هنگامی که تغییرات در زمان وجود دارد، دو رویکرد اصلی برای نحوه نمایش وابستگی زمانی وجود دارد. ساده ترین راه حل مسئله در حوزه زمانی با محاسبه تغییرات راه حل برای هر مرحله زمانی است. این رویکرد می تواند زمان بر باشد اگر گام های زمانی کوچک برای دقت مطلوب لازم باشد. استفاده از این رویکرد زمانی ضروری است که ورودی ها گذرا هستند مانند دنباله های روشن و خاموش.
یک ساده سازی کارآمد این است که فرض کنیم تمام تغییرات زمان به صورت سیگنال های سینوسی رخ می دهد. سپس مسئله هماهنگ با زمان است و می توان آن را به عنوان یک مسئله ثابت در حوزه فرکانس با متغیرهای با ارزش پیچیده فرموله کرد. مقدار مختلط هم دامنه و هم فاز میدان را نشان می‌دهد، در حالی که فرکانس به‌عنوان ورودی اسکالر از پیش تعریف‌شده یا برای جابجایی‌های فرکانس، به عنوان پارامتر حل‌کننده مشخص می‌شود. این رویکرد مفید است زیرا، همراه با تحلیل فوریه، برای همه سیگنال‌های دوره‌ای به استثنای مسائل غیرخطی اعمال می‌شود. نمونه‌هایی از شبیه‌سازی‌های حوزه فرکانس معمولی مسائل شبه‌استاتیکی هستند که در آن متغیرهای ورودی سیگنال‌های سینوسی هستند.
برای مسائل غیرخطی، پس از خطی‌سازی مسئله، از مطالعه حوزه فرکانس استفاده کنید، که فرض می‌کند اعوجاج سیگنال سینوسی کوچک است.
زمانی که فکر می کنید تاثیر غیرخطی بسیار قوی است، یا اگر به اعوجاج هارمونیک سیگنال سینوسی علاقه دارید، یک مطالعه وابسته به زمان را مشخص کنید. همچنین اگر ورودی تناوبی با هارمونیک های زیاد، مانند سیگنال مربع شکل، وجود داشته باشد، استفاده از مطالعه وابسته به زمان ممکن است کارآمدتر باشد.
