روش های ارزیابی لبه زیر به صورت دو بعدی و سه بعدی موجود است:
|
روش
|
2D
|
3 بعدی
|
نوع خروجی
|
|
edgeParamRange(int)
|
√
|
√
|
دو برابر [2]
|
|
edgeX(int، double[])
|
√
|
√
|
دوبرابر[][D]
|
|
edgeDX(int، double[])
|
√
|
√
|
دوبرابر[][D]
|
|
edgeDDX(int، double[])
|
√
|
√
|
دوبرابر[][D]
|
|
edgeNormal(int، double[])
|
√
|
دوبرابر[][D]
|
|
|
edgeCurve (int، double[])
|
√
|
√
|
دو برابر[]
|
|
edgeTorsion (int، double[])
|
√
|
دو برابر[]
|
اولین آرگومان ورودی همه متدها عدد لبه است. آرگومان ورودی دوم، زمانی که وجود داشته باشد، آرایه ای از مقادیر پارامتر است که برای انجام ارزیابی در لبه می باشد. برای همه به جز روش اول، اولین شاخص در خروجی مربوط به مقادیر پارامترهای مختلف است و شاخص دوم مربوط به مختصات مکانی است.
|
•
|
edgeParamRange محدوده پارامتر را برای ارزیابی در لبه برمی‌گرداند.
|
|
•
|
edgeX پارامترها را برای هماهنگ کردن مقادیر ارزیابی می کند.
|
|
•
|
edgeDX پارامترها را با مقادیر مشتق مرتبه اول ارزیابی می کند.
|
|
•
|
edgeDDX پارامترها را به مقادیر مشتق مرتبه دوم ارزیابی می کند.
|
|
•
|
edgeNormal پارامترها را تا مقادیر برداری عادی ارزیابی می کند.
|
|
•
|
edgeCurvature پارامترها را برای مقادیر انحنا ارزیابی می کند.
|
|
•
|
edgeTorsion پارامترها را به مقادیر پیچشی ارزیابی می کند.
|
روش ارزیابی لبه زیر به صورت سه بعدی موجود است:
|
روش
|
نوع خروجی
|
|
edgeMaxFaceAngle(int[]، int[]، int[])
|
دو برابر[]
|
این روش ماکزیمم را در امتداد یک لبه سه بعدی زاویه (بر حسب رادیان) بین بردارهای عادی دو وجهی که مجاور لبه هستند محاسبه می کند. آرگومان های ورودی بردار شاخص های لبه، بردار شاخص ها برای وجه اول و بردار شاخص ها برای وجه دوم هستند. خروجی یک آرایه دوتایی است که حداکثر به عنوان نزدیکترین مقدار به رادیان pi/2 تعریف می شود. روش بردار شده است به طوری که N امین ورودی در آرایه برگشتی حداکثر در امتداد لبه [ N ] زاویه بین وجه‌های face1[ N ] و face2[ N ] باشد . اعداد لبه و صورت تکی هستند.
