کره نفوذ پذیر مغناطیسی در یک میدان مغناطیسی ساکن

کره نفوذ پذیر مغناطیسی در یک میدان مغناطیسی ساکن

PDF

کره نفوذ پذیر مغناطیسی در یک میدان مغناطیسی ساکن
معرفی
کره ای با نفوذپذیری نسبی بیشتر از واحد در معرض یک میدان مغناطیسی پس زمینه ایستا فضایی یکنواخت قرار می گیرد. دو فرمول برای حل این مشکل استفاده می شود و تفاوت های بین آنها مورد بحث قرار می گیرد. قدرت میدان در داخل کره محاسبه شده و با حل تحلیلی مقایسه می شود.
شکل 1: یک کره قابل نفوذ مغناطیسی در یک میدان مغناطیسی پس زمینه ایستا و یکنواخت فضایی. کره در مرکز توسط هوا احاطه شده است و در منطقه ای از عناصر نامتناهی محصور شده است.
تعریف مدل
شکل 1 تنظیم مدل را نشان می دهد، با یک کره به قطر 0.25  میلی متر که در یک میدان مغناطیسی پس زمینه یکنواخت فضایی با قدرت 1  mT قرار گرفته است. مدل محاسباتی از سه کره متحدالمرکز تشکیل شده است. درونی‌ترین قسمت کره نفوذپذیر است، حجم پوسته کروی اطراف فضای آزاد را نشان می‌دهد، و حجم پوسته بیرونی ناحیه‌ای را نشان می‌دهد که تا بی‌نهایت گسترش می‌یابد، که با یک دامنه عنصر نامحدود مدل‌سازی شده است. هنگام استفاده از ویژگی های Infinite Element Domain، شرایط مرزی در خارج از دامنه مدل سازی روی راه حل تأثیر نمی گذارد.
نفوذپذیری نسبی کره از μr = تا  μ r 1000 متغیر است . راه حل تحلیلی برای میدان داخل یک کره نفوذ پذیر در معرض یک میدان مغناطیسی یکنواخت است:
جایی که 0 میدان مغناطیسی پس زمینه است.
از دو طریق می توان این مشکل را فرموله کرد. فرمول پتانسیل اسکالر، که در رابط میدان های مغناطیسی، بدون جریان استفاده می شود، معادله بقای شار مغناطیسی را حل می کند:
یک معادله دیفرانسیل جزئی برای میدان پتانسیل اسکالر مغناطیسی، m :
که در آن فیلد پس‌زمینه بر حسب فیلد H ، Hb مشخص می‌شود . سپس میدان B از میدان H محاسبه می‌شود : μr μ H . میدان مغناطیسی به نوبه خود از شیب پتانسیل اسکالر مغناطیسی محاسبه می شود. از آنجایی که معادله حاکم، گرادیان یک میدان اسکالر را ارزیابی می کند، از فرمول عنصر لاگرانژ استفاده می شود. در این فرمول، زمینه زمینه و شرایط مرزی برای این مسئله صرفاً بر اساس مشتقات m مشخص شده است.  میدان، و راه حل تا یک ثابت منحصر به فرد است. برای حذف این عدم قطعیت، مقدار پتانسیل اسکالر مغناطیسی باید در یک نقطه از مدل محدود شود تا مقدار ثابت ثابت شود.
فرمول پتانسیل برداری که در رابط میدان های مغناطیسی استفاده می شود، معادله ای را برای پتانسیل بردار مغناطیسی حل می کند، A :
جایی که فیلد B ، حلقه فیلد ( A  +  b ) است. در این رویکرد، میدان پس‌زمینه و شرایط مرزی مستقیماً بر حسب فیلد A مشخص می‌شوند . در اینجا، معادله حاکم، کرل یک میدان با ارزش برداری را می گیرد، و این مشکل با استفاده از فرمول عنصر Curl حل می شود. این فرمولاسیون برای دستیابی به همان دقت نیازی به مش به اندازه فرمول عنصر لاگرانژ ندارد.
نتایج و بحث
شکل 2 میدان مغناطیسی را برای فرمول‌بندی رابط میدان‌های مغناطیسی، بدون جریان نشان می‌دهد و شکل 3 نتایج محاسبه‌شده با استفاده از فرمول‌بندی رابط میدان‌های مغناطیسی را نشان می‌دهد، هر دو برای حالت μ r  =  1000 . فیلدهای موجود در ناحیه عنصر نامتناهی رسم نمی شوند، زیرا اینها هیچ اهمیت فیزیکی ندارند.
شکل 4 افزایش میدان را در مقابل نفوذپذیری برای هر دو مورد، همراه با محلول تحلیلی نشان می دهد. تفاوت نسبی در شکل 5 نشان داده شده است . در حدی که مش تصفیه می شود، راه حل ها با دقت عددی مطابقت دارند.
تفاوت هایی بین این دو فرمول وجود دارد. در این مورد، رابط میدان های مغناطیسی قدرت میدان را کمی دست کم می گیرد، در حالی که رابط میدان های مغناطیسی، بدون جریان آن را بیش از حد تخمین می زند. توافق با محلول تحلیلی برای هر دو فرمول با افزایش پالایش مش بهبود می یابد. اگرچه رابط میدان های مغناطیسی، بدون جریان برای تقریباً همان سطح دقت به مش ریزتری نیاز دارد، اما از حافظه کلی کمتری استفاده می کند. اشکال آن این است که نمی توان از آن برای مدل سازی موقعیت هایی استفاده کرد که در آن هیچ جریانی در مدل جاری است یا هر گونه تغییر نسبت به زمان وجود دارد.
شکل 2: میدان مغناطیسی برای رابط میدان های مغناطیسی، بدون جریان.
شکل 3: میدان مغناطیسی برای رابط میدان های مغناطیسی.
شکل 4: مقایسه نتایج عددی با نتیجه تحلیلی.
شکل 5: تفاوت نسبی در مقایسه با حل تحلیلی.
مسیر کتابخانه برنامه: ACDC_Module/Introductory_Magnetostatics/permeable_sphere_static_bfield
دستورالعمل مدلسازی
از منوی File ، New را انتخاب کنید .
جدید
در پنجره جدید ، روی  Model  Wizard کلیک کنید .
مدل جادوگر
1
در پنجره Model  Wizard ، روی  3D کلیک کنید .
2
در درخت Select  Physics ، AC/DC>Magnetic  Fields،  No  Currents>Magnetic  Fields،  No  Currents  (mfnc) را انتخاب کنید .
3
روی افزودن کلیک کنید .
4
 روی مطالعه کلیک کنید .
5
در درخت انتخاب  مطالعه ، General  Studies>Stationary را انتخاب کنید .
6
 روی Done کلیک کنید .
هندسه 1
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Component   (comp1) روی Geometry  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات هندسه ، بخش Units را پیدا کنید .
3
از لیست واحد طول  ، میلی متر را انتخاب کنید .
تعاریف جهانی
پارامترهای 1
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Global  Definitions روی Parameters  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای پارامترها ، بخش پارامترها را پیدا کنید .
3
در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید:
 
نام
اصطلاح
ارزش
شرح
r0
0.125 [mm]
1.25E-4 متر
شعاع، کره نفوذ پذیر مغناطیسی
we_r
1000
1000
نفوذپذیری نسبی، کره نفوذ پذیر مغناطیسی
B0
1 [mT]
0.001 T
میدان های مغناطیسی پس زمینه
ب_تحلیلی
((3*mu_r)/(mu_r+2))*B0
0.002994 T
راه حل تحلیلی برای میدان داخل کره نفوذ پذیر
هندسه 1
کره 1 (sph1)
یک کره با دو لایه به اضافه یک هسته داخلی ایجاد کنید. بیرونی ترین لایه نشان دهنده ناحیه هوای بیرونی است که با استفاده از دامنه عنصر نامحدود مقیاس شده است، لایه میانی حوزه هوای مقیاس نشده است و هسته نشان دهنده کره نفوذپذیر است.
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Sphere کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Sphere ، بخش Size را پیدا کنید .
3
در قسمت متن Radius ، r0*3 را تایپ کنید .
4
برای گسترش بخش لایه ها کلیک کنید . در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید:
 
نام لایه
ضخامت (میلی متر)
لایه 1
r0
لایه 2
r0
5
 روی Build  All  Objects کلیک کنید .
6
 روی دکمه Wireframe  Rendering در نوار ابزار Graphics کلیک کنید .
7
 روی دکمه Zoom  In در نوار ابزار Graphics کلیک کنید .
تعاریف
قبل از تنظیم فیزیک مجموعه ای از انتخاب ها ایجاد کنید. ابتدا یک انتخاب برای ویژگی Infinite Element Domain ایجاد کنید.
دامنه های عنصر نامحدود
1
در نوار ابزار تعاریف ، روی  Explicit کلیک کنید .
2
فقط دامنه های 1-4، 10، 11، 14 و 17 را انتخاب کنید.
3
در پنجره تنظیمات برای Explicit ، دامنه‌های عنصر نامحدود را در قسمت نوشتار برچسب تایپ کنید .
حوزه تحلیل
1
در نوار ابزار تعاریف ، روی  Complement کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Complement ، بخش Input  Entities را پیدا کنید .
3
در قسمت Selections  to  invert ، روی  Add کلیک کنید .
4
در کادر محاوره‌ای افزودن ، دامنه‌های عنصر نامحدود  را در فهرست انتخاب‌ها برای معکوس کردن انتخاب کنید .
5
روی OK کلیک کنید .
6
در پنجره تنظیمات برای Complement ، دامنه Analysis را در قسمت نوشتار Label تایپ کنید .
دامنه عنصر بی نهایت 1 (ie1)
1
در نوار ابزار Definitions ، روی  Infinite  Element  Domain کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای دامنه عنصر نامحدود  ، بخش انتخاب دامنه را پیدا کنید .
3
از لیست انتخاب ، دامنه های عنصر نامحدود  را انتخاب کنید .
4
قسمت Geometry را پیدا کنید . از لیست Type ، Spherical را انتخاب کنید .
تعاریف
مشاهده 1
برخی از دامنه ها را سرکوب کنید تا هنگام تنظیم فیزیک و بررسی نتایج مشبک، دید بهتری داشته باشید.
پنهان کردن برای فیزیک 1
1
در پنجره Model  Builder ، روی View  1 کلیک راست کرده و Hide  for  Physics را انتخاب کنید .
2
فقط دامنه های 2، 6، 11 و 13 را انتخاب کنید.
میدان های مغناطیسی، بدون جریان (MFNC)
اولین فیزیک را تنظیم کنید – میدان های مغناطیسی، بدون جریان . با مشخص کردن میدان مغناطیسی پس زمینه شروع کنید.
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Component   (comp1) روی قسمت Magnetic  Fields,  No  Currents  (mfnc) کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای میدان های مغناطیسی  ،  بدون  جریان ، بخش زمینه مغناطیسی پس زمینه  را پیدا کنید .
3
از لیست حل  برای ، فیلد کاهش یافته  را انتخاب کنید .
4
بردار H b را به صورت مشخص کنید
 
B0/mu0_const
ایکس
0
y
0
z
یک نقطه محدودیت برای پتانسیل اسکالر مغناطیسی اضافه کنید.
پتانسیل اسکالر مغناطیسی صفر 1
1
در نوار ابزار Physics ، روی  Points کلیک کنید و Zero  Magnetic  Scalar  Potential را انتخاب کنید .
2
فقط نقطه 8 را انتخاب کنید.
مواد
خصوصیات مواد را تعیین کنید. ابتدا از هوا برای همه دامنه ها استفاده کنید.
مواد را اضافه کنید
1
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Material کلیک کنید تا پنجره Add  Material باز شود .
2
به پنجره Add  Material بروید .
3
در درخت، Built-in>Air را انتخاب کنید .
4
روی Add  to  Component در نوار ابزار پنجره کلیک کنید .
5
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Material کلیک کنید تا پنجره Add  Material بسته شود .
مواد
کره هسته را با یک ماده قابل نفوذ نادیده بگیرید.
مواد 2 (mat2)
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Component   (comp1) روی Materials راست کلیک کرده و Blank  Material را انتخاب کنید .
2
فقط دامنه 9 را انتخاب کنید.
3
در پنجره تنظیمات برای Material ، قسمت Material  Contents را پیدا کنید .
4
در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید:
 
ویژگی
متغیر
ارزش
واحد
گروه اموال
نفوذپذیری نسبی
mur_eye ; murii = mur_iso، murij = 0
we_r
1
پایه ای
تنظیمات مش کنترل شده توسط Physics یک مش جاروب شده برای دامنه عنصر نامحدود ایجاد می کند.
مش 1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Component   (comp1) روی Mesh  1 کلیک راست کرده و Build  All را انتخاب کنید .
مطالعه 1
مرحله 1: ثابت
1
در پنجره Model  Builder ، در بخش مطالعه  1 ، روی Step  1:  Stationary کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Stationary ، برای گسترش بخش Study  Extensions کلیک کنید .
3
کادر بررسی جارو کمکی  را انتخاب کنید .
4
 روی افزودن کلیک کنید .
5
در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید:
 
نام پارامتر
لیست مقادیر پارامتر
واحد پارامتر
mu_r (نفوذپذیری نسبی، کره نفوذپذیر مغناطیسی)
2 4 10 20 40 100 200 400 1000
6
در نوار ابزار صفحه اصلی ،  روی محاسبه کلیک کنید .
نتایج
مطالعه 1/راه حل 1 (sol1)
نمودار پیش فرض چگالی شار مغناطیسی را برای همه حوزه ها نشان می دهد. یک انتخاب به راه حل فعلی اضافه کنید تا فقط دامنه تجزیه و تحلیل را تجسم کنید.
در پنجره Model  Builder ، گره Results>Datasets را گسترش دهید ، سپس روی Study  1/Solution   (sol1) کلیک کنید .
انتخاب
1
در نوار ابزار نتایج ، روی  ویژگی ها کلیک کنید و Selection را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای انتخاب ، قسمت انتخاب موجودیت هندسی  را پیدا کنید .
3
از لیست سطح نهاد هندسی  ، دامنه را انتخاب کنید .
4
از لیست انتخاب ، دامنه تجزیه و تحلیل را  انتخاب کنید .
هنجار چگالی شار مغناطیسی (mfnc)
یک نمودار فلشی که جهت چگالی شار مغناطیسی را نشان می دهد اضافه کنید.
فلش جلد 1
1
در پنجره Model  Builder ، روی هنجار چگالی شار مغناطیسی  (mfnc) کلیک راست کرده و Arrow Volume را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای حجم پیکان  ، بخش موقعیت یابی پیکان را پیدا کنید .
3
زیربخش نقاط شبکه ای x  را پیدا کنید . در قسمت متنی Points ، 20 را تایپ کنید .
4
زیربخش نقاط شبکه ای y  را پیدا کنید . در قسمت متنی Points ، 20 را تایپ کنید .
5
زیربخش نقاط شبکه  را پیدا کنید . در قسمت متنی Points ، 1 را تایپ کنید .
6
در نوار ابزار هنجار چگالی شار مغناطیسی (mfnc) ، روی  Plot کلیک کنید .
نمودار را با شکل 2 مقایسه کنید .
آنالیز را با رابط میدان مغناطیسی تکرار کنید .
فیزیک را اضافه کنید
1
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Physics کلیک کنید تا پنجره Add  Physics باز شود .
2
به پنجره Add  Physics بروید .
3
در درخت، AC/DC>Electromagnetic  Fields>Magnetic  Fields  (mf) را انتخاب کنید .
4
رابط های فیزیک را  در زیربخش مطالعه پیدا کنید . در جدول، کادر حل را برای مطالعه 1 پاک کنید .
5
روی Add  to  Component  1 در نوار ابزار پنجره کلیک کنید .
6
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Physics کلیک کنید تا پنجره Add  Physics بسته شود .
اضافه کردن مطالعه
1
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Study کلیک کنید تا پنجره Add  Study باز شود .
2
به پنجره Add  Study بروید .
3
زیربخش مطالعات را پیدا کنید . در درخت انتخاب  مطالعه ، General  Studies>Stationary را انتخاب کنید .
4
رابط های فیزیک را  در زیربخش مطالعه پیدا کنید . در جدول، کادر حل را برای میدان های مغناطیسی ، بدون جریان (mfnc) پاک کنید .
5
روی Add  Study در نوار ابزار پنجره کلیک کنید .
6
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Study کلیک کنید تا پنجره Add  Study بسته شود .
مطالعه 2
مرحله 1: ثابت
رابط میدان های مغناطیسی را تنظیم کنید. میدان پس زمینه را بر حسب پتانسیل بردار مغناطیسی مشخص کنید.
میدان های مغناطیسی (MF)
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Component   (comp1) روی قسمت Magnetic  Fields  (mf) کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای میدان های مغناطیسی  ، قسمت زمینه زمینه را پیدا کنید .
3
از لیست حل  برای ، فیلد کاهش یافته  را انتخاب کنید .
4
بردار A b را به صورت مشخص کنید
 
0
ایکس
0
y
B0*y
z
مواد
مواد 2 (mat2)
خواص مواد را به کره نفوذپذیر اختصاص دهید.
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Component   (comp1)>Materials روی Material   (mat2) کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Material ، قسمت Material  Contents را پیدا کنید .
3
در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید:
 
ویژگی
متغیر
ارزش
واحد
گروه اموال
رسانایی الکتریکی
sigma_iso ; sigmaii = sigma_iso، sigmaij = 0
0
S/m
پایه ای
گذر نسبی
epsilonr_iso ; epsilonrii = epsilonr_iso، epsilonrij = 0
1
1
پایه ای
نفوذپذیری نسبی
mur_eye ; murii = mur_iso، murij = 0
we_r
1
پایه ای
به صورت دستی یک مش متفاوت برای رابط فیزیک دوم اضافه کنید که از دنباله القا شده فیزیک شروع می شود.
مش 2
در نوار ابزار Mesh ، روی Add  Mesh کلیک کنید و Add  Mesh را انتخاب کنید .
اندازه
روی Mesh  کلیک راست کرده و Edit  Physics-Induced  Sequence را انتخاب کنید .
توزیع 1
1
در پنجره Model  Builder ، گره Component   (comp1)>Meshes>Mesh  2>Swept  1 را گسترش دهید ، سپس روی Distribution  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای توزیع ، بخش توزیع را پیدا کنید .
3
در فیلد متنی Number  of  element ، 2 را تایپ کنید .
4
 روی ساخت  همه کلیک کنید .
مطالعه 2
مرحله 1: ثابت
1
در پنجره Model  Builder ، در بخش مطالعه  2 ، روی Step  1:  Stationary کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Stationary ، برای گسترش بخش Mesh  Selection کلیک کنید .
3
در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید:
 
جزء
مش
جزء 1
مش 2
4
قسمت Study  Extensions را پیدا کنید . کادر بررسی جارو کمکی  را انتخاب کنید .
5
 روی افزودن کلیک کنید .
6
در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید:
 
نام پارامتر
لیست مقادیر پارامتر
واحد پارامتر
mu_r (نفوذپذیری نسبی، کره نفوذپذیر مغناطیسی)
2 4 10 20 40 100 200 400 1000
7
در نوار ابزار صفحه اصلی ،  روی محاسبه کلیک کنید .
نتایج
مطالعه 2/راه حل 2 (sol2)
در پنجره Model  Builder ، در بخش Results>Datasets روی Study  2/Solution   (sol2) کلیک کنید .
انتخاب
1
در نوار ابزار نتایج ، روی  ویژگی ها کلیک کنید و Selection را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای انتخاب ، قسمت انتخاب موجودیت هندسی  را پیدا کنید .
3
از لیست سطح نهاد هندسی  ، دامنه را انتخاب کنید .
4
از لیست انتخاب ، دامنه تجزیه و تحلیل را  انتخاب کنید .
یک مجموعه داده سه بعدی Cut Point برای هر دو فیزیک اضافه کنید. در مبدا، نتایج عددی و تحلیلی ارزیابی می‌شوند.
Cut Point 3D 1
1
در نوار ابزار نتایج ، بر روی  Cut  Point  3D کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Cut  Point  3D ، بخش Point  Data را پیدا کنید .
3
در قسمت متن x ، 0 را تایپ کنید .
4
در قسمت متن عدد 0 را تایپ کنید .
5
در قسمت متن z ، 0 را تایپ کنید .
Cut Point 3D 2
1
در نوار ابزار نتایج ، بر روی  Cut  Point  3D کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Cut  Point  3D ، قسمت Data را پیدا کنید .
3
از لیست مجموعه داده ، مطالعه  2/راه حل   (sol2) را انتخاب کنید .
4
قسمت Point  Data را پیدا کنید . در قسمت متن x ، 0 را تایپ کنید .
5
در قسمت متن عدد 0 را تایپ کنید .
6
در قسمت متن z ، 0 را تایپ کنید .
فلش جلد 1
1
در پنجره Model  Builder ، روی Norm چگالی شار مغناطیسی  (mf) کلیک راست کرده و Arrow Volume را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای حجم پیکان  ، روی Replace Expression در گوشه سمت راست بالای بخش Expression کلیک کنید . از منو، Component (comp1)>Magnetic Fields>Magnetic>mf.Bx،mf.By،mf.Bz را انتخاب کنید – چگالی شار مغناطیسی .
3
قسمت تعیین موقعیت پیکان  را پیدا کنید . زیربخش نقاط شبکه ای x را پیدا کنید . در قسمت متنی Points ، 20 را تایپ کنید .
4
زیربخش نقاط شبکه ای y  را پیدا کنید . در قسمت متنی Points ، 20 را تایپ کنید .
5
زیربخش نقاط شبکه  را پیدا کنید . در قسمت متنی Points ، 1 را تایپ کنید .
6
در نوار ابزار هنجار چگالی شار مغناطیسی (mf) ، روی  Plot کلیک کنید .
نمودار باید مانند شکل 3 باشد .
گروه طرح 1 بعدی 4
1
در نوار ابزار صفحه اصلی ، روی  Add  Plot  Group کلیک کنید و 1D  Plot  Group را انتخاب کنید .
2
در پنجره Settings for 1D  Plot  Group ، بخش Axis را پیدا کنید .
3
کادر بررسی مقیاس گزارش محور x  را انتخاب کنید .
نمودار نقطه 1
1
روی 1D  Plot  Group  کلیک راست کرده و Point  Graph را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای نمودار نقطه  ، بخش داده را پیدا کنید .
3
از لیست Dataset ، Cut  Point  3D  1 را انتخاب کنید .
4
قسمت y-Axis  Data را پیدا کنید . در قسمت متن Expression ، mfnc.normB را تایپ کنید .
5
برای گسترش بخش Coloring  and  Style کلیک کنید . زیربخش Line  style را پیدا کنید . از لیست Line ، هیچکدام را انتخاب کنید .
6
از لیست رنگ ، سبز را انتخاب کنید .
7
زیربخش نشانگرهای خط  را پیدا کنید . از لیست نشانگر ، نقطه را انتخاب کنید .
نمودار نقطه 2
1
در پنجره Model  Builder ، روی 1D  Plot  Group  4 کلیک راست کرده و Point  Graph را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای نمودار نقطه  ، بخش داده را پیدا کنید .
3
از لیست Dataset ، Cut  Point  3D  1 را انتخاب کنید .
4
قسمت y-Axis  Data را پیدا کنید . در قسمت متن Expression ، B_analytic را تایپ کنید .
5
قسمت Coloring  and  Style را پیدا کنید . زیربخش Line  style را پیدا کنید . از لیست خط ، نقطه نقطه را انتخاب کنید .
6
از لیست رنگ ، سیاه را انتخاب کنید .
نمودار نقطه 3
1
روی 1D  Plot  Group  کلیک راست کرده و Point  Graph را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای نمودار نقطه  ، بخش داده را پیدا کنید .
3
از لیست Dataset ، Cut  Point  3D  2 را انتخاب کنید .
4
قسمت y-Axis  Data را پیدا کنید . در قسمت متن Expression ، mf.normB را تایپ کنید .
5
قسمت Coloring  and  Style را پیدا کنید . زیربخش Line  style را پیدا کنید . از لیست Line ، هیچکدام را انتخاب کنید .
6
از لیست رنگ ، قرمز را انتخاب کنید .
7
زیربخش نشانگرهای خط  را پیدا کنید . از لیست نشانگر ، الماس را انتخاب کنید .
8
در نوار ابزار 1D Plot Group 4 ، روی  Plot کلیک کنید .
گروه طرح 1 بعدی 5
1
در نوار ابزار صفحه اصلی ، روی  Add  Plot  Group کلیک کنید و 1D  Plot  Group را انتخاب کنید .
2
در پنجره Settings for 1D  Plot  Group ، بخش Axis را پیدا کنید .
3
کادر بررسی مقیاس گزارش محور x  را انتخاب کنید .
نمودار نقطه 1
1
روی 1D  Plot  Group  کلیک راست کرده و Point  Graph را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای نمودار نقطه  ، بخش داده را پیدا کنید .
3
از لیست Dataset ، Cut  Point  3D  1 را انتخاب کنید .
4
قسمت y-Axis  Data را پیدا کنید . در قسمت متن Expression ، (mfnc.normB-B_analytic)/B_analytic را تایپ کنید .
5
قسمت Coloring  and  Style را پیدا کنید . زیربخش Line  style را پیدا کنید . از لیست Line ، هیچکدام را انتخاب کنید .
6
از لیست رنگ ، سبز را انتخاب کنید .
7
زیربخش نشانگرهای خط  را پیدا کنید . از لیست نشانگر ، نقطه را انتخاب کنید .
نمودار نقطه 2
1
در پنجره Model  Builder ، روی 1D  Plot  Group  5 کلیک راست کرده و Point  Graph را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای نمودار نقطه  ، بخش داده را پیدا کنید .
3
از لیست Dataset ، Cut  Point  3D  2 را انتخاب کنید .
4
قسمت y-Axis  Data را پیدا کنید . در قسمت متن Expression ، (mf.normB-B_analytic)/B_analytic را تایپ کنید .
5
قسمت Coloring  and  Style را پیدا کنید . زیربخش Line  style را پیدا کنید . از لیست Line ، هیچکدام را انتخاب کنید .
6
از لیست رنگ ، قرمز را انتخاب کنید .
7
زیربخش نشانگرهای خط  را پیدا کنید . از لیست نشانگر ، الماس را انتخاب کنید .
8
در نوار ابزار 1D Plot Group 5 ، روی  Plot کلیک کنید .
نمودارهای به دست آمده را با شکل 4 و شکل 5 مقایسه کنید .