ایجاد یک قسمت

ایجاد یک قسمت

ایجاد یک قسمت
برای ایجاد بخشی که می توانید آن را در یک کتابخانه قطعه ذخیره کنید و به عنوان یک قطعه یا هندسی اولیه تخصصی استفاده کنید، مراحل زیر را دنبال کنید:
1
دسکتاپ COMSOL را با یک مدل خالی راه اندازی کنید.
2
روی گره Global Definitions کلیک راست کرده و از زیر منوی Geometry Parts ، قسمت 3D ، 2D Part یا 1D Part را انتخاب کنید تا یک گره Part برای هندسه 3D، 2D یا 1D اضافه کنید. همچنین می توانید Create Part را از منوی Parts در بخش Other نوار ابزار هندسه انتخاب کنید تا یک گره Part با ابعاد فضایی مشابه با جزء فعلی در مدل ایجاد کنید.
3
در پنجره تنظیمات قسمت گره ، یک برچسب مناسب به آن بدهید. همچنین یک واحد طول مناسب را انتخاب کنید. اگر می‌خواهید مدل قطعه بدون مجوز برای ماژول واردات CAD در دسترس کاربران قرار گیرد، مطمئن شوید که هسته COMSOL را از فهرست نمایش هندسه در زیر Advanced انتخاب کنید.
4
در جدول پارامترهای ورودی ، پارامترهای ورودی را با نام ها، مقادیر پیش فرض و توضیحات مناسب اضافه کنید. از نام پارامترهای ورودی استاندارد برای همه قسمت‌ها در یک کتابخانه قطعه استفاده کنید. این باعث می‌شود تطبیق خودکار زمانی که کاربر یک قسمت را با قسمتی دیگر جایگزین می‌کند، کار کند. یعنی مقادیر پارامترهای ورودی با همین نام حفظ می شوند. در ستون عبارت Default ترجیح دهید واحد را نشان دهید زیرا این به کاربر کمک می کند تا آنچه را که انتظار می رود درک کند. سپس عبارت پیش‌فرض تعیین می‌کند که اگر کاربر فقط یک عدد را هنگام فراخوانی قطعه وارد کند، از چه واحدی استفاده کند.
5
اگر نیاز به استفاده از پارامترهای محلی دارید (دارای مقدار ثابت یا بسته به پارامترهای ورودی)، یک گره Local Parameters در زیر گره Part اضافه کنید و پارامترهای محلی را در پنجره تنظیمات آن اضافه کنید .
6
ویژگی های هندسی را برای قطعه اضافه کنید و همه آنها را بسازید. این دنباله هندسی می تواند منجر به یک یا چند شی هندسی شود. اگر دلیل خاصی برای داشتن چندین شی وجود ندارد، مطمئن شوید که فقط یک شی وجود دارد – برای مثال، با استفاده از یک ویژگی Union. استفاده از یک ویژگی Union همچنین این مزیت را دارد که شماره گذاری موجودات در شیء به دست آمده متعارف می شود (اساساً شماره گذاری از چپ به راست در مختصات x افزایش می یابد ).
7
ویژگی‌های انتخاب (معمولاً گره‌های انتخاب صریح) را در قسمتی برای انتخاب مرزهایی که به کاربران مدل هندسه مرتبط هستند، اضافه کنید. ترجیحاً، انتخاب های مرزی باید پارتیشنی از مرزها باشد. یعنی همدیگر را قطع نکنند و با هم تمام مرزها را بپوشانند. در برخی موارد، انتخاب دامنه، لبه و نقطه نیز مرتبط است. اطمینان حاصل کنید که به هر انتخاب یک برچسب مناسب بدهید. از برچسب‌های استاندارد در تمام قسمت‌های یک کتابخانه قطعات (به عنوان مثال، ورودی، خروجی و دیوار) استفاده کنید. انجام این کار باعث می‌شود تطبیق خودکار انتخاب‌ها زمانی که کاربر بخشی را با قسمتی دیگر جایگزین می‌کند، کار کند.
8
در سه بعدی، ویژگی های Work Plane (با زیرگره های خالی هندسه صفحه) را برای صفحات مهم اضافه کنید. سپس کاربران می توانند از آنها برای قرار دادن اشیاء به دست آمده هنگام فراخوانی قطعه استفاده کنند. معمولاً از صفحات کار موازی صورت با مبدأ سیستم مختصات محلی در مرکز صورت (و بردارهای عادی بیرونی) استفاده می کنید. شما می توانید موقعیت سیستم مختصات صفحه کار را در قسمت Local Coordinate System کنترل کنید :
برای مرزهای ورودی، از یک بردار معمولی رو به داخل استفاده کنید.
برای مرزهای خروجی، از یک نرمال رو به بیرون استفاده کنید.
برای مرزهایی که می توانند هم مرز ورودی یا خروجی باشند، از یک نرمال رو به بیرون استفاده کنید.
به هر ویژگی صفحه کاری یک برچسب مناسب بدهید. از برچسب‌های استاندارد در تمام قسمت‌های یک کتابخانه قطعات استفاده کنید. انجام این کار باعث می‌شود تطبیق خودکار سطوح کاری زمانی که کاربر یک قسمت را با قسمتی دیگر جایگزین می‌کند، کار کند.
9
روی دکمه Build All کلیک کنید.
10
یک دستور Compact History (از منوی File ) را اجرا کنید تا مقداری فضا در فایل MPH ذخیره شود.
11
با کلیک بر روی دکمه Set from Graphics Window در پنجره تنظیمات گره اصلی، تصویر کوچک مدل را تنظیم کنید . اگر می‌خواهید از یک پردازشگر تصویر برای اضافه کردن فلش‌های ابعادی استفاده کنید که معنای پارامترهای ورودی را نشان می‌دهد، سپس از دکمه Load from File برای انتخاب فایلی با تصویر برای استفاده به عنوان تصویر کوچک استفاده کنید.
12
پنجره Properties گره ریشه را باز کنید و نسخه Application را روی 1 تنظیم کنید. همچنین می توانید یک نویسنده اضافه کنید .
13
مدل را با استفاده از نام فایل مناسب ذخیره کنید.