حل معین

حل معین

حل معین
از حل‌کننده Modal Solver ( ) برای اجرای گام‌های پارامتر (که پاسخ فرکانسی نیز نامیده می‌شود) یا گام‌های زمانی (که پاسخ گذرا نیز نامیده می‌شود) با استفاده از یک مدل کاهش‌یافته استفاده کنید . کاهش مدل از مقادیر ویژه و بردارهای ویژه از پیش محاسبه شده استفاده می کند. این حل کننده به طور خودکار زمانی استفاده می شود که یک مطالعه وابسته به زمان، مدال یا دامنه فرکانس، مدال به مدل اضافه شود.
همچنین برای اطلاعات بیشتر به الگوریتم حل معین مراجعه کنید.
عمومی
از لیست مرحله تعریف شده توسط مطالعه استفاده کنید تا مشخص کنید آیا تنظیمات با مرحله مطالعه مربوطه همگام هستند یا خیر، یا User defined را انتخاب کنید تا همه تنظیمات را به صورت محلی مشخص کنید.
از لیست نوع مطالعه برای انتخاب نوع مطالعه پایه استفاده کنید . انتخاب کنید:
دامنه فرکانس برای انجام مرحله‌بندی پارامتر با استفاده از یک مدل کاهش‌یافته. سپس به تعریف تنظیمات For Frequency Domain, Modal Studies ادامه دهید .
وابسته به زمان برای انجام گام‌های زمانی با استفاده از یک مدل کاهش‌یافته. سپس به تعریف تنظیمات For Time Dependent, Modal Studies ادامه دهید .
برای دامنه فرکانس، مطالعات معین
برای مطالعه دامنه فرکانس، مدال ، از فیلد مقادیر پارامتر برای وارد کردن بردار مقادیر پارامتر استفاده کنید که دامنه مقدار پارامتر را برای شبیه‌سازی دامنه فرکانس تعریف می‌کند. روی دکمه Range ( ) کلیک کنید تا محدوده ای از مقادیر پارامتر را با استفاده از کادر محاوره ای Range تعریف کنید .
نحوه استفاده دقیق از بردار مقادیر پارامتر توسط حلگر توسط گزینه Parameter list type تعیین می شود .
یک جایگزین برای تعیین مقادیر پارامتر به طور مستقیم در قسمت مقادیر پارامترها ، تعیین آنها در یک فایل متنی است. برای تعیین چنین فایل متنی می توانید از فیلد مقادیر پارامتر Load و دکمه Browse ( ) استفاده کنید. همچنین می توانید روی فلش رو به پایین در کنار دکمه Browse کلیک کنید و Browse From ( ) را انتخاب کنید تا پنجره انتخاب فایل تمام صفحه باز شود . روی پیکان رو به پایین برای منوی موقعیت مکانی ( ) کلیک کنید تا نمایش در داده های کمکی ( ) را انتخاب کنید تا به ردیف این فایل در پنجره داده های کمکی ، Copy Location (، و (اگر یک مکان فایل را کپی کرده اید) جایگذاری مکان ( ). برای خواندن فایل مشخص شده روی دکمه Read File ( ) کلیک کنید . مقادیر خوانده شده در قسمت پارامترهای مقادیر ظاهر می شود .
 
خواندن مقادیر پارامتر از یک فایل، مقادیر موجود در آن فیلد را بازنویسی می کند. فرمت فایل های متنی باید به گونه ای باشد که مقادیر پارامتر در هر سطر یک عدد نمایش داده شود.
از لیست نوع لیست پارامترها برای کنترل نحوه تفسیر مقادیر پارامتر وارد شده در قسمت مقادیر پارامتر استفاده کنید . انتخاب کنید:
فرکانس (تنظیم پیش فرض) برای استفاده از مقادیر پارامتر بدون تغییر.
کسری برای ضرب مقادیر پارامتر در قدر مطلق بزرگترین مقدار ویژه در مدل کاهش یافته تقسیم بر دو.
برای در نظر گرفتن مقادیر پارامتر به عنوان فاصله ای در اطراف هر مقدار ویژه در مدل کاهش یافته، گسترش دهید . یعنی قدر مطلق هر مقدار ویژه در مقادیر پارامتر ضرب می شود و بردارهای مقدار پارامتر به دست آمده به یکی متصل می شوند.
از لیست Linearity برای تعیین نوع رفتار خطی استفاده کنید . انتخاب کنید:
خطی برای استفاده از یک حل‌کننده خطی با نقطه خطی‌سازی یکسان برای محاسبات باقی‌مانده و ژاکوبین، که مربوط به یک مرحله در روش نیوتن است.
اغتشاش خطی (تنظیم پیش فرض) برای استفاده از یک حل کننده خطی که ژاکوبین را به همان روشی که گزینه Linear محاسبه می کند اما هنگام محاسبه باقیمانده از راه حل صفر استفاده می کند. این برای تجزیه و تحلیل سیگنال های کوچک و کاربردهای مشابه که در آن تغییرات در اطراف یک نقطه خطی سازی مورد توجه است مفید است.
برای مطالعات معین، وابسته به زمان
برای مطالعه وابسته به زمان، یک واحد زمان را از لیست انتخاب کنید. سپس از فیلد Times برای وارد کردن بردار زمان هایی استفاده کنید که بازه زمانی شبیه سازی را مشخص می کند. برای تعریف مقادیر زمان، روی دکمه Range ( ) کلیک کنید . خروجی از یک شبیه سازی شامل زمان های داده شده در این زمینه و راه حل های مربوطه است.
تحمل
از فیلد Relative tolerance برای وارد کردن یک عدد مثبت (مقدار پیش فرض: 0.01) استفاده کنید . بسته به انتخاب در لیست نوع مطالعه در بخش عمومی ، تلورانس به معنای یکی از موارد زیر است:
هنگامی که یک دامنه فرکانس، مطالعه Modal انتخاب می شود، تحمل نسبی به عنوان تحمل خاتمه برای حل کننده های سیستم خطی تکراری و برای بررسی خطا (در صورت فعال بودن) برای حل کننده های سیستم خطی مستقیم استفاده می شود.
هنگامی که یک مطالعه وابسته به زمان انتخاب می شود، تحمل نسبی توسط حل کننده در هر مرحله زمانی برای کنترل خطای نسبی استفاده می شود. تنظیمات تلورانس مطلق زیر به همان روش حل کننده وابسته به زمان کار می کنند، اما در داخل، بردار تحمل مطلق طول کامل با همان تبدیل (طرح نمایی) که برای تبدیل مسئله به شکل کاهش یافته استفاده می شود، به حالت ها منتقل می شود. حالت های ویژه).
جفت خود را
از لیست راه حل برای تعیین یک پیکربندی حل کننده برای استفاده در هنگام ساخت مدل کاهش یافته استفاده کنید .
 
لیست استفاده برای دنباله های راه حل با راه حل های ذخیره شده اضافی در دسترس است. در صورت موجود بودن، گزینه ای را انتخاب کنید تا راه حلی حاوی حالت های مورد استفاده در مدل کاهش یافته را مشخص کنید.
از لیست جفت های ویژه برای تعیین اینکه کدام یک از جفت های ویژه موجود در راه حل را در هنگام ساخت مدل کاهش یافته شامل شود، استفاده کنید . تنظیمات پیش فرض همه است . سپس حل کننده از تمام جفت های ویژه موجود استفاده می کند. برای وارد کردن فهرستی از اعداد جفت ویژه در فیلد دستی را انتخاب کنید .
از قسمت Damping Ratios برای وارد کردن یک مقدار اسکالر یا یک لیست جدا شده با فاصله با مقادیر استفاده کنید . تعداد کل مقادیر وارد شده باید یک یا برابر با تعداد جفت های ویژه در مدل کاهش یافته باشد. اگر یک عدد وارد شود، آن مقدار به نسبت میرایی برای همه جفت های ویژه تبدیل می شود. اگر فیلد خالی باشد (پیش فرض)، هیچ میرایی توسط حل کننده اعمال نمی شود.
حالت های محدودیت
از لیست Solution برای تعیین راه حل مورد استفاده در هنگام ساخت مدل کاهش یافته استفاده کنید .
از لیست حالت های محدودیت استفاده کنید تا مشخص کنید که کدام یک از حالت های محدودیت موجود در راه حل را در هنگام ساخت مدل کاهش یافته شامل شود. تنظیم پیش‌فرض All است و سپس حل‌کننده از تمام حالت‌های محدودیت موجود استفاده می‌کند. دستی را انتخاب کنید تا فهرستی از اعداد حالت‌های محدودیت را در قسمت اعداد حالت‌های محدودیت وارد کنید .
مقادیر نقطه خطی سازی
یک مسئله حوزه فرکانس که توسط حل کننده معین حل شده است به عنوان خطی سازی در مورد یک راه حل فرض می شود. شما می توانید چنین راه حلی (نقطه خطی سازی) را با لیست Prescribed by مشخص کنید . انتخاب کنید:
عبارت اولیه برای استفاده از عبارات مشخص شده در گره های مقادیر اولیه تحت یک رابط فیزیک خاص به عنوان نقطه خطی سازی.
راه حل برای استفاده از یک راه حل به عنوان نقطه خطی سازی. سپس، وقتی Solution از لیست Prescribed by انتخاب شد، مشخص کنید که از کدام راه حل استفاده کنید . انتخاب کنید:
صفر برای استفاده از یک نقطه خطی سازی که به طور یکسان برابر با صفر است.
هر راه حل موجود دیگری برای استفاده از آن به عنوان نقطه خطی سازی.
برای ذخیره نقطه خطی سازی استفاده شده در خروجی، کادر بررسی Store point linearization and deviation in output را انتخاب کنید .
خروجی
خروجی از حل کننده می تواند راه حل، ماتریس های کاهش یافته یا هر دو باشد.
اگر ماتریس‌های کاهش‌یافته انتخاب شده‌اند، برای انتخاب چک باکس‌های مربوط به ماتریس‌ها و بردارهایی که باید در خروجی ذخیره شوند، کلیک کنید. ماتریس‌ها و بردارهای زیر را می‌توان برای همه حل‌کننده‌های مدال صادر کرد: ماتریس سختی ، ماتریس میرایی ، ماتریس نسبت میرایی ، ماتریس جرم ، حالت‌های محدودیت به نقشه ورودی ، ماتریس طرح‌ریزی ، بردار بار ، ماتریس ورودی ، ماتریس خروجی ، و ماتریس خروجی ماتریس . برای مطالعات Modal وابسته به زمان، موارد زیر را نیز می توان صادر کرد: ماتریس ورودی مشتق زمانیماتریس ورودی مشتق دوم ، بردار مقدار اولیه ، بردار مشتق اولیه ، ماتریس ورودی مقدار اولیه ، ماتریس ورودی مشتق زمان ارزش اولیه ، ماتریس سفتی ضربدر ud و ماتریس‌های فضای حالت ( Mc , MA , MB , Null , D , ud و x0 ). برای دامنه فرکانس، مطالعات Modal موارد زیر را نیز می‌توان صادر کرد: ماتریس جرم ضربدر محلول خاص ، ماتریس میرایی بار محلول خاص ، وهمه بردارهای بار .
پیشرفته
از فیلد Load factor برای وارد کردن یک عبارت با ارزش اسکالر در دسترس جهانی استفاده کنید (پیش‌فرض: 1). حل کننده از این عبارت برای ضرب باقی مانده استفاده می کند. هدف تسهیل استفاده از شرایط مرزی دیریکله ساده غیر ثابت (برای پاسخ فرکانسی) و شرایط مرزی غیر ثابت ساده نویمان (برای پاسخ گذرا) است.
ثابت ها
در این قسمت می توانید ثابت هایی را تعریف کنید که می توانند به عنوان ثابت های موقت در حل کننده استفاده شوند. می توانید از ثابت ها در مدل استفاده کنید یا مقادیری را برای پارامترهای حل کننده داخلی تعریف کنید. این ثابت ها بر هر تعریف قبلی (مثلاً از تعاریف جهانی) غلبه می کنند. مقادیر ثابت عباراتی هستند و برای مثال می توانند شامل عملگر range() ، واحدها و عبارات سراسری باشند. نام ثابت می تواند یک پارامتر جهانی جدید یا موجود باشد. ثابت موقت است به این معنا که فقط در طول اجرای حل کننده تعریف می شود. شما نمی توانید پارامترهای مورد استفاده در بخش های زیر از مدل را لغو کنید:
مش و هندسه
انتخاب ها
پروب ها
کارکرد
مواد
جفت
دنباله های حل کننده
لیست های وابسته به پارامتر
همچنین، حل کننده های پارامتریک و وابسته به زمان، هر تعریفی از ثابت های حل کننده را رد می کنند.
تنظیمات ثابت برای یک گره حل کننده به پس پردازش منتقل نمی شود.
چند مثال از زمانی که تعریف ثابت برای حل کننده می تواند مفید باشد:
هنگام انجام دنباله های حل کننده پیشرفته تر، جایی که ثابت ها باید بین فراخوانی ها تغییر کنند (مثلاً در حلقه های for).
زمانی که نمی خواهید تعریف کلی یک پارامتر را تغییر دهید یا زمانی که نمی توانید یا نمی خواهید از یک ویژگی حل کننده پارامتری استفاده کنید.
وقتی می خواهید پارامترهای کمکی را تعریف کنید که بخشی از معادلات هستند مانند CFLCMP یا niterCMP و جایی که حل کننده این پارامترها را تعریف نمی کند.
روی دکمه Add ( ) کلیک کنید تا یک ثابت اضافه کنید و سپس نام آن را در ستون Constant name و مقدار آن (یک مقدار عددی یا عبارت پارامتر) را در ستون Constant مقدار تعریف کنید . به طور پیش فرض، هر پارامتر تعریف شده ابتدا به عنوان نام ثابت اضافه می شود، اما می توانید نام ها را تغییر دهید تا ثابت های دیگر را تعریف کنید. روی حذف ( ) کلیک کنید تا ثابت انتخاب شده از لیست حذف شود.
ورود به سیستم
اگر می‌خواهید اخطارها برای عیب‌یابی یا استفاده دیگر در گزارش باقی بمانند، کادر بررسی Keep warnings in saved log را انتخاب کنید .