می توانید اجزای مدل را با ابعاد هندسی زیر ایجاد کنید: 3 بعدی، 2 بعدی، متقارن محوری 2 بعدی، متقارن محوری 1 بعدی، متقارن محوری 1 بعدی و 0 بعدی. یک جزء 0D هندسه ای ندارد و بنابراین فقط می تواند برای مدل سازی مستقل از فضا مانند معادلات دیفرانسیل معمولی، ODE ها، و معادلات دیفرانسیل-جبری، DAEs، که در آن متغیرهای وابسته می توانند به زمان بستگی داشته باشند، استفاده شود.
برای سایر ابعاد هندسی، اجسام هندسی ایجاد شده با هم متحد یا مونتاژ می شوند و سپس تجزیه و تحلیل و به یک هندسه نهایی تقسیم می شوند که از موجودیت های هندسی تشکیل شده است : حوزه ها، مرزها، لبه ها و نقاط. هندسه نهایی شده مبنایی را برای انتخاب موجودات هندسی و سپس تخصیص و تعریف خواص مواد، فیزیک و مش ها تشکیل می دهد. برای اطلاعات در مورد تشکیل اتحادیه یا مجموعه ای با هندسه ایجاد شده به عنوان ورودی، به The Form Union/Assembly Node مراجعه کنید – یکپارچه سازی هندسه . همچنین هندسه انجمنی و انتخاب اجسام هندسه را در زیر ببینید.
بسته به بعد هندسه، موجودیت های هندسی مختلف نمایانگر حوزه ها و مرزها هستند، به عنوان مثال، و برخی از موجودات هندسی در همه ابعاد قابل اجرا نیستند. نمای کلی زیر را ببینید:
شکل 7-1: اجسام هندسی و موجودات هندسی مربوطه برای ابعاد مختلف هندسی.
هندسه نهایی شده از موجودیت های هندسی زیر تشکیل شده است:
|
•
|
دامنه‌ها (مثلاً در جایی که می‌توانید ویژگی‌های مواد را اعمال کنید) در هندسه نهایی، حجم‌ها به‌صورت سه‌بعدی، سطوح به‌صورت دوبعدی، و فواصل در یک بعدی هستند.
|
|
•
|
مرزها (مثلاً در جایی که می توانید شرایط مرزی را اعمال کنید) در هندسه نهایی سطوح به صورت سه بعدی، لبه ها به صورت دو بعدی و نقاط در یک بعدی هستند.
|
|
•
|
لبه ها فقط برای هندسه های سه بعدی قابل اجرا هستند.
|
|
•
|
امتیازها فقط برای هندسه های دو بعدی و سه بعدی قابل اجرا هستند.
|
