داده های راه حل

داده های راه حل

داده های راه حل
جدول 6-10: روش های دسترسی به داده های راه حل، بخش واقعی
روش
نوع خروجی
getU (int، رشته، int)
دو برابر[]
getU (int، رشته)
دو برابر[]
getU (int)
دو برابر[]
بگیرمت()
دو برابر[]
getUDot()
دو برابر[]
getUDot(int)
دو برابر[]
getPValue()
دو برابر[]
getPVals (int)
دو برابر[]
model.sol( <tag> ).getU( <solnum> <uType> <uNum> ) بخش واقعی بردار محلول را برای عدد حل <solnum> ، نوع راه حل <uType> و بر اساس 1شاخص راه حل <uNum> . در اینجا، 1 <= <uNum> <= N، که در آن N = model.sol( <tag> ).getNU( <uType> ) .
model.sol( <tag> ).getU( <solnum> <uType> ) بخش واقعی بردار محلول را برای عدد حل <solnum> و نوع داده راه حل <uType> را برمی گرداند . شاخص حل <uNum> =1 .
model.sol( <tag> ).getU( <solnum> ) بخش واقعی بردار محلول را برای شماره حل <solnum> برمی گرداند . نوع داده راه حل <uType> =Sol و شاخص حل <uNum> =1 .
model.sol( <tag> ).getU() بخش واقعی بردار راه حل را برمی گرداند. برای نوع وابسته به زمان و پارامتر از آخرین عدد جواب و برای مقدار ویژه از اولین عدد حل استفاده می شود. نوع داده راه حل <uType> =Sol و شاخص حل <uNum> =1 .
model.sol( <tag> ).getUDot() بخش واقعی اولین بردار راه حل مشتق زمانی را برای یک نوع وابسته به زمان و اگر مشتقات زمانی ذخیره شده باشند برمی گرداند. آخرین عدد محلول استفاده می شود. برای انواع دیگر و اگر مشتقات زمانی ذخیره نشده باشند، پیغام خطا داده می شود.
model.sol( <tag> ).getUDot( <solnum> ) بخش واقعی اولین بردار محلول مشتق زمانی را برای عدد حل <solnum> برمی گرداند .
model.sol( <tag> ).getPVals() برای حلی از نوع Parametric بخش واقعی تمام مقادیر پارامتر ذخیره شده را برمی گرداند. برای پارامترهای متعدد، تمام تاپل‌های پارامتر به هم متصل می‌شوند. برای یک راه حل از نوع وابسته به زمان، این زمان هایی است که داده های راه حل برای آن ذخیره می شود. برای حل یک نوع مقدار ویژه، این قسمت واقعی مقادیر ویژه ذخیره شده است. برای نوع وابسته به زمان و پارامتر از آخرین عدد جواب و برای مقدار ویژه از اولین عدد حل استفاده می شود.
model.sol( <tag> ).getPVals( <solnum> ) برای حلی از نوع Parametric قسمت واقعی چند پارامتر پارامتر ذخیره شده برای شماره حل <solnum> را برمی گرداند . برای حلی از نوع وابسته به زمان، این زمان برای حل عدد <solnum> است . برای راه حلی از نوع مقدار ویژه، این قسمت واقعی مقدار ویژه است که در شماره حل <solnum> ذخیره شده است .
جدول 6-11: روش های دسترسی به داده های راه حل، بخش خیالی
روش
نوع خروجی
getUImag()
دو برابر[]
getUImay(int)
دو برابر[]
getUImag (int، رشته)
دو برابر[]
getUImag(int,string,int)
دو برابر[]
getUDotImag()
دو برابر[]
getUDotImag (int)
دو برابر[]
getPValsImag()
دو برابر[]
getPValsImag(int)
دو برابر[]
model.sol( <tag> ).getUImag() بخش خیالی بردار راه حل را برمی گرداند. همان <solnum> ، <uType> و <uNum> برای متد getU() استفاده می شود . و به همین ترتیب برای سایر روش های Imag .
جدول 6-12: روش های دسترسی به داده های راه حل، نسخه های مسدود شده
روش
نوع خروجی
getUBlock(int,int)
دو برابر[]
getUBlock (int,int,int)
دو برابر[]
getUBlock(int,string,int,int)
دو برابر[]
getUBlock(int,string,int,int,int)
دو برابر[]
getUDotBlock (int,int)
دو برابر[]
getUDotBlock (int,int,int)
دو برابر[]
getUImagBlock(int,int)
دو برابر[]
getUImagBlock (int,int,int)
دو برابر[]
getUImagBlock(int,string,int,int)
دو برابر[]
getUImagBlock(int,string,int,int,int)
دو برابر[]
getUDotImagBlock(int,int)
دو برابر[]
getUDotImagBlock (int,int,int)
دو برابر[]
model.sol( <tag> ).getUBlock( <startpos> , <endpos> ) زیر مجموعه ای از بردار برگردانده شده توسط getU() را برمی گرداند ، زیرآرایه از موقعیت <startpos> به موقعیت <endpos> . و به همین ترتیب برای سایر روش های Block .