یک ویژگی می‌تواند یک گره تنظیمات کمکی
( ) داشته باشد که شامل مجموعه‌ای از تنظیمات مختلف برای ویژگی والد خود است که معمولاً نیازی به تغییر آن ندارید.
( ) داشته باشد که شامل مجموعه‌ای از تنظیمات مختلف برای ویژگی والد خود است که معمولاً نیازی به تغییر آن ندارید.گره‌های تنظیمات کمکی را می‌توان به گره‌های ویژگی‌های والدزیر شاخه بلوک‌های ساختمان ، یا به ویژگی‌های اضافه شده در یک رابط فیزیکی یا رابط چندفیزیکی اضافه کرد . برای اضافه کردن زیرگره‌های Geometric Nonlinearity ، Physics Symbol و Usage Condition روی گره تنظیمات کمکی راست کلیک کنید.
پنجره تنظیمات دارای بخش های زیر است:
ویژگی های رابط کاربری گرافیکی
یک نام فایل تصویر معتبر را در قسمت نماد وارد کنید تا از نماد دیگری برای این ویژگی استفاده کنید. اگر این قسمت خالی باشد، این ویژگی از یک نماد پیش‌فرض استفاده می‌کند که بسته به سطح موجودیت ویژگی متفاوت است.
بخش ورودی مدل
این بخش امکان گنجاندن ورودی های مدل را به یک گروه ویژگی داخلی در Model Builder فراهم می کند. روی دکمه Select Quantity ( ) کلیک کنید تا کادر گفتگوی Physical Quantity
باز شود ، که از آن می توانید یک کمیت فیزیکی را برای اضافه کردن به عنوان ورودی مدل انتخاب کنید. از دکمه های دیگر زیر جدول برای مرتب کردن و ویرایش جدول ورودی های مدل در صورت نیاز استفاده کنید.
باز شود ، که از آن می توانید یک کمیت فیزیکی را برای اضافه کردن به عنوان ورودی مدل انتخاب کنید. از دکمه های دیگر زیر جدول برای مرتب کردن و ویرایش جدول ورودی های مدل در صورت نیاز استفاده کنید.کادر بررسی همیشه قابل مشاهده را انتخاب کنید تا ورودی های مدل مواد را نادیده بگیرند تا همیشه در پنجره تنظیمات نمونه ویژگی ظاهر شوند.
کادر بررسی Auto matched را انتخاب کنید تا مشخص کنید ورودی مدل را می توان به طور خودکار با چارچوب ورودی ویژگی مطابقت داد.
برای تعیین اینکه ورودی مدل از گزینه Common model input به طور پیش فرض برای انتخاب لیست خود استفاده کند، کادر انتخاب Use common model model input به طور پیش فرض را انتخاب کنید . در غیر این صورت از گزینه User defined استفاده می شود.
در گزینه‌های رابط کاربری گرافیکی ، تنظیمات زیر را برای کنترل نمایان بودن بخش ورودی مدل انجام دهید :
از فهرست بخش رده برای پنهان کردن ، هیچ ، گزینه های فیزیک پیشرفته (پیش فرض)، مشارکت های مبتنی بر معادله یا تثبیت را انتخاب کنید .
چک باکس Section is firstly collapsed به طور پیش فرض انتخاب شده است. آن را پاک کنید تا بخش ورودی مدل ابتدا در حالت باز شده نشان داده شود.
انتخاب ویژگی
این بخش شامل تنظیماتی است که بر موجودیت هایی که ویژگی فیزیک روی آنها اعمال می شود تأثیر می گذارد. تنظیم در لیست انتخاب از فهرست، حداکثر انتخابی را که ویژگی می‌تواند از آن انتخاب کند، کنترل می‌کند. این انتخابی است که توسط تنظیمات Applicable entities ویژگی فیزیک محدودتر می شود . گزینه پیش‌فرض، Parent ، به این معنی است که انتخاب باید از فیزیک یا در مورد یک ویژگی فرعی از ویژگی والد گرفته شود. فیزیک به این معنی است که حتی در مورد یک ویژگی فرعی، انتخاب باید از فیزیک گرفته شود. آخرین گزینه، هندسه ، نشان می دهد که ویژگی باید انتخاب خود را از کل هندسه بگیرد.
تنظیمات دیگر عبارتند از: در دامنه عنصر نامحدود قابل اجرا نیست ، در دامنه لایه جذبی قابل اعمال نیست و در دامنه لایه کاملاً مطابقت اعمال نمی شود . هر یک از این کادرها را انتخاب کنید تا مطمئن شوید که ویژگی فیزیک نمی تواند در دامنه ای از نوع خاص اعمال شود. برای دسترسی به این تنظیمات، ابتدا تیک Specify special applicability for selection را انتخاب کنید. هنگامی که پاک می شود، تنظیمات موجود در این چک باکس نادیده گرفته می شوند و خاکستری می شوند. اگر یک رابط یا ویژگی به دلایلی از چندین تنظیمات کمکی استفاده کند، این مهم است. پس مهم است که این تنظیمات یا یکسان باشند یا نادیده گرفته شوند. در غیر این صورت، یک خطا پرتاب خواهد شد. رامشخص کردن کاربرد ویژه برای انتخاب، به طور پیش‌فرض پاک می‌شود.
سیستم مختصات ورودی
هنگامی که هر یک از سیستم های بردار پایه ویژگی فیزیک مادر انتخاب شده سیستم مختصات ورودی انتخاب شده است ، این بخش دارای تنظیماتی است که سیستم مختصات ورودی را کنترل می کند. ابتدا، یک لیست بخش Coordinate با گزینه های افزودن بخش سیستم مختصات (پیش فرض) و استفاده از بخش سیستم های مختصات والدین وجود دارد . گزینه دوم تمام تنظیمات دیگر را غیرفعال می کند و در صورت وجود از قسمت Coordinate System Selection از والد استفاده می کند. گزینه افزودن بخش سیستم مختصات یک بخش انتخاب سیستم مختصات را به ویژگی فیزیک اضافه می کند. همچنین چند تنظیمات دیگر را فعال می کند که این بخش را کنترل می کنند. انتخاب کنیدفقط به سیستم‌های متعارف اجازه می‌دهد که در هنگام انتخاب سیستم مختصات ورودی ویژگی، فقط به کاربر اجازه انتخاب بین سیستم‌های متعارف را بدهد. کادر بررسی فقط سیستم‌های تعریف‌شده توسط کاربر را انتخاب کنید تا در هنگام انتخاب سیستم مختصات ورودی ویژگی، فقط به کاربر اجازه دهید بین سیستم‌های تعریف‌شده توسط کاربر یکی را انتخاب کند. در لیست Filtering of Systems ، بین گزینه های Allow boundary systems ، No boundary system و Only boundary systems را انتخاب کنید . توجه داشته باشید که فیلتر کردن فقط بر ویژگی‌هایی تأثیر می‌گذارد که در سطح موجودیت هندسی مرزی زندگی می‌کنند.
گروه بندی بار و محدودیت
این بخش دارای تنظیمات فعال کردن گروه‌های بار و فعال کردن گروه‌های محدودیت است که می‌توانند برای سازگار کردن ویژگی فیزیک با عملکرد موارد بارگذاری COMSOL Multiphysics انتخاب شوند. هنگامی که گروه‌های بار یا محدودیت برای یک ویژگی فعال می‌شوند، آیتم‌های منوی اضافی دریافت می‌کند تا کاربر بتواند انتخاب کند که تحت کدام گروه فعال است. برای اینکه ویژگی فیزیک در گروه بندی بار مفید باشد، متغیرهایی که باید تحت تأثیر گروه بندی قرار گیرند، باید تنظیمات Include in load group را در گره اعلام متغیر انتخاب کرده باشند . محدودیت ها به طور پیش فرض تحت تأثیر گروه بندی محدودیت ها قرار می گیرند. اگر یک محدودیت خاص نباید تحت تأثیر گروه بندی قرار گیرد، سپس آن را انتخاب کنیداز تنظیم گروه بندی محدودیت در گره محدودیت خارج شود .
اغتشاش هارمونیک
روش Perturbation را از لیستی که دارای گزینه های زیر است انتخاب کنید :
|
•
|
پشتیبانی از اغتشاش (پیش فرض).
|
|
•
|
می تواند به عنوان مشارکت عمل کند . گزینه‌ای را فعال می‌کند تا کاربر بتواند انتخاب کند که آیا یک نمونه ویژگی می‌تواند به‌عنوان یک سهم ثابت یا به‌عنوان یک مشارکت هارمونیک عمل کند. این گزینه فقط برای کمک به ویژگی ها منطقی است.
|
|
•
|
می تواند به عنوان کودک کمک اضافه کند . یک ویژگی فرعی به این ویژگی اضافه می کند که سهم هارمونیک را اضافه می کند. این معمولا برای ویژگی های انحصاری استفاده می شود. از لیست ویژگی مشارکت هارمونیک ، تولید خودکار ویژگی فرعی راانتخاب کنید یا با گزینه From link به یک ویژگی پیوند دهید . ویژگی فرعی که به طور خودکار تولید می‌شود، مشارکت‌های هارمونیک را برای همه متغیرها در ویژگی والد اضافه می‌کند که تحت ورودی کاربر تعریف شده‌اند و دارای ویژگی ترجیحی Interpret به عنوان سمت راست انتخاب شده‌اند.
|
ایجاد ویژگی
تیک Define an equivalent pair feature را انتخاب کنید تا برنامه یک نسخه خودکار از این ویژگی برای جفت ایجاد کند.
می‌توانید آخرین در لیست (پیش‌فرض)، اولین در فهرست ، یا ویژگی‌های بعد از نوع (عبارت معمولی) را در فهرست موقعیت در فهرست برای لیست ویژگی‌های جدید انتخاب کنید . برای ویژگی های نوع After (عبارت منظم) می توانید یک عبارت منظم اضافه کنید تا تنظیم کنید تا بعد از برخی از انواع ویژگی های خاص (مانند Boundary* برای همه انواعی که با Boundary شروع می شوند ) قرار گیرد.
 |
گزینه First in list ویژگی های جدید را قبل از ویژگی های پیش فرض موجود قرار می دهد، بنابراین باید با دقت زیادی استفاده شود.
|
منطقه جفت قابل اجرا
در اینجا شما کنترل می کنید که کدام منطقه جفت قابل اجرا پیش فرض جفت هویت و جفت مخاطب باشد. از فهرست منطقه جفت قابل اجرا پیش‌فرض ، مناطق بازگشتی و غیرجفتی (پیش‌فرض)، منطقه غیر جفتی یا همه مناطق را انتخاب کنید .
