حل کننده گسسته زمان

(

) برای یافتن راه حل برای مسائل وابسته به زمان (مسائل پویا یا ناپایدار) که قبلاً در زمان گسسته شده اند، برای مثال با استفاده از عملگر prev یا عملگر bdf استفاده کنید . هنگامی که یک مطالعه گسسته زمانی به مدل اضافه می شود، این حل کننده به طور خودکار استفاده می شود .

برای اطلاعات پس زمینه درباره حل کننده گسسته زمان مراجعه کنید .

عمومی

استفاده کنید تا مشخص کنید آیا تنظیمات با مرحله مطالعه مربوطه همگام هستند یا خیر. انتخاب کنید (برای لغو تنظیمات تعریف شده در گره مطالعه مربوطه)، می توانید ، و تنظیمات

برای انتخاب واحد زمانی مناسب برای بازه زمانی شبیه سازی استفاده کنید . واحد زمان پیش فرض از تنظیمات مربوطه در مرحله مطالعه به ارث می رسد.

برای وارد کردن بردار زمان‌هایی که بازه زمانی شبیه‌سازی را تعریف می‌کنند، استفاده کنید .

مرحله زمانی در قسمت مشخص شده است . ورودی های معتبر یک اسکالر، یک بردار زمان یا عبارتی حاوی متغیرهای بیانی سراسری هستند.

گسسته سازی مشتقات زمانی با استفاده از عملگر prev یا عملگر bdf نیاز به راه حل در زمان های گسسته قبلی دارد. مشخص شده است که چند مرحله زمانی قبلی باید ذخیره شود . برای مثال، اگر از عملگر bdf مرتبه اول ( bdf(u,1) استفاده می کنید ، راه حل در یک مرحله زمانی قبلی مورد نیاز است. استفاده از عملگر bdf مرتبه دوم ( bdf(u,2) ) به حل دو مرحله زمانی قبلی نیاز دارد. مقدار پیش فرض 2 است.

از لیست ، یکی از گزینه های زیر را انتخاب کنید:

•

(پیش فرض) انتخاب کنید تا زمان های خروجی را با استفاده از درون یابی از مراحل زمانی حل کننده ذخیره کنید.

•

که نزدیک‌ترین زمان به زمان خروجی معین است، از میان تمام مراحلی که این زمان خروجی را پشت سر گذاشته‌اند، مراحل انجام شده توسط حل‌گر را انتخاب کنید .

•

برای ذخیره گام های زمانی واقعی از حل کننده انتخاب کنید . تعیین کنید که هر N گام در قسمت ذخیره شود (مقدار پیش فرض: 1؛ یعنی تمام مراحل زمانی ذخیره می شوند).

برای وارد کردن عدد مثبت استفاده کنید . این عدد کنترل می کند که سیستم غیرخطی معادلات با چه دقتی در هر مرحله زمانی حل می شود. به طور کلی خطای نسبی مورد نظر در حل باید در اینجا وارد شود.

تحمل مطلق

در اینجا می توانید یک تلورانس مطلق را که حل کننده غیرخطی برای کنترل خطای مطلق استفاده می کند، مشخص کنید. تلورانس مشخص شده در اینجا برای همه متغیرها اعمال می شود مگر اینکه با انتخاب روشی غیر از روش کلی برای یک متغیر، برای هر متغیر اصلاح شود.

از لیست برای انتخاب نحوه تفسیر تلورانس مطلق مشخص شده برای متغیرهایی که از متد جهانی استفاده می کنند استفاده کنید (به طور پیش فرض، همه متغیرها از روش جهانی استفاده می کنند). انتخاب کنید:

•

تا اجازه دهد تحمل مطلق برای متغیرهای مقیاس شده اعمال شود.

•

برای اجازه دادن به تحمل مطلق برای متغیرهای مقیاس‌نشده اعمال شود.

یک انتخاب کنید تا نحوه وارد کردن و محاسبه تلورانس مطلق را مشخص کنید. انتخاب کنید:

•

برای تعیین یک فاکتور (پیش‌فرض: 0.1) در قسمت که تلورانس مطلق را متناسب با تلورانس نسبی می‌کند. با این روش، وقتی تلورانس نسبی را کاهش می دهید، خطای مطلق غالب نمی شود، به طوری که بسیار کوچکتر از تلورانس مطلق است.

•

تعیین یک مقدار برای تحمل مطلق. در قسمت یک عدد مثبت را وارد کنید که برای متغیرهای مقیاس شده یا بدون مقیاس اعمال می شود.

برای تعیین تحمل مطلق به صورت جداگانه برای یک متغیر، متغیر را از لیست انتخاب کنید و تحمل مربوطه را با لیست تغییر دهید . انتخاب کنید:

•

برای اعمال تلورانس مشخص شده به متغیرهای مقیاس شده،

•

برای اعمال تلورانس مشخص شده به متغیرهای مقیاس نشده،

•

(پیش فرض) برای اعمال تلورانس مشخص شده برای تحمل جهانی استفاده کنید.

یا را انتخاب کنید ، فیلدهای اضافی ظاهر می شوند. برای تغییر تلورانس مطلق برای متغیر انتخاب شده استفاده کنید .

نتایج در حین حل

برای این تنظیمات به Time-Dependent Solver مراجعه کنید .

خروجی

استفاده کنید تا کنترل کنید که حل کننده در چه زمانی یک راه حل را ذخیره می کند. انتخاب کنید:

•

برای ذخیره راه حل ها در زمان های وارد شده در در .

•

برای ذخیره راه حل ها در مراحل زمانی که حل کننده برداشته است، انجام می دهد.

هنگامی که انتخاب می شود، راه حل خروجی از طریق درون یابی محاسبه می شود. بنابراین، راه حل در مراحل قبلی محاسبه نمی شود، به این معنی که عبارات با عملگرهای prev و bdf نمی توانند در تجزیه و تحلیل استفاده شوند. چنین عباراتی را تنها زمانی می توان در تحلیل استفاده کرد که شما انتخاب کرده باشید .

ثابت ها

در این قسمت می توانید ثابت هایی را تعریف کنید که می توانند به عنوان ثابت های موقت در حل کننده استفاده شوند. می توانید از ثابت ها در مدل استفاده کنید یا مقادیری را برای پارامترهای حل کننده داخلی تعریف کنید. این ثابت ها بر هر تعریف قبلی (مثلاً از تعاریف جهانی) غلبه می کنند. مقادیر ثابت عباراتی هستند و برای مثال می توانند شامل عملگر range() ، واحدها و عبارات سراسری باشند. نام ثابت می تواند یک پارامتر جهانی جدید یا موجود باشد. ثابت موقت است به این معنا که فقط در طول اجرای حل کننده تعریف می شود. شما نمی توانید پارامترهای مورد استفاده در بخش های زیر از مدل را لغو کنید:

•

مش و هندسه

•

انتخاب ها

•

پروب ها

•

کارکرد

•

مواد

•

جفت

•

دنباله های حل کننده

•

لیست های وابسته به پارامتر

همچنین، حل کننده های پارامتریک و وابسته به زمان، هر تعریفی از ثابت های حل کننده را رد می کنند.

تنظیمات ثابت برای یک گره حل کننده به پس پردازش منتقل نمی شود.

چند مثال از زمانی که تعریف ثابت برای حل کننده می تواند مفید باشد:

•

هنگام انجام دنباله های حل کننده پیشرفته تر، جایی که ثابت ها باید بین فراخوانی ها تغییر کنند (مثلاً در حلقه های for).

•

زمانی که نمی خواهید تعریف کلی یک پارامتر را تغییر دهید یا زمانی که نمی توانید یا نمی خواهید از یک ویژگی حل کننده پارامتری استفاده کنید.

•

وقتی می خواهید پارامترهای کمکی را تعریف کنید که بخشی از معادلات هستند مانند CFLCMP یا niterCMP و جایی که حل کننده این پارامترها را تعریف نمی کند.

( ) کلیک کنید

تا یک ثابت اضافه کنید و سپس نام آن را در ستون و مقدار آن (یک مقدار عددی یا عبارت پارامتر) را در ستون تعریف کنید . به طور پیش فرض، هر پارامتر تعریف شده ابتدا به عنوان نام ثابت اضافه می شود، اما می توانید نام ها را تغییر دهید تا ثابت های دیگر را تعریف کنید. ( ) کلیک کنید

تا ثابت انتخاب شده از لیست حذف شود.

ورود به سیستم

این بخش که در ابتدا خالی است حاوی یک گزارش از مرحله زمانی است. در صورت لزوم، تیک انتخاب کنید .

حل کننده گسسته زمان

شما چه احساسی دارید

اشتراک گذاری این مقاله :