لنز مغناطیسی

لنز مغناطیسی

PDF

لنز مغناطیسی
معرفی
میکروسکوپ های الکترونی روبشی با اسکن با پرتوهای الکترونی پر انرژی از نمونه ها عکس می گیرند. برهمکنش‌های الکترونی بعدی سیگنال‌هایی مانند الکترون‌های ثانویه و پس پراکنده تولید می‌کنند که حاوی اطلاعاتی در مورد توپوگرافی سطح نمونه هستند. از لنزهای الکترومغناطیسی برای متمرکز کردن این پرتو الکترونی به نقطه ای به عرض حدود 10 نانومتر در سطح نمونه استفاده می شود.
توجه: این برنامه به ماژول AC/DC و ماژول ردیابی ذرات نیاز دارد.
تعریف مدل
ذرات (الکترون ها) از نزدیک مرز پایینی فضای شبیه سازی آزاد می شوند و از یک کولیماتور عبور می کنند. این کولیماتور معمولاً می تواند برای حذف الکترون های سرگردان تنظیم شود. یک سیم پیچ DC ساده یک میدان مغناطیسی محوری تولید می کند. این میدان مغناطیسی ناهمگن و متقارن دورانی باعث می‌شود که الکترون‌های غیر محوری نیروی شعاعی را تجربه کنند که باعث می‌شود آنها حول محور بچرخند. همانطور که آنها شروع به مارپیچی می کنند، یک جزء سرعت بزرگتر عمود بر میدان مغناطیسی عمدتا محوری دارند، بنابراین شعاع مسیر مارپیچی یا مارپیچ آنها کاهش می یابد. بنابراین، یک پرتو موازی از الکترون‌هایی که وارد عدسی می‌شوند به یک نقطه همگرا می‌شوند.
اگر ناحیه ای که در آن میدان مغناطیسی روی الکترون ها اثر می کند به اندازه کافی کوچک باشد، این سیم پیچ به عنوان یک عدسی محدب “نازک” عمل می کند و بیان عدسی نازک برقرار است.
معادلات مدل
یک مدل ساده برای آزمایش نیروی مغناطیسی در رابط Charged Particle Tracing تنظیم شده است. معادلات حل شده معادله حرکت یک ذره باردار در میدان مغناطیسی (نیروی لورنتس) است:
که در آن q (واحد SI: C) بار ذره است، v (واحد SI: m/s) سرعت ذره و B (واحد SI: T) چگالی شار مغناطیسی است. کل کار انجام شده روی یک ذره توسط یک میدان مغناطیسی صفر است.
نتایج و بحث
چگالی شار مغناطیسی در شکل 1 نشان داده شده است . قدرت لنز به پیکربندی سیم پیچ و جریان بستگی دارد. عدسی‌های درون میکروسکوپ‌های الکترونی عموماً بسیار قوی هستند و در برخی موارد پرتو الکترونی را درون خود عدسی متمرکز می‌کنند.
شکل 1: نمودار چگالی شار مغناطیسی در عدسی مغناطیسی.
شکل 2 مسیرهای الکترون را هنگام حرکت در سیم پیچ ترسیم می کند. الکترون ها در نقطه ای در امتداد محور z متمرکز شده اند . فاصله کانونی توسط:
که در آن K بر اساس هندسه سیم پیچ و تعداد دورها ثابت است، V ولتاژ شتاب دهنده و i جریان سیم پیچ است. فاصله کانونی با انرژی الکترون (یعنی V ) افزایش می یابد زیرا سرعت بالای آنها به این معنی است که زمان کمتری را صرف تجربه نیروی ناشی از میدان مغناطیسی می کنند. با این حال، با افزایش جریان، قدرت میدان مغناطیسی نیز افزایش می یابد. بنابراین الکترون‌ها در مسیرهای تنگ‌تر مارپیچ می‌شوند و فاصله کانونی را نزدیک‌تر می‌کنند.
شکل 2: نمودار مسیرهای الکترونی که از عدسی مغناطیسی عبور می کنند.
هنگامی که پرتوهای ذرات باردار آزاد می شوند، از متغیرهای سراسری اضافی برای تعریف ویژگی های پرتو مانند تابش و پارامترهای Twiss استفاده می شود. این متغیرهای سراسری را می توان برای مشخص کردن شکل یک پرتو و توزیع فاز-فضای عرضی ذرات پرتو استفاده کرد. در شکل 3 ، پرتاب بیش از حد در طول مسیر پرتو متوسط ​​به عنوان یک بیان رنگ و به عنوان یک بیان شعاع لوله رسم شده است. مسیر اسمی اندکی پس از ورود به عدسی به حداکثر ضخامت خود می رسد و به نظر می رسد در محلی که پرتو متمرکز شده است از بین رفته است.
توانایی تغییر فاصله کانونی لنز مفید است زیرا علاوه بر تنظیم بزرگنمایی، امکان فوکوس روی سطح را نیز فراهم می کند. اثر فوکوس را می توان در شکل 4 مشاهده کرد که نقشه پوانکاره از موقعیت ذرات را در سه عکس فوری مختلف در زمان نشان می دهد. وضوح کراس اوور را می توان با استفاده از چندین لنز بهبود بخشید.
شکل 3: مسیر نامی پرتو رسم شده است، با رنگ و ضخامت متناسب با فراتابش 1-rms تیر…
شکل 4: نقشه پوانکاره از مکان ذرات در صفحه xy در ابتدا (قرمز)، در نقطه کانونی عدسی (آبی) و در آخرین مرحله زمانی (سیاه).
ارجاع
1. ام جی پریچارد، دستکاری اتم های فوق سرد با استفاده از میدان های مغناطیسی و نوری ، پایان نامه دکترا، دانشگاه دورهام، سپتامبر 2006، http://massey.dur.ac.uk/resources/mjpritchard/thesis_pritchard.pdf .
مسیر کتابخانه برنامه: ACDC_Module/Electromagnetics_and_Particle_Tracing /magnetic_lens
دستورالعمل های مدل سازی
از منوی File ، New را انتخاب کنید .
جدید
در پنجره جدید ، روی  Model  Wizard کلیک کنید .
مدل جادوگر
1
در پنجره Model  Wizard ، روی  3D کلیک کنید .
2
در درخت Select  Physics ، AC/DC>Electromagnetic  Fields>Magnetic  Fields  (mf) را انتخاب کنید .
3
روی افزودن کلیک کنید .
4
 روی مطالعه کلیک کنید .
5
در درخت انتخاب  مطالعه ، General  Studies>Stationary را انتخاب کنید .
6
 روی Done کلیک کنید .
تعاریف جهانی
پارامترهای 1
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Global  Definitions روی Parameters  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای پارامترها ، بخش پارامترها را پیدا کنید .
3
در جدول تنظیمات زیر را وارد کنید:
 
نام
اصطلاح
ارزش
شرح
مدار مجتمع
0.32 [A]
0.32 A
جریان سیم پیچ
Nc
1000
1000
تعداد چرخش در سیم پیچ
هندسه 1
هندسه سیم پیچ با استفاده از استوانه ساخته شده است و به عنوان یک فایل جداگانه در کتابخانه برنامه موجود است. دنباله هندسه آماده شده را از فایل وارد کنید. می توانید دستورالعمل ایجاد هندسه را در پیوست مطالعه کنید.
1
در نوار ابزار Geometry ، روی Insert  Sequence کلیک کنید و Insert  Sequence را انتخاب کنید .
2
به پوشه Application Libraries مدل بروید و روی فایل magnetic_lens_geom_sequence.mph دوبار کلیک کنید .
مواد را اضافه کنید
1
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Material کلیک کنید تا پنجره Add  Material باز شود .
2
به پنجره Add  Material بروید .
3
در درخت، Built-in>Copper را انتخاب کنید .
4
روی Add  to  Component در نوار ابزار پنجره کلیک کنید .
5
در درخت، Built-in>Perfect  Vacuum را انتخاب کنید .
6
روی Add  to  Component در نوار ابزار پنجره کلیک کنید .
7
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Material کلیک کنید تا پنجره Add  Material بسته شود .
مواد
جاروبرقی عالی (mat2)
فقط دامنه 1 را انتخاب کنید.
میدان های مغناطیسی (MF)
کویل 1
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Component   (comp1) بر روی Magnetic  Fields  (mf) کلیک راست کرده و تنظیمات دامنه را Coil انتخاب کنید .
2
فقط دامنه 4 را انتخاب کنید.
3
در پنجره تنظیمات برای کویل ، بخش کویل را پیدا کنید .
4
از لیست مدل Conductor  ، چند چرخشی همگن را انتخاب کنید .
5
از لیست نوع سیم پیچ  ، دایره ای را انتخاب کنید .
6
بخش هادی  چند چرخشی  همگن را پیدا کنید . در قسمت متن N ، Nc را تایپ کنید .
7
قسمت Coil را پیدا کنید . در قسمت متنی سیم پیچ Ic را تایپ کنید .
لبه های مرجع را برای محاسبه مسیر جریان برای سیم پیچ دایره ای مشخص کنید. برای به دست آوردن بهترین نتایج، لبه های انتخاب شده باید شعاع نزدیک به شعاع سیم پیچ متوسط ​​داشته باشند. در این صورت لبه های ایجاد شده برای این منظور را در مراحل قبل انتخاب کنید.
هندسه سیم پیچ 1
1
در پنجره Model  Builder ، روی Coil  Geometry  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای هندسه سیم پیچ  ، قسمت انتخاب لبه را پیدا کنید .
3
 روی Clear  Selection کلیک کنید .
4
فقط لبه های 22، 23، 57 و 82 را انتخاب کنید.
مش 1
مقیاس 1
1
در نوار ابزار Mesh ، روی  More  Attributes کلیک کنید و Scale را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای مقیاس ، قسمت انتخاب موجودیت هندسی  را پیدا کنید .
3
از لیست سطح نهاد هندسی  ، دامنه را انتخاب کنید .
4
فقط دامنه های 2-5 را انتخاب کنید.
5
قسمت Scale را پیدا کنید . در قسمت متنی مقیاس اندازه عنصر  ، 0.5 را تایپ کنید .
مثلثی رایگان 1
1
در نوار ابزار Mesh ، روی  Boundary کلیک کنید و Free  Triangular را انتخاب کنید .
2
فقط مرز 30 را انتخاب کنید.
سایز 1
1
روی Free  Triangular  کلیک راست کرده و Size را انتخاب کنید .
از یک توری ریز روی سطحی که ذرات آزاد می شوند استفاده کنید.
2
در پنجره تنظیمات برای اندازه ، قسمت اندازه عنصر  را پیدا کنید .
3
از لیست از پیش تعریف شده ، Extremely  fine را انتخاب کنید .
چهار وجهی رایگان 1
1
در نوار ابزار Mesh ، روی  Free  Tetrahedral کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Free  Tetrahedral ، روی  Build  All کلیک کنید .
مطالعه 1
در نوار ابزار صفحه اصلی ،  روی محاسبه کلیک کنید .
نتایج
چند برش 1
1
در پنجره Model  Builder ، گره Magnetic  Flux  Density  Norm  (mf) را گسترش دهید ، سپس روی Multislice  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Multislice ، بخش Multiplane  Data را پیدا کنید .
3
زیربخش z-planes را پیدا کنید . در قسمت متن مختصات ، 0 را تایپ کنید .
ساده سازی چند تکه 1
1
در پنجره Model  Builder ، روی Streamline  Multislice  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Streamline  Multislice ، بخش Multiplane  Data را پیدا کنید .
3
زیربخش z-planes را پیدا کنید . در قسمت متن مختصات ، 0 را تایپ کنید .
4
 روی دکمه Zoom  Extents در نوار ابزار Graphics کلیک کنید .
5
در نوار ابزار هنجار چگالی شار مغناطیسی (mf) ، روی  Plot کلیک کنید . تصویر حاصل را با شکل 1 مقایسه کنید .
فیزیک را اضافه کنید
1
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Physics کلیک کنید تا پنجره Add  Physics باز شود .
2
به پنجره Add  Physics بروید .
3
در درخت، AC/DC>Particle  Tracing>Charged  Particle  Tracing  (cpt) را انتخاب کنید .
4
رابط های فیزیک را  در زیربخش مطالعه بیابید . در جدول، کادر حل را برای مطالعه 1 پاک کنید .
5
روی Add  to  Component  1 در نوار ابزار پنجره کلیک کنید .
6
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Physics کلیک کنید تا پنجره Add  Physics بسته شود .
اضافه کردن مطالعه
1
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Study کلیک کنید تا پنجره Add  Study باز شود .
2
به پنجره Add  Study بروید .
3
زیربخش مطالعات را پیدا کنید . در درخت انتخاب  مطالعه ، General  Studies>Time  Dependent را انتخاب کنید .
4
رابط های فیزیک را  در زیربخش مطالعه بیابید . در جدول، کادر حل را برای میدان های مغناطیسی (mf) پاک کنید .
5
روی Add  Study در نوار ابزار پنجره کلیک کنید .
6
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Study کلیک کنید تا پنجره Add  Study بسته شود .
هندسه 1
در پنجره Model  Builder ، گره Component   (comp1)>Geometry  1 را جمع کنید .
ردیابی ذرات باردار (CPT)
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Component   (comp1) روی Charged  Particle  Tracing  (cpt) کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای ردیابی ذرات شارژ شده  ، قسمت انتخاب دامنه را پیدا کنید .
3
 روی Clear  Selection کلیک کنید .
4
فقط دامنه 1 را انتخاب کنید.
خواص ذرات 1
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Component   (comp1)> Charged  Particle  Tracing  (cpt) روی Particle  Properties  1 کلیک کنید .
2
در پنجره Settings for Particle  Properties ، بخش Particle  Species را پیدا کنید .
3
از لیست گونه های ذرات  ، Electron را انتخاب کنید .
شما باید نیروهای وارد بر ذرات را تامین کنید. در این مورد، نیروی مغناطیسی (لورنتس).
نیروی مغناطیسی 1
1
در نوار ابزار Physics ، روی  Domains کلیک کنید و Magnetic  Force را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای نیروی مغناطیسی  ، بخش انتخاب دامنه را پیدا کنید .
3
از لیست انتخاب ، همه  دامنه ها را انتخاب کنید .
4
بخش نیروی مغناطیسی  را پیدا کنید . از لیست B ، چگالی شار مغناطیسی (mf) را انتخاب کنید .
پرتو ذرات 1
1
در نوار ابزار Physics ، روی  Boundaries کلیک کنید و Particle  Beam را انتخاب کنید .
2
فقط مرز 30 را انتخاب کنید.
3
در پنجره تنظیمات پرتو  ذرات ، قسمت Initial  Position را پیدا کنید .
4
در قسمت متن N ، 10000 را تایپ کنید .
5
قسمت Initial  Transverse  Velocity را پیدا کنید . در قسمت متن ε rms ، 0.1[um] را تایپ کنید .
6
قسمت Initial  Longitudinal  Velocity را پیدا کنید . در قسمت متن E ، 0.5[keV] را تایپ کنید .
مطالعه 2
مرحله 1: وابسته به زمان
1
در پنجره Model  Builder ، در زیر مطالعه  2 ، روی Step  1:  Time  Dependent کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات مربوط به زمان  وابسته ، کلیک کنید تا بخش Values  ​​of  Dependent  Variables گسترش یابد .
3
مقادیر  متغیرهای  حل نشده را برای  بخش فرعی پیدا کنید . از لیست تنظیمات ، کنترل کاربر را انتخاب کنید .
4
از لیست روش ، راه حل را انتخاب کنید .
5
از لیست مطالعه ، مطالعه  1،  ثابت را انتخاب کنید .
6
بخش تنظیمات مطالعه  را پیدا کنید . روی Range کلیک کنید .
7
در کادر محاوره‌ای Range ، تعداد  مقادیر را  از لیست روش ورود انتخاب کنید .
8
در قسمت متن توقف ، 5e-9 را تایپ کنید .
9
در قسمت متنی Number  of  values ​​عدد 50 را تایپ کنید .
10
روی Replace کلیک کنید .
11
در نوار ابزار صفحه اصلی ،  روی محاسبه کلیک کنید .
نتایج
مسیر ذرات (cpt)
در پنجره Model  Builder ، گره Particle  Trajectories  (cpt) را گسترش دهید .
مسیر ذرات 1
1
در پنجره Model  Builder ، گره Results>Particle  Trajectories  (cpt)>Particle  Trajectories  1 را گسترش دهید ، سپس روی Particle  Trajectories  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات مسیر ذرات  ، بخش رنگ‌آمیزی و سبک را پیدا کنید .
3
زیربخش Line  style را پیدا کنید . از لیست نوع ، خط را انتخاب کنید .
4
زیربخش Point  style را پیدا کنید . از لیست Type ، None را انتخاب کنید .
بیان رنگ 1
1
در پنجره Model  Builder ، روی Color  Expression  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Color  Expression ، بخش Expression را پیدا کنید .
3
در قسمت متن Expression ، sqrt(cpt.Ftx^2+cpt.Fty^2+cpt.Ftz^2) را تایپ کنید .
4
قسمت Coloring  and  Style را پیدا کنید .  روی تغییر  جدول رنگ  کلیک کنید .
5
در کادر محاوره ای Color  Table ، Thermal>Plasma را در درخت انتخاب کنید.
6
روی OK کلیک کنید .
7
در نوار ابزار Particle Trajectories (cpt) ، روی  Plot کلیک کنید .
8
 روی دکمه Zoom  Extents در نوار ابزار Graphics کلیک کنید . تصویر حاصل را با شکل 2 مقایسه کنید .
اکنون فراتابش پرتو را در طول مسیر پرتو اسمی مشاهده کنید.
میانگین موقعیت پرتو و عبور بیش از حد
1
در پنجره Model  Builder ، در بخش Results روی میانگین  موقعیت پرتو  (cpt) کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای گروه ترسیم سه بعدی  ، میانگین موقعیت پرتو و پرتاب بیش از حد را در قسمت نوشتار برچسب تایپ کنید .
مسیرهای نقطه 1
1
در پنجره Model  Builder ، Average  Beam  Position  and  Hyperemittance node را گسترش دهید، سپس روی Point  Trajectories  1 کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای مسیرهای نقطه  ، قسمت Coloring and Style را پیدا کنید .
3
زیربخش Line  style را پیدا کنید . از لیست نوع ، لوله را انتخاب کنید .
4
روی دکمه کلیک کنید . از منو، Component   (comp1)> Charged  Particle  Tracing>Beam  properties>cpt.e1hrms  –  1-RMS  beam  hypermetitance  –   را انتخاب کنید .
5
چک باکس Radius  scale  factor را انتخاب کنید . در قسمت متن مرتبط، 4E10 را تایپ کنید .
6
از لیست Interpolation ، Uniform را انتخاب کنید .
7
در نوار ابزار Average Beam Position and Hyperemittance ، روی  Plot کلیک کنید . تصویر حاصل را با شکل 3 مقایسه کنید .
اکنون یک نقشه پوانکاره بسازید تا توزیع شعاعی ذرات را در ابتدا، در نقطه کانونی و در خروجی حوزه مدلسازی تجسم کنید.
برش هواپیما 1
1
در نوار ابزار نتایج ، بر روی  Cut  Plane کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Cut  Plane ، قسمت Plane  Data را پیدا کنید .
3
از لیست Plane ، xy-planes را انتخاب کنید .
4
در قسمت متن مختصات z ، -6 را تایپ کنید .
5
قسمت Data را پیدا کنید . از لیست Dataset ، Particle  1 را انتخاب کنید .
برش هواپیما 2
1
بر روی Cut  Plane  کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Cut  Plane ، قسمت Plane  Data را پیدا کنید .
3
در قسمت متن مختصات z ، 7 را تایپ کنید .
برش هواپیما 3
1
بر روی Cut  Plane  کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Cut  Plane ، قسمت Plane  Data را پیدا کنید .
3
در قسمت متن مختصات z ، 34 را تایپ کنید .
نقشه های پوانکاره
1
در نوار ابزار نتایج ، روی  2D  Plot  Group کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات گروه طرح دوبعدی  ، Poincaré Maps را در قسمت نوشتار برچسب تایپ کنید .
3
برای گسترش بخش عنوان کلیک کنید . از لیست نوع عنوان  ، دستی را انتخاب کنید .
4
در قسمت متن عنوان ، Poincaré Map را تایپ کنید .
نقشه پوانکاره 1
1
در نوار ابزار Poincaré Maps ، روی  More  Plots کلیک کنید و Poincaré  Map را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Poincaré  Map ، قسمت Data را پیدا کنید .
3
از لیست Cut  plane ، Cut  Plane  3 را انتخاب کنید .
4
قسمت Coloring  and  Style را پیدا کنید . از لیست رنگ ، سیاه را انتخاب کنید .
5
قسمت Data را پیدا کنید . از لیست پارامترهای راه حل  ، از والدین را انتخاب کنید .
6
 روی دکمه Zoom  Extents در نوار ابزار Graphics کلیک کنید .
نقشه پوانکاره 2
1
روی Poincaré  Map  کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Poincaré  Map ، قسمت Data را پیدا کنید .
3
از لیست Cut  plane ، Cut  Plane  1 را انتخاب کنید .
4
قسمت Coloring  and  Style را پیدا کنید . از لیست رنگ ، قرمز را انتخاب کنید .
نقشه پوانکاره 3
1
روی Poincaré  Map  کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای Poincaré  Map ، قسمت Data را پیدا کنید .
3
از لیست Cut  plane ، Cut  Plane  2 را انتخاب کنید .
4
قسمت Coloring  and  Style را پیدا کنید . از لیست رنگ ، آبی را انتخاب کنید .
5
در نوار ابزار Poincaré Maps ، روی  Plot کلیک کنید .
6
 روی دکمه Zoom  Extents در نوار ابزار Graphics کلیک کنید . تصویر حاصل را با شکل 4 مقایسه کنید .
ضمیمه الف – دستورالعمل هندسه
افزودن کامپوننت
در نوار ابزار Home ، روی  Add  Component کلیک کنید و 3D را انتخاب کنید .
هندسه 1
1
در پنجره تنظیمات هندسه ، بخش Units را پیدا کنید .
2
از لیست واحد طول  ، میلی متر را انتخاب کنید .
سیلندر 1 (cyl1)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Cylinder کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات سیلندر ، بخش اندازه  و  شکل را پیدا کنید .
3
در قسمت متن Radius ، 10 را تایپ کنید .
4
در قسمت متن ارتفاع ، 2.5 را تایپ کنید .
سیلندر 2 (cyl2)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Cylinder کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات سیلندر ، بخش اندازه  و  شکل را پیدا کنید .
3
در قسمت متن Radius ، 6 را تایپ کنید .
4
در قسمت متن ارتفاع ، 2.5 را تایپ کنید .
5
 روی Build  Selected کلیک کنید .
سیلندر 3 (cyl3)
1
در پنجره Model  Builder ، در قسمت Component   (comp1)>Geometry  1 روی Cylinder   (cyl1) کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات سیلندر ، قسمت موقعیت را پیدا کنید .
3
در قسمت متن z ، -7.5 را تایپ کنید .
سیلندر 4 (cyl4)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Cylinder کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات سیلندر ، بخش اندازه  و  شکل را پیدا کنید .
3
در قسمت متن Radius ، 2 را تایپ کنید .
4
در قسمت متن ارتفاع ، 2.5 را تایپ کنید .
5
قسمت Position را پیدا کنید . در قسمت متن z ، -7.5 را تایپ کنید .
سیلندر 5 (cyl5)
1
روی Cylinder   (cyl1) کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات سیلندر ، قسمت موقعیت را پیدا کنید .
3
در قسمت متن z ، -2.5 را تایپ کنید .
سیلندر 6 (cyl6)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Cylinder کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات سیلندر ، بخش اندازه  و  شکل را پیدا کنید .
3
در قسمت متن Radius ، 3 را تایپ کنید .
4
در قسمت متن ارتفاع ، 2.5 را تایپ کنید .
5
قسمت Position را پیدا کنید . در قسمت متن z ، -2.5 را تایپ کنید .
سیلندر 7 (cyl7)
1
روی Cylinder   (cyl1) کلیک راست کرده و Duplicate را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات سیلندر ، قسمت موقعیت را پیدا کنید .
3
در قسمت متن z ، 2.5 را تایپ کنید .
سیلندر 8 (cyl8)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Cylinder کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات سیلندر ، بخش اندازه  و  شکل را پیدا کنید .
3
در قسمت متن Radius ، 3 را تایپ کنید .
4
در قسمت متن ارتفاع ، 2.5 را تایپ کنید .
5
قسمت Position را پیدا کنید . در قسمت متن z ، 2.5 را تایپ کنید .
سیلندر 9 (سیلندر 9)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Cylinder کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات سیلندر ، بخش اندازه  و  شکل را پیدا کنید .
3
در قسمت متن Radius عدد 20 را تایپ کنید .
4
در قسمت متن ارتفاع ، 50 را تایپ کنید .
5
قسمت Position را پیدا کنید . در قسمت متن z ، -15 را تایپ کنید .
تفاوت 1 (dif1)
1
در نوار ابزار Geometry ، روی  Booleans  and  Partitions کلیک کنید و Difference را انتخاب کنید .
2
فقط اشیاء cyl1 ، cyl3 ، cyl5 و cyl7 را انتخاب کنید.
3
در پنجره تنظیمات برای تفاوت ، بخش تفاوت را پیدا کنید .
4
زیربخش اشیاء را  برای  تفریق پیدا کنید . برای انتخاب دکمه ضامن  فعال کردن  انتخاب کلیک کنید .
5
فقط اشیاء cyl2 ، cyl4 ، cyl6 و cyl8 را انتخاب کنید.
6
 روی Build  Selected کلیک کنید .
7
 روی دکمه Go  to  Default  View در نوار ابزار Graphics کلیک کنید .
صفحه کار 1 (wp1)
1
در نوار ابزار هندسه ، روی صفحه  کار  کلیک کنید .
2
 روی دکمه Wireframe  Rendering در نوار ابزار Graphics کلیک کنید .
3
در پنجره تنظیمات برای صفحه کار  ، قسمت تعریف هواپیما را پیدا کنید .
4
از لیست نوع هواپیما  ، Face parallel را انتخاب کنید .
5
در شی dif1 فقط مرز 3 را انتخاب کنید.
6
 روی Show  Work  Plane کلیک کنید .
صفحه کار 1 (wp1)> هندسه صفحه
 روی دکمه Zoom  Extents در نوار ابزار Graphics کلیک کنید .
صفحه کار 1 (wp1)> دایره 1 (c1)
1
در نوار ابزار Work Plane ، روی  Circle کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات دایره ، بخش اندازه  و  شکل را پیدا کنید .
3
در قسمت متن Radius ، 2 را تایپ کنید .
4
 روی Build  Selected کلیک کنید .
در آخر، یک لبه دایره ای ایجاد کنید تا در ویژگی Coil به عنوان لبه مرجع استفاده شود .
صفحه کار 2 (wp2)
1
در پنجره Model  Builder ، روی Geometry  1 کلیک راست کرده و Work  Plane را انتخاب کنید .
2
در پنجره تنظیمات برای صفحه کار  ، قسمت تعریف هواپیما را پیدا کنید .
3
از لیست نوع هواپیما  ، Face parallel را انتخاب کنید .
4
در شی dif1 فقط مرز 13 را انتخاب کنید.
5
 روی Show  Work  Plane کلیک کنید .
صفحه کار 2 (wp2)> دایره 1 (c1)
1
در نوار ابزار Work Plane ، روی  Circle کلیک کنید .
2
در پنجره تنظیمات دایره ، قسمت Object  Type را پیدا کنید .
3
از لیست Type ، Curve را انتخاب کنید .
4
قسمت Size  and  Shape را پیدا کنید . در قسمت متن Radius ، 8 را تایپ کنید .
5
در نوار ابزار Work Plane ، روی  Build  All کلیک کنید .