Sweep ( 
) را از نوار ابزار Geometry انتخاب کنید تا یک یا چند وجه را در امتداد یک منحنی جارو کنید. سپس با استفاده از بخش‌های زیر، ویژگی‌های عملیات جارو را وارد کنید:
) را از نوار ابزار Geometry انتخاب کنید تا یک یا چند وجه را در امتداد یک منحنی جارو کنید. سپس با استفاده از بخش‌های زیر، ویژگی‌های عملیات جارو را وارد کنید:سطح مقطع
در پنجره Graphics چهره هایی را که می خواهید جارو کنید انتخاب کنید . چهره ها در لیست Faces to Sweep ظاهر می شوند . برای جابجایی بین روشن و خاموش کردن چهره ها برای جابجایی انتخاب ها ، روی دکمه Active کلیک کنید.
تیک Create cross-sectional faces را انتخاب کنید (به طور پیش فرض فعال است) تا عملیات جابجایی صورت های مقطعی بین بخش های جارویی ایجاد کند. چنین سطوح مقطعی می تواند مفید باشد، به عنوان مثال، برای یک مش جاروب شده که می خواهید توزیع مش را برای هر بخش از جارو مشخص کنید.
منحنی ستون فقرات
لبه‌هایی را که می‌خواهید با آن جارو کنید در پنجره گرافیک انتخاب کنید. بیش از یک لبه را می توان انتخاب کرد، اما لبه های انتخاب شده باید یک زنجیره متصل غیر بسته را تشکیل دهند. لبه ها در لیست Edges to follow ظاهر می شوند . روی دکمه Active کلیک کنید تا بین روشن و خاموش کردن لبه‌ها برای دنبال کردن انتخاب‌ها جابه‌جا شوید.
برای جارو کردن در جهت لبه منفی، کادر بررسی جهت معکوس را انتخاب کنید .
چک باکس Smooth Edge Connections به طور پیش فرض انتخاب شده است. پاک کردن این چک باکس به این معنی است که مناطق انتقال اضافه نمی شوند، که در مواردی که لبه های اصلی قبلاً با مماس پیوسته به هم متصل می شوند، می تواند نتیجه بهتری به دست آورد.
از لیست Parameterization یکی از گزینه های زیر را انتخاب کنید:
|
•
|
طول قوس (پیش‌فرض) برای استفاده از پارامتری بر اساس طول قوس منحنی ستون فقرات.
|
|
•
|
طول قوس نرمال شده برای استفاده از پارامتری مشابه اما با طول قوس نرمال شده (مقادیر 0-1). اگر برای بیان ضریب مقیاس و زاویه پیچش با استفاده از پارامتر اصلی مناسب تر است، می توانید به جای پارامتر طول قوس پیش فرض از پارامتر طول قوس نرمال شده استفاده کنید.
|
|
•
|
داخلی برای استفاده از پارامتری که در ساختار داده های هندسه ذخیره می شود. این پارامتری است که در نسخه های قبلی COMSOL Multiphysics استفاده شده است. همچنین می تواند مفید باشد اگر لبه ای که در امتداد آن جارو می کنید نیازی به پارامترسازی نداشته باشد یا پارامترسازی برای آن لبه نامناسب باشد.
|
ورودی را نگه دارید
برای استفاده از اشیاء هندسی انتخاب شده برای عملیات هندسه بیشتر، کادر انتخاب Keep input objects را انتخاب کنید.
کادر بررسی Include all inputs in finalize operation را انتخاب کنید تا اشیاء موجود در Face را مجبور به جارو کردن و Edges به دنبال لیست هایی که در عملیات Form Union/Assembly گنجانده می شود را انتخاب کنید. اگر کادر بررسی Include all inputs in finalize operation انتخاب نشده باشد، اگر لیست Face to sweep یا Edges to follow لیست تمام وجوه یا لبه های موجود در اشیا باشد ، این اشیاء در عملیات Form Union/Assembly گنجانده نمی شوند .
حرکت مقطع
این بخش شامل تعدادی ویژگی است که تعیین می‌کند چگونه صورت در امتداد منحنی ستون فقرات تغییر شکل می‌دهد.
نام پارامتر منحنی را می توان در قسمت نام پارامتر تعریف کرد . از این پارامتر در عباراتی که ضریب مقیاس و زاویه پیچش را تعریف می کنند استفاده کنید. پارامتر در امتداد زنجیره لبه‌هایی که دنبال می‌شوند در حال افزایش است. با پارامتر s1 موجود در Results یکسان نیست. برای یک یال منفرد ایجاد شده توسط یک منحنی پارامتریک، پارامتر همان پارامتر مورد استفاده در منحنی پارامتریک است.
فیلد Scale Factor اندازه سطح مقطع را هنگامی که در امتداد منحنی ستون فقرات جاروب می شود، کنترل می کند.
میدان Twist زاویه چرخش سطح مقطع در مورد منحنی ستون فقرات را کنترل می کند.
به طور پیش فرض، جبران پیچش فعال است و از پیچشی که در غیر این صورت به دلیل پیچش غیرصفر برای منحنی های غیرمسطح رخ می دهد، جلوگیری می کند. برای غیرفعال کردن این جبران، کادر بررسی Twist compensation را پاک کنید. هنگامی که جبران پیچش فعال است، به گونه ای رفتار می کند که گویی عبارتی با قدر منطبق با انتگرال پیچش منحنی به زاویه پیچش اضافه شده است. این باعث می‌شود که لبه‌ها در جهت حرکت به صورت موضعی موازی با منحنی ستون فقرات باشند. برای یک مقطع غیر دایره ای، جبران پیچ و تاب نیز بر شکل جسم تولید شده تأثیر می گذارد.
از لیست تراز ستون فقرات ، گزینه ای را برای تراز کردن مقطع با منحنی ستون فقرات انتخاب کنید:
|
•
|
بدون تنظیم (پیش‌فرض) را برای جارو کردن صورت از موقعیت اصلی خود انتخاب کنید . با استفاده از این تنظیم، می‌توان جابجایی‌هایی را در جایی ایجاد کرد که صورت عمود بر منحنی ستون فقرات نباشد، و صورت شامل نقطه شروع منحنی ستون فقرات (احتمالاً معکوس) نباشد.
|
|
•
|
تنظیم ستون فقرات را انتخاب کنید تا منحنی ستون فقرات را طوری تنظیم کنید که روی صورت شروع به جارو کردن کند و به موازات صورت طبیعی در نقطه تماس با صورت باشد. قسمت اول منحنی ستون فقرات با یک منحنی مکعبی بزیه جایگزین می‌شود که طول قسمت جایگزین شده با مقادیر پارامتر اندازه‌گیری می‌شود و با مقدار موجود در قسمت طول پارامتر تنظیم کنترل می‌شود .
|
|
•
|
Move face را برای حرکت دادن صورت به ابتدای منحنی ستون فقرات (احتمالاً معکوس) انتخاب کنید و صورت را عمود بر منحنی ستون فقرات قرار دهید. این تنظیم فقط زمانی مجاز است که صورت در یک صفحه کار قرار گرفته باشد و حرکت به گونه ای باشد که مبدا صفحه کار با منحنی ستون فقرات منطبق باشد.
|
تنظیمات پیشرفته
از فهرست نمایش هندسه ، Spline (پیش‌فرض) را برای نشان دادن شی جابجا شده با استفاده از splines، یا Bézier را برای نشان دادن شی جارو شده با استفاده از منحنی‌های Bézier انتخاب کنید. تفاوت در این است که با استفاده از منحنی‌های بزیه، تقاطع‌های بین سطوحی که جسم جارو شده را تشکیل می‌دهند، لبه‌های قابل مشاهده هستند، در حالی که هنگام استفاده از اسپلاین‌ها پنهان هستند.
مقدار در قسمت Relative tolerance یک تلورانس نسبی است که دقت نمایش هندسی شی جارو شده را کنترل می کند. نمایش هندسی یک تقریب است، که ضروری است زیرا نمی توان دقیقاً یک شی جاروب شده را با استفاده از NURBS (خط های پایه منطقی غیر یکنواخت) نشان داد. مقدار پیش فرض 10 − 4 (0.01%) است.
در داخل، نرم افزار شیء جارو شده را با منحنی ها و سطوح B-spline نشان می دهد که برای تقریب تعریف ریاضی سطح جاروب شده محاسبه می شوند. تعداد نقاط گره در خطوط به طور خودکار افزایش می یابد تا زمانی که تقریب به میزان تحمل مشخص شده در فیلد تحمل نسبی برسد یا تا زمانی که به تعداد گره های مشخص شده در قسمت حداکثر تعداد گره برسد (مقدار پیش فرض: 1000).
اگر بیش از یک یال در لیست Edges to follow انتخاب شده باشد، لبه تعیین کننده جهت کنترل می کند که کدام لبه برای تعیین جهت جابجایی مثبت استفاده می شود. هنگامی که اولین یال به لیست Edges اضافه می شود، لبه تعیین جهت به طور خودکار تنظیم می شود ، بنابراین معمولاً نیازی به تغییر دستی نیست.
گزیده ای از موجودیت های به دست آمده
برای ایجاد انتخاب های از پیش تعریف شده (برای همه سطوح – اشیا، دامنه ها، مرزها، لبه ها و نقاط – که قابل اجرا هستند) در گره های بعدی در دنباله هندسه، کادر انتخاب Resulting Objects را انتخاب کنید. همچنین برای ایجاد همه یا یکی از انواع موجودیت‌های حاصل (دامنه‌ها، مرزها، لبه‌ها و نقاط) که اشیاء به‌دست‌آمده از آن‌ها به‌عنوان انتخاب در همه فهرست‌های انتخابی قابل‌اجرا (مثلاً در تنظیمات فیزیک و مواد) در دسترس هستند، یک گزینه را انتخاب کنید. از لیست نمایش در فیزیک ( نمایش در نمونه ها اگر در بخش هندسه باشد): همه سطوح ، انتخاب دامنه ، انتخاب مرز ، انتخاب لبه ، یا انتخاب نقطه. پیش فرض انتخاب دامنه است که برای استفاده با مواد و فیزیک تعریف شده در دامنه ها مناسب است. برای استفاده با یک شرط مرزی، برای مثال، انتخاب مرز را انتخاب کنید . این انتخاب ها به عنوان گره های انتخاب جداگانه در درخت مدل ظاهر نمی شوند. خاموش را انتخاب کنید تا هیچ انتخابی خارج از توالی هندسه در دسترس نباشد. از لیست رنگ ، رنگی را برای برجسته کردن انتخاب اشیاء به دست آمده انتخاب کنید. به انتخاب رنگ ها مراجعه کنید .
انتخاب تجمعی
اگر می‌خواهید موجودیت‌های به‌دست‌آمده را در یک انتخاب تجمعی مشارکت دهید، یک انتخاب تجمعی را از فهرست مشارکت در انتخاب کنید (پیش‌فرض، هیچ ، هیچ مشارکتی نمی‌دهد)، یا روی دکمه جدید کلیک کنید تا یک انتخاب تجمعی جدید ایجاد کنید (به انتخاب‌های تجمعی مراجعه کنید ). .
ویژگی های اختصاص داده شده
از لیست هندسه ساخت و ساز ، روشن را انتخاب کنید تا اشیاء به دست آمده فقط در دنباله هندسه ویژگی در دسترس باشند. گزینه پیش‌فرض Inherit به این معنی است که اگر تمام اشیاء ورودی هندسه ساختاری باشند، اشیاء به‌دست‌آمده به هندسه ساختاری تبدیل می‌شوند. خاموش را انتخاب کنید تا هرگز اشیاء هندسه ساخت و ساز را خروجی نگیرید. برای اطلاعات بیشتر به هندسه ساخت و ساز مراجعه کنید .
