0

اجزای اصلی و موقعیت یابی

اجزای اصلی و موقعیت یابی

اجزای اصلی و موقعیت یابی
این بخش ها برای نمودارهای حجم تنش اصلی، سطح تنش اصلی و خط اصلی تنش در دسترس هستند:
اجزای اصلی
در قسمت Principal Components ، یک نوع – تنش اصلی یا کرنش اصلی – را انتخاب کنید تا تنش‌های اصلی (پیش‌فرض) یا کرنش‌های اصلی را به‌عنوان بردار تجسم کنید.
از لیست داده ها ، یکی از تنش ها یا کرنش های اصلی موجود را انتخاب کنید (بسته به نوع انتخاب شده در بالا). به عنوان مثال، مکانیک جامدات: تنش های اصلی . سپس مقادیر و جهت های اصلی بر اساس داده های انتخاب شده تعریف می شوند. اگر دستی را انتخاب کنید ، می توانید مقادیر و اجزای جهت زیر را وارد کنید:
•
در قسمت مقادیر اصلی ، اطلاعات را در فیلدهای مقدار اول ، دوم و سوم وارد کنید . به طور پیش فرض سه تنش اصلی ( solid.sp1 ، solid.sp2 و solid.sp3 ، به عنوان مثال، برای رابط مکانیک جامد؛ پیشوند نام گره رابط فیزیک است)، که با استفاده از قرمز، سبز و آبی ترسیم شده است. فلش ها به ترتیب
•
در قسمت Principal Directions ، اطلاعات مربوط به قسمت های مختصات X ، Y و Z را در جدول زیر First ، Second و Third وارد کنید. پیش فرض ها جهت ها (بردارهای ویژه) برای تنش اصلی اول، دوم و سوم هستند.
برای مشکلات گذرا، یک زمان وارد کنید .
تثبیت موقعیت
برای سطح استرس اصلی در گروه های طرح سه بعدی و خط تنش اصلی در گروه های طرح سه بعدی و دو بعدی:
در قسمت Positioning ، ابتدا یک Placement را انتخاب کنید : نقاط گاوس ، عناصر مش ، یکنواخت ، یا یکنواخت ناهمسانگرد .
•
نقاط گاوس را انتخاب کنید تا وقتی راه حلی در دسترس است، نمادهای اصلی تنش را در نقاط گاوس عناصر قرار دهید. همچنین ترتیب نقاط گاوس را در قسمت ترتیب نقطه گاوس مشخص کنید (پیش فرض: 1). مرتبه بالاتر، چگالی نماد تنش اصلی را در هر عنصر افزایش می دهد.
•
عناصر مش را برای نمادهای تنش اصلی که در گره‌های عنصر مش قرار دارند انتخاب کنید (یعنی نمادهایی با متراکم‌تر در جایی که چگالی مش زیاد است).
•
برای نمادهای تنش اصلی که به طور یکنواخت روی سطح قرار گرفته اند، یکنواخت (پیش فرض) را انتخاب کنید . سپس تعداد نمادهای مورد نظر را در قسمت Number of points (پیش فرض: 200) وارد کنید.
•
یکنواخت ناهمسانگرد را انتخاب کنید تا نمادهای تنش اصلی را با استفاده از چگالی ناهمسانگرد (یعنی تعداد نمادها در برخی جهات بیشتر از سایرین) قرار دهید. علاوه بر وارد کردن تعداد نمادهای اصلی تنش برای رسم در فیلد تعداد نقاط (پیش‌فرض: 200)، از فیلدهای وزن x ، وزن y و (در سه بعدی) z وزن برای دادن وزن برای چگالی نماد در موارد مختلف استفاده کنید. جهت ها (با استفاده از وزن های اسکالر مثبت). وزن های پیش فرض در همه جهات 1 است. مقدار بالاتر، چگالی نماد را در جهت مربوطه افزایش می دهد.
برای حجم تنش اصلی در گروه های طرح سه بعدی و سطح تنش اصلی در گروه های طرح دو بعدی:
در قسمت Positioning ، ابتدا یک Placement را انتخاب کنید : Element centers ، Mesh nodes یا Grid (پیش‌فرض):
•
برای قرار دادن نمادهای اصلی استرس در مراکز عناصر ، مراکز عنصر را انتخاب کنید . در صورت تمایل، مقدار را در قسمت حداکثر تعداد امتیاز تغییر دهید (پیش‌فرض: 100000).
•
برای عناصر مش ، به بالا مراجعه کنید.
•
برای Grid ، در فیلدهای X grid points ، Y grid points ، و Z grid points ، یک روش ورودی را انتخاب کنید : تعداد نقاط یا مختصات :
–
اگر Number of points انتخاب شده است، تعداد نقاط را در هر جهت وارد کنید (پیش فرض برای نمودارهای حجم تنش اصلی 7 و برای نمودارهای سطح تنش اصلی 15 است).
–
اگر Coordinates انتخاب شده است، Coordinates (واحد SI: m) را وارد کنید یا روی دکمه Range ( ) کلیک کنید تا محدوده ای از مقادیر را تعریف کنید.
 
در تنظیمات بالا، X ، Y و Z به طور پیش‌فرض به‌عنوان نام مختصات ظاهر می‌شوند اگر نمودار از داده‌های تعریف‌شده با استفاده از قاب ماده استفاده کند. اگر داده ها با استفاده از یک قاب فضایی تعریف شده باشند، به عنوان مثال، x ، y و z به جای آن ظاهر می شوند.
شما چه احساسی دارید