 |
احتراق گاز سنتز در مشعل دور جت
معرفی
این مدل احتراق آشفته گاز سنتز (گاز سنتز) را در یک مشعل جت گرد ساده شبیه سازی می کند. گاز سنتز یک مخلوط گازی است که عمدتاً از هیدروژن، مونوکسید کربن و دی اکسید کربن تشکیل شده است. نام گاز سنتزی به استفاده از آن در تولید گاز طبیعی مصنوعی مربوط می شود.
تنظیم مدل مطابق با آنچه که توسط Couci و دیگران در Ref. 1 . دما و ترکیب حاصل از احتراق بدون پیش مخلوط در تنظیم مشعل نیز به صورت تجربی توسط بارلو و همکاران ( مرجع 2 و شماره 3 ) به عنوان بخشی از کارگاه بین المللی اندازه گیری و محاسبه شعله های آشفته غیرمخلوط ( مرجع 4) مورد بررسی قرار گرفته است. ). این مدل در COMSOL Multiphysics با ترکیب یک جریان واکنش و یک رابط انتقال حرارت در سیالات حل شده است.
تعریف مدل
مشعل مورد مطالعه در این مدل از یک لوله مستقیم تشکیل شده است که در یک جریان کوبی خفیف قرار گرفته است. سوخت فاز گازی با استفاده از سرعت ورودی 76 متر بر ثانیه از طریق لوله تغذیه می شود، در حالی که سرعت جریان هم جریان خارج از لوله 0.7 متر بر ثانیه است. در خروجی لوله، گاز سوخت با جریان coflow مخلوط می شود و یک جت دایره ای نامحدود ایجاد می کند. گازی که از طریق لوله تغذیه می شود از سه ترکیب معمولی گاز سنتز تشکیل شده است: مونوکسید کربن (CO)، هیدروژن (H2 ) و نیتروژن (N2) .). گاز coflow از هوا تشکیل شده است. در خروجی لوله، سوخت مشتعل می شود. از آنجایی که سوخت و اکسید کننده به طور جداگانه وارد منطقه واکنش می شوند، احتراق حاصل از نوع غیر پیش مخلوط است. یک واکنش پیوسته مستلزم این است که واکنش دهنده ها و اکسید کننده تا شرایط استوکیومتری مخلوط شوند. در این تنظیم، جریان متلاطم جت به طور موثر سوخت لوله را با اکسیژن هم جریان مخلوط می کند. علاوه بر این، مخلوط باید به طور مداوم مشتعل شود. در این مشعل، نواحی چرخشی کوچک ایجاد شده توسط ضخامت دیواره لوله، وسیله ای را برای کاهش سرعت گاز داغ محصول فراهم می کند. مناطق چرخشی بدین وسیله باعث احتراق مداوم مخلوط ورودی می شوند و شعله را در دهانه لوله تثبیت می کنند. در آزمایشات ( مراجعه 4) هیچ خاموش شدن یا خاموش شدن موضعی شعله مشاهده نشده است.
در مدل فعلی، احتراق گاز سنتز با استفاده از دو واکنش برگشت ناپذیر مدلسازی می‌شود:
(1)
این فرض اکسیداسیون کامل سوخت با یکی از رویکردهای مورد استفاده در Ref. 1 . انتقال جرم در جت واکنش با حل کسرهای جرمی شش گونه مدلسازی می‌شود: پنج گونه شرکت‌کننده در واکنش‌ها و نیتروژن N 2 که از هوای هم‌جریان منشا می‌گیرد.
عدد رینولدز برای جت، بر اساس سرعت ورودی و قطر داخلی لوله، تقریباً 16700 است که نشان می دهد جت کاملاً متلاطم است. تحت این شرایط، هر دو فرآیند اختلاط و واکنش در جت به طور قابل توجهی تحت تأثیر ماهیت آشفته جریان قرار می گیرند. برای محاسبه تلاطم هنگام حل میدان جریان، از مدل آشفتگی k – ω استفاده می شود.
با بهره گیری از تقارن، یک مدل دو بعدی با استفاده از سیستم مختصات استوانه ای حل می شود.
سرعت واکنش آشفته
هنگام استفاده از یک مدل آشفتگی در رابط جریان واکنشی، نرخ تولید (واحد SI: kg/(m3 · s)) گونه‌های i حاصل از واکنش j به عنوان حداقل نرخ واکنش متوسط-مقدار بسته شدن مدلسازی می‌شود. سرعت مدل گردابی اتلاف:
نرخ بسته شدن میانگین، نرخ واکنش جنبشی است که با استفاده از کسرهای جرمی میانگین بیان می‌شود. این مربوط به سرعت واکنش مشخصه برای واکنش‌هایی است که در مقایسه با اختلاط آشفته آهسته هستند، یا سرعت واکنش در مناطقی با سطوح آشفتگی ناچیز. این را می توان از طریق عدد دامکوهلر تعیین کرد، که مقیاس زمانی آشفته ( τT ) را با مقیاس زمانی شیمیایی ( τc ) مقایسه می کند . میانگین ارزش بسته شدن برای اعداد Damköhler پایین مناسب است:
سرعت واکنش تعریف شده توسط مدل اتلاف گردابی ( مراجعه 5 ) است
(2)
جایی که τ T (واحد SI: s) مقیاس زمانی اختلاط تلاطم است، ρ چگالی مخلوط (واحد SI: kg/m 3 )، ω کسر جرمی گونه است، ν نشان‌دهنده ضرایب استوکیومتری و M است. جرم مولی (واحد SI: کیلوگرم بر مول). ویژگی‌های واکنش‌دهنده‌های واکنش با استفاده از زیرنویس «r» نشان داده می‌شوند، در حالی که ویژگی‌های محصول با زیرنویس «p» نشان داده می‌شوند.
مدل اتلاف گردابی فرض می کند که هر دو عدد رینولدز و دامکوهلر به اندازه کافی بالا هستند تا سرعت واکنش توسط مقیاس زمانی اختلاط آشفته τT محدود شود . پس از آن یک واکنش سراسری حداکثر می تواند با سرعتی که واکنش دهنده های تازه در سطح مولکولی با تلاطم موجود مخلوط می شوند پیشرفت کند. سرعت واکنش نیز توسط واکنش دهنده کمبود محدود شده است. واکنش دهنده با کمترین غلظت محلی پارامتر مدل β مشخص می کند که گونه محصول برای واکنش، مدل سازی انرژی فعال سازی مورد نیاز است. برای احتراق گازی بدون پیش مخلوط، پارامترهای مدل به این صورت است ( مراجعه 5 ):
،
در مدل فعلی سرعت واکنش مولکولی واکنش ها بی نهایت سریع فرض می شود. این در مدل با تجویز ثابت‌های سرعت بالا غیرواقعی برای واکنش‌ها به دست می‌آید. این نشان می دهد که نرخ تولید صرفاً با اختلاط آشفته در معادله 2 داده می شود .
لازم به ذکر است که مدل اتلاف گردابی یک مدل قوی اما ساده برای واکنش های آشفته است. سرعت واکنش توسط یک مقیاس زمانی منفرد، مقیاس زمانی اختلاط آشفته کنترل می شود. به همین دلیل، واکنش های مورد مطالعه باید به واکنش های یک مرحله ای جهانی (مانند رابطه 1 ) یا دو مرحله ای محدود شود.
خواص حرارتی – گرمای واکنش و ظرفیت گرمایی
در این مدل یک سیستم ترمودینامیکی شامل تمامی گونه های موجود راه اندازی شده است. این سیستم برای تعریف گونه ها و همچنین خواص مخلوط وابسته به دما و ترکیب استفاده می شود. هنگام جفت شدن رابط Chemistry به سیستم ترمودینامیکی، تمام خواص ترمودینامیکی و انتقال مورد نیاز به طور خودکار تعریف می شوند.
دو مورد از خواص حرارتی مورد نیاز، گرمای واکنش و ظرفیت حرارتی مخلوط است. شکل 1 تغییر آنتالپی تشکیل با دما را برای همه گونه های منفرد نشان می دهد. مشاهده می‌شود که آنتالپی تشکیل با دما برای همه گونه‌ها افزایش می‌یابد و با در نظر گرفتن وابستگی به دما نتایج دقیقی به دست می‌آید.
شکل 1: آنتالپی تشکیل برای همه گونه های منفرد.
ظرفیت های گرمایی برای همه گونه ها در سیستم بر اساس دما در شکل 2 نشان داده شده است . در مورد آنتالپی تشکیل، ظرفیت گرمایی همه گونه‌ها با دما افزایش می‌یابد، و این امر باعث می‌شود که وابستگی دما به ظرفیت گرمایی نیز در نظر گرفته شود.
شکل 2: ظرفیت گرمایی برای همه گونه های منفرد.
گرمای سازندهای هر گونه در T = 298 K در جدول 1 و ظرفیت های گرمایی در T = 300 K و T = 2000 K در جدول 2 آورده شده است . هر دو جدول داده ها را بر اساس Ref. 6 و ر. 7 به مقادیر محاسبه شده از COMSOL. با استفاده از این مقادیر در معادله 3 ، گرمای تشکیل در T = 298 K را می توان محاسبه کرد. از آنجایی که گرمای تشکیل محصولات کمتر از واکنش دهنده ها است، هر دو واکنش گرمازا هستند و گرما آزاد می کنند:
(3)
گونه ها | Δ H f (kJ/mol) T = 298.15 K ( مرجع 6 ) | Δ H f (kJ/mol) T = 298.15 K (COMSOL) |
N2 _ | 0 | 0 |
H2 _ | 0 | 0 |
از 2 | 0 | 0 |
H 2 O | -241.84 | -241.82 |
CO | -110.54 | -110.53 |
CO2 _ | -393.55 | -393.98 |
گونه ها | C p (J/mol/K) T = 300 K ( مرجع 6 ، مرجع 7 برای CO و CO2) | C p (J/mol/K) T = 300 K (COMSOL) | C p (J/mol/K) T = 2000 K ( مرجع 6 ) | C p (J/mol/K) T = 2000 K (COMSOL) |
N2 _ | 29.075 | 29.142 | 35.987 | 36.368 |
H2 _ | 28.878 | 28.857 | 34.238 | 34.528 |
از 2 | 29.330 | 29.395 | 37.790 | 37.882 |
H 2 O | 33.468 | 33.602 | 51.145 | 51.193 |
CO | 29.035 | 29.136 | 33.254 | 36.591 |
CO2 _ | 37.101 | 37.225 | 54.363 | 61.078 |
نتایج و بحث
میدان سرعت حاصل در جت واکنش دهنده غیر گرمایی در شکل 3 نشان داده شده است . گسترش و توسعه جت آزاد داغ به وضوح دیده می شود. اختلاط متلاطم در قسمت‌های بیرونی جت باعث تسریع سیال منشأ در جریان همزمان می‌شود و آن را در جت ادغام می‌کند. این معمولاً به عنوان حباب نامیده می شود و می توان آن را در خطوط جریان همزمان که به سمت جت پایین دست دهانه خم می شوند مشاهده کرد.
شکل 3: مقدار سرعت و مسیرهای جریان (خطوط جریان) جت واکنش دهنده.
دمای جت در شکل 4 نشان داده شده است که در آن از یک مجموعه داده چرخشی برای تأکید بر ساختار جت گرد استفاده شده است. حداکثر دما در جت تقریباً 2150 کلوین است. کسر جرمی دی اکسید کربن در جت واکنش دهنده در شکل 5 نشان داده شده است . تشکیل CO 2 در لایه برشی بیرونی جت صورت می گیرد. این جایی است که سوخت لوله با اکسیژن موجود در جریان coflow مواجه می شود و واکنش نشان می دهد. واکنش ها با اختلاط آشفته در لایه برشی جت ترویج می شوند. همچنین مشاهده می شود که تشکیل CO 2 درست خارج از لوله شروع می شود. این مورد برای افزایش دما در شکل 4 نیز صادق است. این به این معنی است که هیچ بالابری وجود ندارد و شعله به لوله متصل است.
در شکل 6 ، شکل 7 ، و شکل 8 نتایج بدست آمده در مدل با نتایج تجربی بارلو و همکاران مقایسه شده است ( مرجع 2 ، مرجع 3 و مرجع 4 ). در شکل 6 دمای جت بیشتر مورد بررسی قرار گرفته و با آزمایشات مقایسه شده است. در پانل سمت چپ، دما در امتداد خط مرکزی رسم شده است. مشاهده می شود که حداکثر دمای پیش بینی شده در مدل نزدیک به دمای آزمایش است. با این حال در مدل، مشخصات دما در جهت پایین دست جابجا می شود. این به احتمال زیاد به دلیل این واقعیت است که تابش در مدل گنجانده نشده است.
در پانل سمت راست شکل 6 ، پروفیل های دما در قطرهای 20 و 50 لوله در پایین دست خروجی لوله با آزمایشات مقایسه شده است. سرعت محوری جت با نتایج تجربی در شکل 7 ، با استفاده از موقعیت های پایین جریان مشابه مقایسه شده است. سرعت محوری به خوبی با مقادیر تجربی در هر دو موقعیت مقایسه می شود.
در شکل 8 غلظت گونه ها در امتداد خط مرکزی جت تجزیه و تحلیل شده و با نتایج تجربی مقایسه شده است. برای برخی از گونه ها، N 2 و CO 2 ، توسعه کسر جرمی محوری به خوبی با نتایج تجربی مطابقت دارد. برای گونه های سوخت CO و H2 یک توافق منصفانه مشاهده می شود. برای گونه‌های باقی‌مانده، O 2 و H 2 O، روند درست به نظر می‌رسد اما پروفایل‌ها به پایین دست منتقل می‌شوند، همانطور که در مورد دما اتفاق افتاد. دلیل عدم تطابق در کسرهای جرمی را می توان تا حدی به این واقعیت نسبت داد که تابش گنجانده نشده است، اما دقت احتمالاً به طور قابل توجهی تحت تأثیر طرح واکنش ساده و مدل اتلاف گردابی است.
شکل 4: دمای جت با استفاده از مجموعه داده چرخشی نشان داده شده است.
شکل 5: کسر جرمی CO 2 در جت واکنش.
شکل 6: دمای جت در امتداد خط مرکزی (چپ)، و به صورت شعاعی در دو موقعیت مختلف در پایین دست خروجی لوله (راست) با دمای ورودی مقیاس شده است. خط مرکزی و فاصله شعاعی با قطر داخلی لوله مقیاس می شود. نتایج مدل با استفاده از خطوط رسم می شوند، در حالی که نتایج تجربی با استفاده از نمادها نشان داده می شوند. موقعیت های پایین دست بر حسب قطر داخلی لوله (d) تعریف می شوند.
شکل 7: سرعت محوری در دو موقعیت مختلف در پایین دست خروجی لوله، با سرعت ورودی مقیاس شده است. فاصله شعاعی با قطر داخلی لوله مقیاس می شود. نتایج مدل با استفاده از خطوط رسم می شوند، در حالی که نتایج تجربی با استفاده از نمادها نشان داده می شوند.
شکل 8: کسر جرمی گونه ها در امتداد خط مرکزی جت. فاصله خط مرکزی با قطر داخلی لوله مقیاس می شود. نتایج مدل با استفاده از خطوط رسم می شوند، در حالی که نتایج تجربی با استفاده از نمادها نشان داده می شوند.
منابع
1. A. Cuoci، A. Frassoldati، G. Buzzi Ferraris، T. Faravelli و E. Ranzi، “ساختار احتراق، احتراق و شعله مخلوط های مونوکسید کربن/هیدروژن. نکته 2: دینامیک سیالات و جنبه های جنبشی احتراق گاز سنتز، ” Int. J. انرژی هیدروژن ، جلد. 32، صص 3486-3500، 2007.
2. RS Barlow، GJ Fiechtner، CD Carter و J.-Y. چن، «آزمایش‌هایی روی ساختار اسکالر شعله‌های جت آشفته CO/H2/N2»، شانه. و شعله ، جلد. 120، صفحات 549-569، 2000.
3. M. Flury، تجزیه و تحلیل تجربی ساختار مخلوط در شعله های آشفته غیر پیش مخلوط ، Ph.D. پایان نامه، ETH زوریخ، 1998.
4. RS Barlow و دیگران، “Sandia/ETH-Zurich CO/H2/N2 Flame Data – Release 1.1” http://www.sandia.gov/TNF/DataArch/SANDchnWeb/SANDchnDoc11.pdf ، 2002.
5. BF Magnussen و BH Hjertager، “در مورد مدلسازی ریاضی احتراق آشفته با تاکید ویژه بر تشکیل دوده و احتراق”، 16th Symp. (Int.) در احتراق . شانه. Inst., Pittsburgh, Pennsylvania, pp. 719–729, 1976.
6. A. Frassoldati، T. Faravelli و E. Ranzi، «ساختار احتراق، احتراق و شعله مخلوط های مونوکسید کربن/هیدروژن. نکته 1: مدلسازی جنبشی دقیق احتراق گاز سنتز همچنین در حضور ترکیبات نیتروژن، ” Int. جی هیدروگ. انرژی ، جلد. 32، صفحات 3471-3485، 2007.
7. BE Poling, JM Prausnitz, and JP O’Connell, The Properties of Gases and Liquids, McGraw-Hill, 2001.
مسیر کتابخانه برنامه: ماژول_مهندسی_واکنش_شیمیایی/رآکتورهای_با_انتقال_جرم_و_گرما /دور_جت_سعل
دستورالعمل های مدل سازی
از منوی File ، New را انتخاب کنید .
جدید
در پنجره جدید ، روی 
Model Wizard کلیک کنید .
Model Wizard کلیک کنید .مدل جادوگر
1 | در پنجره Model Wizard ، روی  2D Axismetric کلیک کنید . |
2 | در درخت Select Physics ، Chemical Species Transport > Nonisothermal Reacting Flow > Turbulent Flow > Turbulent Flow، k -ω را انتخاب کنید . |
3 | روی افزودن کلیک کنید . |
4 | در درخت رابط های فیزیک افزوده شده ، گزینه Transport of Concentrated Species (tcs) را انتخاب کنید . |
5 | در قسمت متنی Number of species ، 6 را تایپ کنید . |
6 | در جدول کسرهای جرمی تنظیمات زیر را وارد کنید: |
wCO |
wO2 |
wCO2 |
wH2 |
wH2O |
wN2 |
7 |  روی مطالعه کلیک کنید . |
8 | در درخت انتخاب مطالعه ، General Studies>Stationary را انتخاب کنید . |
9 |  روی Done کلیک کنید . |
تعاریف جهانی
پارامترهای 1
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Global Definitions روی Parameters 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای پارامترها ، بخش پارامترها را پیدا کنید . |
3 |  روی Load from File کلیک کنید . |
4 | به پوشه Application Libraries مدل بروید و روی فایل round_jet_burner_parameters.txt دوبار کلیک کنید . |
هندسه 1
مستطیل 1 (r1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Rectangle کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Rectangle ، بخش Size and Shape را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Width ، GeomW را تایپ کنید . |
4 | در قسمت متن ارتفاع ، GeomH را تایپ کنید . |
5 |  روی Build Selected کلیک کنید . |
مستطیل 2 (r2)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Rectangle کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Rectangle ، بخش Size and Shape را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Width ، Pth را تایپ کنید . |
4 | در قسمت متن ارتفاع ، Pl را تایپ کنید . |
5 | قسمت Position را پیدا کنید . در قسمت متن r ، Di/2 را تایپ کنید . |
6 |  روی Build Selected کلیک کنید . |
چمفر 1 (cha1)
1 | در نوار ابزار هندسه ، روی  Chamfer کلیک کنید . |
2 | در شیء r2 ، فقط نقاط 3 و 4 را انتخاب کنید. |
ممکن است انتخاب نقاط با استفاده از پنجره فهرست انتخاب آسان تر باشد . برای باز کردن این پنجره، در نوار ابزار Home روی Windows کلیک کرده و Selection List را انتخاب کنید . (اگر از دسکتاپ کراس پلتفرم استفاده می کنید، ویندوز را در منوی اصلی پیدا می کنید.)
3 | در پنجره تنظیمات برای Chamfer ، بخش Distance را پیدا کنید . |
4 | در قسمت متنی Distance from vertex ، Pth*0.15 را تایپ کنید . |
5 |  روی Build Selected کلیک کنید . |
6 |  روی دکمه Zoom Extents در نوار ابزار Graphics کلیک کنید . |
چند ضلعی 1 (pol1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Polygon کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات چند ضلعی ، بخش مختصات را پیدا کنید . |
3 | از فهرست منبع داده ، Vectors را انتخاب کنید . |
4 | در قسمت متن r ، GeomW GeomW*1.5 GeomW*1.5 GeomW را تایپ کنید . |
5 | در قسمت متن z ، 0 GeomH GeomH GeomH را تایپ کنید . |
6 |  روی Build Selected کلیک کنید . |
اتحادیه 1 (uni1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Booleans and Partitions کلیک کنید و Union را انتخاب کنید . |
2 | فقط اشیاء pol1 و r1 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای Union ، بخش Union را پیدا کنید . |
4 | کادر تیک Keep interior borders را پاک کنید . |
5 |  روی Build Selected کلیک کنید . |
تفاوت 1 (dif1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Booleans and Partitions کلیک کنید و Difference را انتخاب کنید . |
2 | فقط شی uni1 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای تفاوت ، بخش تفاوت را پیدا کنید . |
4 | زیربخش اشیاء را برای تفریق پیدا کنید . برای انتخاب دکمه ضامن  فعال کردن انتخاب کلیک کنید . |
5 | فقط شی cha1 را انتخاب کنید. |
6 |  روی Build Selected کلیک کنید . |
بخش خط 1 (ls1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  More Primitives کلیک کنید و Line Segment را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای بخش خط ، بخش Starting Point را پیدا کنید . |
3 | از لیست Specify ، Coordinates را انتخاب کنید . |
4 | در قسمت متن z ، Pl-0.15*Pth را تایپ کنید . |
5 | قسمت Endpoint را پیدا کنید . از لیست Specify ، Coordinates را انتخاب کنید . |
6 | در قسمت متن r ، Di/2 را تایپ کنید . |
7 | در قسمت متن z ، Pl-0.15*Pth را تایپ کنید . |
8 |  روی Build Selected کلیک کنید . |
بخش خط 2 (ls2)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  More Primitives کلیک کنید و Line Segment را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای بخش خط ، بخش Starting Point را پیدا کنید . |
3 | از لیست Specify ، Coordinates را انتخاب کنید . |
4 | در قسمت متن r ، Di/2+Pth را تایپ کنید . |
5 | در قسمت متن z ، Pl-0.15*Pth را تایپ کنید . |
6 | قسمت Endpoint را پیدا کنید . از لیست Specify ، Coordinates را انتخاب کنید . |
7 | در قسمت متن r ، GeomW+0.5*(Pl-0.15*Pth)*GeomW/GeomH را تایپ کنید . |
8 | در قسمت متن z ، Pl-0.15*Pth را تایپ کنید . |
9 |  روی Build Selected کلیک کنید . |
بخش خط 3 (ls3)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  More Primitives کلیک کنید و Line Segment را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای بخش خط ، بخش Starting Point را پیدا کنید . |
3 | از لیست Specify ، Coordinates را انتخاب کنید . |
4 | در قسمت متن r ، Di/2 را تایپ کنید . |
5 | در قسمت متن z ، Pl-0.15*Pth را تایپ کنید . |
6 | قسمت Endpoint را پیدا کنید . از لیست Specify ، Coordinates را انتخاب کنید . |
7 | در قسمت متن r ، Di/2+(GeomH-Pl+Pth*0.15)*tan(pi/180) را تایپ کنید . |
8 | در قسمت متن z ، GeomH را تایپ کنید . |
9 |  روی Build Selected کلیک کنید . |
بخش خط 4 (ls4)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  More Primitives کلیک کنید و Line Segment را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای بخش خط ، بخش Starting Point را پیدا کنید . |
3 | از لیست Specify ، Coordinates را انتخاب کنید . |
4 | در قسمت متن r ، Di/2+Pth را تایپ کنید . |
5 | در قسمت متن z ، Pl-0.15*Pth را تایپ کنید . |
6 | قسمت Endpoint را پیدا کنید . از لیست Specify ، Coordinates را انتخاب کنید . |
7 | در قسمت متن r ، Di/2+Pth+(GeomH-Pl+Pth*0.15)*tan(5*pi/180) را تایپ کنید . |
8 | در قسمت متن z ، GeomH را تایپ کنید . |
9 |  روی Build Selected کلیک کنید . |
فرم اتحادیه (فین)
1 | در پنجره Model Builder ، روی Form Union (fin) کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات Form Union/Assembly ، روی  Build Selected کلیک کنید . |
لبه های کنترل مش 1 (mce1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Virtual Operations کلیک کنید و Mesh Control Edges را انتخاب کنید . |
2 | در باله شی ، فقط مرزهای 4، 8، 13 و 14 را انتخاب کنید.  |
3 | در پنجره تنظیمات برای Mesh Control Edges ، روی  Build Selected کلیک کنید . |
4 |  روی دکمه Zoom Extents در نوار ابزار Graphics کلیک کنید . |
فرم لبه های مرکب 1 (cm1)
1 | در نوار ابزار Geometry ، روی  Virtual Operations کلیک کنید و Form Composite Edges را انتخاب کنید . |
2 | در شی mce1 فقط مرزهای 3 و 11 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات Form Composite Edges ، روی  Build Selected کلیک کنید . |
یک سیستم ترمودینامیکی را تعریف کنید که می تواند برای چندین ویژگی فیزیکی در مدل استفاده شود. این سیستم در فاز گاز است و از آب، هیدروژن، اکسیژن، نیتروژن، مونوکسید کربن و دی اکسید کربن تشکیل شده است.
تعاریف جهانی
در نوار ابزار فیزیک ، روی ترمودینامیک کلیک کنید و سیستم ترمودینامیک را انتخاب کنید .
ترمودینامیک کلیک کنید و سیستم ترمودینامیک را انتخاب کنید .SYSTEM را انتخاب کنید
1 | به پنجره Select System بروید . |
2 | در نوار ابزار پنجره روی Next کلیک کنید . |
گونه ها را انتخاب کنید
1 | به پنجره Select Species بروید . |
2 | در لیست گونه ها ، آب (7732-18-5، H2O) را انتخاب کنید . |
3 |  روی افزودن انتخاب شده کلیک کنید . |
4 | در لیست گونه ها ، منوکسید کربن (630-08-0، CO) را انتخاب کنید . |
5 |  روی افزودن انتخاب شده کلیک کنید . |
6 | در لیست گونه ها ، دی اکسید کربن (124-38-9، CO2) را انتخاب کنید . |
7 |  روی افزودن انتخاب شده کلیک کنید . |
8 | در لیست گونه ها ، نیتروژن (7727-37-9، N2) را انتخاب کنید . |
9 |  روی افزودن انتخاب شده کلیک کنید . |
10 | در لیست گونه ها ، اکسیژن (7782-44-7، O2) را انتخاب کنید . |
11 |  روی افزودن انتخاب شده کلیک کنید . |
12 | در لیست گونه ها ، هیدروژن (1333-74-0، H2) را انتخاب کنید . |
13 |  روی افزودن انتخاب شده کلیک کنید . |
14 | در نوار ابزار پنجره روی Next کلیک کنید . |
مدل ترمودینامیکی را انتخاب کنید
1 | به پنجره Select Thermodynamic Model بروید . |
2 | روی Finish در نوار ابزار پنجره کلیک کنید . |
تعاریف جهانی
سیستم گاز 1 (pp1)
همانطور که در بخش تعریف مدل بیان شد ، گرمای واکنش و ظرفیت حرارتی مخلوط به دما و ترکیب بستگی دارد. برای نمایش وابستگی آنها، نمودارهایی که در آن آنتالپی تشکیل و ظرفیت گرمایی در برابر یک بازه دمایی بین 298.15 و 2000 K رسم می شود، بعداً ایجاد می شوند. اکنون توابع لازم برای این نمودارها به دست خواهند آمد.
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Global Definitions> Thermodynamics روی Gas System 1 (pp1) کلیک راست کرده و Species Property را انتخاب کنید . |
PROPERTIES را انتخاب کنید
1 | به پنجره Select Properties بروید . |
2 | در لیست، ظرفیت گرمایی (Cp) (J/(K*mol)) را انتخاب کنید . |
3 |  روی افزودن انتخاب شده کلیک کنید . |
4 | در لیست، آنتالپی تشکیل (J/mol) را انتخاب کنید . |
5 |  روی افزودن انتخاب شده کلیک کنید . |
6 | در نوار ابزار پنجره روی Next کلیک کنید . |
فاز را انتخاب کنید
1 | به پنجره Select Phase بروید . |
2 | در نوار ابزار پنجره روی Next کلیک کنید . |
گونه ها را انتخاب کنید
1 | به پنجره Select Species بروید . |
2 |  روی افزودن همه کلیک کنید . |
3 | در نوار ابزار پنجره روی Next کلیک کنید . |
بررسی اجمالی خواص گونه ها
1 | به پنجره Species Property Overview بروید . |
2 | روی Finish در نوار ابزار پنجره کلیک کنید . |
شیمی (شیمی)
واکنش 1
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1) روی Chemistry (chem) راست کلیک کرده و Reaction را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Reaction ، بخش Reaction Formula را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن فرمول ، CO+O2=>CO2 را تایپ کنید . |
4 | روی Apply کلیک کنید . |
از آنجایی که همه گونه‌های موجود در واکنش با استفاده از فرمول‌های شیمیایی خود نوشته شده‌اند، جرم مولی آنها از پیش تعریف شده است که از ترمودینامیک حاصل می‌شود. علاوه بر این، واکنش را می توان با استفاده از دکمه تعادل متعادل کرد .
روی Balance در گوشه سمت راست بالای بخش Reaction Formula کلیک کنید .
واکنش 2
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Domains کلیک کنید و Reaction را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Reaction ، بخش Reaction Formula را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن فرمول ، H2+O2=>H2O را تایپ کنید . |
4 | روی Apply کلیک کنید . |
5 | روی Balance در گوشه سمت راست بالای بخش Reaction Formula کلیک کنید . |
گونه 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Domains کلیک کنید و گونه ها را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای گونه ها ، قسمت نام را بیابید . |
3 | در قسمت متن، N2 را تایپ کنید . |
از آنجایی که یک سیستم ترمودینامیک قبلاً تعریف شده است، کادر بررسی ترمودینامیک را می توان انتخاب کرد که از مقادیر چگالی و ظرفیت گرمایی سیستم استفاده می کند.
1 | در پنجره Model Builder ، روی Chemistry (chem) کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای شیمی ، قسمت ویژگی های مخلوط را پیدا کنید . |
3 | تیک ترمودینامیک را انتخاب کنید . |
4 | بخش تطبیق گونه ها را پیدا کنید . از لیست گونه های حل شده ، گزینه Transport of Concentrated Species را انتخاب کنید . |
5 | زیربخش Bulk species را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
گونه ها | تایپ کنید | کسر جرمی | مقدار (1) | از ترمودینامیک |
CO | متغیر | wCO | حل شده برای | CO |
CO2 | متغیر | wCO2 | حل شده برای | CO2 |
H2 | متغیر | wH2 | حل شده برای | H2 |
H2O | متغیر | wH2O | حل شده برای | H2O |
N2 | گونه های رایگان | wN2 | حل شده برای | N2 |
O2 | متغیر | wO2 | حل شده برای | O2 |
6 | برای گسترش بخش Calculate Transport Properties کلیک کنید . از لیست هدایت حرارتی ، User defined را انتخاب کنید . |
7 | در قسمت متن k ، k_mix را تایپ کنید . |
8 | از لیست Dynamic viscosity ، User defined را انتخاب کنید . |
9 | در قسمت متن μ ، mu_mix را تایپ کنید . |
حمل و نقل گونه های متمرکز (TCS)
در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1) روی Transport of Concentrated Species (tcs) کلیک کنید .
واکنش 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Domains کلیک کنید و Reaction را انتخاب کنید . |
با تشکر از واکنش های متعادل، ضرایب استوکیومتری شناخته شده است.
2 | فقط دامنه 1 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای واکنش ، بخش نرخ واکنش را پیدا کنید . |
4 | در قسمت متن ν wCO ، -2 را تایپ کنید . |
5 | در قسمت متن ν wO 2 ، -1 را تایپ کنید . |
6 | در قسمت متنی ν wCO 2 ، 2 را تایپ کنید . |
7 | قسمت Rate Constants را پیدا کنید . در قسمت متن k f ، 1e100 را تایپ کنید . |
8 | قسمت جریان آشفته را پیدا کنید . از لیست مدل واکنش آشفته ، Eddy-dissipation را انتخاب کنید . |
9 | برای گسترش بخش Regularization کلیک کنید . تیک گزینه Rate expressions را انتخاب کنید . |
واکنش 2
1 | روی Reaction 1 کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای واکنش ، بخش نرخ واکنش را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن ν wCO ، 0 را تایپ کنید . |
4 | در قسمت متنی ν wCO 2 ، 0 را تایپ کنید . |
5 | در قسمت متن ν wH 2 ، -2 را تایپ کنید . |
6 | در قسمت متن ν wH 2 O ، 2 را تایپ کنید . |
اکنون سرعت واکنش تعیین شده است و می توان برای هر واکنش از آن استفاده کرد.
شیمی (شیمی)
1: 2 CO + O2 = 2 CO2
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1)> Chemistry (شیمی) روی 1: 2 CO + O2 =2 CO2 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای واکنش ، بخش نرخ واکنش را پیدا کنید . |
3 | از لیست، User defined را انتخاب کنید . |
4 | در قسمت متن r j ، tcs.treac1.r را تایپ کنید . |
5 | زیربخش ترتیب واکنش کلی حجمی را پیدا کنید . در قسمت Forward text، عدد 0 را تایپ کنید . |
2: 2 H2 + O2 = 2 H2O
1 | در پنجره Model Builder ، روی 2: 2 H2 + O2 =2 H2O کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای واکنش ، بخش نرخ واکنش را پیدا کنید . |
3 | از لیست، User defined را انتخاب کنید . |
4 | در قسمت متن r j ، tcs.treac2.r را تایپ کنید . |
5 | زیربخش ترتیب واکنش کلی حجمی را پیدا کنید . در قسمت Forward text، عدد 0 را تایپ کنید . |
حمل و نقل گونه های متمرکز (TCS)
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1) روی Transport of Concentrated Species (tcs) کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای حمل و نقل گونه های متمرکز ، بخش مکانیسم های حمل و نقل را پیدا کنید . |
3 | از لیست مدل Diffusion ، قانون فیک را انتخاب کنید . |
4 | قسمت گونه ها را بیابید . از لیست From mass constraint ، wN2 را انتخاب کنید . |
مقادیر اولیه 1
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1)>Transport of Concentrated Species (tcs) روی مقادیر اولیه 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای مقادیر اولیه ، قسمت مقادیر اولیه را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متنی ω 0,wCO ، 0 را تایپ کنید . |
4 | در قسمت متنی ω 0,wO2 ، wcf_O2 را تایپ کنید . |
5 | در قسمت متنی ω 0,wCO2 ، 0 را تایپ کنید . |
6 | در قسمت متنی ω 0,wH2 ، 0 را تایپ کنید . |
7 | در قسمت متنی ω 0,wH2O عدد 0 را تایپ کنید . |
جریان 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Inflow را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرز 2 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای Inflow ، بخش Inflow را پیدا کنید . |
4 | از لیست مشخصات مخلوط ، کسرهای مول را انتخاب کنید . |
5 | در قسمت متن x 0,wCO ، x0_CO را تایپ کنید . |
6 | در قسمت متن x 0,wO2 ، x0_O2 را تایپ کنید . |
7 | در قسمت نوشتاری x 0,wCO2 ، x0_CO2 را تایپ کنید . |
8 | در قسمت متن x 0,wH2 ، x0_H2 را تایپ کنید . |
9 | در قسمت متن x 0,wH2O ، x0_H2O را تایپ کنید . |
جریان 2
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Inflow را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Inflow ، بخش Inflow را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متنی ω 0,wCO ، 1e-5 را تایپ کنید . |
4 | در قسمت متنی ω 0,wO2 ، wcf_O2 را تایپ کنید . |
5 | در قسمت متنی ω 0,wCO2 ، 1e-5 را تایپ کنید . |
6 | در قسمت متنی ω 0,wH2 ، 1e-5 را تایپ کنید . |
7 | در قسمت متنی ω 0,wH2O ، 1e-5 را تایپ کنید . |
8 | فقط مرزهای 9 و 10 را انتخاب کنید. |
خروجی 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Outflow را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرز 3 را انتخاب کنید. |
جریان آشفته، K- ω (SPF)
خواص سیالات 1
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1)>Turbulent Flow، k- ω (spf) روی Fluid Properties 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای ویژگی های سیال ، بخش ورودی مدل را پیدا کنید . |
3 | روی Make All Model Inputs Editable در گوشه سمت راست بالای بخش کلیک کنید . |
4 | قسمت Fluid Properties را پیدا کنید . از لیست ρ ، تراکم (شیمی) را انتخاب کنید . |
5 | از لیست μ ، User defined را انتخاب کنید . در قسمت متن مرتبط، mu_mix را تایپ کنید . |
ورودی 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Inlet را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرز 2 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای ورودی ، بخش Boundary Condition را پیدا کنید . |
4 | از لیست، جریان کاملاً توسعه یافته را انتخاب کنید . |
5 | قسمت Fully Developed Flow را پیدا کنید . در قسمت متن U av ، Ujet را تایپ کنید . |
ورودی 2
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Inlet را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرزهای 9 و 10 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای ورودی ، بخش Velocity را پیدا کنید . |
4 | روی دکمه فیلد Velocity کلیک کنید . |
5 | بردار u 0 را به عنوان مشخص کنید |
0 | r |
Ucf | z |
6 | بخش شرایط آشفتگی را پیدا کنید . از لیست I T ، Low (0.01) را انتخاب کنید . |
7 | از لیست L T ، User defined را انتخاب کنید . |
8 | در قسمت متن، 0.1*Di را تایپ کنید . |
خروجی 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Outlet را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرز 3 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات خروجی ، بخش شرایط فشار را پیدا کنید . |
4 | چک باکس Normal flow را انتخاب کنید . |
انتقال حرارت در سیالات (HT)
مقادیر اولیه 1
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Component 1 (comp1)>Heat Transfer in Fluids (ht) روی مقادیر اولیه 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای مقادیر اولیه ، قسمت مقادیر اولیه را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن T ، T0 را تایپ کنید . |
مایع 1
1 | در پنجره Model Builder ، روی Fluid 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Fluid ، بخش ورودی مدل را پیدا کنید . |
3 | روی Make All Model Inputs Editable در گوشه سمت راست بالای بخش کلیک کنید . |
4 | قسمت Heat Convection را پیدا کنید . از لیست u ، فیلد سرعت (spf) را انتخاب کنید . |
5 | بخش هدایت حرارتی ، سیال را پیدا کنید . از فهرست k ، User defined را انتخاب کنید . در قسمت متن مرتبط، k_mix را تایپ کنید . |
6 | قسمت Thermodynamics, Fluid را پیدا کنید . از لیست ρ ، تراکم (شیمی) را انتخاب کنید . |
7 | از لیست C p ، ظرفیت گرمایی در فشار ثابت (شیمی) را انتخاب کنید . |
جریان 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Inflow را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرزهای 2، 9 و 10 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای Inflow ، بخش Upstream Properties را پیدا کنید . |
4 | در قسمت متن T ustr ، T0 را تایپ کنید . |
خروجی 1
1 | در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Outflow را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرز 3 را انتخاب کنید. |
مش 1
نقشه برداری 1
1 | در نوار ابزار Mesh ، روی  Mapped کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Mapped ، برای گسترش بخش Control Entities کلیک کنید . |
3 | کادر تیک Smooth seranserî نهادهای کنترل حذف شده را پاک کنید . |
توزیع 1
1 | روی Mapped 1 کلیک راست کرده و Distribution را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرزهای 2 و 15 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای توزیع ، بخش توزیع را پیدا کنید . |
4 | از لیست نوع توزیع ، از پیش تعریف شده را انتخاب کنید . |
5 | در قسمت متنی Number of Elements عدد 20 را تایپ کنید . |
6 | در قسمت متن نسبت عنصر ، 4 را تایپ کنید . |
7 | از لیست نرخ رشد ، نمایی را انتخاب کنید . |
توزیع 2
1 | در پنجره Model Builder ، روی Mapped 1 کلیک راست کرده و Distribution را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرزهای 11، 16 و 17 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای توزیع ، بخش توزیع را پیدا کنید . |
4 | از لیست نوع توزیع ، از پیش تعریف شده را انتخاب کنید . |
5 | در قسمت متنی Number of element ، 200 را تایپ کنید . |
6 | در قسمت متن نسبت عنصر ، 250 را تایپ کنید . |
7 | از لیست نرخ رشد ، نمایی را انتخاب کنید . |
توزیع 3
1 | روی Mapped 1 کلیک راست کرده و Distribution را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرزهای 9 و 18 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای توزیع ، بخش توزیع را پیدا کنید . |
4 | از لیست نوع توزیع ، از پیش تعریف شده را انتخاب کنید . |
5 | در قسمت متنی Number of Elements عدد 20 را تایپ کنید . |
6 | در قسمت متن نسبت عنصر ، 400 را تایپ کنید . |
7 | از لیست نرخ رشد ، نمایی را انتخاب کنید . |
8 | تیک Reverse direction را انتخاب کنید . |
توزیع 4
1 | روی Mapped 1 کلیک راست کرده و Distribution را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرزهای 1، 4 و 8 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای توزیع ، بخش توزیع را پیدا کنید . |
4 | از لیست نوع توزیع ، از پیش تعریف شده را انتخاب کنید . |
5 | در قسمت متنی Number of Elements عدد 20 را تایپ کنید . |
6 | در قسمت متن نسبت عنصر ، 200 را تایپ کنید . |
7 | از لیست نرخ رشد ، نمایی را انتخاب کنید . |
8 | تیک Reverse direction را انتخاب کنید . |
توزیع 5
1 | روی Mapped 1 کلیک راست کرده و Distribution را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرز 12 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای توزیع ، بخش توزیع را پیدا کنید . |
4 | از لیست نوع توزیع ، از پیش تعریف شده را انتخاب کنید . |
5 | در قسمت متنی Number of Elements عدد 20 را تایپ کنید . |
6 | در قسمت متن نسبت عنصر ، 8 را تایپ کنید . |
7 | از لیست نرخ رشد ، نمایی را انتخاب کنید . |
توزیع 6
1 | روی Mapped 1 کلیک راست کرده و Distribution را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرزهای 3 و 13 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای توزیع ، بخش توزیع را پیدا کنید . |
4 | از لیست نوع توزیع ، از پیش تعریف شده را انتخاب کنید . |
5 | در قسمت متنی Number of Elements عدد 20 را تایپ کنید . |
6 | در قسمت متن نسبت عنصر ، 4 را تایپ کنید . |
7 | از لیست نرخ رشد ، نمایی را انتخاب کنید . |
8 |  روی ساخت همه کلیک کنید . |
9 | در نوار ابزار مطالعه ، روی  Show Default Solver کلیک کنید . |
مطالعه 1
راه حل 1 (sol1)
1 | در پنجره Model Builder ، گره Study 1>Solver Configurations>Solution 1 (sol1)>Stationary Solver 1 را گسترش دهید ، سپس روی Segregated 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Segregated ، بخش General را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متنی PID controller – proporcional ، 0.65 را تایپ کنید . |
4 | در قسمت متنی PID controller – مشتق ، 0.025 را تایپ کنید . |
5 | در قسمت متن برآورد خطای هدف ، 0.1 را تایپ کنید . |
6 | در پنجره Model Builder ، Study 1>Solver Configurations>Solution 1 (sol1)>Stationary Solver 1>Segregated 1 node را گسترش دهید ، سپس روی Velocity u، Pressure p کلیک کنید . |
7 | در پنجره تنظیمات برای مرحله جدا شده ، بخش عمومی را پیدا کنید . |
8 | در قسمت متغیرها ، روی  افزودن کلیک کنید . |
9 | در کادر گفتگوی افزودن ، در لیست متغیرها ، دمای دیوار ، پایین (comp1.nirf1.TWall_d) ، دمای دیوار ، بالا (comp1.nirf1.TWall_u) و دما (comp1.T) را انتخاب کنید . |
10 | روی OK کلیک کنید . |
11 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Study 1>Solver Configurations>Solution 1 (sol1)>Stationary Solver 1>Segregated 1 روی متغیرهای Turbulence کلیک کنید . |
12 | در پنجره Settings برای Segregated Step ، روی قسمت Method and Termination کلیک کنید . |
13 | در قسمت متنی Damping Factor ، 0.4 را تایپ کنید . |
14 | در قسمت متن تعداد تکرارها ، 2 را تایپ کنید . |
15 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Study 1>Solver Configurations>Solution 1 (sol1)>Stationary Solver 1>Segregated 1 روی Temperature کلیک راست کرده و Disable را انتخاب کنید . |
تعاریف جهانی
آنتالپی نمودارهای تشکیل و ظرفیت حرارتی اکنون ایجاد خواهد شد ( شکل 1 و شکل 2 ).
سیستم گاز 1 (pp1)
در پنجره Model Builder ، Global Definitions>Thermodynamics>Gas System 1 (pp1)>Mixture node را گسترش دهید.
آنتالپی سازند 1 (EnthalpyF_carbon_dioxide_Gas12، EnthalpyF_carbon_dioxide_Gas12_D دما، EnthalpyF_carbon_dioxide_Gas12_Dpressure)
1 | در پنجره Model Builder ، Global Definitions>Thermodynamics>Gas System 1 (pp1)>Mixture>Vapor node را گسترش دهید ، سپس روی Global Definitions>Thermodynamics>Gas System 1 (pp1)>Carbon dioxide>Vapor>Enthalpy of formation 1 (EnthalpyF_Gbonas1) کلیک کنید. , EnthalpyF_carbon_dioxide_Gas12_Dtemperature, EnthalpyF_carbon_dioxide_Gas12_Dpressure) . |
2 | در پنجره Settings for Species Property ، برای گسترش بخش Plot Parameters کلیک کنید . |
3 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
بحث و جدل | حد پایین | حد بالا |
درجه حرارت | 298.15 | 2000 |
4 |  روی Create Plot کلیک کنید . |
نتایج
هنگام کار با توابع، آنها تمایل دارند برای مدتی بارگذاری شوند. با انتخاب ذخیره دستی داده ها در مدل در زیر نتایج ، می توان ذخیره داده نمودار را در هر گروه نمودار فعال کرد و بنابراین زمان بارگذاری را کوتاه کرد.
1 | در پنجره تنظیمات برای نتایج ، Save Data را در بخش Model پیدا کنید . |
2 | از فهرست ذخیره داده نمودار ، دستی را انتخاب کنید . |
آنتالپی تشکیل
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Results روی 1D Plot Group 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره Settings for 1D Plot Group ، Enthalpy of Formation را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید . |
3 | Save Data را در بخش Model پیدا کنید . تیک Save plot data را انتخاب کنید . |
4 | به روشی مشابه، مراحل بالا را تکرار کنید تا نمودارهایی با محدودیت های دمایی یکسان برای بقیه گونه ها ایجاد کنید. |
گروه طرح 1 بعدی 2
در پنجره Model Builder ، گره Results>1D Plot Group 2 را گسترش دهید .
تابع 1
در پنجره Model Builder ، گره Results>Enthalpy of Formation را گسترش دهید ، سپس روی تابع 1 کلیک کنید .
تابع 2
1 | زیر تابع آنتالپی تشکیل 1 بکشید و رها کنید . |
2 | همه توابع را در یک گروه نمودار بکشید و رها کنید تا در همان نمودار رسم شوند. |
از آنجایی که 1D Plot Group 2 – 1D Plot Group 6 اکنون خالی است، آنها را حذف کنید.
گروه طرح 1 بعدی 2، گروه طرح 1 بعدی 3، گروه طرح 1 بعدی 4، گروه طرح 1 بعدی 5، گروه طرح 1 بعدی 6
1 | در پنجره Model Builder ، در زیر Results ، برای انتخاب 1D Plot Group 2 ، 1D Plot Group 3 ، 1D Plot Group 4 ، 1D Plot Group 5 و 1D Plot Group 6 ، Ctrl کلیک کنید . |
2 | کلیک راست کرده و Delete را انتخاب کنید . |
اکنون همین روش برای توابع ظرفیت گرمایی انجام خواهد شد. مانند قبل، با ایجاد نمودار برای هر یک از توابع ظرفیت گرمایی شروع کنید.
تعاریف جهانی
ظرفیت حرارتی (Cp) 1 (Heat CapacityCp_carbon_dioxide_Gas11, Heat CapacityCp_carbon_dioxide_Gas11_D دما, Heat CapacityCp_carbon_dioxide_Gas11_Dpressure)
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Global Definitions>Thermodynamics>Gas System 1 (pp1)>Carbon dioxide>Vapor -click Heat ظرفیت (Cp) 1 (HeatCapacityCp_carbon_dioxide_Gas11 , HeatCapacityCp_carbon_dioxide_Gas11_Doxide_Gas11_Poxide_Gas11_Dpressureasacity . |
2 | در پنجره Settings for Species Property ، قسمت Plot Parameters را پیدا کنید . |
3 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
بحث و جدل | حد پایین | حد بالا |
درجه حرارت | 298.15 | 2000 |
4 |  روی Create Plot کلیک کنید . |
نتایج
ظرفیت گرمایی
1 | در پنجره تنظیمات برای گروه طرح 1 بعدی ، ظرفیت حرارتی را در قسمت نوشتار برچسب تایپ کنید . |
2 | Save Data را در بخش Model پیدا کنید . تیک Save plot data را انتخاب کنید . |
3 | ایجاد نمودار برای توابع ظرفیت حرارتی (Cp) 2 – ظرفیت حرارتی (Cp) 6 با استفاده از محدودیت های دمایی یکسان را تکرار کنید. |
گروه طرح 1 بعدی 3
در پنجره Model Builder ، گره Results>1D Plot Group 3 را گسترش دهید .
تابع 1
در پنجره Model Builder ، گره Results>Heat Capacity را گسترش دهید ، سپس روی Function 1 کلیک کنید .
تابع 2
1 | زیر تابع ظرفیت حرارتی 1 بکشید و رها کنید . |
2 | کشیدن و رها کردن توابع 3-6 را در گروه نمودار ظرفیت حرارتی تکرار کنید . |
گروه طرح 1 بعدی 3، گروه طرح 1 بعدی 4، گروه طرح 1 بعدی 5، گروه طرح 1 بعدی 6، گروه طرح 1 بعدی 7
از آنجایی که 1D Plot Group 3 – 1D Plot Group 7 اکنون خالی است، آنها را حذف کنید.
1 | در پنجره Model Builder ، در بخش Results ، برای انتخاب 1D Plot Group 3 ، 1D Plot Group 4 ، 1D Plot Group 5 ، 1D Plot Group 6 و 1D Plot Group 7 ، Ctrl کلیک کنید . |
2 | کلیک راست کرده و Delete را انتخاب کنید . |
اکنون دو نمودار داریم: یکی شامل تمام آنتالپی توابع تشکیل، یکی شامل تمام توابع ظرفیت گرمایی است.
آنتالپی تشکیل
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Results روی Enthalpy of Formation کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای گروه طرح 1 بعدی ، برای گسترش بخش عنوان کلیک کنید . |
3 | از لیست نوع عنوان ، هیچکدام را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Plot Settings را پیدا کنید . |
5 | چک باکس x-axis label را انتخاب کنید . در قسمت متن مرتبط، Temperature (K) را تایپ کنید . |
6 | کادر بررسی برچسب محور y را انتخاب کنید . در قسمت متن مرتبط، Enthalpy of Formation (J/mol) را تایپ کنید . |
7 | قسمت Legend را پیدا کنید . از لیست Layout ، ناحیه محور گراف بیرونی را انتخاب کنید . |
تابع 1
1 | در پنجره Model Builder ، روی تابع 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای عملکرد ، برای گسترش بخش Legends کلیک کنید . |
3 | تیک Show legends را انتخاب کنید . |
4 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
5 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
CO2 |
تابع 2
1 | در پنجره Model Builder ، روی تابع 2 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Function ، بخش Legends را پیدا کنید . |
3 | تیک Show legends را انتخاب کنید . |
4 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
5 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
CO |
تابع 3
1 | در پنجره Model Builder ، روی Function 3 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Function ، بخش Legends را پیدا کنید . |
3 | تیک Show legends را انتخاب کنید . |
4 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
5 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
H2 |
تابع 4
1 | در پنجره Model Builder ، روی تابع 4 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Function ، بخش Legends را پیدا کنید . |
3 | تیک Show legends را انتخاب کنید . |
4 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
5 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
N2 |
تابع 5
1 | در پنجره Model Builder ، روی تابع 5 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Function ، بخش Legends را پیدا کنید . |
3 | تیک Show legends را انتخاب کنید . |
4 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
5 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
O2 |
تابع 6
1 | در پنجره Model Builder ، روی تابع 6 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Function ، بخش Legends را پیدا کنید . |
3 | تیک Show legends را انتخاب کنید . |
4 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
5 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
H2O |
6 | در نوار ابزار Enthalpy of Formation ، روی  Plot کلیک کنید . |
ظرفیت گرمایی
همه مجموعه‌های داده Grid 1D 1 – Grid 1D 1k حاوی اطلاعات یکسانی هستند. بنابراین، مجموعه داده را مانند گروه نمودار آنتالپی تشکیل تغییر دهید .
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Results روی Heat Capacity کلیک کنید . |
2 | در پنجره Settings for 1D Plot Group ، بخش Data را پیدا کنید . |
3 | از لیست Dataset ، Grid 1D 1 را انتخاب کنید . |
4 | قسمت عنوان را پیدا کنید . از لیست نوع عنوان ، هیچکدام را انتخاب کنید . |
5 | قسمت Plot Settings را پیدا کنید . |
6 | چک باکس x-axis label را انتخاب کنید . در قسمت متن مرتبط، Temperature (K) را تایپ کنید . |
7 | کادر بررسی برچسب محور y را انتخاب کنید . در قسمت متن مربوطه، ظرفیت گرمایی (J/mol/K) را تایپ کنید . |
8 | قسمت Legend را پیدا کنید . از لیست Layout ، ناحیه محور گراف بیرونی را انتخاب کنید . |
تابع 1
1 | در پنجره Model Builder ، روی تابع 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Function ، بخش Legends را پیدا کنید . |
3 | تیک Show legends را انتخاب کنید . |
4 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
5 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
CO2 |
تابع 2
1 | در پنجره Model Builder ، روی تابع 2 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Function ، بخش Legends را پیدا کنید . |
3 | تیک Show legends را انتخاب کنید . |
4 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
5 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
CO |
تابع 3
1 | در پنجره Model Builder ، روی Function 3 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Function ، بخش Legends را پیدا کنید . |
3 | تیک Show legends را انتخاب کنید . |
4 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
5 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
H2 |
تابع 4
1 | در پنجره Model Builder ، روی تابع 4 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Function ، بخش Legends را پیدا کنید . |
3 | تیک Show legends را انتخاب کنید . |
4 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
5 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
N2 |
تابع 5
1 | در پنجره Model Builder ، روی تابع 5 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Function ، بخش Legends را پیدا کنید . |
3 | تیک Show legends را انتخاب کنید . |
4 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
5 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
O2 |
تابع 6
1 | در پنجره Model Builder ، روی تابع 6 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Function ، بخش Legends را پیدا کنید . |
3 | تیک Show legends را انتخاب کنید . |
4 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
5 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
H2O |
6 | در نوار ابزار Heat Capacity ، روی  Plot کلیک کنید . |
مجموعه داده هایی که استفاده نمی شوند اکنون می توانند حذف شوند.
1 | تمام مجموعه داده های Grid 1D 1a به Grid 1D 1k را حذف کنید . |
اکنون نمودارهای آنتالپی تشکیل و ظرفیت حرارتی به پایان رسیده و به شکل شکل 1 و شکل 2 در بخش تعریف مدل ارائه شده است . برای به دست آوردن مقادیر ارائه شده در جدول 1 و جدول 2 ، از گروه های ارزیابی استفاده می شود که مقادیر هر تابع را در دمای خاص نشان می دهد.
گروه ارزشیابی 1
1 | در نوار ابزار نتایج ، روی  Evaluation Group کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای گروه ارزیابی ، بخش Transformation را پیدا کنید . |
3 | تیک Transpose را انتخاب کنید . |
آنتالپی سازند، 298 K
1 | روی Evaluation Group 1 کلیک راست کرده و Global Evaluation را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای ارزیابی جهانی ، Enthalpy of Formation، 298 K را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید . |
3 | قسمت Expressions را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
اصطلاح | واحد | شرح |
EnthalpyF_carbon_dioxide_Gas12(298.15[K],1.0133E5[Pa]) | J/mol | آنتالپی تشکیل 1 |
EnthalpyF_carbon_monoxide_Gas14(298.15[K],1.0133E5[Pa]) | J/mol | آنتالپی تشکیل 2 |
EnthalpyF_hydrogen_Gas16 (298.15 [K]، 1.0133E5 [Pa]) | J/mol | آنتالپی تشکیل 3 |
EnthalpyF_nitrogen_Gas18(298.15[K],1.0133E5[Pa]) | J/mol | آنتالپی تشکیل 4 |
EnthalpyF_oxygen_Gas110(298.15[K],1.0133E5[Pa]) | J/mol | آنتالپی تشکیل 5 |
EnthalpyF_water_Gas112(298.15[K],1.0133E5[Pa]) | J/mol | آنتالپی تشکیل 6 |
اگر اکنون روی دکمه ارزیابی کلیک کنید ، هیچ مقداری داده نخواهد شد. این به این دلیل است که مجموعه داده ها خالی هستند. استفاده از ویژگی دریافت مقادیر اولیه در مطالعه 1 امکان ارزیابی مقادیر تابع در آنتالپی تشکیل، 298 K را فراهم می کند .
مطالعه 1
در نوار ابزار مطالعه ، روی دریافت مقدار اولیه کلیک کنید .
روی دریافت مقدار اولیه کلیک کنید .نتایج
آنتالپی سازند، 298 K
1 | در پنجره Model Builder ، در Results>Evaluation Group 1 روی Enthalpy of Formation، 298 K کلیک کنید . |
2 | در نوار ابزار Evaluation Group 1 ، روی  Evaluate کلیک کنید . |
ظرفیت حرارتی، 300 K
1 | در پنجره Model Builder ، روی Evaluation Group 1 کلیک راست کرده و Global Evaluation را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای ارزیابی جهانی ، ظرفیت حرارتی، 300 K را در قسمت نوشتار برچسب تایپ کنید . |
3 | قسمت Expressions را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
اصطلاح | واحد | شرح |
Heat CapacityCp_carbon_dioxide_Gas11 (300[K],1.0133E5[Pa]) | J/(mol*K) | ظرفیت حرارتی (Cp) 1 |
ظرفیت حرارتیCp_carbon_monoxide_Gas13 (300[K],1.0133E5[Pa]) | J/(mol*K) | ظرفیت حرارتی (Cp) 2 |
ظرفیت حرارتیCp_hydrogen_Gas15 (300[K]، 1.0133E5 [Pa]) | J/(mol*K) | ظرفیت حرارتی (Cp) 3 |
Heat CapacityCp_nitrogen_Gas17 (300[K],1.0133E5[Pa]) | J/(mol*K) | ظرفیت حرارتی (Cp) 4 |
ظرفیت حرارتیCp_oxygen_Gas19 (300[K],1.0133E5[Pa]) | J/(mol*K) | ظرفیت حرارتی (Cp) 5 |
Heat CapacityCp_water_Gas111 (300[K],1.0133E5[Pa]) | J/(mol*K) | ظرفیت حرارتی (Cp) 6 |
4 | در نوار ابزار Evaluation Group 1 ، روی  Evaluate کلیک کنید . |
ظرفیت حرارتی، 2000 K
1 | روی Evaluation Group 1 کلیک راست کرده و Global Evaluation را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای ارزیابی جهانی ، ظرفیت گرمایی، 2000 K را در قسمت متن برچسب تایپ کنید . |
3 | قسمت Expressions را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
اصطلاح | واحد | شرح |
Heat CapacityCp_carbon_dioxide_Gas11(2000[K],1.0133E5[Pa]) | J/(mol*K) | ظرفیت حرارتی (Cp) 1 |
Heat CapacityCp_carbon_monoxide_Gas13(2000[K],1.0133E5[Pa]) | J/(mol*K) | ظرفیت حرارتی (Cp) 2 |
Heat CapacityCp_hydrogen_Gas15 (2000[K],1.0133E5[Pa]) | J/(mol*K) | ظرفیت حرارتی (Cp) 3 |
Heat CapacityCp_nitrogen_Gas17 (2000[K],1.0133E5[Pa]) | J/(mol*K) | ظرفیت حرارتی (Cp) 4 |
Heat CapacityCp_oxygen_Gas19 (2000[K],1.0133E5[Pa]) | J/(mol*K) | ظرفیت حرارتی (Cp) 5 |
Heat CapacityCp_water_Gas111 (2000[K],1.0133E5[Pa]) | J/(mol*K) | ظرفیت حرارتی (Cp) 6 |
4 | در نوار ابزار Evaluation Group 1 ، روی  Evaluate کلیک کنید . |
مقادیر ردیف‌های 7-12 در جدول از گروه ارزیابی 1 برای 300 K است، در حالی که مقادیر ردیف‌های 13-18 برای 2000 K است. همراه با مقادیر ردیف‌های 1-6، این مقادیر در جدول 1 و جدول ارائه شده‌اند. 2 .
مطالعه 1
راه حل 1 (sol1)
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Study 1>Solver Configurations، روی Solution 1 (sol1) کلیک راست کرده و Compute را انتخاب کنید . |
نمودارهای پیش فرضی که قرار است هنگام کلیک کردن بر روی Compute ایجاد شوند ، این بار تولید نشدند، زیرا قبلاً هنگام اجرای مرحله دریافت مقادیر اولیه تولید شده بودند. بنابراین، آنها نیاز به تنظیم مجدد دارند.
2 | در نوار ابزار مطالعه ، روی  Reset Default Plots کلیک کنید . |
اکنون به پس پردازش نتیجه حاصل از جت غیر گرمایی بروید. با ایجاد یک مجموعه داده Mirror 2D و همچنین یک مجموعه داده سه بعدی چرخشی شروع کنید.
نتایج
آینه 2 بعدی 1
در نوار ابزار نتایج ، روی More Datasets کلیک کنید و Mirror 2D را انتخاب کنید .
More Datasets کلیک کنید و Mirror 2D را انتخاب کنید .Cut Line 2D 1
1 | در نوار ابزار نتایج ، بر روی  Cut Line 2D کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Cut Line 2D ، قسمت Data را پیدا کنید . |
3 | از لیست Dataset ، Mirror 2D 1 را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Line Data را پیدا کنید . از لیست روش ورود خط ، نقطه و جهت را انتخاب کنید . |
5 | زیربخش Point را پیدا کنید . در قسمت متن y ، Pl+20*Di را تایپ کنید . |
6 | برای گسترش بخش Advanced کلیک کنید . زیربخش متغیر Space را پیدا کنید . در قسمت متن x ، r_mirr20 را تایپ کنید . |
Cut Line 2D 2
1 | در نوار ابزار نتایج ، بر روی  Cut Line 2D کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Cut Line 2D ، قسمت Data را پیدا کنید . |
3 | از لیست Dataset ، Mirror 2D 1 را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Line Data را پیدا کنید . از لیست روش ورود خط ، نقطه و جهت را انتخاب کنید . |
5 | زیربخش Point را پیدا کنید . در قسمت متن y ، Pl+50*Di را تایپ کنید . |
6 | قسمت Advanced را پیدا کنید . زیربخش متغیر Space را پیدا کنید . در قسمت متن x ، r_mirr50 را تایپ کنید . |
اکنون مجموعه داده آینه ای را به گروه های نمودار مربوطه اعمال کنید.
سرعت (spf)
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Results روی Velocity (spf) کلیک کنید . |
2 | در پنجره Settings for 2D Plot Group ، بخش Data را پیدا کنید . |
3 | از لیست Dataset ، Mirror 2D 1 را انتخاب کنید . |
4 | در نوار ابزار Velocity (spf) ، روی  Plot کلیک کنید . |
ساده 1
روی Velocity (spf) کلیک راست کرده و Streamline را انتخاب کنید .
ساده 1
1 | در پنجره Model Builder ، گره Results>Velocity (spf) را گسترش دهید ، سپس روی Streamline 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Streamline ، روی Replace Expression در گوشه سمت راست بالای بخش Expression کلیک کنید . از منو، Component 1 (comp1)>Heat Transfer in Fluids>Velocity and Press>ht.ur,ht.uz – Velocity را انتخاب کنید . |
3 | بخش Streamline Positioning را پیدا کنید . از لیست موقعیت یابی ، چگالی یکنواخت را انتخاب کنید . |
4 | در قسمت متنی Separating distance ، 0.035 را تایپ کنید . |
5 | قسمت Coloring and Style را پیدا کنید . زیربخش Point style را پیدا کنید . از لیست رنگ ، خاکستری را انتخاب کنید . |
6 | در نوار ابزار Velocity (spf) ، روی  Plot کلیک کنید . |
7 |  روی دکمه Zoom Extents در نوار ابزار Graphics کلیک کنید . |
فشار (SPF)
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Results روی Pressure (spf) کلیک کنید . |
2 | در پنجره Settings for 2D Plot Group ، بخش Data را پیدا کنید . |
3 | از لیست Dataset ، Mirror 2D 1 را انتخاب کنید . |
4 | در نوار ابزار فشار (spf) ، روی  Plot کلیک کنید . |
وضوح دیوار (spf)
1 | در پنجره Model Builder ، روی Wall Resolution (spf) کلیک کنید . |
2 | در پنجره Settings for 2D Plot Group ، بخش Data را پیدا کنید . |
3 | از لیست Dataset ، Mirror 2D 1 را انتخاب کنید . |
4 | در نوار ابزار Wall Resolution (spf) ، روی  Plot کلیک کنید . |
کسر جرمی، CO2
1 | در پنجره Model Builder ، روی Concentration, CO2 (tcs) کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای گروه طرح دو بعدی ، کسر جرمی، CO2 را در قسمت نوشتار برچسب تایپ کنید. |
3 | قسمت Data را پیدا کنید . از لیست Dataset ، Mirror 2D 1 را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Plot Settings را پیدا کنید . از لیست رنگ ، سفید را انتخاب کنید . |
سطح 1
1 | در پنجره Model Builder ، کسر جرمی ، گره CO2 را گسترش دهید ، سپس روی Surface 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای Surface ، بخش Expression را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Expression ، wCO2 را تایپ کنید . |
4 | در نوار ابزار کسر جرمی، CO2 ، روی  Plot کلیک کنید . |
5 |  روی دکمه Zoom Extents در نوار ابزار Graphics کلیک کنید . |
دما، سه بعدی (ht)
1 | در پنجره Model Builder ، در قسمت Results روی دما، 3D (ht) کلیک کنید . |
2 | در پنجره Settings for 3D Plot Group ، قسمت Plot Settings را پیدا کنید . |
3 | کادر بررسی لبه های مجموعه داده Plot را پاک کنید . |
فایل های داده های آزمایشی را وارد کنید. فایل ها مطابق با فایل هایی است که به صورت آنلاین ( مراجعه 2 ) توسط R. Barlow و همکاران منتشر شده است. نام مدل، round_jet_burner، به نام فایل‌ها اضافه شده است.
داده های خط مرکزی
1 | در نوار ابزار نتایج ، روی  جدول کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات جدول ، داده های مرکز خط را در قسمت نوشتار برچسب تایپ کنید . |
3 | قسمت Data را پیدا کنید . روی Import کلیک کنید . |
4 | به پوشه Application Libraries مدل بروید و روی فایل round_jet_burner_chnAclY.fav دوبار کلیک کنید . |
z/Di = 20، داده شعاعی
1 | در نوار ابزار نتایج ، روی  جدول کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات جدول ، z/Di = 20، Radial Data را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید . |
3 | قسمت Data را پیدا کنید . روی Import کلیک کنید . |
4 | به پوشه Application Libraries مدل بروید و روی فایل round_jet_burner_chnAd20Y.fav دوبار کلیک کنید . |
z/Di = 50، داده شعاعی
1 | در نوار ابزار نتایج ، روی  جدول کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات جدول ، z/Di = 50، Radial Data را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید . |
3 | قسمت Data را پیدا کنید . روی Import کلیک کنید . |
4 | به پوشه Application Libraries مدل بروید و روی فایل round_jet_burner_chnAd50Y.fav دوبار کلیک کنید . |
z/Di = 20، داده های سرعت شعاعی
1 | در نوار ابزار نتایج ، روی  جدول کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات جدول ، z/Di = 20، Radial Velocity Data را در قسمت نوشتاری Label تایپ کنید . |
3 | قسمت Data را پیدا کنید . روی Import کلیک کنید . |
4 | به پوشه Application Libraries مدل بروید و روی فایل round_jet_burner_seq1420.dat دوبار کلیک کنید . |
z/Di = 50، داده های سرعت شعاعی
1 | در نوار ابزار نتایج ، روی  جدول کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات جدول ، z/Di = 50، Radial Velocity Data را در قسمت نوشتاری Label تایپ کنید . |
3 | قسمت Data را پیدا کنید . روی Import کلیک کنید . |
4 | به پوشه Application Libraries مدل بروید و روی فایل round_jet_burner_seq1450.dat دوبار کلیک کنید . |
گروه طرح 1 بعدی 22
در نوار ابزار نتایج ، روی 1D Plot Group کلیک کنید .
1D Plot Group کلیک کنید .نمودار خطی 1
1 | روی 1D Plot Group 22 کلیک راست کرده و Line Graph را انتخاب کنید . |
2 | فقط مرز 1 را انتخاب کنید. |
3 | در پنجره تنظیمات برای نمودار خط ، بخش y-Axis Data را پیدا کنید . |
4 | در قسمت متن Expression ، T/T0 را تایپ کنید . |
5 | قسمت x-Axis Data را پیدا کنید . از لیست Parameter ، Expression را انتخاب کنید . |
6 | در قسمت متن Expression ، (z-Pl)/Di را تایپ کنید . |
7 | برای گسترش بخش Coloring and Style کلیک کنید . از لیست رنگ ، سیاه را انتخاب کنید . |
8 | برای گسترش بخش Legends کلیک کنید . تیک Show legends را انتخاب کنید . |
9 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
10 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
مدل |
نمودار جدول 1
1 | در پنجره Model Builder ، روی 1D Plot Group 22 کلیک راست کرده و Table Graph را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار جدول ، بخش داده را پیدا کنید . |
3 | از لیست داده های محور x ، r(mm) را انتخاب کنید . |
4 | از فهرست ستون‌های Plot ، Manual را انتخاب کنید . |
5 | در لیست ستون ها ، T(K) را انتخاب کنید . |
6 | برای گسترش بخش Preprocessing کلیک کنید . زیربخش ستون محور x را پیدا کنید . از لیست Preprocessing ، خطی را انتخاب کنید . |
7 | در قسمت Scaling text 1/(Di*1000) را تایپ کنید . |
8 | زیربخش ستون های محور y را پیدا کنید . از لیست Preprocessing ، خطی را انتخاب کنید . |
9 | در قسمت Scaling text، 1/T0 را تایپ کنید . |
10 | قسمت Coloring and Style را پیدا کنید . زیربخش Line style را پیدا کنید . از لیست Line ، هیچکدام را انتخاب کنید . |
11 | از لیست رنگ ، سیاه را انتخاب کنید . |
12 | زیربخش نشانگرهای خط را پیدا کنید . از لیست نشانگر ، مربع را انتخاب کنید . |
13 | برای گسترش بخش Legends کلیک کنید . تیک Show legends را انتخاب کنید . |
14 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
15 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
انقضا |
خط مرکزی T @
1 | در پنجره Model Builder ، در بخش Results روی 1D Plot Group 22 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای گروه طرح 1 بعدی ، T @ centerline را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید . |
3 | قسمت Plot Settings را پیدا کنید . |
4 | چک باکس x-axis label را انتخاب کنید . در قسمت متن مرتبط، (z-Pl)/Di را تایپ کنید . |
5 | کادر بررسی برچسب محور y را انتخاب کنید . در قسمت متن مرتبط، T/T0 را تایپ کنید . |
6 | قسمت Axis را پیدا کنید . تیک گزینه Manual axis limits را انتخاب کنید . |
7 | در قسمت متن x حداقل ، -10 را تایپ کنید . |
8 | در قسمت حداکثر متن x ، 120 را تایپ کنید . |
9 | در فیلد متن حداقل y ، 0.5 را تایپ کنید . |
10 | در قسمت حداکثر متن y ، 8 را تایپ کنید . |
11 | قسمت Legend را پیدا کنید . از لیست Layout ، ناحیه محور گراف بیرونی را انتخاب کنید . |
12 | برای گسترش بخش عنوان کلیک کنید . از لیست نوع عنوان ، دستی را انتخاب کنید . |
13 | در قسمت متن عنوان ، Temperature را در امتداد خط مرکزی تایپ کنید . |
14 | در نوار ابزار T @ centerline ، روی  Plot کلیک کنید . |
گروه طرح 1 بعدی 23
1 | در نوار ابزار صفحه اصلی ، روی  Add Plot Group کلیک کنید و 1D Plot Group را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره Settings for 1D Plot Group ، بخش Data را پیدا کنید . |
3 | از لیست Dataset ، None را انتخاب کنید . |
نمودار خطی 1
1 | روی 1D Plot Group 23 کلیک راست کرده و Line Graph را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار خط ، بخش داده را پیدا کنید . |
3 | از لیست Dataset ، Cut Line 2D 1 را انتخاب کنید . |
4 | قسمت y-Axis Data را پیدا کنید . در قسمت متن Expression ، T/T0 را تایپ کنید . |
5 | قسمت x-Axis Data را پیدا کنید . از لیست Parameter ، Expression را انتخاب کنید . |
6 | در قسمت متن Expression ، r_mirr20/Di را تایپ کنید . |
7 | قسمت Coloring and Style را پیدا کنید . از لیست رنگ ، سیاه را انتخاب کنید . |
8 | قسمت Legends را پیدا کنید . تیک Show legends را انتخاب کنید . |
9 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
10 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
z/Di = 20، مدل |
نمودار خط 2
1 | روی Line Graph 1 کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار خط ، بخش داده را پیدا کنید . |
3 | از لیست Dataset ، Cut Line 2D 2 را انتخاب کنید . |
4 | قسمت x-Axis Data را پیدا کنید . در قسمت متن Expression ، r_mirr50/Di را تایپ کنید . |
5 | قسمت Coloring and Style را پیدا کنید . زیربخش Line style را پیدا کنید . از لیست Line ، Dashed را انتخاب کنید . |
6 | قسمت Legends را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
z/Di = 50، مدل |
7 | در نوار ابزار 1D Plot Group 23 ، روی  Plot کلیک کنید . |
نمودار جدول 1
1 | در پنجره Model Builder ، روی 1D Plot Group 23 کلیک راست کرده و Table Graph را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار جدول ، بخش داده را پیدا کنید . |
3 | از لیست جدول ، z/Di = 20، Radial Data را انتخاب کنید . |
4 | از لیست داده های محور x ، r(mm) را انتخاب کنید . |
5 | از فهرست ستون‌های Plot ، Manual را انتخاب کنید . |
6 | در لیست ستون ها ، T(K) را انتخاب کنید . |
7 | قسمت Preprocessing را پیدا کنید . زیربخش ستون محور x را پیدا کنید . از لیست Preprocessing ، خطی را انتخاب کنید . |
8 | در قسمت Scaling text 1/(Di*1000) را تایپ کنید . |
9 | زیربخش ستون های محور y را پیدا کنید . از لیست Preprocessing ، خطی را انتخاب کنید . |
10 | در قسمت Scaling text، 1/T0 را تایپ کنید . |
11 | قسمت Coloring and Style را پیدا کنید . زیربخش Line style را پیدا کنید . از لیست Line ، هیچکدام را انتخاب کنید . |
12 | از لیست رنگ ، سیاه را انتخاب کنید . |
13 | زیربخش نشانگرهای خط را پیدا کنید . از لیست نشانگر ، مربع را انتخاب کنید . |
14 | قسمت Legends را پیدا کنید . تیک Show legends را انتخاب کنید . |
15 | از فهرست Legends ، Manual را انتخاب کنید . |
16 | در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
z/Di = 20، Exp |
نمودار جدول 2
1 | روی Table Graph 1 کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار جدول ، بخش داده را پیدا کنید . |
3 | از لیست جدول ، z/Di = 50، Radial Data را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Coloring and Style را پیدا کنید . زیربخش نشانگرهای خط را پیدا کنید . از لیست نشانگر ، مثلث را انتخاب کنید . |
5 | از لیست موقعیت یابی ، Interpolated را انتخاب کنید . |
6 | قسمت Legends را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
z/Di = 50، Exp |
T @ z/Di = 20، 50
1 | در پنجره Model Builder ، در بخش Results روی 1D Plot Group 23 کلیک کنید . |
2 | در پنجره Settings for 1D Plot Group ، T@z/Di = 20, 50 را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید . |
3 | قسمت عنوان را پیدا کنید . از لیست نوع عنوان ، دستی را انتخاب کنید . |
4 | در قسمت متن عنوان ، Temperature Downstream of Pipe Exit را تایپ کنید . |
5 | قسمت Plot Settings را پیدا کنید . |
6 | چک باکس x-axis label را انتخاب کنید . در قسمت متن مرتبط، r/Di را تایپ کنید . |
7 | کادر بررسی برچسب محور y را انتخاب کنید . در قسمت متن مرتبط، T/T0 را تایپ کنید . |
8 | قسمت Axis را پیدا کنید . تیک گزینه Manual axis limits را انتخاب کنید . |
9 | در قسمت متن x حداقل ، -10 را تایپ کنید . |
10 | در قسمت حداکثر متن x ، 10 را تایپ کنید . |
11 | در فیلد متن حداقل y ، 0.5 را تایپ کنید . |
12 | در قسمت حداکثر متن y ، 8 را تایپ کنید . |
13 | قسمت Legend را پیدا کنید . از لیست Layout ، ناحیه محور گراف بیرونی را انتخاب کنید . |
14 | در نوار ابزار T@z/Di = 20, 50 ، روی  Plot کلیک کنید . |
uz @ z/Di = 20، 50
1 | در پنجره Model Builder ، روی T @ z/Di = 20, 50 کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره Settings for 1D Plot Group ، uz @ z/Di = 20, 50 را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید . |
نمودار خطی 1
1 | در پنجره Model Builder ، گره uz @ z/Di = 20, 50 را گسترش دهید ، سپس روی Line Graph 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار خط ، بخش y-Axis Data را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Expression ، w/Ujet را تایپ کنید . |
نمودار خط 2
1 | در پنجره Model Builder ، روی Line Graph 2 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار خط ، بخش y-Axis Data را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Expression ، w/Ujet را تایپ کنید . |
نمودار جدول 1
1 | در پنجره Model Builder ، روی Table Graph 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار جدول ، بخش داده را پیدا کنید . |
3 | از لیست داده های محور x ، Fblgr را انتخاب کنید . |
4 | از لیست جدول ، z/Di = 20، Radial Velocity Data را انتخاب کنید . |
5 | در لیست ستون ها ، uz را انتخاب کنید . |
6 | قسمت Preprocessing را پیدا کنید . زیربخش ستون های محور y را پیدا کنید . در قسمت Scaling text، 1/Ujet را تایپ کنید . |
نمودار جدول 2
1 | در پنجره Model Builder ، روی Table Graph 2 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار جدول ، بخش داده را پیدا کنید . |
3 | از لیست داده های محور x ، Fblgr را انتخاب کنید . |
4 | از لیست جدول ، z/Di = 50، Radial Velocity Data را انتخاب کنید . |
5 | در لیست ستون ها ، uz را انتخاب کنید . |
6 | قسمت Preprocessing را پیدا کنید . زیربخش ستون های محور y را پیدا کنید . در قسمت Scaling text، 1/Ujet را تایپ کنید . |
uz @ z/Di = 20، 50
1 | در پنجره Model Builder ، روی uz @ z/Di = 20, 50 کلیک کنید . |
2 | در پنجره Settings for 1D Plot Group ، قسمت Title را پیدا کنید . |
3 | از لیست نوع عنوان ، دستی را انتخاب کنید . |
4 | در قسمت متن عنوان ، Axial Velocity Downstream of Pipe Exit را تایپ کنید . |
5 | قسمت Plot Settings را پیدا کنید . در قسمت متن برچسب محور y ، uz/Ujet را تایپ کنید . |
6 | قسمت Axis را پیدا کنید . در قسمت حداقل y متن، -0.25 را تایپ کنید . |
7 | در قسمت متن حداکثر y ، 1.25 را تایپ کنید . |
8 | در نوار ابزار uz @ z/Di = 20, 50 ، روی  Plot کلیک کنید . |
CO، N2 @ مرکز خط
1 | در پنجره Model Builder ، روی T @ centerline کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای گروه طرح 1 بعدی ، CO، N2 @ centerline را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید. |
3 | قسمت عنوان را پیدا کنید . در قسمت متن عنوان ، Mass Fraction را در امتداد خط مرکزی تایپ کنید . |
4 | قسمت Plot Settings را پیدا کنید . در قسمت نوشتاری برچسب محور y ، wCO، wN2 را تایپ کنید . |
5 | قسمت Axis را پیدا کنید . در قسمت حداقل y متن، -0.05 را تایپ کنید . |
6 | در قسمت حداکثر متن y ، 1 را تایپ کنید . |
7 | در نوار ابزار CO, N2 @ centerline ، روی  Plot کلیک کنید . |
نمودار خطی 1
1 | در پنجره Model Builder ، CO, N2 @ centerline node را گسترش دهید ، سپس روی Line Graph 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار خط ، بخش y-Axis Data را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Expression ، wCO را تایپ کنید . |
4 | قسمت Legends را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
چه مدلی |
نمودار جدول 1
1 | در پنجره Model Builder ، روی Table Graph 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار جدول ، بخش داده را پیدا کنید . |
3 | در لیست ستون ها ، YCO را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Preprocessing را پیدا کنید . زیربخش ستون های محور y را پیدا کنید . در قسمت متن Scaling ، 1 را تایپ کنید . |
5 | قسمت Legends را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
CO، Exp. |
6 | در نوار ابزار CO, N2 @ centerline ، روی  Plot کلیک کنید . |
نمودار خط 2
1 | در پنجره Model Builder ، در Results>CO، N2 @ centerline روی Line Graph 1 کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار خط ، بخش y-Axis Data را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Expression ، wN2 را تایپ کنید . |
4 | قسمت Coloring and Style را پیدا کنید . زیربخش Line style را پیدا کنید . از لیست Line ، Dashed را انتخاب کنید . |
5 | قسمت Legends را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
N2، مدل |
نمودار جدول 2
1 | در پنجره Model Builder ، در Results>CO, N2 @ centerline روی Table Graph 1 کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار جدول ، بخش داده را پیدا کنید . |
3 | در لیست ستون ها ، YN2 را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Coloring and Style را پیدا کنید . زیربخش نشانگرهای خط را پیدا کنید . از لیست نشانگر ، مثلث را انتخاب کنید . |
5 | از لیست موقعیت یابی ، Interpolated را انتخاب کنید . |
6 | قسمت Legends را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
N2، Exp |
7 | در نوار ابزار CO, N2 @ centerline ، روی  Plot کلیک کنید . |
H2، H2O @ خط مرکزی
1 | در پنجره Model Builder ، روی CO، N2 @ centerline کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای گروه طرح 1 بعدی ، H2، H2O @ centerline را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید. |
3 | قسمت عنوان را پیدا کنید . از لیست نوع عنوان ، دستی را انتخاب کنید . |
4 | در قسمت متن عنوان ، Mass Fraction را در امتداد خط مرکزی تایپ کنید . |
نمودار خطی 1
1 | در پنجره Model Builder ، گره H2, H2O @ centerline را گسترش دهید ، سپس روی Line Graph 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار خط ، بخش y-Axis Data را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Expression ، wH2 را تایپ کنید . |
4 | قسمت Legends را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
H2، مدل |
نمودار جدول 1
1 | در پنجره Model Builder ، روی Table Graph 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار جدول ، بخش داده را پیدا کنید . |
3 | در فهرست ستون‌ها ، YH2 را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Legends را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
H2، Exp. |
نمودار خط 2
1 | در پنجره Model Builder ، روی Line Graph 2 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار خط ، بخش y-Axis Data را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Expression ، wH2O را تایپ کنید . |
4 | قسمت Legends را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
H2O، مدل |
نمودار جدول 2
1 | در پنجره Model Builder ، روی Table Graph 2 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار جدول ، بخش داده را پیدا کنید . |
3 | در فهرست ستون‌ها ، YH2O را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Legends را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
H2O، Exp |
H2، H2O @ خط مرکزی
1 | در پنجره Model Builder ، روی H2، H2O @ centerline کلیک کنید . |
2 | در پنجره Settings for 1D Plot Group ، قسمت Plot Settings را پیدا کنید . |
3 | در قسمت نوشتاری برچسب محور y ، wH2، wH2O را تایپ کنید . |
4 | قسمت Axis را پیدا کنید . در قسمت متن حداکثر y ، 0.15 را تایپ کنید . |
5 | در فیلد متن حداقل y ، -0.02 را تایپ کنید . |
6 | در نوار ابزار مرکز خط H2، H2O @ ، روی  Plot کلیک کنید . |
O2، CO2 @ خط مرکزی
1 | در پنجره Model Builder ، روی H2، H2O @ centerline کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای گروه طرح 1 بعدی ، O2، CO2 @ centerline را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید. |
3 | قسمت عنوان را پیدا کنید . از لیست نوع عنوان ، دستی را انتخاب کنید . |
4 | در قسمت متن عنوان ، Mass Fraction را در امتداد خط مرکزی تایپ کنید . |
نمودار خطی 1
1 | در پنجره Model Builder ، O2, CO2 @ centerline node را گسترش دهید ، سپس روی Line Graph 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار خط ، بخش y-Axis Data را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Expression ، wO2 را تایپ کنید . |
4 | قسمت Legends را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
O2، مدل |
نمودار جدول 1
1 | در پنجره Model Builder ، روی Table Graph 1 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار جدول ، بخش داده را پیدا کنید . |
3 | در لیست ستون ها ، YO2 را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Legends را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
O2، Exp. |
نمودار خط 2
1 | در پنجره Model Builder ، روی Line Graph 2 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار خط ، بخش y-Axis Data را پیدا کنید . |
3 | در قسمت متن Expression ، wCO2 را تایپ کنید . |
4 | قسمت Legends را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
CO2، مدل |
نمودار جدول 2
1 | در پنجره Model Builder ، روی Table Graph 2 کلیک کنید . |
2 | در پنجره تنظیمات برای نمودار جدول ، بخش داده را پیدا کنید . |
3 | در لیست ستون ها ، YCO2 را انتخاب کنید . |
4 | قسمت Legends را پیدا کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید: |
افسانه ها |
CO2، Exp |
O2، CO2 @ خط مرکزی
1 | در پنجره Model Builder ، روی O2, CO2 @ centerline کلیک کنید . |
2 | در پنجره Settings for 1D Plot Group ، قسمت Plot Settings را پیدا کنید . |
3 | در قسمت نوشتاری برچسب محور y ، wO2، wCO2 را تایپ کنید . |
4 | قسمت Axis را پیدا کنید . در قسمت حداقل y متن، -0.05 را تایپ کنید . |
5 | در قسمت متن حداکثر y ، 0.4 را تایپ کنید . |
6 | در نوار ابزار O2، CO2 @ centerline ، روی  Plot کلیک کنید . |
