در حین حل، به عنوان مثال، مدل‌های وابسته به زمان یا مدل‌های جابجایی پارامتریک، بیش از یک راه‌حل تولید می‌شود و برای انجام پس پردازش مربوطه، باید مجموعه درستی از راه‌حل‌ها از بین آنها انتخاب شود. تعداد راه‌حل‌هایی که ویژگی‌های نتیجه می‌توانند نمایش دهند متفاوت است، تفاوت اصلی بین ویژگی‌های انتخابی و چند انتخابی است. انتخاب تک راه حل زمانی در دسترس است که فقط یک راه حل در یک زمان قابل تجسم باشد، برای مثال در نمودارهای دو بعدی و سه بعدی. در ویژگی های عددی و نمودارهای 1 بعدی، از چند انتخاب استفاده می شود تا بتوان نمودارهای مربوط به بیش از یک مقدار پارامتر را در یک زمان نمایش داد.
دو راه برای انتخاب راه حل ها وجود دارد: با تعداد راه حل و بر اساس سطح راه حل. COMSOL Multiphysics آنها را تا آنجا که ممکن است هماهنگ نگه می دارد.
انتخاب راه‌حل‌ها بر اساس شماره راه‌حل، روشی است که به شدت با نمایش راه‌حل مورد استفاده توسط حل‌کننده‌ها مرتبط است. روش سطح حل از نظر ساختاری شبیه به تنظیم مطالعات است. تنظیم هر یک از ویژگی‌های متعلق به هر یک از روش‌ها، همگام‌سازی را آغاز می‌کند که در آن تمام ویژگی‌های آن متد با ویژگی‌های روش دیگر نگاشت می‌شوند. نگاشت به روش عدد حل همیشه کار می کند، زیرا این حالت کلی تر است. از سوی دیگر، اگر نگاشت به روش سطح راه حل ناموفق باشد، ویژگی های آن به تنظیمات پیش فرض خود تنظیم می شود.
اگر روش شماره حل تنها روشی باشد که می تواند انتخاب انجام شده را نشان دهد، ویژگی solrepresentation به طور خودکار روی “solnum” تنظیم می شود . هنگام حل، اگر بتوان از روش سطح راه حل برای نشان دادن انتخاب قبلی استفاده کرد، روی “solutioninfo” تنظیم می شود. ویژگی solrepresentation همچنین تصمیم می گیرد که کدام روش در دسکتاپ COMSOL قابل مشاهده باشد.
