فیزیک مبتنی بر BEM استفاده کرد. حفره های محدود و فضای خالی نامتناهی نمی توانند دارای مش المان محدود حجمی باشند و مولد مش فقط عناصر مرزی مجاور چنین مناطقی را تولید می کند. فقط فیزیک مبتنی بر BEM را می توان در حفره های محدود و فضای خالی بی نهایت تعریف کرد.
برخلاف FEM که ماتریس‌های سیستم پراکنده را تولید می‌کند، BEM هنگام استفاده از حل‌کننده مستقیم به ماتریس‌های پر (متراکم) منجر می‌شود. این بدان معنی است که حتی اگر BEM از درجات آزادی کمتری استفاده می کند، در مقایسه با گسسته سازی FEM مربوط به دامنه، نیازهای حافظه برای استفاده از حل کننده مستقیم با BEM سریعتر از FEM رشد می کند. مشکل با مدیریت ماتریس های پر بالقوه بزرگ ناشی از BEM در رابط های فیزیک مبتنی بر BEM با استفاده از حل کننده های تکراری در ترکیب با تقریب های میدان دور اجتناب می شود. این روش ها از ساختن صریح این ماتریس های بزرگ اجتناب می کنند. حل کننده های تکراری با تقریب های میدان دور، تنظیم پیش فرض است. با این حال، گزینه های استفاده از یک حل کننده مستقیم و هیچ تقریب میدان دور نیز در دسترس است.
